Wrzód żołądka

Pełna lista leków na wrzody żołądka

Mechanizm powstawania i rozwoju wrzodów żołądka dzisiaj nie jest jeszcze w pełni poznany. Z jednej strony udowodniono, że przyczyną zakażenia jest szczególny patogen, Helicobacter pylori. Z drugiej strony, silna odporność, zdrowy styl życia, właściwa dieta i stabilny stan neuropsychologiczny osoby nie pozwoliłyby na to, aby Helicobacter pylori hodował i prowokował wrzód trawienny. Dlatego podejście do leczenia tej choroby powinno być kompleksowe.

Leczenie piśmienne wrzodów żołądka obejmuje:

  • Przyjmowanie kilku rodzajów leków zgodnie ze specjalnym schematem;

  • Zgodność z zalecaną dietą i trybem posiłków;

  • Korekta sfery psycho-emocjonalnej i odrzucenie złych nawyków;

  • Leczenie uzdrowiskowe;

  • Interwencja chirurgiczna (jeśli wymagana).

Leczenie lekowe wrzodów żołądka odbywa się przy użyciu trzech głównych grup leków:

  • Antybiotyki;

  • Blokery receptora histaminowego;

  • Inhibitory pompy protonowej (PPI).

Terapia pomocnicza prowadzona jest przy użyciu kilku innych rodzajów leków:

  • Holinoblockery;

  • Leki zobojętniające kwas;

  • Reparanty;

  • Anaboliki;

  • Gastroprotector;

  • Przeciwskurczowe;

  • Środki przeciwbólowe;

  • Ganglioblockery;

  • Przeciwwymiotny;

  • Witaminy;

  • Immunostymulanty.

Treść artykułu:

  • Schemat leczenia wrzodów żołądka
  • Pełna lista leków na wrzody żołądka:
    • Antybiotyki
    • Blokery receptora histaminowego
    • Inhibitory pompy protonowej (PPI)
    • Gastroprotektory, środki anaboliczne i reparanty
    • Holinoblockery
    • Leki zobojętniające
    • Leki przeciwwymiotne
    • Przeciwskurczowe
    • Ganglioblockers

Schemat leczenia wrzodów żołądka

Najbardziej skuteczny jest uważany za dwuetapowe leczenie choroby wrzodowej:

  • Etap I trwa 7 dni. W tym okresie pacjentowi przepisuje się kompleks dwóch antybiotyków, zwykle metronidazolu i klarytromycyny, a także inhibitor pompy protonowej, na przykład lanzoprazol. Leki można zastąpić analogami zgodnie z decyzją lekarza prowadzącego, dawkę ustala się również indywidualnie. Celem pierwszego etapu leczenia jest całkowite wyeliminowanie Helicobacter pylori, aw 95% przypadków to zadanie jest zarządzane;

  • Etap II trwa 14 dni i jest wymagany tylko wtedy, gdy Helicobacter pylori jest nadal wykryty w żołądku po pierwszym etapie. Antybiotyki metronidazol + tetracyklina są stosowane przeciwko bakteriom, a terapia jest uzupełniona jednym z preparatów bizmutu, a także IPI (omeprazol, rabeprazol) i bloker receptora histaminowego (ranitydyna, famotydyna).

Leczenie jest koniecznie wspierane środkami przeciwzapalnymi, przeciwbólowymi, przeciwskurczowymi, gojenia się ran, przeciwwymiotnymi i innymi lekami, które łagodzą nieprzyjemne objawy wrzodów żołądka i przyspieszają proces gojenia. Bardzo przydatne środki ludowe (herbaty ziołowe i napary), witaminy, ekstrakty naturalne, na przykład aloes. Jednak powinieneś skonsultować się z gastroenterologiem na temat jakichkolwiek leków..

Wrzód trawienny jest bardzo indywidualny, charakteryzuje się różnymi wskaźnikami kwasowości i często towarzyszą mu powikłania z innych narządów. Ponadto, terapia antybiotykowa prawie zawsze daje efekty uboczne w postaci zaburzeń trawienia i bólu. Leczenie ostrych wrzodów żołądka jest zalecane w szpitalu pod stałym nadzorem wykwalifikowanych specjalistów..

Wg tematu: Czy istnieje skuteczna terapia farmakologiczna w przypadku wrzodów żołądka?


Pełna lista leków na wrzody żołądka

Antybiotyki:

  • Klarytromycyna. Semisyntetyczny antybiotyk makrolidowy. Bezpośredni potomek erytromycyny różni się sto razy większą odpornością na działanie kwasu chlorowodorowego, bardziej pełną i szybką strawnością, dobrym rozmieszczeniem w tkankach i długim okresem półtrwania. Z tego powodu klarytromycyna korzysta z erytromycyny i jest zalecana jako główny antybiotyk do leczenia wrzodów żołądka;

  • Amoksycylina. Semisyntetyczny antybiotyk z grupy penicylin. W przeciwieństwie do penicyliny jest ona odporna na żrące działanie soku żołądkowego, wchłania się prawie całkowicie (o 93%), szybciej się rozprzestrzenia w tkankach i płynach, w pełni przykrywa organizm i utrzymuje się dłużej, co pozwala przepisać amoksycylinę na chorobę wrzodową dwukrotnie, a nie cztery razy dzień;

  • Metronidazol. Lek przeciwbakteryjny i przeciwpierwotniakowy o bardzo szerokim spektrum działania. Jeden z najstarszych, najbardziej wiarygodnych i skutecznych antybiotyków zalicza się do grupy leków ratujących życie. Metronidazol jest syntetycznym analogiem azomycyny, naturalnego antybiotyku wytwarzanego przez bakterie rodzaju Streptomycetes. Szkodliwe mikroorganizmy i pierwotniaki oddziałują z metronidazolem, w wyniku czego przywraca się jego grupa 5-nitrowa. A ona z kolei niszczy DNA pasożytów i drobnoustrojów;

  • Tetracyklina. Antybiotyk z grupy tetracyklinowej. Ma działanie bakteriostatyczne, które zakłóca interakcję pomiędzy rybosomami i transportowym RNA, w wyniku czego synteza białka przez komórki bakteryjne zatrzymuje się i umiera. Tetracyklina jest aktywna przeciwko wielu mikroorganizmom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym, a także przeciwko większości Enterobacteria, w tym Helicobacter pylori.

Blokery receptorów histaminowych:

  • Ranitydyna. Lek jest drugą generacją blokerów histaminy. Zmniejsza aktywność pepsyny (enzymu trawiącego odpowiedzialnego za rozkład białek). Normalizuje pH w żołądku, hamuje syntezę kwasu solnego. W zależności od dawki chroni śluzówkę przed niszczącym działaniem nadmiernej kwasowości przez 12-24 godzin;

  • Nizatydyna. Druga generacja blokerów receptora histaminowego III. Tłumi zarówno własną syntezę kwasu solnego przez ścianki żołądka, jak i nadmierną syntezę wyzwalaną przez acetylocholinę, histaminę i gastrynę - enzymy i mediatory. Znacznie zmniejsza nadaktywność pepsyny i utrzymuje pH w stanie normy fizjologicznej w ciągu 12 godzin po podaniu;

  • Roksatidyna. Druga generacja blokerów receptora histaminowego H2. Hamuje aktywność pepsyny, normalizuje równowagę kwasowo-zasadową żołądka, zmniejsza wydzielanie kwasu solnego powodowanego przez pokarm, gastrynę, histaminę, acetylocholinę, a także hamuje podstawową syntezę soku żołądkowego. Szybko się wchłania i działa w ciągu godziny po podaniu. Efekt trwa od 12 godzin do jednego dnia, w zależności od dawki;

  • Famotydyna. Jest także lekiem drugiej generacji blokerów receptora histaminowego H2. Zarówno podstawowy, jak i stymulowany przez bodźce zewnętrzne, hamują wydzielanie kwasu chlorowodorowego przez komórki błony śluzowej żołądka. W ten sposób chroni organizm pacjenta przed niepożądanymi działaniami pepsyny, histaminy, gastryny i acetylocholiny;

  • Cymetydyna. Lek jest pierwszą generacją blokerów receptorów histaminowych III, ale nadal nie stracił na znaczeniu. Również dobrze reguluje poziom pH w żołądku, hamuje syntezę kwasu solnego i hamuje aktywność enzymu pepsyny. Jest tańszy niż wyżej wymienione analogi, ale jest uważany za mniej skuteczny ze względu na krótki czas ciągłej pracy (6-8 godzin).

Inhibitory pompy protonowej (PPI):

  • Lansoprazol. Inhibitor H + -K + -ATP-ase - enzym odpowiedzialny za przyspieszanie wymiany jonów wodorowych. Niezależnie od przyczyn nadmiernego wydzielania kwasu solnego, lanzoprazol hamuje jego wytwarzanie w końcowym stadium, to znaczy tuż przed wypisem do jamy żołądka;

  • Omeprazol. Hamuje również działanie pompy protonowej poprzez hamowanie aktywności enzymu H + -K + -ATP-ase. Jony wodoru przenikają gorzej między błony komórkowe błony śluzowej żołądka, co przeszkadza w produkcji soku żołądkowego. Co więcej, nie ma znaczenia, co dokładnie powoduje nadmierne wydzielanie kwasu solnego - spożycie pokarmu lub działanie enzymów i mediatorów;

  • Rabeprazol. Bardziej znany pod marką "pariet". Lek ten nie tylko hamuje wydzielanie kwasu chlorowodorowego, blokując działanie H + -K + -ATP-azy, ale także ma destrukcyjny wpływ na Helicobacter pylori, sprawcę wrzodu żołądka. Rabeprazol zaczyna działać w ciągu godziny po podaniu i chroni błonę śluzową przez dwa dni z rzędu;

  • Esomeprazol. Lek, który jest prawym przędzącym izomerem omeprazolu i ma podobny efekt. Hamuje również syntezę kwasu solnego w ostatnim etapie z powodu pogorszenia wymiany wodoru między błonami komórek błony śluzowej żołądka. Będąc słabą zasadą, esomeprazol jest aktywowany w kwaśnym środowisku kanalików ściennych i hamuje działanie pompy protonowej..

Gastroprotectors, anabolic i reparants:

  • Sukralfat. Lek ma działanie przeciwwrzodowe, adsorbujące, otulające, zobojętniające i ochronne. Zdrowa błona śluzowa praktycznie nie działa, aw warunkach zwiększonej kwasowości chorego żołądka rozkłada się na siarczan sacharozy i glin, co umożliwia wiązanie białek śluzowych i tworzenie silnego filmu ochronnego w miejscach owrzodzeń. Po przyjęciu sukralfatu, ściany żołądka przez 6 godzin otrzymują ochronę przed nadmiarem kwasu chlorowodorowego, pepsyny, odpadków szkodliwych bakterii i żółci, wyrzucanych z trzustki;

  • Solcoseryl. Potężna reparant i cytoprotector. Przywraca błonę śluzową żołądka, wspomaga gojenie owrzodzeń, poprawia metabolizm komórkowy. Produkowany jest z krwi cieląt mlecznych i jest hemodializą o masie cząsteczkowej 5000 D. Potencjał solcoseryl nie został jeszcze w pełni zbadany, jednak stosowanie tego leku na etapie gojenia się choroby wrzodowej żołądka, to znaczy po aktywnej fazie przeciwdrobnoustrojowej, daje bardzo dobre wyniki;

  • Enprostil i misoprostol są syntetycznymi analogami odpowiednio prostaglandyny E2 i E1. Substancje te są podobne do hormonów i są wytwarzane w prawie wszystkich tkankach ludzkiego ciała. Prostaglandyny pośredniczą w alergiach i stanach zapalnych, regulują ciśnienie krwi, normalizują napięcie mięśniowe, zmniejszają kwasowość żołądka i hamują wydzielanie soku żołądkowego;

  • Biogastron. Aktywnym składnikiem tego leku jest karbenoksolon, syntetyczny analog kwasu glicyryzynowego. Naukowcy wyciągają ten cenny materiał z korzenia lukrecji. Biogastron ma wyraźne działanie przeciwzapalne i jest stosowany w leczeniu owrzodzeń na błonie śluzowej jamy ustnej, przełyku i żołądka. Lek jest dobrze znany za granicą i jest rzadko stosowany w Rosji, choć ma duży potencjał;

  • Actovegin. Skuteczna reparantacja i antyhypoxant. Podobnie jak solcoseryl, jest on wytwarzany z krwi i jest hemodializatem o masie cząsteczkowej 5000 daltonów. Ultrafiltracja sprawia, że ​​Actovegin jest w stanie przeniknąć błony komórkowe, poprawić wchłanianie tlenu i glukozy oraz zapewnić szybką regenerację uszkodzonych i zaognionych tkanek;

  • Dikrynian tri-potasu bizmutu. Najbardziej optymalny bizmut lekowy do leczenia wrzodów żołądka. W warunkach wysokiej kwasowości szybko tworzy warstwę ochronną pokrywającą uszkodzone obszary błony śluzowej. Ponadto, dikryt potasowy bizmutu zwiększa wytwarzanie prostaglandyny E2 i hamuje aktywność Helicobacter pylori, które powodują wrzód trawienny;

  • Amigluracil. Skuteczny anabolik i reparant. Przyspiesza syntezę białek i aminokwasów, wspomaga gojenie się owrzodzeń i powierzchni rany, wzmacnia odporność i pomaga organizmowi radzić sobie z infekcjami, wzbogacając krew komórkami odpornościowymi. Z powodzeniem stosuje się go w końcowym stadium wyleczenia po wrzodach żołądka i dwunastnicy;

  • Methyluracil Również popularny środek immunostymulujący, anaboliczny i reparantujący. Stymuluje syntezę leukocytów, przyspiesza metabolizm kwasów nukleinowych, wspomaga szybką regenerację i epitelializację uszkodzonych tkanek i błon śluzowych. Działanie przeciwzapalne methyluracilu ze względu na jego hamujący wpływ na enzymy proteolityczne. W końcowej fazie leczenia wrzodu żołądka lek pomaga w bliznowaceniu i odnowie komórkowej;

  • Oxyferriscarbon sodu. Preparat przeciwzapalny, przeciwbólowy i gojący ranę na bazie żelaza z dodatkiem soli sodowych i kwasu alloksanowego. Jest stosowany w leczeniu wrzodów trawiennych przełyku, wrzodów drobnych i dwunastnicy, a także wrzodów żołądka;

  • Romazulan. Phytopreparation na bazie rumianku, który ma kompleksowy efekt: łagodzi skurcze, łagodzi ból, zabija zarazki i stymuluje gojenie się ran i owrzodzeń. Roztwór romazulanu stosuje się zarówno zewnętrznie, w przypadku zmian skórnych, chorób jamy ustnej i sromu moczowo-płciowego, jak i wewnątrz, rozcieńczonych wodą, w leczeniu wrzodu trawiennego i zapalenia żołądka;

  • Chlorowodorek histydyny. Lek jest aminokwasem, który po wejściu do organizmu ulega reakcji dekarboksylacji, w wyniku czego powstaje histamina, mediator, który ma wielostronny wpływ na organizm. Histamina stymuluje produkcję adrenaliny, stymuluje gładkie mięśnie, zwiększa przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, zwiększa częstość akcji serca i powoduje, że żołądek wytwarza więcej soku żołądkowego, a dla niektórych rodzajów wrzodu żołądka jest to konieczne.


Holinoblokatory:

  • Gastrotsepin. Składnik czynny, pirenzepina, należy do grupy blokerów receptorów cholinergicznych M1, ale w odróżnieniu od atropiny, najbardziej znanego przedstawiciela tej grupy, nie hamuje aktywności cholinergicznych receptorów serca, oczu, gruczołów ślinowych i innych narządów, wpływa tylko na błonę śluzową żołądka, zmuszając wytwarzać mniej kwasu solnego i pepsynogenu;

  • Buscopan Lek ma działanie blokujące na M-cholinergiczne receptory żołądka, nerek, pęcherzyków żółciowych, a także działa przeciwskurczowo. Buscopan łagodzi skurcze mięśni gładkich i nieznacznie zmniejsza poziom wydzielania soku żołądkowego, co pozwala złagodzić objawy choroby wrzodowej żołądka;

  • Platifillin. Blokuje receptory M-cholinergiczne narządów wewnętrznych, a oczy są około 8 razy słabsze niż atropina, a także w pewnym stopniu blokuje receptory H-cholinergiczne. Wygrywa w atropinie ze względu na to, że rzadziej powoduje tachykardię. Platifillin ma działanie spazmolityczne na ściany żołądka i jelit, rozszerza naczynia krwionośne i obniża ciśnienie krwi;

  • Metacin. Odnosi się także do bardziej miękkich niż atropina, blokery receptorów M-cholinergicznych. Dobrze zmniejsza ton pęcherzyka żółciowego i pęcherza, łagodzi skurcze i eliminuje ból żołądka, hamuje wydzielanie soku żołądkowego, potu, śliny, normalizuje ciśnienie krwi. Rzadziej niż atropina powoduje niechciane skoki rytmu serca, rozszerzenie źrenic i zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe;

  • Etpenal. Oba typy blokerów receptorów cholinergicznych - "H" i "M". Skuteczne znieczulenie miejscowe, które ma dobry wpływ na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy. Etpenal stosuje się w leczeniu objawowym wrzodów żołądka, a także astmy i choroby Parkinsona, ponieważ łagodzi skurcze i zmniejsza drżenie..

Leki zobojętniające:

  • Almagel. Pochłaniacz, otoczka i lek przeciwbólowy dobrze znany wszystkim owrzodzeniom. Almagel chroni błonę śluzową żołądka przed niszczącym działaniem nadmiaru kwasu solnego i pepsyny, pochłania toksyczne produkty odpadowe bakterii i zakłóca wchłanianie fosforanów. W związku z tym nie leczy wrzodu żołądka, ale pomaga złagodzić bolesne objawy i zmniejszyć szkody spowodowane procesem zapalnym na ciele pacjenta jako całości;

  • Maalox. Preparat zobojętniający kwas na bazie wodorotlenków magnezu i glinu. Maalox reaguje z kwasem chlorowodorowym i neutralizuje jego nadmiar, a reaktywne wydzielanie nie występuje. Lek ten normalizuje poziom pH i chroni błonę śluzową żołądka, ale podobnie jak almagel nie eliminuje samej przyczyny wrzodu trawiennego;

  • Gastal. Bardziej zaawansowany, połączony środek zobojętniający kwas, który oprócz wodorotlenków magnezu i glinu zawiera węglan magnezu. Natychmiast po spożyciu pozwala sztucznie utrzymać fizjologicznie normalny poziom pH 3,5 w żołądku przez dwie godziny, ze względu na zobojętnienie nadmiaru kwasu solnego. Wrzód żołądka nie leczy, ale ratuje ból i zgagę;

  • Fosfaligel. Preparat zobojętniający kwas na bazie fosforanu glinu. Ma bardziej wyraźne i długotrwałe działanie niż powyższe leki tego samego typu. Fosfaligel nie tylko neutralizuje nadmiar kwasu solnego, ale także hamuje aktywność enzymu pepsyny. Niezawodnie okrywa ściany żołądka, tworząc barierę ochronną dla drażniących, ale nie ma niszczącego działania na Helicobacterium, dlatego można go stosować tylko do objawowego złagodzenia stanu pacjentów z chorobą wrzodową;

  • Wodorowęglan sodu. Soda oczyszczona jest najłatwiejszym i najtańszym środkiem zobojętniającym kwas żołądkowy. Roztwór sody pomaga złagodzić zgagę i ból żołądka podczas zapalenia błony śluzowej żołądka i wrzodów, a także jest stosowany w walce z kwasicą spowodowaną przez ogólne zatrucie organizmu lub cukrzycę..

Powiązane: 10 skutecznych środków ludowej na wrzody żołądka

Leki przeciwwymiotne:

  • Motilium. Substancja czynna - domperydon - przeciwieństwo dopaminy. Lek blokuje aktywność receptorów dopaminy i zwiększa napięcie dolnego zwieracza przełyku, przyspiesza ruch pokarmu przez przewód pokarmowy, stymuluje ruchliwość żołądka i jelit. Motilium nie wywiera wpływu na wydzielanie soku żołądkowego, po prostu łagodzi nudności i wymioty podczas zapalenia żołądka i wrzodów żołądka;

  • Zeercal. Lek, który zapobiega przenoszeniu impulsów nerwowych przez kanały trzewne z receptorów dopaminy do centrum wymiotów w mózgu, a także stymuluje ruchliwość jelit, zwiększa napięcie dolnego zwieracza przełyku i promuje energiczny ruch pokarmu przez przewód pokarmowy. Tak więc, nawet jeśli istnieją obiektywne powody wymiotów, można tego uniknąć;

  • Metoklopramid. Lek blokuje receptory dopaminy i serotoniny, dzięki czemu możliwe jest nie tylko zatrzymanie ataków wymiotów, ale także zatrzymanie czkawki i uniknięcie biegunki, co może być efektem ubocznym zbyt szybkiego jedzenia przenoszonego z żołądka do odbytnicy. Metoklopramid nie ma wpływu na funkcje wydzielnicze, ale nie ma jeszcze wystarczająco uzasadnionej opinii medycznej, że lek ten sprzyja gojeniu się wrzodu żołądka..

Przeciwskurczowe:

  • Halidor Składnik czynny - Bensiklare - miotropowy przeciwskurczowy, bloker kanału wapniowego, receptory serotoninergiczne i zwoje współczulne. Doskonale łagodzi skurcze naczyń krwionośnych i mięśni gładkich, zwiększa elastyczność krwinek czerwonych, obniża ciśnienie krwi, ale może nieznacznie zwiększyć częstość akcji serca. Halidor w wysokich dawkach jest uważany za środek uspokajający. W przypadku wrzodu żołądka jest wskazany jako lek przeciwbólowy;

  • Dibazol. Miotropowa przeciwskurczowa pochodna benzimidazolu. Działa wygładzająco na mięśnie narządów wewnętrznych, naczyń krwionośnych i naczyń włosowatych, normalizuje ciśnienie krwi, rozszerza naczynia krwionośne mózgu i przyspiesza przekazywanie impulsów nerwowych między synapsami. Doskonale łagodzi bóle głowy i mięśni, ale działa przez krótki czas, dlatego w leczeniu wrzodów żołądka zazwyczaj przepisuje się bardziej zaawansowane i nowoczesne środki przeciwskurczowe;

  • Papaverine. Bloker kanału wapniowego, miotropowe przeciwskurczowe działanie miękkie. Rozszerza naczynia krwionośne i naczynia włosowate, obniża ciśnienie krwi i napięcie mięśni gładkich, dobrze łagodzi ból w okolicy narządów wewnętrznych wywołany skurczem mięśni, ale nie trwa długo i nie wpływa w wystarczający sposób na przywspółczulny układ nerwowy, aby uchronić się przed silnym bólem podczas wrzodu żołądka. Dlatego obecnie papaweryna nie jest uważana za wiarygodny środek znieczulający;

  • Ale Shpa. Najbardziej popularny lek przeciwskurczowy. Substancja czynna, drotaverin, ma bardzo podobną strukturę i działanie farmakologiczne względem papaweryny, ale działa bardziej wyraźnie i ciągle. Ale-Shpa zapobiega wchodzeniu cząsteczek wapnia do komórek mięśni gładkich, przez co usuwa ból w migrenach, nawracających dolegliwościach kobiecych i wrzodziejącej chorobie. Zakres stosowania leku No-Shpy jest bardzo szeroki i właśnie to jest miotropowym lekiem przeciwskurczowym przepisywanym w przypadkach, gdy holinoblockery są przeciwwskazane z jakiegokolwiek powodu, który jest lepszy w łagodzeniu bólu, ale nie jest odpowiedni dla wszystkich..

Ganglioblockers:

  • Benzogeksony. Hamuje on przewodzenie impulsów między zwojami (duże zwoje nerwowe) układu współczulnego i układu przywspółczulnego, a także hamuje aktywność wszystkich gruczołów dokrewnych, w tym błony śluzowej żołądka, kory nadnerczy i trzustki. Benzoheksonium stosuje się w objawowym leczeniu wrzodów żołądka, zapalenia pęcherzyka żółciowego, astmy, kamieni żółciowych i wielu innych chorób;

  • Dimecolin. Bardziej doskonały analog z benzogeksoniya. Ma silne działanie rozkurczowe na naczynia krwionośne, mięśnie i narządy wewnętrzne poprzez blokowanie impulsów nerwowych między zwojami, zatem z powodzeniem stosowany w leczeniu ostrych napadów bólu w chorobie wrzodowej, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, marskość wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamicy żółciowej. Czasami dimekolin przepisywany jest pacjentom z uporczywym nadciśnieniem; 

  • Camfony Czwartorzędowy związek amoniowy. Dobrze zmniejsza ciśnienie, zmniejsza napięcie tętnic wieńcowych i obwodowych naczyń krwionośnych, wygładza mięśnie narządów wewnętrznych. Kamofonia, podobnie jak wszystkie gangliobloki, służy do objawowego łagodzenia stanu u pacjentów z wrzodami żołądka, dodatkowo lek jest czasami przepisywany pacjentom z nadciśnieniem i pacjentom z zatarciem zapalenia tętnic.

  • Quateron. Mono-czwartorzędowy związek amoniowy. Lepiej jest hamować przewodzenie impulsów nerwowych pomiędzy zwojami układu nerwowego przywspółczulnego niż współczulnego, dlatego stosuje się go w celu łagodzenia bólu w owrzodzeniach i pacjentów ze specyficznym zapaleniem okrężnicy. Quateron tylko nieznacznie rozszerza tętnice wieńcowe, dlatego rzadko jest przepisywany jako lek przeciwnadciśnieniowy;

  • Temekhin. Zapobiega transmisję impulsów nerwowych z autonomicznego przedzwo- postganglionic do włókien i w ten sposób skutecznie łagodzi skurcze mięśni i rozszerza naczynia krwionośne. Temehin korzystny wpływ na tętniczek, więc pilne w liczniku nadciśnienia i anginy, oraz u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka, że ​​stosuje się w celu zmniejszenia nadmiernego wydzielania kwasu żołądkowego i zmniejszenie bólu spowodowanego zjawiskami spastyczne.