Złamania wewnątrz stawowe przyczyny, objawy, leczenie / Złamania

Nitka stawowa nazywana jest złamaniem, którego linia jest całkowicie lub częściowo zlokalizowana we wnęce stawu. Złamanie wewnątrzstawowe izoluje się jako oddzielną patologię, która często wymaga innego podejścia w diagnostyce, taktyki leczenia i rehabilitacji niż inne urazy szkieletu..

Mimo bardziej wyraźnych trudności niż w przypadku standardowego złamania, złamanie dostawowe można leczyć nie tylko za pomocą metod operacyjnych, ale także przy pomocy zachowawczej.

Dane ogólne

W przypadku złamania śródstawowego obserwuje się traumatyczne lub patologiczne naruszenie integralności kości wewnątrz torebki stawowej. Takie uszkodzenie kliniki uważa się za trudne. Główna trudność polega na naruszeniu kongruencji (prawidłowego dopasowania) powierzchni stawowych dwóch lub więcej kości, które uczestniczyły w tworzeniu stawu. Mianowicie, jak dokładnie porównywane są powierzchnie stawowe i zależy od przywrócenia zakresu ruchu w stawie. Często wydawało się, że nawet zwykłe złamanie śródstawowe może wywołać niepełnosprawność osoby..

Jest ważny

Jedną z głównych różnic w złamaniu dostawowym od złamania pozastawowego jest to, że zaburzenie obserwuje się od strony nie tylko elementów kostnych, ale od całego stawu jako struktury holistycznej..

Złamanie śródstawowe może występować równie w dużych i małych stawach. Złamania wewnątrzstawowe dużych stawów kończyn - barku, łokcia, biodra i kolana.

Powody

Pochodzenie złamania śródstawowego różni się niewiele od etiologii (przyczynowości) standardowego złamania..

Złamanie śródstawowe może być:

traumatyczne - ze względu na wpływ na kości jakiegokolwiek zewnętrznego czynnika traumatycznego;
patologiczne - rozwija się ze względu na osłabienie się tkanki kostnej, jej wytrzymałość maleje, a złamanie może wystąpić dosłownie samo z siebie, bez wpływu zewnętrznego (a właściwie z powodu nacisku masy ciała na osłabioną kość).

Pourazowe uszkodzenie śródstawowe jest znacznie częstsze niż patologiczne.

Przyczyną złamania dostawowego może być uraz:

gospodarstwo domowe;
sport;
produkcja.

Oddzielnie izolowane obrażenia otrzymane:

w wypadkach samochodowych;
w klęskach żywiołowych i katastrofach spowodowanych przez człowieka.

Urazy domowe, sportowe i zawodowe, które mogą prowadzić do powstania złamania dostawowego mogą być:

przypadkowe - okoliczności ich wystąpienia traktowane są jako wypadek;
celowo spowodowane.

Złamanie śródstawowe może wystąpić praktycznie wraz z rozwojem dowolnego mechanizmu uszkodzenia stawu - często są to:

upadek (w szczególności na wydłużonej kończynie);
skręcanie kończyny;
bezpośredni cios;
wpływ pośredni (dotyczy głównie małych stawów, których elementy utraciły siłę na tle jakichkolwiek chorób lub stanów patologicznych).

Niemal we wszystkich przypadkach, z wyłączeniem wypadków domowych, istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia urazu łącznego. Zatem złamanie dostawowe można łączyć z takimi urazami, jak:

zewnętrzne złamania kości kończyn;
złamania kości miednicy;
złamanie kręgosłupa;
uraz narządy jamy brzusznej i / lub klatkę piersiową;
urazowe uszkodzenie mózgu;
uraz układu moczowo-płciowego

i inni.

Na tle urazu wielonarządowego, gdy często konieczne jest przede wszystkim wspomaganie czynności ważnych narządów, występowanie złamania dostawowego można sprowadzić na dalszy plan..

Złamania wewnątrzstawowe szyi i głowy kości ramiennej obserwuje się głównie u osób starszych. Ich bezpośrednią przyczyną jest spadek:

wycofana ręka;
ramię;
łokieć.

Złamania wewnątrz stawowe stawu łokciowego zdiagnozowano w każdym wieku, ale w większości przypadków obserwuje się u dzieci i młodzieży prowadzących aktywny tryb życia. Bezpośrednią przyczyną takiego złamania jest często spadek:

wyprostowane ramię;
zgięty łokieć.

Złamania wewnątrz stawów w stawie promieniowo-nadgarstkowym występują również u osób w każdym wieku, ale w większości przypadków zdiagnozowano u dzieci lub osób starszych. Bezpośrednią przyczyną takiego urazu jest upadek na prostym ramieniu z podpórką na nadgarstki..

Śródoperacyjne urazy głowy szyjki macicy i kości udowej Najczęściej obserwowane u pacjentów w podeszłym wieku i występują głównie z powodu upadku na obszarze stawu.

Zwróć uwagę

Złamania wewnątrz stawowe stawu kolanowego często występują u sportowców i osób dorosłych w średnim wieku (od 28 do 45 lat). Mechanizm ich występowania może być bardzo różny - od bezpośredniego upadku na staw kolanowy do podwinięcia i bezpośredniego uderzenia w staw..

Złamania stawu skokowego zdiagnozowane u pacjentów niemal wszystkich grup wiekowych, najczęściej występują z powodu zaostrzenia stopy.

Rozwój patologii

Aby zrozumieć, dlaczego złamanie dostawowe jest szczególnym rodzajem złamania, konieczne jest wyobrazić sobie budowę anatomiczną stawu..

Każde połączenie składa się z dwóch lub więcej końców kości, które odpowiadają sobie nawzajem w kształcie powierzchni stawowej. Są one połączone za pomocą kapsułki i więzadeł, które są strukturami tkanki łącznej..

Kapsuła stawowa tworzy jamę stawową, która jest oddzielona od innych struktur anatomicznych znajdujących się w sąsiedztwie. Więzadła znajdują się wewnątrz i na zewnątrz kapsuły - trzymają kości i nie pozwalają im odejść zbyt daleko od pierwotnej pozycji. Końce samych kości pokryte są chrząstką - dzięki naturalnej gładkości mogą bez trudu przesuwać się względem siebie..

Wewnątrz stawu (jama stawowa) znajduje się niewielka ilość płynu biologicznego - działa ona jak smar. Główne funkcje smarowania to:

ułatwianie przesuwania powierzchni stawowych;
dostarczanie składników odżywczych do tkanki chrzęstnej.

Wszystkie wymienione anatomiczne struktury razem tworzą rodzaj zawiasu, którego elementy zależą od siebie.. Dlatego też, jeśli doszło do złamania dostawowego, naruszenia będą dotyczyć wszystkich lub prawie wszystkich struktur stawu:

podczas złamania naruszona jest integralność nie tylko kości, ale także chrząstki stawowej;
krew z fragmentów, które atakują jamę stawową, jest wlewana do niej - powstaje hemarthrosis;
ze względu na nagromadzenie krwi, kapsuła stawowa jest rozciągnięta, w odpowiedzi na to powstaje reaktywny obrzęk kapsułki, staje się on stanem zapalnym. Takie stany zapalne są aseptyczne, ale infekcja patogenna może się łączyć (na przykład mikroflora, która znajduje się w przewlekłych ogniskach zakaźnych), w związku z czym rozwija się dalej proces infekcyjno-zapalny;
integralność torebki stawowej i więzadła może być upośledzona zarówno w momencie złamania, jak i później z powodu wpływu na nie ostrych fragmentów kości.

Należy zauważyć, że bardzo często konsekwencją złamania dostawowego jest trudności lub ograniczenie ruchów stawu. Jest to spowodowane wprowadzeniem następującego patologicznego mechanizmu. Fragmenty kości są przesunięte i stają się niespójne (to znaczy, że nie odpowiadają sobie nawzajem, nie pasują do formy). Przemieszczenie występuje z dwóch powodów - ze względu na bezpośrednie działanie czynnika traumatycznego i ze względu na wpływ przyczepionych mięśni, które ciągną fragmenty kości w różnych kierunkach. Jeśli przy tym przesunięciu kształt końcówek stawowych nie zostanie przywrócony lub przywrócony niedokładnie, mechanizm zawiasu stawowego "zepsuje się", co prowadzi do ograniczenia ruchów w stawie (aż do całkowitego "zakleszczenia").

Sytuacja ulega pogorszeniu, jeśli środek uszkadzający uszkadza powierzchnię chrząstki stawowej. Z tego powodu traci się gładkość powierzchni stawowych, ocierają się o siebie, tworzą się na nich małe pęknięcia, które z czasem stają się bardziej wyraźne i dodatkowo pogarszają tarcie powierzchni stawowych. Takie procesy patologiczne mogą prowadzić do rozwoju artrozy (niezapalnego zniszczenia powierzchni stawowych i stawu jako całości).

Jest ważny

Złamanie śródstawowe stawów łokciowych, kolanowych, biodrowych i skokowych jest bardziej prawdopodobne niż pozawałowe, ponieważ naruszenie ich integralności nie pozwoli na podstawowe ruchy.

Złamania wewnątrzstawowe łokcia są uważane za poważne z następujących powodów:

konfiguracja złącza jest złożona - składa się z wielu elementów;
przy zmianie położenia stawu łokciowego (składanie fragmentów złamanych kości w jedną całość) obserwuje się trudności techniczne;
trzymanie fragmentów po repozycji na złamanie tego stawu jest problematyczne (z powodu naciągniętych mięśni).

W przypadku wystąpienia złamania dostawowego olekranu obserwuje się dużą liczbę typowych zmian, które mogą rozwijać się same lub w połączeniu ze sobą. To jest:

standardowe złamania;
fracturer.

Standardowe złamania łokcia obejmują:

złamania krzyżowe;
złamanie olecranonu;
pęknięcie głowicy promieniowej.

Złamanie morfologicznej podstawy uszkodzenia śródstawowego w procesie łokciowym, to złamanie Montegecha - połączenie złamania kości łokciowej w górnej lub środkowej trzeciej z przesunięciem głowy promieniowej.

Ze wszystkich urazowych uszkodzeń stawu biodrowego najtrudniejsze są złamania:

kość udowa;
głowa kości udowej.

Powodem jest to, że obszar ten jest mniej zaopatrzony w krew niż inne obszary kości, które tworzą staw biodrowy i ogólnie inne kości. Ze względu na brak składników odżywczych fragmenty kości nie rosną razem, ale tylko "łączą się" ze sobą - blizny działają jako takie "zapinające" nierzetelne podłoże..

Złożoność złamań śródstawowych stawów kolanowych i kostkowych tłumaczy się także ich dość złożoną strukturą. Ponadto obciążenie kostki jest bardziej stresujące niż wszystkie wcześniej wspomniane stawy - z uwagi na to, że "utrzymuje" całe ciało i kończyny.

Wewnątrzstawowe zmiany kostne w stawie ramiennym i nadgarstkowym z reguły przebiegają bez komplikacji charakterystycznych dla stawów łokciowych, biodrowych i kostkowych. Zmiana położenia fragmentów kości w tym przypadku jest prostsza, aw dłuższym okresie takie złamania rzadziej kończą się powstawaniem przykurczów. Ale czasami pojawiają się trudności podczas repozycjonowania fragmentów kości wynikających ze złamania.. Najczęściej zdarza się to w okolicznościach klinicznych, takich jak:

tworzenie dużej liczby fragmentów (trzech lub więcej);
połączenie dużych i małych fragmentów;
znaczące przemieszczenie fragmentów kości.

Z tych powodów trudno jest leczyć nie tylko złamania śródstawowe stawów barkowych i nadgarstkowych, ale także integralność struktur kostnych o innej lokalizacji..

Objawy złamania śródstawowego

Główne objawy złamań śródstawowych to:

ból;
obrzęk;
mobilność fragmentów.

Charakterystyka bólu:

lokalizacja - w miejscu złamania i wokół stawu;
w wyniku dystrybucji napromieniowują (poddają się) sąsiednie tkanki;
z natury - bóle, skręcanie;
intensywność - silna, czasami nie do zniesienia, wymagająca użycia narkotycznych środków przeciwbólowych;
o wystąpieniu - trwałe od momentu złamania. W trudnych przypadkach (na przykład z urazem wielonarządowym) pacjent może nie odczuwać bólu w miejscu złamania, mogą pojawić się później..

Ruchliwość fragmentów kości w złamaniu dostawowym nie zawsze jest określona. Najczęstszą tego przyczyną jest niedostępność struktur śródstawowych do badań. Jako przykład - niemożliwe jest sondowanie międzywłókienkowej elewacji w przypadku śródstawowego złamania kości piszczelowej..

Oprócz typowych objawów charakterystycznych dla wszystkich typów złamań istnieją cechy oznak złamań dostawowych - przede wszystkim są to:

charakterystyczna deformacja złącza;
zmiana relacji (odległości) między występami kostnymi (punkty identyfikacyjne).

Zwróć uwagę

W przypadku złamań śródstawowych w obszarze dużych stawów często dochodzi do hemarthrosis. W tym przypadku ból może być bardziej wyraźny, ponieważ krew gromadzi się w zamkniętej przestrzeni stawu i wywiera nacisk na jego struktury..

Nasilenie któregokolwiek z wymienionych objawów jest dość zmienne i czasami może nie być skorelowane z rozmiarem stawu. Zasadniczo zależy to od takich niuansów, jak:

lokalizacja uszkodzenia;
jego typ;
liczba fragmentów;
stopień przemieszczenia fragmentów kości;
obecność połączonych szkód.

Diagnoza

Często trudno jest podejrzewać obecność złamania dostawowego, ponieważ objawy nie mogą różnić się od obrazu klinicznego złamania pozastałowego. Dlatego, aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje, konieczne jest włączenie dodatkowych metod diagnostycznych..

Wyniki badania fizykalnego są następujące:

na badanie - tkanki miękkie w obszarze złamania są obrzęknięte, skóra może być przekrwiona (zaczerwieniona), pacjent nie jest w stanie wykazać funkcjonalności stawu (z powodu naruszenia struktury i zespołu bólowego);
z obmacywaniem - obszar złamania jest ostro bolesny, obrzęk tkanki jest potwierdzany przez badanie dotykowe. Crepitus ("zgniatanie" z powodu przemieszczenia fragmentów kości) jest trudny do zidentyfikowania, ponieważ fragmenty kości znajdują się wewnątrz worka stawowego.

Metody badań instrumentalnych stosowane w diagnostyce złamania śródstawowego są następujące:

Badanie rentgenowskie - dzięki temu, że aparaty rentgenowskie są dostępne nawet w małych klinikach, metoda ta pozostaje najpopularniejszą metodą diagnozy złamań wewnątrzstawowych. Za pomocą zdjęcia rentgenowskiego wykrywa się złamanie, płaszczyznę uszkodzenia kości, położenie fragmentów kości i obecność wolnych fragmentów złamania. Zdjęcie zostało zrobione w kilku projekcjach. Jeśli to konieczne, badanie przeprowadza się w specjalnych aranżacjach i projekcjach stycznych (ukośnych);
tomografia komputerowa stawu (CT) - sekcje komputerowe pomagają z większą dokładnością niż badanie rentgenowskie, oceniają stan stawu, identyfikują złamanie i analizują jego cechy;
Rezonans magnetyczny (MRI) - jego cele i możliwości są takie same jak podczas TK, ale MRI pozwoli na lepszą ocenę stanu tkanek miękkich dotkniętych złamaniem śródstawowym (torebka stawowa, więzadła itp.);
artroskopia - w jamie stawowej wstrzykuje się artroskop (rodzaj sprzętu endoskopowego z układem optycznym i iluminacją), ocenia się stan powierzchni stawowych, wykrywa się złamanie. Artroskopia wykonywana jest w złożonych przypadkach złamań śródgałkowych;
wspólne przebicie - wykonywane w celu identyfikacji krwi w jamie stawowej.

Nie ma laboratoryjnych metod badań o szczególnym znaczeniu w diagnostyce złamania dostawowego. Są stosowane, jeśli złamanie jest patologiczne - można je wykorzystać do wykrycia zmian charakterystycznych dla chorób, które doprowadziły do osłabienia kości, powodującego złamanie..

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa złamań wewnątrzstawowych wykonywana jest z pozagałkowymi zmianami kostnymi bliskimi stawów..

Komplikacje

Głównymi powikłaniami złamania śródstawowego są:

naruszenie zdolności funkcjonalnych złącza;
przykurcz - sztywność;
zesztywnienie - całkowite unieruchomienie stawu.

Leczenie złamań dostawowych

W przypadku złamania śródstawowego, w większości przypadków hospitalizacja jest wymagana w oddziale ratunkowym..

Podstawowe zasady leczenia tego typu patologii są następujące:

najdokładniejsze porównanie fragmentów kości, wznowienie naturalnej struktury stawu;
minimalny możliwy okres fiksacji.

W przypadku urazów kostnych bez przesunięcia należy zastosować odlew gipsowy.

Jeśli fragmenty kości przesunęły się, wykonaj:

trakcja szkieletowa - trakcja zranionej kończyny za pomocą szprych naciągniętych przez kość, oraz ciężar, który przezwyciężając skurcz mięśni i dosłownie odrywając fragmenty kości, pomaga im utrzymać się w prawidłowej pozycji;
operacja - wgłębienie stawu jest otwarte, fragmenty są mapowane, ustalane za pomocą jednej z odpowiednich metod.

Celem obu metod jest dokładne odwzorowanie przesuniętych fragmentów..

Preferowane jest leczenie operacyjne, ponieważ pozwala ono:

wznowić ruch wcześniej;
aby uniknąć tworzenia się unieruchomień (utrwalenia) przykurczów, które rozwijają się z powodu długotrwałego unieruchomienia dotkniętej kończyny.

Po scaleniu fragmentów kości w okresie rehabilitacji wyznacza się:

Terapia ćwiczeń;
fizjoterapia;
masaż.

Zwróć uwagę

Masaż w okresie rehabilitacyjnym na złamanie dostawowe jest zalecany, oceniając indywidualne właściwości organizmu - należy pamiętać, że czasami powoduje on rozwój nadmiernego kalusa kostnego (szczególnie u dzieci).

Zapobieganie

Metody ostrzegawcze złamania śródstawowego to:

unikanie wpływu czynników traumatycznych i sytuacji, w których zwiększa się ryzyko odniesienia obrażeń;
wzmacnianie tkanki kostnej. Można to osiągnąć poprzez odpowiednie odżywianie i aktywność fizyczną..

Prognoza

Rokowania dla złamania śródstawowego są różne i zależą od wielu czynników - konkretnego typu dotkniętego stawu, stopnia urazu i zdolności regeneracyjnych tkanek..

Przebieg, leczenie i regeneracja złamań dostawowych jest często cięższa niż w przypadku złamań pozastawowych. Ponadto, po złamaniach śródstawowych w późnym okresie, przykurcze (sztywność stawów) rozwijają się częściej. Ale dzięki doborowi taktyki leczenia i zastosowaniu odpowiednich środków rehabilitacyjnych funkcje dotkniętego stawu zostają przywrócone w pełnym zakresie..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant