Co to jest melasma i rodzaje melasma?
Melasma jest zlokalizowanym problemem hiperpigmentacji, która charakteryzuje się nierównomiernymi brązowymi lub szarobrązowymi plamami i plamkami o wyraźnych granicach, które pojawiają się symetrycznie na obszarach ciała wystawionych na działanie słońca, zazwyczaj na twarzy. Choroba ta najczęściej występuje u kobiet, a najbardziej znanymi czynnikami etiologicznymi są ekspozycja na słońce i promieniowanie ultrafioletowe. Badania histologiczne i immunohistochemiczne wykazały, że skóra dotknięta melasą charakteryzuje się wyraźnym uszkodzeniem skóry przez słońce. Wiadomo, że promieniowanie UV zwiększa syntezę hormonu, który stymuluje produkcję alfa-melanocytów (α-MSH) i hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), powstałych z proopiomelanokortyny (POMC) w keratynocytach. Peptydy te prowadzą do proliferacji melanocytów, a także zwiększają syntezę melaniny poprzez stymulację aktywności tyrozynazy i białka-1 związanego z tyrozynazą (TRP-1).
Jedno z badań wykazało, że melasma, oprócz zmian w pigmentacji, charakteryzuje się zmianami w strukturze skóry właściwej, co implikuje rolę skóry właściwej w rozwoju melasma. Rozważono także rolę fibroblastów w rozwoju melasma. W rzeczywistości ujawniono nadmierną ekspresję obu czynników komórek macierzystych: cytokiny fibroblastów stymulują proliferację i melanogenezę melanocytów w uprawie. Dlatego też możliwe jest, że zapalenie skóry właściwej spowodowane gromadzeniem się promieniowania UV może być związane z aktywacją fibroblastów, co prowadzi do wzrostu czynnika wzrostu komórek macierzystych w skórnej melatozie, co z kolei powoduje zwiększoną melanogenezę. Niedawno uzyskane dane wykazały również, że skóra dotknięta melasma ma większe unaczynienie niż zwykła skóra położona na obrzeżach nidus. Zwiększona ostrość naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGF) w keratynocytach, jak sugerowano, jest ważnym czynnikiem angiogenicznym zmienionych naczyń w melasie. Dlatego sieć interakcji komórkowych między keratynocytami, fmbroblastami i prawdopodobnie sieciami naczyniowymi i melanocytami podczas ciągłej ekspozycji na słońce może odgrywać ważną rolę w rozwoju melasma, stymulując razem melanocyty, co prowadzi do przebarwienia naskórka.
Melasma może być klasyfikowana w zależności od miejsca uszkodzenia (twarzowo-twarzowa, jarzmowa, górna), histologicznej głębokości pigmentacji (naskórkowa, skórna, mieszana) i widoku pod lampą Wooda (naskórna, skórna, mieszana, nieokreślona):
- Naskórka naskórka: jasnobrązowy ze zwiększoną pigmentacją pod lampą Wooda. Histologicznie charakteryzuje się wzrostem poziomu melaniny w warstwie podstawowej, ponadpodstawnej i napalonej naskórka..
- Skórna meloza: szara lub szaro-niebieska, bez zwiększonej pigmentacji pod lampą Wooda. Cechy histologiczne: przewaga melanofagów w powierzchniowej i głębokiej skórze właściwej.
- Mieszana melasma: ciemnobrązowa ze zwiększoną pigmentacją pod lampą Wooda w niektórych obszarach.
- Nieokreślona melasma: nie wykryto pod lampą Wooda.
Najlepsze rezultaty leczenia obserwuje się zwykle w przypadku naskórka naskórkowego. Z reguły laser stosuje się w przypadku, gdy choroba nie reaguje na zwykłe rodzaje leczenia..
Lasery z przełączaniem Q w leczeniu melasma
W przeszłości podejmowano próby leczenia melasma za pomocą laserów wycelowanych w melaninę, takich jak laser rubinowy z przełączaniem Q (694 nm), lasery z krótkimi impulsami o zielonej barwie (504-510 nm), lasery neodymowe z przełączaniem Q, oraz laser argonowy (514 nm). Wyniki były rozczarowujące..
Jeong i wsp. Porównali kliniczną skuteczność i skutki uboczne laserów neodymowych na granat itrowi glin o małej gęstości (1064 nm) przed i po leczeniu z użyciem lokalnych kremów u 13 pacjentów. Zastosowano skolimowaną szerokość impulsu 7 nm, wielkość punktu 7 mm i gęstość 1,6 - 2,0 J / cm2. Sesje odbywały się co tydzień przez 8 tygodni. Lasery porównano ze śmietanką przed i po leczeniu..
Autorzy stwierdzili, że wstępne leczenie lokalnymi kremami było bardziej skuteczne, ponieważ zmniejsza produkcję melaniny przed działaniem lasera; w ten sposób zmniejszono ryzyko hipegmentacji postproceduralnej wraz z melasma. Jeśli krem lokalny został użyty po ekspozycji na laser, melanina została wyprodukowana z pełną wydajnością, co zwiększyło ryzyko przebarwienia postprocedmentacyjnego i zmniejszyło skuteczność leczenia melasma. Dlatego autorzy zalecili leczenie hiperpigmentacji na 8 tygodni przed zabiegiem laserowym w celu uzyskania optymalnych rezultatów..
Firma Cauwar oceniła bezpieczeństwo i skuteczność procedury, która łączy mikrodermabrazję, leczenie miejscowe i leczenie laserem za pomocą neodymowego lasera granatowego itrowo-aluminiowego z przełączaniem Q i niską gęstością u 27 kobiet. Poddano obróbce laserowej o gęstości 1,6 - 2 J / sq. Cm z punktem 5 lub 6 mm natychmiast po mikrodermabrazji. Procedury powtarzano w odstępie 4 tygodni. U 22 kobiet (81%) obserwowano 75% eliminację melasma; 11 kobiet (40%) doświadczyło eliminacji melasma o ponad 95%. Efekty uboczne zostały ograniczone do lekkiego zaczerwienienia po zabiegu, który pojawił się po mikrodermabrazji i zniknął po 30-60 minutach.
Z2-lasery i IVS do leczenia melasma
Najlepsze wyniki można osiągnąć, wykorzystując laser neodymowy na granat itrowo-glinowy w połączeniu z pulsacyjnym CO2-laser laserowy i aleksandrytowy z przełączaniem Q, ponieważ CO2-laser niszczy melanocyty, a laser aleksandrytowy eliminuje pigmenty pozostawione w skórze właściwej.
IVS jest niespójnym szerokim źródłem światła, które emituje stałe widmo w zakresie od 500 do 1200 nm. Skuteczność terapeutyczna jest stosunkowo wyższa u pacjentów z melasma naskórkową niż u pacjentów z melatonią mieszaną. Zjawisko to jest prawdopodobnie związane z lokalizacją melaniny. W melanozie naskórka melanosomy w naskórku szybko przemieszczają się na powierzchnię skóry i są pokryte mikrokrążeniem. W przypadku melasy mieszanej makrofagi pełne melaniny z trudem ulegają uszkodzeniu. W badaniu z 2010 r. Zokkali i wsp. Uzyskali doskonałe wyniki z zastosowaniem ITT do leczenia melasma. Leczyli 38 pacjentów (fototypy Fitzpatricka III-IV) za pomocą ITT na 3-5 sesji w odstępach 40-45 dni. Wybrali uchwyt o długości 550 nm, ponieważ zapewnia on większą selektywność melaniny i dociera do głębokich warstw naskórka, wykorzystując dwa impulsy 5-10 ms i opóźnienie 10-20 ms pomiędzy impulsami, a gęstość jest modulowana zgodnie ze strefami anatomicznymi. Na policzki i kości policzkowe, energia 12 - 14 J / kw. cm, na czole - 10-12 j / kw. cm, dla strefy szyi i wokół oczu - 7-8 J / sq. Wyniki były bardzo dobre u 18 pacjentów (47,37%), dobre u 11 pacjentów (28,95%), umiarkowane u 5 pacjentów (13,16%) i słabe u 4 pacjentów (10,52%), u których wystąpiło ponowne wystąpienie przebarwień obserwowano w ciągu 2-4 miesięcy. Skutki uboczne były minimalne i obejmowały pieczenie podczas zabiegu i krótkotrwałe zaczerwienienie. Możliwe powikłania to przejściowe, trwałe przebarwienia i, w rzadkich przypadkach, blizny..
Zdaniem autorów ITT można słusznie uznać za ważną opcję dla pacjentów, którzy nie reagują na zwykłe lokalne substancje. Jednak tylko tymczasowe wyniki można osiągnąć w ten sposób, ponieważ po kilku tygodniach lub miesiącach ponownie pojawiają się przebarwienia..
Leczenie frakcjonalne to nowa koncepcja odmładzania skóry, która może potencjalnie leczyć wiele chorób skóry właściwej i naskórka dzięki unikalnemu schematowi uszkodzeń termicznych. W przeciwieństwie do ablacyjnych i nieablacyjnych efektów laserowych, które prowadzą do jednorodnego uszkodzenia termicznego na pewnej głębokości, efekty ułamkowe powodują mikroskopijne uszkodzenia termiczne. Podczas obróbki ułamkowej tkanki wokół mikrouszkodzeń nie są uszkodzone, co umożliwia szybkie przywrócenie naskórka ze względu na mały rozmiar uszkodzenia i krótkie drogi migracji dla keratynocytów. W badaniu Kroon i wsp. Leczenie nieablacyjnym frakcyjnym laserem 1550 nm wykazało dobre wyniki u pacjentów z ciemnymi typami skóry, podczas gdy miejscowe klarowanie było nieskuteczne..
Biologiczna rola naczyń krwionośnych skóry w patogenezie melasma jest interesującym tematem otwierającym nowe perspektywy terapeutyczne. Niedawno autorzy przeprowadzili badanie prospektywne w celu oceny leczenia pulsacyjnego lasera barwnikowego. Po wielospektralnym badaniu oceniającym składniki hemoglobiny i melaniny, autorzy wykorzystali laser naczyniowy o niskiej gęstości i otrzymali kilka znaczących ulepszeń. Poprzez dążenie do waskularyzacji, przynajmniej na pewnej części elastozy w zmianach melasma, może być możliwe zmniejszenie stymulacji melanocytów, a zatem zmniejszenie prawdopodobieństwa ich powrotu..
Wnioski
Wszystkie lasery opisane w tym artykule otwierają nowe horyzonty w leczeniu przebarwień, szczególnie u pacjentów z ciemną skórą (typy skóry Fitzpatrick IV - VI). Zastosowanie laserów i intensywny impuls świetlny do leczenia umiarkowanych uszkodzeń pigmentacyjnych otworzyło nowe możliwości dla dermatologów..
Leczenie fizyczne laserem jest zwykle wykonywane u pacjentów, którzy nie reagują na wstępne leczenie miejscowe i kosmetyczne. Jednakże, według autorów, w szczególności w odniesieniu do leczenia melasma, jedynie tymczasowe wyniki można uzyskać za pomocą laserów..
Rola unaczynienia w procesie pigmentacji musi być dalej badana. Ta dziedzina badań może dostarczyć nowych możliwości terapeutycznych, takich jak lasery naczyniowe lub substancje angiogenne. Bardzo ważne jest przeprowadzenie dokładnej klinicznej, dermatoskopowej i wielospektralnej oceny przebarwień w celu wybrania najbardziej odpowiedniego leczenia, a także w celu zapewnienia właściwej opieki po zabiegu (fotoprotekcji), obserwacji, a także jakości i zachowania wyników..
.