Niepłodność endokrynologiczna jest drugim najczęstszym rodzajem niepłodności u kobiet, stanowiąc około 20-40% wszystkich przypadków niepłodności. Nieprawidłowe działanie układu hormonalnego, wpływające na funkcje rozrodcze, może wystąpić na dwóch poziomach: na poziomie podwzgórzowo-przysadkowym i bezpośrednio na poziomie jajników. Istnieje ogromna liczba patologicznych stanów, które powodują niepowodzenie układu hormonalnego. Taktyki leczenia niepłodności endokrynologicznej określa się w zależności od tego, w jaki sposób choroba została wywołana. Dlatego praktykujący ginekolog-endokrynolog musi znać i być w stanie różnicować takie choroby między sobą. Jest bezpośrednio zależne od umiejętności lekarza, czy pacjent z niepłodnością endokrynologiczną może zajść w ciążę, urodzić i urodzić zdrowe dziecko..
Główne przyczyny niepłodności endokrynologicznej u kobiet
Niepłodność endokrynologiczna lub niewydolność jajników może być pierwotna i wtórna. W przypadku pierwotnej niewydolności naruszeń w systemie hormonalnym dochodzi jeszcze przed początkiem dojrzewania, dlatego cykl menstruacyjny dziewczynki nie jest ustalony i rozwija się niepłodność w tym samym okresie. W wtórnej niewydolności jajników rozwija się niepłodność na tle choroby, co prowadzi do zaburzeń w układzie rozrodczym, który wcześniej funkcjonował normalnie. Patologia genetyczno-chromosomowa jest jedną z głównych przyczyn zaburzających układ hormonalny. Choroby takie jak hipogonadyzm gonadotropowy, zespół Shereshevsky'ego-Turnera, hermafrodytyzm i wiele innych patologii chromosomowych mogą powodować niewydolność jajników. Wzrost syntezy androgenów i powodowany przez nich zespół wirylizacji są często przyczyną niewydolności jajników. Na tle hiperandrogenizmu rozwijają się choroby takie jak zespół adrenogenitalny, zespół policystycznych jajników, zespół Morrisa i inne. Hiperprolaktynemia z powodu zmniejszenia syntezy dopaminy w podwzgórzu, a także upośledzona produkcja prostaglandyn, są również częstymi przyczynami niepłodności endokrynologicznej. Ostatnie badania sugerują, że czynnik stresu, który jest tak aktualny w chwili obecnej, odgrywa ważną rolę w zakłóceniu układu podwzgórze-przysadka-jajnik, aw rezultacie może powodować niepłodność..
Metody diagnostyczne potwierdzające niepłodność endokrynologiczną
Wybór metod diagnozowania niewydolności jajników zależy od zamierzonej choroby, wywołując podobny stan. Ważną rolę odgrywa kompetentnie zebrana historia położnictwa, przeprowadzanie badania miednicy, a także testy funkcjonalne niezbędne lekarzowi do ustalenia, czy cykl kobiety jest nieowładniczy. Ustalenie poziomu hormonów przysadki i układu rozrodczego jest oczywiście najważniejszym punktem w diagnostyce niepłodności endokrynologicznej. To poziomy hormonów wskazują, na jakim poziomie zawodzi system hormonalny. Badania instrumentalne pomagają zwizualizować patologię gruczołów dokrewnych: szeroko stosowane są badania rentgenowskie i ultrasonograficzne. Za pomocą badania endoskopowego można nie tylko wzrokowo ocenić proces patologiczny, ale także wykonać biopsję dotkniętego gruczołu. Medyczne poradnictwo genetyczne jest obowiązkowe w przypadku podejrzenia nieprawidłowości chromosomalnych..
Metody leczenia zachowawczego i chirurgicznego niepłodności endokrynologicznej
Schemat leczenia pacjentów z niepłodnością endokrynologiczną musi być ściśle określony zgodnie z ustaloną diagnozą. Istnieje błędne przekonanie, że patologia endokrynologiczna jest leczona jedynie poprzez terapię hormonalną. Ale hormony są tylko jednym z elementów złożonego leczenia niewydolności jajników i muszą być wybierane ściśle indywidualnie. W niewydolności podwzgórzowo-przysadkowej wymagane są hormony gonadotropowe w celu zapoczątkowania owulacji, uwolnienia hormonów, w niewydolności estrogenów, estrogenów oraz w fazie lutealnej progesteronu. W przypadku potwierdzenia cyklu anowulacyjnego u pacjenta zaleca się stosowanie preparatu clomifencytrate i jego analogów, które wywołują działanie antyestrogenne i zwiększają produkcję hormonów przysadkowych. Glukokortykosteroidy mają pozytywny wpływ na zespół adrenogenitalny. Leczenie chirurgiczne stosuje się w przypadku wykrycia guzów nowotworowych i nowotworów narządów endokrynnych. Ponadto na jajnikach stosuje się endoskopowe zabiegi chirurgiczne, takie jak diatermocoagulacja i terapia termooperacyjna. W przypadku braku pozytywnego efektu ze wszystkich powyższych metod leczenia, pacjentowi zaleca się stosowanie zapłodnienia in vitro..