Przetoka okołopępkowa występuje z powodu zaburzeń procesów metabolicznych w tkance wokół bańki odbytu. Najczęściej występuje na tle paraproctitis lub odbytnicy, której objawem jest ropień włókien.
Główne objawy przetoki odbytu - ropne lub krwawe upławy, ból, świąd, podrażnienie naskórka okolicy okołoporodowej.
Niezależnie od miejsca lokalizacji przetoka odbytnicza jest kanałem łączącym brodę odbytnicy lub obszar w pobliżu odbytu z pobliskimi wydrążonymi narządami..
Czynniki wywołujące paraproctitis:
E. coli,
Staphylococcus,
Streptococcus,
Clostridia,
Gruźlica.
Przetoka odbytnicy jest konsekwencją ostrego lub przewlekłego zapalenia odbytnicy, obejmującego krypty analne (zatoki odbytu), przestrzeń między zwieraczami i tkanką wokół odbytnicy. Krypta analna, dotknięta proctitis, staje się jednym z otworów przetoki znajdujących się w grubości włókna.
Przetoka okołopępkowa charakteryzuje się częstymi nawrotami, dręczy pacjenta, przechodzi z ciężkimi objawami miejscowymi, znacząco pogarsza ogólny stan zdrowia. Jeśli choroba trwa wystarczająco długo, pacjent ma zdeformowany zwieracz odbytu, ryzyko rozwoju raka jelita cienkiego wzrasta.
Treść artykułu:
- Klasyfikacja przetoki odbytu
- Przyczyny przetoki odbytnicy
- Objawy przetoki odbytu
- Diagnostyka
- Leczenie przetoki odbytnicy
- Rokowanie i zapobieganie pojawieniu się przetoki odbytu
Klasyfikacja przetoki odbytu
W zależności od obrazu klinicznego wyróżnia się następujące formy przetoki odbytu:
Niekompletna przetoka - gatunek, który nie ma dostępu do powierzchni. Kanał kończy się włóknem adrezyjnym, jest to stadium pośrednie przed utworzeniem pełnej postaci. Jeśli rozwijają się ropne procesy, niecałkowita przetoka znajdzie wyjście, przekształcając się w komplet.
Pełna przetoka ma jeden lub więcej wlotów, które zaczynają się od ściany odbytnicy, a jeden wylot kończy się na skórze w pobliżu odbytu.
Klasyfikacja lokalizacji zwieracza:
Lokalizacja wewnątrzrobaczkowa - przetoka ma prosty kanał, wewnętrzny otwór w jednej z krypt, zewnętrzny otwór w pobliżu odbytu.
Lokalizacja przezwieracza - przetoka ma rozgałęzione kanały, ropne kieszonki w tkance odbytu, blizny powstają w otaczających tkankach. Kanał przetoki znajduje się pod skórą, na powierzchni lub głęboko w zwieraczu..
Lokalizacja pozazwieraczowa - przetoka powstaje w wyniku ostrego zapalenia paraprocytów, ma długą krętą drogę, kilka wyjść. Wewnętrzny otwór otwiera się w obszarze zatoki odbytu (krypty).
Stopień złożoności przetoki pozaustrojowej:
Pierwszy stopień - przebieg przetoki jest prosty i wąski, nie ma blizn, nacieków, wrzodów.
Drugi stopień - wewnętrzna dziura jest otoczona blizną, nie ma oznak zapalenia.
Trzeci stopień - nie ma tkanki bliznowatej, proces zapalny rozwija się w tkance z powstawaniem ropy.
Czwarty stopień - przetoka ma rozszerzony otwór wewnętrzny, infiltruje blizny.
Przyczyny przetoki odbytnicy
Przytłaczająca większość przypadków pojawienia się patologii jest powikłaniem ostrego paraproctitis. Z powodu przenikania zakażenia do tkanki adrezyjnej ropień powstaje w ścianie odbytnicy. Po otwarciu tworzy się garbnik. Takie komplikacje są diagnozowane, jeśli pacjent nie poradzi się lekarza w odpowiednim czasie lub chirurg ograniczy promień interwencji chirurgicznej..
Choroby lub stany prowadzące do przetoki:
Uraz lub resekcja odbytnicy;
Powikłanie porodu;
Prezentacja miednicy płodu, pęknięcia kanału rodnego;
Powikłania po operacjach ginekologicznych;
Choroba Crohna;
Gruźlica odbytnicy;
Rak odbytnicy;
Uchyłkowatość odbytnicy;
Pomoce;
Kiła;
Chlamydia.
Objawy przetoki odbytu
Na początku choroby na skórze w pobliżu odbytu pojawia się otwór w gardle. Z niego wyrastają ropa i posoka, plamią pranie, a tych śladów nie można przeoczyć. Pacjent musi używać elektrod, myć okolice okostnej, wziąć kąpiel w sitz. Objawom tym towarzyszy swędzenie, maceracja skóry z powodu ciągłej ekspozycji na wyładowanie, nieprzyjemny zapach.
Przy dobrym odpływie przetoki ból odczuwany jest słabo. Zwiększa się wraz z przewlekłym zapaleniem niepełnej przetoki, nasila się podczas ruchów jelit, kaszlu i długiego chodzenia.
Okresy zaostrzenia zostają zastąpione okresami odpuszczenia. Zaostrzenie występuje, gdy przewód przetoki jest zablokowany przez ropną masę, produkty martwicy i granulację. W konsekwencji powstaje ropień, spontanicznie się otwiera, a wydzielanie ropnej i pośrodkowej tkanki mięśniowej ulega przejściowemu zmniejszeniu. Mimo to zewnętrzne otwarcie przetoki nigdy się nie goi, po pewnym czasie powtarza się zaostrzenie.
Podczas remisji, jeśli pacjent uważnie przestrzega zasad higieny, nie odczuwa silnego bólu ani nieprzyjemnych objawów.
Jednak długotrwała choroba z częstymi zaostrzeniami powoduje następujące objawy:
Bezsenność,
Hipertermia,
Słabość,
Nerwowość,
Ból głowy,
Asthenizacja.
Zmiany w tkankach wynikające z długiego postępu złożonych postaci choroby:
Niewydolność zwieracza odbytu;
Odkształcenie kanału odbytu;
Blizny mięśni zwieracza;
Pectenosis - bliznowacenie kanału odbytu;
Stricture analny.
Diagnostyka
Pełną przetokę można zdiagnozować za pomocą oględzin. Na skórze w pobliżu odbytu pacjenta znajduje się otwór przetoki, z którego wydostaje się ropa i krwawy śluz. Jeśli przetoka ma jedną dziurę, jest to konsekwencja ostrego paraproctitis. Dwa otwory kanału przetoki z prawej i lewej strony odbytu - objawy przetoki odbytu podków.
Zależność charakteru wydzieliny od kształtu przetoki:
Bezwonna żółta ropa - stan po zapaleniu paraprocytów;
Obfite wydzielanie płynu - gruźlicze zmiany;
Skąpe rozładowanie w postaci okruchów - przetoka po promienicy;
Krwawe lub surowe wydzielanie - możliwe konsekwencje złośliwości procesu przetoki.
Jeśli przetoka ma niekompletny kształt, pojedynczy otwór wewnętrzny jest wykryty przez badanie palcem odbytnicy. Kobiety cierpiące na tę chorobę muszą zostać zbadane przez ginekologa, aby wykluczyć przetokę pochwową..
Dodatkowe metody diagnostyczne i ich cel:
Sondowanie - określenie kierunku i rozgałęzienia przetoki, jej lokalizacja względem zwieracza;
Anoskopia - badanie kształtu i długości kanału przetokowego;
Fistulografia - badanie rentgenowskie z użyciem środka kontrastowego w celu określenia objętości przetoki;
Rectoromanoskopia - ocena stanu błony śluzowej, wykrywanie nowotworów;
Irrigoscopy - odróżnienie od chorób z podobnymi objawami (torbiel tkanki adrezyjnej);
Sphincterometry - badanie funkcjonalności zwieracza odbytu;
Ultrasonografia - przeprowadzenie kompleksowej diagnozy.
Leczenie przetoki odbytnicy
Aby uzyskać całkowite wyleczenie przetoki, istnieje jedna metoda radykalna - jest to interwencja chirurgiczna. Operacja nie jest wykonywana podczas zamykania otworów podczas remisji, ponieważ w tym przypadku niemożliwe jest oszacowanie obszaru dotkniętego chorobą, możliwe jest uszkodzenie zdrowych tkanek lub całkowite wycięcie kanału przetoki..
Podczas zaostrzenia paraproctitis chirurg otwiera ropień, eliminuje ropę, przepisuje pacjentowi leki przeciwbakteryjne. Dodatkowo zastosowana fizjoterapia (UV, elektroforeza). Jak tylko proces zapalny ustąpi, kanał przetoki zostanie wycięty..
Metody interwencji chirurgicznej:
Rozbicie przetoki w świetle odbytnicy;
Otwieranie ropnych smug;
Drenaż nacieków;
Zamknięcie zwieracza;
Zamknięcie przetoki przez otwór z klapką własnych mięśni i błon śluzowych.
Chirurg wybiera technikę operacji, w zależności od stopnia uszkodzenia i umiejscowienia przetoki w stosunku do zwieracza.
Po operacji mogą pojawić się powikłania w postaci niedoboru zwieracza odbytu, a także nawrotów choroby. Ich prawdopodobieństwo jest znacznie zmniejszone, gdy leczenie rozpoczyna się w czasie i właściwej techniki operacyjnej..
Rokowanie i zapobieganie pojawieniu się przetoki odbytu
Odpowiadają one dobrze na leczenie i rzadko nawracają przetoki wewnątrzzwieraczowe o małej lokalizacji. Głębokie przetoki poza- i przezwierszowe charakteryzują się długim przebiegiem choroby i częstymi nawrotami..
Aby uniknąć pojawienia się patologii, należy postarać się wyeliminować urazy odbytu, w odpowiednim czasie leczyć paraproctitis..