Spośród metod analizy krwi (link do trzeciego artykułu w tym pliku), pozwalających ocenić zdolność organizmu do wytrzymywania chorób zakaźnych i wykazywania fazy choroby, ważną rolę spełnia immunoenzymatyczny test enzymatyczny (ELISA). Przeprowadzenie tego badania pozwala na kompleksową ocenę aktywności funkcji ochronnej krwi i określenie stanu niedoboru odpornościowego w patologiach zakaźnych, także w chorobach krwi, procesach autoimmunologicznych, problemach hormonalnych.
Jak zdołasz objąć tak wiele celów w jednej analizie i jakie są wskazania do jej wdrożenia? Spróbujmy to rozgryźć.
Co to jest badanie krwi wykonane za pomocą testu ELISA
Jest to badanie laboratoryjne, które pozwala określić obecność określonych przeciwciał (czynników ochronnych o charakterze białka krwi) na określone antygeny (czynniki chorobotwórcze). Wśród przeciwciał najważniejsze znaczenie mają immunoglobuliny, które mogą istnieć jako immunokompleksy..
Immunoglobuliny są wytwarzane w wyniku złożonych neurohumo- ralnych reakcji odporności człowieka, powstałych w odpowiedzi na wprowadzenie obcych antygenów. Każdy typ czynnika chorobotwórczego wytwarza własne swoiste przeciwciała. Działają poprzez "wiązanie" antygenu lub patologicznego mikroorganizmu, tworząc kompleks kompleksu antygen-przeciwciało, a następnie neutralizację, lizę enzymatyczną, reakcje fagocytozy i usuwanie z organizmu..
Uwaga: rodzaj patogenu lub szkodliwej substancji u pacjenta jest określany przez obecność pewnych kompleksów metodą ELISA.
Możesz nauczyć się podstawowych zasad funkcjonowania immunitetu osoby, oglądając tę recenzję wideo:
Czym są immunoglobuliny
Odkryto i zbadano pięć głównych klas immunoglobulin, IgA, IgM, IgG, IgD, IgE. rola pozostałych nie jest jeszcze w pełni zrozumiała i znajduje się na etapie badań naukowych.
Uwaga: Najważniejsze w medycynie praktycznej są immunoglobuliny klas - A, M i G. Informatywność definicji opiera się na różnych przedziałach czasowych ich pojawiania się, maksimum i zanikania..
Rozważ to pytanie bardziej szczegółowo..
Główne zadanie immunoglobulina A (IgA) pełni funkcje ochronne błon śluzowych układu oddechowego, przewodu pokarmowego i układu moczowego. W ostrym początku choroby nie można ich zidentyfikować. Te ochronne kompleksy pojawiają się dopiero po 2 tygodniach wystąpienia choroby, czasem później. Większość immunoglobuliny A jest skoncentrowana w tkankach śluzowych. Około około 80%. Pozostałe przeciwciała krążą we krwi. Główną funkcją jest neutralizacja i niszczenie mikroorganizmów. Po ustąpieniu ostrych objawów choroby liczba tych immunoglobulin zaczyna spadać i zanika całkowicie do 8 tygodni po wystąpieniu choroby. Jeśli IgA zostanie wykryte w późniejszym terminie, oznacza to proces przewlekły..
Głównym i pierwszym markerem ostrej fazy rozwoju patologii są immunoglobuliny klasy M (IgM). Są wykrywane przez 5 dni od wystąpienia choroby. Aby określić ich obecność we krwi może wynosić około 6 tygodni. Potem zaczynają szybko zanikać..
Rezydualna odpowiedź immunologiczna charakteryzuje obecność we krwi immunoglobuliny klasy G (IgG). Pojawienie się tych czynników we krwi wykrywa się około miesiąc po wystąpieniu choroby. W przyszłości można je określać przez wiele miesięcy, lat, a nawet całe życie, spełniając funkcję ochronną przed powrotem (nawrotem) choroby, aw niektórych przypadkach uniemożliwiając wtórny rozwój patologii. Jeśli ilość immunoglobuliny G ponownie zacznie rosnąć, można podejrzewać reinfekcję. Podobny wniosek można wyciągnąć, wykonując dwie lub trzy próbki pobrane w odstępie 2 tygodni..
Immunoglobulina E (IgE) używane w praktyce parazytologii.
Immunoglobulina D (IgD) znajduje się na limfocytach B, u zdrowych osób znajduje się w małej koncentracji. Po 10 latach życia osiąga maksymalne wartości. Ilość immunoglobuliny D zwiększa się w czasie ciąży, u pacjentów z chorobami ogólnoustrojowymi tkanki łącznej, astmą oskrzelową, chorobami wywołanymi stanem niedoboru odporności.
Wskazania do powołania testu ELISA
Oznaczanie przeciwciał w obecności drobnoustrojów chorobotwórczych w ciele, powodujące:
- kiła;
- rzęsistkowica;
- ureaplasmosis i mykoplazmoza.
Występuje wzrost liczby immunoglobulin i inwazji robaków.
Diagnostyka jest przeprowadzana w celu wykrycia:
- choroby opryszczkowe;
- wirusowe grupy zapalenia wątroby;
- Wirus Epsteina-Barr;
- cytomegalowirus.
Za pomocą testu ELISA można określić obecność przeciwciał na 600 rodzajów alergenów, wykryć stan niedoboru odporności, przeprowadzić kompleksowe badanie przed operacją przeszczepu, przeprowadzić kompleksową analizę skuteczności leczenia.
ELISA to dodatkowa metoda wykrywania komórek nowotworowych..
W jaki sposób wykonuje się badanie ELISA we krwi?
W przypadku immunoenzymatycznego enzymu najczęściej używa się krwi pacjentów, czasami tkanki ciała szklistego, płynu w kanale kręgowym, płynu owodniowego.
Krew jest pobierana przez igłę iniekcyjną do strzykawki z żyły łokciowej. Badania prowadzone na czczo. Należy pamiętać, że przyjmowanie niektórych leków może wpływać na wynik analizy. Przed podaniem krwi należy powstrzymać się od palenia, spożywania alkoholu. Zniekształć wyniki mogą zażywać narkotyki.
W przypadku negatywnej immunoglobuliny IgM, IgG, IgA, możemy mówić o braku choroby lub jej początkowej fazie, a wynik z minusami jest możliwy przy pełnym wyzdrowieniu po znacznej ilości czasu.
Jeśli IgA i IgM nie zostaną wykryte, a IgG jest dodatnie, wówczas najprawdopodobniej mówimy o utworzonej odporności po chorobie zakaźnej lub po szczepieniu..
W przypadku wysokiego miana IgM z ujemnymi wartościami IgG, IgA, można wywnioskować, że istnieje ostra choroba zakaźna..
Jednoczesne wartości dodatnie wyników immunoglobulin - IgA, IgM, IgG są charakterystyczne dla ostrej fazy nawrotu istniejącej przewlekłej choroby..
W przypadku przewlekłego zakażenia, które jest w fazie remisji (remisji), ELISA pokazuje ujemne wartości immunoglobuliny M (IgM), podczas gdy wynik immunoglobulin G (IgG) i A (IgA) będzie dodatni.
Zalety metody immunoenzymatycznej enzymu
Główne zalety metody ELISA to:
- niska analiza kosztów;
- specyfika diagnostyczna, dokładność;
- kontrola dynamiczna (powtórzenie analizy w celu określenia skuteczności leczenia i etapów choroby);
- możliwość prowadzenia masowych ankiet w ogniskach infekcji;
- szybkość uzyskania wyniku;
- względna łatwość analizy;
- możliwość wykorzystania technologii informacyjnej w przetwarzaniu;
- bezpieczeństwo pacjenta i bezbolesność.
Czy są jakieś wady ELISA we krwi?
Głównym negatywnym punktem badania jest możliwość uzyskania danych fałszywie ujemnych i fałszywie dodatnich. Przyczyną nieporozumień mogą być niedociągnięcia techniczne, leki, które mogą zniekształcić obraz.
Uwaga: fałszować wynik analizy może zakłócić procesy metaboliczne w organizmie. Ostrożność we wnioskach należy zaobserwować, łącząc kilka chronicznych procesów u pacjenta..
Test krwi ELISA w parazytologii
Możliwość zastosowania testu ELISA w diagnozowaniu chorób pasożytniczych jest określona przez specyficzną immunoglobulinę E (IgE), która ma tendencję do zwiększania się w tej grupie chorób. Ponadto immunoglobulina E jest markerem reakcji atopowych związanych z procesami alergicznymi. We krwi jest w małych ilościach. Jego główną lokalizacją są błony śluzowe, bazofile, markofagi. Główną funkcją tego kompleksu białkowego jest ochrona błon śluzowych organizmu. Ale jednocześnie jest uczestnikiem reakcji odpornościowych przeciwko pasożytom. Aktywacja IgE jest "zarządzana" przez eozynofile i makrofagi. Jest to ważny fakt w porównywaniu danych analitycznych podczas diagnozy choroby..
ELISA służy do wykrywania:
- okrągłe robaki (ascaris, pinworms);
- ostre i przewlekłe formy przywr;
- włośnica;
- obecność Giardia (jako dodatkowa analiza);
- formy leiszmaniozy;
- amebiaza;
- Zawartość Toxoplasma;
Ważne: immunoglobuliny są wytwarzane w organizmie jako przeciwciała przeciwko pewnym antygenom. Dlatego nawet przy największej specyficzności analizy, błędy dokładności nie są wykluczone. W przypadku chorób pasożytniczych odsetek prawdopodobieństwa wynosi około 90%.
Podsumowując, należy zauważyć, że nowoczesna immunologia jest ciągle w fazie rozwoju, poszukując nowych metod diagnozowania i leczenia chorób..
Stepanenko Vladimir, chirurg