Zespół deficytu uwagi objawia się w postaci całkowitego braku koncentracji uwagi lub uwagi krótkoterminowej, stopniowo przekształcając się w nadmierną aktywność, która gwałtownie rośnie. Zaburzenie deficytu uwagi rozpoznaje się u 10-15% dzieci w wieku szkolnym, podczas gdy wśród chłopców jest ono znacznie częstsze. Objawy takich zaburzeń rozwojowych mogą objawiać się nawet w wieku przedszkolnym, jednak z biegiem czasu problem może tylko pogorszyć i wpłynąć na zachowanie już w okresie dojrzewania i w wieku dorosłym. Tak więc, zespół zaburzeń uwagi, który nie został wyeliminowany na czas, przejawia się w przyszłości w niepowodzeniach akademickich dziecka, jego niskiej samoocenie i trudnościach w adaptacji społecznej..
Ponieważ ludzie z tym zaburzeniem cierpią na częste depresje i lęki, są podatni na alkoholizm i narkomanię, a nawet są w stanie popełnić samobójstwo. Dlatego ważne jest, aby rozpoznać oznaki rozwoju u dziecka tak wcześnie, jak to możliwe i zacząć korygować problem, aby zapobiec pogorszeniu sytuacji w starszym wieku..
Objawy zaburzenia uwagi
Dla dziecka z takim zaburzeniem charakterystyczne są impulsywność i nadpobudliwość - dzieci w wieku przedszkolnym zachowują się źle i napotykają na trudności w interakcji z innymi. Starsze dzieci są bardzo niespokojne - to może objawiać się ciągłym szarpaniem nogami lub rękami, nigdy nie przestaną mówić na sekundę. Również te dzieci mogą robić coś "na złość", 90% z nich nie ma czasu w szkole. Możesz dowiedzieć się więcej o symptomach Attention Deficit Disorder tutaj club.dowlatow.ru/stati/sindrom-deficita-vnimaniya.
Przyczyny Attention Deficit Disorder
Często takie naruszenie jest dziedziczne. Tak więc, według ostatnich badań na ten temat, zaburzenie jest spowodowane przez nieprawidłowości w neuroprzekaźnikach. Ponadto stan dziecka z zaburzeniami koncentracji uwagi może być pogarszany zarówno w środowisku domowym, jak i szkolnym..
Jak traktuje się zaburzenia deficytu uwagi
Leczenie tego zaburzenia odbywa się za pomocą środków psychostymulujących w połączeniu z terapią behawioralną. Jeśli dziecko nie jest szczególnie agresywne, a atmosfera w domu nie zaostrzy sytuacji, wystarczy terapia lekami. Możesz również potrzebować korektorskich metod edukacji..
Ważne jest, aby traktować swoje potomstwo z pewną obawą, ponieważ kto nie jest kochającym rodzicem, pomoże mu wyrosnąć na godną osobę.