Zespół Klinefeltera jest jedną z najczęstszych aneuploidii chromosomowych. Ta anomalia jest charakterystyczna tylko dla mężczyzn i występuje u około co pięćsetnego nowonarodzonego chłopca. Zespół ten nie jest śmiertelny i nie powoduje problemów podczas ciąży, porodu oraz w okresie dzieciństwa aż do dojrzewania, dlatego też wiele osób wokół nich cierpi z powodu objawów choroby, których nawet nie podejrzewają..
Odkrycie tej choroby chromosomowej dokonali Harry Klinefelter i Fuller Albright, w pełni opisując większość objawów klinicznych w pracach pochodzących z 1942 roku. Anomalia została nazwana po pierwszym z nich ze względu na bardziej znaczący wkład w badanie..
Od tego czasu wiele umysłów próbowało rozwiązać problem zespołu Klinefeltera, ale do tej pory genetyka nie była wystarczająco rozwinięta, by leczyć nieprawidłowości chromosomalne, chociaż opracowano różne metody łagodzenia głównych objawów i poprawy życia społecznego nosicieli więcej niż dwóch chromosomów płciowych..
Zespół Klinefeltera jest polisomią chromosomów płciowych, co jest charakterystyczne tylko dla mężczyzn. Polisomie o różnej liczbie chromosomów płci występują z różnymi częstotliwościami:
47 XXY;
47 XYY;
48 XXYY;
48 XXXY;
48 XYYY;
49 XXXXY;
49 XXXYY.
Te warianty cytogenetyczne można łączyć w jednym organizmie, który w genetyce definiuje się jako mozaikę, dzięki czemu niektóre objawy kliniczne chorób chromosomowych można wygładzić lub zaostrzyć. Klasyczny zespół Klinefeltera jest uważany za najczęstszą opcję - 47 XXY. Częstość tej choroby została potwierdzona u jednego na pięciuset do siedmiuset chłopców. Jest to znacznie częstsze niż na przykład wrodzone nieprawidłowości kory nadnerczy, które występują u 1 na 10-20 tysięcy noworodków.
Ze względu na wspomnianą częstość 0,2% populacji mężczyzn, polisomię chromosomów płci można znaleźć u każdego pacjenta z charakterystycznymi objawami choroby: hipogonadyzmem, zaburzeniami erekcji, niepłodnością i ginekomastią. Dlatego, oprócz natury genetycznej, zespół Klinefeltera zalicza się do patologii endokrynologicznych, a wśród nich zajmuje trzecie miejsce w prewalencji po cukrzycy i różnych problemach z tarczycą.
Ostatnie badania tego zespołu stanowią podstawę hipotezy, zgodnie z którą prawie połowa wszystkich pacjentów z polisomem chromosomów płci nie jest rejestrowana z powodu słabej manifestacji objawów. Tacy pacjenci są zwykle rejestrowani przez lekarzy innych specjalności, leczonych z powodu komplikacji wywołanych przez ignorowanie i brak terapii hipogonadyzmu, jego przyczyn i konsekwencji..
Treść artykułu:
- Objawy zespołu Klinefeltera
- Przyczyny zespołu Klinefeltera
- Rozpoznanie zespołu Klinefeltera
- Leczenie zespołu Klinefeltera
Objawy zespołu Klinefeltera
W młodym wieku zespół Klinefeltera nie daje wyraźnych objawów, które mogłyby ujawnić patologię u dziecka. Wyjątkami są poważne naruszenia rozwoju umysłowego i zaburzeń psychicznych wywołane przez zespół Klinefeltera, z powodu których dziecko nie przystosowuje się dobrze w społeczeństwie, może wykazywać wybuchy agresji, stać się wycofanymi i apatycznymi..
Większość objawów pojawia się już w okresie dojrzewania, w okresie dojrzewania. U chłopców gruczoły sutkowe mogą puchnąć i powiększać się, włosy są rzadkie i występują u kobiet. Najjaśniejszy z objawów to wysoki i konkretny kształt ciała z wysoką talią, wąskimi ramionami i wydłużonymi biodrami..
Ginekomastia sama w sobie nie jest objawem, co wyraźnie wskazuje na obecność zespołu Klinefeltera - wzrost gruczołów mlecznych obserwuje się u ponad 60% nastolatków płci męskiej i przechodzi on sam po dwóch latach. Jednak u chłopców z zespołem Klinefeltera ginekomastia nie znika sama, potrzebują hormonalnej terapii zastępczej..
Najjaśniejszym objawem patologii i jednym z niewielu objawów umożliwiających identyfikację zespołu Klinefeltera przed osiągnięciem dojrzałości płciowej jest wzrost. Pacjenci z zespołem Klinefeltera mają zwykle więcej niż 185 cm, a jednocześnie najszybciej rosną w wieku 5-8 lat, co sprawia, że wyróżniają się wśród rówieśników. W przypadku niektórych postaci patologii wysoki wzrost jest nietypowy (z dwoma i trzema dodatkowymi chromosomami X), ale często mają one szereg innych uderzających objawów..
Pacjenci z zespołem Klinefeltera mają charakterystyczny wygląd: wysoka talia, długie ręce i nogi, rozpiętość ramion rzadko przekracza wysokość, a górna część ciała jest krótsza niż dolna.
Inne objawy choroby:
Rzadki i słaby wzrost włosów - mężczyźni mają słabo rosnące włosy na twarzy i pod pachami, włosy łonowe są układane zgodnie z typem żeńskim;
Nietypowa struktura twarzy z charakterystycznymi cechami patologii - szeroko rozstawione oczy, być może zez, szeroki spłaszczony nos i półotwarte duże usta. Auricles zdeformowane, położone nisko;
Anomalie struktury kości - wiele wad tkanek kostnych może pojawić się przy porodzie. Przygnieciony lub zdeformowany mostek, mikrognatia, podniebienie i kłykcina (skrzywienie palców).
Pojawienie się narządów płciowych - penis jest niedorozwinięty, jeden lub oba jądra mogą być nieobecne w mosznie z powodu wnętrostwa, ich rozmiar nie odpowiada normie dla zdrowych mężczyzn w tym samym wieku.
Naruszenie pożądania seksualnego, znaczne pogorszenie siły działania u 70% pacjentów w wieku powyżej 25 lat.
Psychiczne objawy zespołu Klinefeltera mogą być bardzo zróżnicowane - niektóre dzieci są niestabilne, często wykazują agresję i gniew, podczas gdy inne, wręcz przeciwnie, przez większość czasu są w pogodnym i optymistycznym stanie umysłu.
Rozwój psychiczny w zespole Klinefeltera może być upośledzony - wielu pacjentów doświadcza spadku inteligencji werbalnej, co prowadzi do trudności w nauce materiałów szkolnych. Przejawy zaburzeń mogą różnić się od drobnych trudności w postrzeganiu i zapamiętywaniu informacji przez ucho do poważnych opóźnień rozwojowych za rówieśnikami. Aktywność poznawcza cierpi mniej werbalnie, w związku z tym, iloraz inteligencji u takich pacjentów może mieć średnią lub nawet znacznie więcej niż normalnie.
Dzieci z zespołem Klinefeltera mogą być apatyczne, podatne na depresję, mają problemy z adaptacją w społeczeństwie. Mogą doświadczyć drastycznych wahań nastrojów, nieumiejętności umysłowej - od spokojnego i zrównoważonego dziecka nagle staje się gniewne i agresywne, po czym może równie nagle stać się radosnym i pełnym entuzjazmu. W większości przypadków znajomi i krewni pacjentów opisują ich jako osoby skromne, wrażliwe i wrażliwe, które mają trudności z kontaktowaniem się z innymi..
Przyczyny zespołu Klinefeltera
Synteza dodatkowych chromosomów, tak jak w przypadku dowolnej polisomii, występuje z powodu braku dezintegracji chromonów już utworzonych podczas mejotycznego podziału gamet (komórek zarodkowych) lub podczas mitotycznego podziału komórek płciowych na etapy zygoty i blastulacji zarodków. Według statystyk, zniekształcenie materiału genetycznego jest najczęściej obserwowane w pierwszym przykładzie wykonania. Około 2/3 wszystkich przypadków choroby jest wywołanych błędem w jajnictwie (powstawaniem jaja matki i ciałek grudkowych), a druga trzecia jest spowodowana brakiem dezintegracji podczas spermatogenezy (tworzenie ojcowskich plemników).
Jedyne powiązanie śledzone w badaniu anamnezy tysięcy pacjentów z zespołem Klinefeltera, ustalone z wiekiem matki (im starszy - tym większe prawdopodobieństwo choroby). Jak się okazało, wiek ojca dziecka nie ma wpływu na prawdopodobieństwo pojawienia się syndromu. Dlatego badania przesiewowe prenatalne są koniecznie wskazane dla starzejących się matek, chociaż przyczyną tego jest nie tyle polysomia chromosomów płciowych, ale inne aneuploidie, które wiążą się ze zwiększonym ryzykiem poronienia i potencjalnymi śmiertelnymi czynnikami. W przeciwieństwie do większości chorób chromosomowych, zespół Klinefeltera nie wpływa na proces porodu i żywotność noworodka, dlatego zakłada się statystyczne podwojenie liczby pacjentów na świecie ze względu na niemożność zarejestrowania wszystkich pacjentów..
Rozpoznanie zespołu Klinefeltera
Jak już wspomniano, wiele (około połowa) wszystkich przypadków polisomii chromosomów płciowych nie jest diagnozowana z powodu ignorowania badań prenatalnych z powodu pozytywnych wyników ultrasonografii płodu. Pacjenci tacy znajdują się w wieku dorosłym, gdy udają się do lekarza z problemami takimi jak impotencja, bezpłodność i powiększanie piersi (chociaż często nawet te niedociągnięcia nie są uważane za warte wizyt w szpitalu z powodu otyłości i różnych uprzedzeń).
Jedynym wiarygodnym sposobem wykrywania nieprawidłowości chromosomów jest kariotypowanie. Zaleca się prowadzenie niepłodnych mężczyzn z rozwiniętymi gruczołami mlecznymi, a także chłopców z niepełnosprawnością intelektualną..
Inne objawy tego zespołu można znaleźć w następujących procedurach:
Biochemiczne badanie krwi w celu wykrycia obniżenia poziomu testosteronu i zwiększenia stężenia hormonów folikulotropowych i luteinizujących;
Spermogram do wykrywania zmniejszonej aktywności plemników lub ich wadliwości (azoospermia);
Badanie ultrasonograficzne serca w celu naprawienia jego wad rozwojowych;
Densytometria w celu poszukiwania osteoporozy;
Badanie histologiczne otyłości, jeśli występuje.
Rozpoznanie zespołu Klinefeltera w okresie prenatalnym odbywa się za pomocą jednej z dwóch metod: biopsji kosmówki (od 9,5 do 12 tygodni) lub amniopunkcji (od 16 do 18 tygodni ciąży).
Gdy wykryty zostanie chromosom płciowy w przyszłym dziecku polisomii, lekarz nie może wpływać na decyzję matki i w pełni opisywać możliwe problemy osoby z tym zespołem oraz metody ich rozwiązania. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu choroby, dzięki dobrze zaplanowanemu leczeniu zaburzeń równowagi hormonalnej i innych objawów, możliwe jest uzyskanie znaczących wyników - zapewnienie normalnego życia pacjentowi z nieprawidłowością chromosomową.
W niektórych przypadkach, stosując nowoczesne metody IVF, pacjent z zespołem Klinefeltera może mieć dzieci. Jak pokazują praktyki i badania, dzieci ojców z polisomią chromosomów płci rodzą się zdrowe.
Leczenie zespołu Klinefeltera
Wyleczenie zespołu Klinefeltera jest niemożliwe, tak jak ma to miejsce w przypadku innych nieprawidłowości chromosomalnych. Pacjenci mogą jednak poddać się chirurgicznej korekcji niektórych zewnętrznych objawów choroby, takich jak rozszczep wargi, potrzebują również hormonalnej terapii zastępczej ze względu na brak naturalnych androgenów we właściwym stężeniu..
Ogólnie rzecz biorąc, standard życia pacjentów z zespołem Klinefeltera nie różni się od jakości u zdrowych ludzi. Jednak pacjenci z tą patologią są bardziej narażeni na otyłość i cukrzycę typu 2, osteoporozę i choroby układu sercowo-naczyniowego związane z wrodzonymi wadami serca..
Niektórzy pacjenci mają problemy z aktywnością umysłową, która, jeśli postępuje, może zredukować inteligencję do etapu moronizmu..
Powszechną manifestacją objawu Klinefeltera u prawie wszystkich pacjentów jest niepłodność męska z powodu braku plemników lub niskiej żywotności plemników. W tym samym czasie mężczyźni z mozaiką choroby mogą mieć dzieci, jeśli używają technologii IVF..
Leczenie pacjentów z zespołem Klinefeltera powinno obejmować leki zapobiegające łamliwości kości i innym chorobom układu mięśniowo-szkieletowego, leki hormonalne zmniejszające ryzyko powstania nowotworów złośliwych w tle ginekomastii.