Choroby stawów

Endoprotetyka (wymiana) stawu biodrowego

Treść artykułu:

  • Hip struktura
  • Po co potrzebować endoprotez?
  • Przeciwwskazania do zabiegu
  • Rodzaje i rodzaje endoprotezy
  • Endoprotetyka bezcementowa i bezcementowa
  • Przygotowanie do operacji
  • Co dzieje się podczas operacji?
  • Możliwe powikłania
  • Prawdziwe wyniki
  • Rehabilitacja po endoprotezy
  • Tego nigdy nie można zrobić!

Hipoplastyka stawu biodrowego jest jedną z najnowocześniejszych metod chirurgicznego leczenia chorób układu mięśniowo-szkieletowego. Podczas operacji patologicznie zmienione tkanki struktur tworzących staw biodrowy są zastępowane sztucznymi protezami..


Struktura i funkcjonowanie stawu biodrowego

Staw biodrowy jest uważany za największe połączenie kości ludzkiego ciała. Stres, którego musi doświadczyć w procesie życia, jest bardzo duży. Przecież łączy obie kończyny dolne z miednicą.

W powstawaniu stawu biodrowego zaangażowane są:

  • Głowa kości udowej jest sferycznym górnym końcem uda;

  • Panewkę - pogłębienie kości miednicy w formie leja, w którym zamocowana jest głowa uda;

  • Chrząstka stawowa to miękka chrząstka z galaretowatym środkiem smarującym, który ułatwia wykonywanie ruchów;

  • Płyn wewnątrz stawowy (maziówkowy) jest podobną do galaretowatej masą, która odżywia chrząstkę i łagodzi tarcie między powierzchniami stawowymi;

  • Aparat więzadłowy i torebka stawowa - gęsta tkanka łączna, która utrzymuje powierzchnie stawowe i zapewnia stabilność stawu biodrowego.

Mięśnie i ścięgna przyczepione do stawu biodrowego, poprzez kurczenie się, zapewniają w nim ruch. Zdrowy staw biodrowy jest dość ruchliwy i wytwarza ruchy niemal we wszystkich płaszczyznach i kierunkach. Ten zakres ruchu jest wystarczający, aby odpowiednio zapewnić funkcję wsparcia, chodzenia i wykonywania ćwiczeń siłowych..


Dlaczego endoprotetyka może być wymagana?

Jest całkiem naturalne, że aby wykonać wymianę stawu biodrowego, sztuczne protezy powinny być ważnymi wskazaniami. Opierają się one na destrukcji elementów artykulacji, w których osoba doświadcza rozdzierającego bólu lub nie jest w stanie wykonywać elementarnych ruchów dotkniętej kończyny. Innymi słowy, połączenie przestaje spełniać swój fizjologiczny cel i staje się niepotrzebną częścią ciała, ponieważ znacznie pogarsza jakość życia. W takich przypadkach alloplastyka jest jedynym wyjściem z ich sytuacji..

Wśród chorób, które mogą wywoływać niszczące zmiany w strukturach stawowych, najczęstsze są:

  • Deformacja zwyrodnieniowa stawu biodrowego (stawów biodrowych), występująca jednocześnie po obu stronach z 2 i 3 stopniami choroby;

  • Coxarthrosis stopień 3 z deformacją jednego stawu;

  • Jednostronna deformująca artroza stawu biodrowego 2-3 stopni w połączeniu z zesztywnieniem stawu kolanowego lub stawu skokowego chorej kończyny;

  • Klęska jednego stawu biodrowego z twardziną stawów 2-3 stopni w połączeniu z zesztywnieniem tego samego stawu z przeciwnej strony;

  • Pojedyncza i obustronna ankyloza stawów biodrowych w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa i reumatoidalnym zapaleniu stawów;

  • Zniszczenie głowy kości udowej (aseptyczna martwica) z powodu urazu lub upośledzonego krążenia krwi;

  • Urazy urazowe głowy i szyi kości udowej w postaci złamania lub fałszywego stawu u osób w wieku powyżej 70 lat;

  • Nowotwory złośliwe w kostce, wymagające leczenia chirurgicznego. Po resekcji guza wykonuje się równoczesną artroplastykę..

Wskazane jest zastąpienie stawu biodrowego sztuczną protezą tylko wtedy, gdy struktura i funkcje stawu są tak osłabione, że aktywność fizyczna i chodzenie stają się prawie niemożliwe. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę faktyczne możliwości wykonania i korzyści z operacji w każdym konkretnym przypadku.!


Przeciwwskazania do zabiegu

Niestety, osoby, które potrzebują biodrowej artroplastyki, nie zawsze można wykonać taką interwencję..

Główne ograniczenia obejmują:

  • Przypadki kliniczne, w których dana osoba z jakiegokolwiek powodu nie jest zdolna do samodzielnego poruszania się. Wykonana artroplastyka nie eliminuje istniejącej wady i dlatego nie jest uważana za odpowiednią;

  • Przewlekła patologia, która znajduje się w fazie dekompensacji (niewydolność serca, ciężkie wady serca i arytmie, zaburzenia krążenia mózgowego z deficytem neurologicznym, niewydolność nerek i wątroby). Operacja niesie za sobą wysokie ryzyko zaostrzenia istniejących problemów;

  • Przewlekła patologia płuc, której towarzyszy ciężka wentylacja i niewydolność oddechowa (astma, zapalenie płuc, rozstrzeń oskrzeli, rozedma płuc);

  • Wszelkie procesy zapalne skóry, tkanek miękkich lub kości w stawie biodrowym;

  • Ogniska chronicznej infekcji w organizmie, wymagające środków rehabilitacyjnych;

  • Warunki i reakcje septyczne. Operacja nie jest wykonywana nawet przez tych pacjentów, którzy cierpieli na sepsę przez kilka lat, ponieważ istnieje wysokie ryzyko ropienia protezy;

  • Niedowład i porażenie kończyny jako artroplasty;

  • Ciężka osteoporoza i niewystarczająca wytrzymałość kości. Tacy pacjenci, nawet po perfekcyjnie wykonanej operacji, mogą złamać kości udowe lub miednicze podczas normalnego chodzenia;

  • Ciężka alergia krzyżowa na różne leki;

  • Choroby patologiczne obejmujące nieobecność w kości udowej kanału szpikowego.


Rodzaje i rodzaje endoprotezy

Endoproteza, która zastąpi patologicznie zmodyfikowany staw biodrowy, musi mieć wystarczającą siłę, niezawodność wiązania, wysokie funkcjonalne zdolności i być wystarczająco obojętna dla tkanek ludzkiego ciała. Wszystkie te wymagania spełniają produkty wykonane z wysokiej jakości stopów metali, polimerów i ceramiki. Z reguły jedna endoproteza zawiera kombinację wszystkich tych materiałów. Wynika to z faktu, że pod względem wyglądu i jakości produkt powinien przypominać staw biodrowy osoby..

Jego składniki są reprezentowane przez:

  • Endoproteza kubka. Jest to część, która powinna zastąpić panewkę kości miednicy. Zwykle jest wykonana z ceramiki. Ale są kubki z materiałów polimerowych;

  • Proteza głowy. Jest to metalowa sferyczna część pokryta polimerem. W ten sposób możliwe jest uzyskanie maksymalnego miękkiego poślizgu, gdy głowica obraca się w miseczce protezy podczas wykonywania ruchów kończyną

  • Proteza nogi. Jest wykonany wyłącznie z metalu, ponieważ doświadcza największego obciążenia w porównaniu z innymi częściami endoprotezy. Jeśli głowa protezy imituje głowę kości udowej, wówczas jego noga zastępuje szyję i górną część kości udowej..

Kolejną istotną rubryką w klasyfikacji produktów do protez stawu biodrowego jest ich rozdzielenie na jednobiegunowe i dwubiegunowe. Pierwszy typ reprezentowany jest wyłącznie przez nogę i głowę, która zastępuje odpowiednie struktury kości udowej. W takim przypadku staw będzie reprezentowany przez sztuczną dolną część i naturalną panewkę. Takie interwencje były szeroko wykonywane wcześniej. Ze względu na słabe wyniki czynnościowe i dużą liczbę zniszczenia panewki z implantem endoprotezy w jamie miednicy, operacje te praktycznie nie są wykonywane przez współczesnych ortopedów.

Endoprotezy bipolarne są często nazywane totalnymi. Oznacza to, że skład produktu jest reprezentowany nie tylko przez część, która tworzy kość udową, ale także przez kielich służący za panewkę. Takie endoprotezy są idealnie umocowane w tkankach kostnych i są maksymalnie dostosowane, co znacznie zwiększa efektywność operacji i zmniejsza liczbę powikłań. Jest to szczególnie ważne w przypadku wykonywania endoprotez w przypadku osób starszych z osteoporozą i młodych osób aktywnych fizycznie..

Żywotność i potencjalna operacja endoprotez biodrowych zależy od jakości materiałów, z których jest wykonana. Najbardziej wytrzymałe są metalowe endoprotezy, które służą około 20 lat. Ale mają mniej imponujące wyniki funkcjonalne w stosunku do aktywności ruchowej dotkniętej kończyny. Najbardziej optymalnymi protezami pod względem ich aktywności ruchowej / trwałości są całkowite endoprotezy wykonane z metalu, polimerów i ceramiki..


Endoprotetyka bezcementowa i bezcementowa

Bardzo aktualną kwestią, zarówno dla specjalistów, jak i ich pacjentów, jest wybór metody mocowania endoprotezy. Pod tym względem rzeczy nie są takie proste. W końcu materiały metalowe i ceramiczne muszą być mocno połączone z kościami. Tylko wtedy, gdy ten warunek zostanie spełniony, możliwe jest wykonywanie funkcji wsparcia i chodzenia po obolałej kończynie.

Po ustaleniu prawidłowego typu endoprotezy i jej wielkości lekarz wybiera sposób połączenia protezy z tkankami podczas operacji, kierując się takimi decyzjami taktycznymi:

  • Mocowanie endoprotezy za pomocą cementu - specjalnego kleju biologicznego, który po zestaleniu mocno połączy tkankę kostną ze strukturami endoprotezy;

  • Bezcementowa fiksacja. Produkty te mają specjalną konstrukcję i są zaprojektowane w taki sposób, że na ich powierzchni znajduje się wiele małych wypukłości, wgłębień, nierówności i dziur. Z biegiem czasu rośnie w nich tkanka kostna, a kość protetyczna staje się jednym z endoprotezy;

  • Hybrydowe lub mieszane utrwalenie. Obejmuje połączenie cementu i metod bezcementowych. Kiedy ta noga jest przymocowana do kości udowej cementem, a kielich jest wkręcony w panewkę.

Długoterminowe obserwacje specjalistów po pacjentach po takich interwencjach pozwoliły wyciągnąć następujące praktyczne wnioski:

  • Cement podczas chłodzenia tworzy bardzo wysoką temperaturę. Prowadzi to do przyspieszenia niszczenia otaczającej tkanki kostnej, co może spowodować uszkodzenie protezy i jej zapadanie się w jamie miednicy;

  • Stwardnienie cementu przyspiesza rehabilitację i skraca czas powrotu do zdrowia dla pacjentów, ale jego stosowanie jest ograniczone u pacjentów z osteoporozą i osobami starszymi;

  • Endoprotetyka bezcementowa wiąże się z wydłużeniem pełnego okresu rehabilitacji. Pacjenci znacznie dłużej muszą przestrzegać ograniczonego reżimu ruchowego ze względu na wysokie ryzyko pogorszenia stabilności protezy;

  • Najbardziej optymalną endoprotezą są łączone metody mocowania różnych części produktu. Zasada ta jest złotym standardem taktyki leczenia dla pacjentów w każdym wieku..


Przygotowanie do operacji

Wszyscy pacjenci potrzebujący endoprotetyki, którzy przeszli niezbędne badania w celu ustalenia stanu stawu biodrowego (RTG, MRI, ultradźwięki), muszą również poddać się kompleksowemu badaniu. Jest to konieczne w celu wykluczenia obecności ewentualnych przeciwwskazań..

Kompleks środków diagnostycznych obejmuje:

  • Ogólne kliniczne badania krwi i moczu;

  • Oznaczanie poziomu glukozy we krwi oraz dla osób z cukrzycą - profil glikemiczny;

  • Biochemiczne badanie krwi;

  • Oznaczanie elektrolitów we krwi (potas, magnez, sód, wapń, chlor);

  • Test krzepnięcia krwi (koagulogram, wskaźnik protrombiny, czas krzepnięcia i czas krwawienia);

  • Oznaczanie grupy krwi i czynnika Rh;

  • Badanie krwi na obecność PB i antygenu australijskiego;

  • EKG;

  • Badanie funkcji oddechowej;

  • Prześwietlenie płuc;

  • Konsultacje wąskich specjalistów w obecności odpowiedniej przewlekłej patologii.

Specjalne środki przygotowawcze przed alloplastyką stawu biodrowego nie są wymagane. Jeżeli podczas egzaminu nie ma przeciwwskazań, wyznacza się datę operacji. Lekka kolacja jest dozwolona poprzedniej nocy, ale nie wcześniej niż 8 godzin przed interwencją. Rano skóra w okolicy biodra i uda jest starannie ogolona. Jedzenie i picie wody jest zabronione. Przed przeniesieniem pacjenta na salę operacyjną wykonuje się elastyczne bandażowanie nóg, podaje się profilaktyczną dawkę antybiotyku i przeprowadza się premedykację..


Co dzieje się podczas operacji?

Po dostarczeniu pacjenta na salę operacyjną i umieszczeniu na stole operacyjnym wykonuje się znieczulenie. Zazwyczaj metodę znieczulenia wybiera pacjent wraz z anestezjologiem. Ponieważ czas trwania operacji wynosi od 1,5-2 do 3-3,5 godziny, za optymalne uważa się znieczulenie podpajęczynówkowe lub pełne połączenie znieczulenia z kontrolowanym oddychaniem i całkowitym rozluźnieniem mięśni. Pierwsza metoda jest mniej szkodliwa, dlatego jest korzystniejsza dla starszych pacjentów..

Po znieczuleniu chirurdzy przetwarzają pole operacyjne i uzyskują dostęp do stawu biodrowego. Wymiary nacięcia, które przechodzi przez środkową część stawu, wynoszą około 20 cm, a następnie otwiera się torebka stawu i wsuwa głowę kości udowej w ranę. Jest on wycinany przez linię nadtwardówkową, aż do odsłonięcia kanału kości..

Kość modelowana jest zgodnie z kształtem endoprotezy, która jest w nim zamocowana jednym z najlepszych sposobów (najczęściej za pomocą cementu). Następnie wiertło ze specjalną dyszą obsługuje panewkę w celu całkowitego usunięcia chrząstki stawowej z jej powierzchni. Puchar protezy jest zainstalowany i zamocowany w przygotowanym lejku..

Powierzchnie protetyczne są dopasowane i wzmocnione poprzez zszycie rozciętej tkanki. Aktywny drenaż aspiracji jest zainstalowany w ranie, wzdłuż której wypłynie wyładowanie. Bandaż.


Możliwe powikłania

Hipoplastyka stawu biodrowego jest obszerną i złożoną interwencją..

Jego komplikacje mogą być:

  • Krwawienie z ran pooperacyjnych;

  • Powstawanie zakrzepów krwi w żyłach kończyn dolnych z migracją do naczyń płucnych i płucnej choroby zakrzepowo-zatorowej;

  • Ropienie pooperacyjnej rany i endoprotezy;

  • Krwiak opanowanego obszaru;

  • Niepowodzenie endoprotezy i jej odrzucenie;

  • Problemy z sercem i mózgiem w obecności przewlekłej patologii (choroba niedokrwienna serca, miażdżyca, encefalopatia dysko-cytacyjna, itp.);

  • Zwichnięcie endoprotezy.

Poprawnie określone wskazania i przeciwwskazania do wykonywania endoprotez w połączeniu z dokładnością przygotowania do interwencji i kolejnością jej realizacji minimalizują ryzyko powikłań pooperacyjnych. Ale nie można ich całkowicie wykluczyć, nawet jeśli przestrzegane są wszystkie zasady i zalecenia..


Prawdziwe wyniki

Według statystyk, opartych na długotrwałej obserwacji operowanych pacjentów i osobistych doświadczeniach wiodących specjalistów zajmujących się alloplastyką stawu biodrowego, większość pacjentów jest zadowolona z wyników leczenia. Jeśli operacja jest przeprowadzana na zdrowo chorych osobnikach w stosunkowo młodym wieku, którzy nie mają powiązanych chorób, funkcjonalne zdolności stawu biodrowego są prawie całkowicie odnowione. To pozwala chodzić i angażować się w kulturę fizyczną. Sport i ruch związany z napięciem elektrycznym kończyn dolnych są niemożliwe. Pacjenci nie są w stanie ich wykonać, lub w trakcie realizacji dochodzi do naruszenia integralności endoprotezy.

Podobnie jak w przypadku każdej operacji, endoprotetyka nie jest pozbawiona powikłań i niezadowalających wyników. Są one związane głównie ze starością, współistniejącymi chorobami i brakiem zgodności ze schematem leczenia we wczesnym i późnym okresie pooperacyjnym. Ponad 20% operowanych pacjentów oczekiwało lepszych wyników endoprotezy w porównaniu do otrzymanych..

Endoprotetyka z zastosowaniem metody MIS - ocena pacjenta


Rehabilitacja po alloplastyce stawu biodrowego

Działania rehabilitacyjne mające na celu przywrócenie aktywności ruchowej po alloplastyce stawu biodrowego rozpoczynają się od pierwszych godzin po operacji. Obejmują one terapię ruchową, ćwiczenia oddechowe, wczesną aktywację. Operowana kończyna musi być w stanie spoczynku funkcjonalnego, ale ruchy muszą być wykonywane. Mogą być aktywne, gdy pacjent samodzielnie wykonuje mięśnie, a bierne, wykonywane przy pomocy personelu medycznego lub krewnych. Główną zasadą okresów pooperacyjnych, regeneracyjnych i rehabilitacyjnych jest kolejność przyrostowych obciążeń..

Pierwszy dzień po operacji

Większość pacjentów spędza go na oddziale intensywnej terapii. Jest to konieczne, aby monitorować najważniejsze wskaźniki życiowe przez całą dobę i natychmiast reagować na wszelkie patologiczne zmiany. W ciągu kilku godzin po interwencji osoba może być w pozycji siedzącej z opuszczonymi nogami. Ruch w kolanie i kostce nie jest ograniczony.

Protetyczne połączenie stawu biodrowego nie powinno być zgięte o więcej niż 90 stopni, ponieważ może to prowadzić do zakłócenia jego struktury i utrwalenia w kościach. Lepiej jest siedzieć pod nadzorem personelu medycznego lub krewnych. Będą w stanie pomóc poruszać operowaną kończyną i zapewnić pomoc w przypadku zawrotów głowy (zdarza się to czasami, gdy osoba przechodzi z pozycji poziomej do pionowej). Pacjenci, u których w przeszłości występowały choroby współistniejące i stanowiące naruszenie ogólnego stanu, należy zapobiegać powstawaniu odleżyn (zmiana pozycji ciała, delikatne masowanie skóry grzbietu oraz w okolicy kościowatych wypukłości, przetwarzanie alkoholem kamforowym, monitorowanie stanu bielizny).

Jeśli chodzi o objętość dozwolonych ruchów, pacjent może:

  • Wykonuj ruchy zdrowej kończyny w dowolnej objętości;

  • Wyjście z łóżka ze wsparciem wyłącznie na zdrową nogę jest dozwolone tylko dla młodych ludzi bez współistniejących chorób, jeśli pozwala na to ogólny stan;

  • Poruszaj palcami i wykonuj lekkie zginanie w stawie kolanowym operowanej nogi;

  • Podnieś wyprostowaną wyprostowaną kończynę dolną, podnosząc ją z łóżka tak bardzo, jak to możliwe;

  • Wykonuj aktywny ruch kończyn górnych w dowolnej objętości;

  • Chodzenie pierwszego dnia nie jest zalecane;

  • Nie stój na boku.

Możliwe jest układanie pacjentów z ich pół-ramionami, kładąc poduszkę lub duży wałek z tkaniny między kolanami;

Kiedy możesz wstać z łóżka?

Zdecydowanie nie zaleca się wstawania z łóżka po endoprotetycznej wymianie stawu biodrowego w pierwszym dniu. Reliance na zdrowej nodze bez dodatkowych urządzeń jest przeciwwskazane przez kilka tygodni. Kule, laski i inne produkty ortopedyczne są używane jako pomoce rehabilitacyjne. Jeśli ogólny stan po operacji nie zostanie zakłócony, możesz wstać następnego dnia. Większość pacjentów czuje się słabo i nie chce być aktywowana wcześniej..

Kiedy mogę iść?

Zwiedzanie jest dozwolone 2-3 dni po operacji. Upewnij się, że spełniasz wszystkie warunki przejścia do pozycji pionowej. Jest to przede wszystkim ruch operowanej kończyny za pomocą rąk lub zdrowej nogi, po czym wisi z łóżka. Polegając na zdrowej nodze i kulach, możesz wstać. Jednocześnie noga pacjenta powinna znajdować się w stanie zawieszenia, ponieważ wszelkie próby polegania na niej są surowo zabronione w ciągu miesiąca. Używanie kul podczas chodzenia zalecane jest przez co najmniej 3 miesiące.

Jeśli okres rekonwalescencji przebiega bez powikłań, w przyszłości możesz użyć prostej laski jako pomocy do wsparcia. Opieranie się na obolałej nodze jest dozwolone w ciągu miesiąca. W żadnym wypadku nie można na nią spiętrzać z całą wagą. Musisz zacząć od ćwiczeń w postaci uprowadzenia nogi na bok, a następnie przywodzenia, a także podnoszenia i opuszczania go, stojąc. Obciążenie powinno rozpoczynać się od światła, które przez 2 miesiące nie może przekraczać połowy masy ciała pacjenta bez uwzględnienia wagi z powodu otyłości. Pełne chodzenie bez użycia środków podtrzymujących jest możliwe w ciągu 4-6 miesięcy.

Każde zwiększenie intensywności obciążenia i zakresu ruchu powinno następować stopniowo. Optymalny okres przejściowy z jednego rodzaju urządzenia rehabilitacyjnego do drugiego wynosi 5-6 dni.!

Jak jeść?

Jednym z najważniejszych elementów okresu pooperacyjnego jest prawidłowe odżywianie pacjentów. Dieta powinna zostać wzbogacona o wystarczającą ilość białka, witamin, pierwiastków śladowych i innych składników odżywczych. Ponieważ mobilność pacjenta jest ograniczona, nie należy zwiększać zawartości kalorii w żywności. Nadmiar substratu energetycznego, który nie będzie spożywany przez organizm, zamieni się w tkankę tłuszczową i wydłuży czas regeneracji. Lepiej jest odrzucić produkty z ciasta, smażone i tłuste potrawy, wędzone mięso, marynaty i przyprawy. Główny nacisk kładziony jest na chude mięso, drób, ryby, warzywa i owoce w postaci surowej i gotowanej, jaja, zboża. Wszelkie napoje alkoholowe, mocną kawę i herbatę są ściśle wykluczone..

Czas leczenia

W obrębie ścian obiektu medycznego większość pacjentów pozostaje przez 2-3 tygodnie. Jest to konieczne w celu kontrolowania gojenia się ran pooperacyjnych. W typowych przypadkach pooperacyjne szwy są usuwane po 9-12 dniach. Odwodnienie z rany usuwa się, gdy wyładowanie zatrzymuje się (średnio po 2-3 dniach). Celowość pozostania w szpitalu po usunięciu szwów wynika z konieczności przeszkolenia pacjenta i krewnych w zakresie zasad postępowania i elementarnych umiejętności rehabilitacyjnych. Po 3 miesiącach wykonuje się badanie rentgenowskie stawu biodrowego. Jest to konieczne w celu ustalenia stanu utrwalenia endoprotez i kości, w których się znajduje.

Jak długo trwa rehabilitacja??

Po wypisaniu ze szpitala wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem rehabilitacyjnym, który sporządzi indywidualny plan rehabilitacji. Pod kontrolą tego planu okres rekonwalescencji będzie możliwie jak najkrótszy i bezpieczny. Większość aktywnych pacjentów wraca do normalnego trybu życia po 6 miesiącach. Do tego czasu lepiej jest korzystać z narzędzi rehabilitacyjnych, które minimalizują stres związany z operowaną kończyną i protetycznym stawem biodrowym..


Tego nigdy nie można zrobić!

Bez względu na okres pooperacyjny nie może:

  • Użyj zbyt niskich krzeseł lub toalety;

  • Krzyżuj kończyny dolne, leżąc na plecach lub na boku;

  • Ostro obrócić tułów za pomocą ustalonych kończyn i miednicy;

  • Połóż się na boku, nie wkładając wałka między kolana.

Wszystkie powyższe działania mogą powodować przemieszczenie endoprotezy, co będzie wymagało ograniczenia warunków w placówce medycznej..

Hipoplastyka stawu biodrowego to wielkie osiągnięcie współczesnej medycyny. Jego skuteczność zależy zarówno od poprawności operacji, jak i od zgodności pacjentów z warunkami okresu rehabilitacji..