Zdjęcie pokazuje typowe wzrosty w miejscu pooperacyjnej blizny, które nazywane są keloidozą. Wzdłuż górnej i dolnej krawędzi blizny wyraźnie widać, że czerwono-różowa tkanina wystaje nie tylko ponad powierzchnię blizny, ale także na boki. W centrum blizny jest wyraźnie przerośnięty, ale krawędzie są stosunkowo płaskie, nie napięte i nie rosną na boki. Jest to charakterystyczna różnica pomiędzy bliznami hipertroficznymi i keloidowymi..
Specyfika leczenia blizn keloidowych polega na tym, że zła taktyka może pogorszyć sytuację lub spowodować nawrót w rozwoju blizny. Podstawą bliznowicy keloidowej jest proliferacja tkanki łącznej, a mianowicie węzły włókien kolagenowych o różnym stopniu dojrzałości. Keloid występuje najczęściej po zabiegach chirurgicznych lub urazach, gdy przecięcie linii napięcia skóry nie zostało wykonane, ale w poprzek. Oparzenia termiczne i chemiczne, procesy zapalne, nierównowaga endokrynologiczna, obniżona odporność mogą również być przyczyną keloidozy. Klinicznie wzrostowi keloidowemu towarzyszy świąd, drętwienie, dyskomfort emocjonalny, może on samoistnie cofać się lub wznawiać po 6-12 miesiącach.
Czynniki predysponujące do powstawania blizny mogą wynosić kilka. W tym przypadku można bezpiecznie powiedzieć o młodym wieku - 10-30 lat, to w tym wieku obserwuje się najwyższą częstotliwość powstawania keloidów. W etiologii ważne są również predyspozycje genetyczne, stres i wzrost hormonów.
Leczenie keloidozy:
1. Chirurgiczne wycięcie przerostowej tkanki bliznowatej. Złożoność metody polega na wysokim prawdopodobieństwie nawrotu keloidozy do 80-90%.
2. Kompresja miejsca powstawania blizny przez 10-12 godzin dziennie przez 6 miesięcy, co ma kilka skutków: mechanicznie ogranicza wzrost blizny z powodu trudności w dostarczaniu tkanek.
3. Laseroterapia: ablacyjna terapia laserowa ma na celu sklerowanie naczyń, które karmią blizny.
4. Kortykosteroidy: wstrzyknięcia kortykosteroidów bezpośrednio do żwacza hamują syntezę kolagenu przez fibroblasty i zwiększają poziom kolagenazy, naturalnego enzymu, który niszczy kolagen.
5. Kriodestrukcja ma bezpośrednie działanie uszkadzające komórki w miejscu wzrostu blizn, a także zaburza odżywianie tkanek na poziomie mikrokrążenia..
6. Terapia aplikacyjna: stosowanie specjalnych maści (Kontraktubeks, Aldara, Skarguard, Cordran, Kleofibraza). Maści i żele silikonowe mają swoje miejsce w leczeniu keloidozy z powodu uwodnienia tkanki bliznowatej, co prowadzi do ich głodu i kompresji tlenowej.
Dynamika leczenia blizn
