Zespół wyczerpania jajników jest patologicznym stanem kobiecego ciała, klinicznie bardzo przypominającym początek menopauzy. Zubożenie jajników jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, rozwijającą się głównie u kobiet młodszych niż 40 lat, bez zaburzeń funkcji rozrodczej i menstruacyjnej w przeszłości. Klinicznie, zubożenie jajników przejawia się w rozwoju wtórnego braku miesiączki, niepłodności i objawów zaburzeń wegetatywnych. Wyczerpany zespół jajników występuje u 1,5% wszystkich kobiet, aw 10% przypadków to właśnie ta choroba powoduje rozwój wtórnego braku miesiączki i niepłodności..
Przyczyny syndromu wyczerpania jajników
Nieprawidłowości chromosomowe i zaburzenia autoimmunologiczne są głównymi przyczynami rozwoju zespołu zubożenia jajników. Prawie 50% kobiet z tą diagnozą jest obciążonych rodzinną historią ginekologii, zdarzały się przypadki niepłodności u krewnych. W tej chorobie występuje zastąpienie zdrowej tkanki jajnika tkanką łączną. Ale tylko wadliwy genom nie wystarcza, aby rozpocząć ten proces. Dlatego zwyczajowo wyróżnia się następujące czynniki predysponujące do rozwoju zespołu zubożonego jajnika:
- choroby zakaźne;
- częste stresujące stany;
- efekt promieniowania;
- toksyczne działanie leków;
- niedoczynność i awitamina;
- przedłużony post;
- patologia rozwoju wewnątrzmacicznego: patologia pozatrofitalna i zatrucie u matki.
Obraz kliniczny wyczerpanego zespołu jajników: główne objawy
Pierwszym objawem zaniku jajników jest spontaniczne wystąpienie wtórnego braku miesiączki lub oligomenorrhea ze stopniowym występowaniem uporczywego braku miesiączki u kobiet w wieku rozrodczym, a także rozwój niepłodności. Charakterystyczne jest brak menstruacji i zaburzeń reprodukcyjnych w przeszłości, a także normalny wygląd pacjenta: odpowiednia budowa ciała, brak otyłości. Poniżej przedstawiono objawy przypominające kliniczny obraz menopauzy: zwiększone osłabienie, bóle głowy, upośledzona zdolność do pracy, pocenie się i sporadyczne "uderzenia gorąca". Równolegle z tym rozwijają się procesy zanikowe w genitaliach i gruczołach sutkowych..
Instrumentalne i laboratoryjne metody diagnozowania zespołu depresji jajników
Szczegółowa historia jest podstawową czynnością dla ginekologa, gdy kobieta skarży się na brak miesiączki lub oligomenorrhea lub niepłodność. W przypadku zespołu zubożonych jajników charakterystycznym objawem jest wtórne miesiączkowanie, co oznacza, że funkcja menstruacyjna i rozrodcza kobiety nie uległa zaburzeniom przez ostatnie 10-15 lat. Funkcjonalne metody diagnostyczne będą wskazywały na brak owulacji. Charakterystycznym znakiem laboratoryjnym jest znaczny wzrost stężenia hormonów folikulotropowych i luteinizujących, natomiast poziom prostaglandyny E2 będzie praktycznie taki sam jak u młodych kobiet z owariektomią..
Za pomocą ultradźwięków wizualizuje się macicę i jajniki znacznie zmniejszone, co wskazuje na ich atrofię. Za pomocą diagnostycznej laparoskopii można zobaczyć małe, "pomarszczone" jajniki, w których mieszki włosowe nie świecą i nie ma żółtego ciała. Biopsja jajników potwierdza brak aparatu pęcherzykowego..
Metody leczenia zespołu wyczerpania jajników
Leczenie zubażania jajników jest bardziej objawowe i ma na celu poprawę ogólnego stanu kobiety. Niestety, w tym przypadku niepłodność jest nieodwracalna i nie jest możliwe przywrócenie naturalnej funkcji rozrodczej z taką diagnozą. Początek ciąży z wyczerpaniem jajników można osiągnąć jedynie poprzez zapłodnienie in vitro przy użyciu jaja dawcy. Pacjenci z zespołem zubożenia jajników są przepisywani hormonalnej terapii zastępczej przed wiekiem menopauzy, aby zapobiec występowaniu poważnych zaburzeń metabolicznych. Preparaty estrogenowo-progestynowe stosuje się w indywidualnie dobranych kombinacjach i dawkach. Ta terapia pomaga wyeliminować objawy menopauzy, przywrócić zdolność do pracy i poprawić jakość życia kobiety z zespołem deprywacji jajników..