Złamanie kości ogonowej - mechanizmy powstawania i leczenia

Złamanie kości ogonowej jest naruszeniem integralności, które jest spowodowane urazem lub patologicznym osłabieniem kości..

Co do zasady przyczyną takiego naruszenia jest silny cios w kości ogonowej. Obserwuje się to głównie wtedy, gdy osoba upada na pośladki, a także z bezpośrednim wpływem na ten obszar..

Objawami klinicznymi pęknięcia kości ogonowej są zespół bólowy, ograniczenie ruchów, napięcie w masie mięśniowej pleców, obrzęk tkanek, niezdolność do siedzenia w pozycji siedzącej..

Diagnozę przeprowadza się na podstawie wywiadu, objawów klinicznych i danych rentgenowskich. W kontrowersyjnych przypadkach stosuje się tomografię komputerową.

Leczenie jest zazwyczaj zachowawcze. Wskazaniami do zabiegu są niezdolność do zmiany położenia (zestawienia) fragmentów..

Dane ogólne

Złamanie kości ogonowej występuje zwykle u osób w wieku powyżej 20 lat. U dzieci i młodzieży ta patologia jest bardzo rzadko rozpoznawana - dla tej kategorii wiekowej charakterystyczne są skręcenia kręgów kości ogonowej.

Zwróć uwagę

Najczęściej złamanie kości ogonowej rozpoznaje się w młodym wieku roboczym - od 33 do 45 lat. Powodem jest wysoka aktywność i zwiększone ryzyko traumy. Właśnie z tych samych powodów kość ogonowa mężczyzn pęka częściej u mężczyzn niż u kobiet..

Dość często, następujące uszkodzenie kości ogonowej jest połączone z opisaną patologią:

• złamania;
• pęknięcia więzadeł.

Zasadniczo występują następujące zaburzenia urazowe:

• uszkodzenie tylko kręgosłupa;
• złamanie jednego lub kilku kręgów z jednoczesnym naruszeniem integralności stawów międzykręgowych powyżej lub poniżej uszkodzonego kręgu;
• złamanie kości ogonowej, któremu towarzyszy rozerwanie lub zerwanie korzeni nerwowych;
• złamanie z połączonym uszkodzeniem innych części kręgosłupa.

W przeciwieństwie do innych segmentów kręgosłupa, kość ogonowa nie charakteryzuje się złamaniem kompresyjnym - uszkodzenie, w którym dwa sąsiednie kręgi są przyciśnięte do siebie..

Traumatolodzy traktują ofiary tej patologii i kręgowców w dużych klinikach. Przy równoczesnym uszkodzeniu gałęzi nerwowych w leczenie zaangażowani są neurolodzy..

Powody

Przyczyny złamania kości ogonowej:

• wpływ traumatycznej siły na kość ogonową, którą najczęściej obserwuje się po upadku na pośladki;
• rzadziej - cios z tępym ciężkim przedmiotem na dolnej części pleców w rzucie kości ogonowej;
• dość rzadko - wpływ traumatycznej siły podczas przejścia dziecka przez kanał rodny.

W tym ostatnim przypadku ryzyko złamania wzrasta wraz z obecnością takich czynników jak:

• duże owoce;
• jego złe położenie;
• wąska miednica kobiety pracującej;
• urazów kości ogonowej u kobiet w ciąży, które obserwowano wcześniej (szczególnie niedostatecznie leczone).

Najczęściej uraz kości ogonowej występuje w takich okolicznościach, jak:

• Opadanie z wysokości - w środowisku domowym lub pracującym (w tym drugim przypadku, jeśli nie przestrzega się środków ostrożności). Najczęściej te złamania są diagnozowane, gdy spadają z drzew podczas zbiorów, ze schodów i otwartych okien. Może to być również upadek z wysokości własnej wysokości, jeśli osoba poślizgnęła się - na lodzie, na mokrej podłodze i tak dalej;
• nurkowanie swobodne w zbiornikach wodnych o płytkich głębokościach;
• bezpośredni cios w kość ogonową z dowolnym ciężkim przedmiotem.

Zwróć uwagę

Opisano casuistyczne przypadki złamania kości ogonowej podczas upadku kobiet z powodu noszenia obuwia o bardzo wysokich obcasach. Najczęściej było to poprzedzone jakąkolwiek chorobą, która doprowadziła do osłabienia tkanki kostnej kości ogonowej..

Takie upadki ze złamaniem kości ogonowej można zaobserwować, gdy dana osoba zachoruje lub jest pod wpływem środków odurzających..

Osoba może mieć pęknięcie kości ogonowej z bezpośrednim uderzeniem w następujących sytuacjach:  

• katastrofy spowodowane przez człowieka na skalę przemysłową;
• klęski żywiołowe - głównie trzęsienia ziemi. Jednocześnie ludzie nie tylko padają na pośladki, ale są zwijane przez fragmenty zniszczonych budynków;
• walki domowe;
• zawody sportów siłowych - zwłaszcza z elementami konfrontacji (często obserwuje się to w grach zbiorowych). Najczęściej takie obrażenia występują u zapaśników, piłkarzy, hokeistów, rzadziej - u biegaczy, narciarzy, rowerzystów i tak dalej..

Struktura kości ogonowej i rozwój patologii

Kość ogonowa jest dolnym odcinkiem kręgosłupa. Składa się z 4-5 (rzadziej - 3-6) kręgów, które są nierozwinięte w porównaniu z kręgami innych części kręgosłupa. Kształt kości ogonowej jest jak zakrzywiona piramida. Podstawa takiej piramidy jest skierowana do góry, a góra do dołu i do przodu.

W dzieciństwie i wieku dojrzewania kręgosłupy są połączone warstwami tkanki chrzęstnej, dzięki czemu są mobilne. Kiedy dorastają, rosną razem - tworzy się integralną kość. Kość ogonowa łączy się z kością krzyżową za pomocą chrząstki dyskowej, w której, w przeciwieństwie do innych krążków międzykręgowych, nie ma jądra miazgi..

Zwróć uwagę

Aktywność motoryczna w stawie krzyżowo-krzyżowym jest nieobecna przez całe życie. Jedynym wyjątkiem jest poród. Podczas ogólnej aktywności kość ogonowa odchyla się do pewnego stopnia w kierunku tylnym, dzięki czemu kanał rodny rozszerza się.

Kość ogonowa jest powiązana z pracą narządów wewnętrznych - więzadła i mięśnie, które są zaangażowane w funkcjonowanie dolnych partii jelita grubego i narządów moczo-płciowych, są przymocowane do jego przednich części.. Najważniejsze to:

• więzadło odbytowo-łokciowe;
• mięśni łonowych, mięśni jelita krętego i mięśni łuszczycowych.

Pęknięcie tych struktur na przełomie kości ogonowej może być bolesne dla dalszej aktywności jelita grubego (w szczególności odbytnicy) i narządów moczowych.

Wyraźny układ mięśni pośladkowych chroni kość ogonową na zewnątrz. Z tego powodu jego uszkodzenie obserwuje się rzadziej niż uszkodzenie innych części kręgosłupa. Ale wokół kości ogonowej znajduje się duża ilość włókien nerwowych - z tego powodu w długim okresie po urazie może wystąpić uciążliwy ból. Szczególnie często zespół bólowy pojawia się, gdy nieprawidłowe połączenie fragmentów kości powstaje w wyniku integralności kości ogonowej.

Zwróć uwagę

Najczęściej złamanie kości ogonowej występuje w strefie kostnej (tj. Podobnej w właściwościach fizycznych do kości, ale nie w jej obrębie) stawu krzyżowo-krzyżowego. Ponadto może istnieć synchondroza luki (stawy między kręgami kości ogonowej), jak również przesunięcie kręgów względem siebie nawzajem.

Prawdziwe złamania kości ogonowej (naruszenie integralności samych kość guzków) są mniej powszechne niż uszkodzenia stawów między nimi.. Wyróżnia się następujące rodzaje takich pęknięć:

• rozdrobniony;
• złamanie.

Złamania kości ogonowej często łączy się ze złamaniem kości miednicy..

Ze złamaniem złamania kręgów kości ogonowej (i może mu towarzyszyć tworzenie wielu fragmentów), przedni brzeg leżącego powyżej kręgu może zostać wciśnięty w ciało leżącego pod nim kręgu. W takim przypadku krążek międzykręgowy dzieli się na kilka fragmentów, a fragment porusza się w kierunku tylno-przednim..

Jeśli występują złamania, górne segmenty kości ogonowej są przesunięte od tyłu do przodu..

Przy izolowanym złamaniu kości ogonowej rdzeń kręgowy nie cierpi, ponieważ nie osiąga kości ogonowej, kończy się na poziomie pierwszej lub górnej krawędzi drugiego kręgu lędźwiowego. Ale koński ogon może cierpieć - wiązka rdzeniowych nerwów kręgosłupa wraz z końcowym rdzeniem rdzenia kręgowego.

Następujące naruszenia są możliwe z jego strony: 

• siniak;
• kruszenie fragmentów kości krzyżowej;
• luka.

Według skutków złamania kości ogonowej może być:

• nieskomplikowany - bez uszkodzenia struktur nerwowych;
• skomplikowane - z ich uszkodzeniem (od ściskania lub niszczenia do całkowitego rozerwania).

Zgodnie z mechanizmem rozwoju następuje takie uszkodzenie:

• traumatyczne - naruszenie integralności kręgów lędźwiowych, dotychczas niezmienione, powstaje z powodu silnego traumatycznego wpływu na nie;
• patologiczne - naruszenie ich integralności pojawia się na tle każdego patologicznego procesu, który przyczynia się do osłabienia tkanki kostnej kości ogonowej.

Patologiczne złamania występują na tle tych samych chorób, co patologiczne złamania innych części kręgosłupa.. Najczęściej jest to:

• nowotwory (szczególnie złośliwe);
• zmiana gruźlicza;
• Osteoporoza - kruchość kości, która rozwija się z powodu jej utraty (wymywania) sody i minerałów;
• osteomyelitis - ropne zespolenie kości, w której tworzą się przetoki (są to przetoki i patologiczne kanały).

Na wystąpienie patologicznego złamania wystarczy surowość własnego ciała..

Objawy złamania kości ogonowej

Obraz kliniczny na przełomie kości ogonowej składa się z następujących objawów:

• ból;
• patologiczna mobilność;
• napięcie mięśni grzbietu;
• obrzęk tkanek miękkich.

Charakterystyka bólu:

• lokalizacja - w miejscu urazu;
• w dystrybucji, w niektórych przypadkach, napromieniają (dają) sąsiednim miękkim tkankom;
• z natury - bolesny, denerwujący;
• w stopniu nasilenia - umiarkowanym lub ciężkim nasileniu, nasilonym przez ruchy stawów biodrowych i pozycję siedzącą;
• o wystąpieniu - w chwili urazu pojawiają się ostre bóle przeszywające, a następnie w spoczynku stają się mniej intensywne, ale gwałtownie nasilają się w trakcie defekacji i próbują przyjąć pozycję siedzącą. Może powodować ból podczas chodzenia.

Napięcie mięśni pleców i obrzęk tkanek miękkich są reakcją organizmu na uraz..

Z uszkodzeniem cauda equina, spowodowanym złamaniem kości ogonowej, obserwuje się:

• ból w okolicy lędźwiowej rozciągającej się do nóg;
• drętwienie w pachwinie, kości ogonowej lub kości krzyżowej;
• zmniejszenie wrażliwości nóg - ból, dotyk (po dotknięciu), temperatura. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do całkowitej utraty czułości;
• wzmocnienie lub osłabienie szeregu refleksów;
• osłabienie mięśni - do całkowitego porażenia (unieruchomienia) mięśni poniżej miejsca urazu;
• naruszenie jelit - zaparcie lub nietrzymanie stolca, zmniejszona wrażliwość i odcień odbytu;
• naruszenie pęcherza moczowego - zatrzymanie moczu, obniżenie wrażliwości zwieracza cewki moczowej.

Jeśli pacjent cierpi na osteoporozę, może wystąpić kilka złamań kości ogonowej z różnymi objawami narządów jamy miednicy. Obraz kliniczny jest bardziej widoczny w przypadku złamań wielogniecich - podczas gdy pacjenci najczęściej cierpią z powodu bólu, nudności i wymiotów, co nie prowadzi do ulgi, opóźnionego wypływu gazu i kału.

Diagnostyka

Złamanie kości ogonowej diagnozowane jest na podstawie skarg ofiary, historii złamania oraz wyników dodatkowych metod badawczych..

Aby wyjaśnić historię, należy dowiedzieć się od ofiary, czy były:

• spadające na pośladki;
• uderz w dolną część pleców.

W badaniu fizjologicznym odnotowano następujące:

• po zbadaniu widać, że pacjent stara się nie poruszać miednicą, aby oszczędzić dolne partie kręgosłupa, a także uniknąć siedzenia w pozycji siedzącej;
• palpacja (palpacja) - ból, napięcie mięśni pleców, obrzęk tkanek miękkich.

Zwróć uwagę

Podczas przeprowadzania cyfrowego badania odbytnicy (odbytnicy) pojawia się ostry ból podczas naciskania na jego tylną ścianę, czasami trzeszczenie (chrupnięcie fragmentów kości). Ponadto, w niektórych przypadkach można zidentyfikować patologiczną mobilność w obszarze kości ogonowej. Bolesność jest również wykryta w badaniu pochwy u kobiet..

Instrumentalne metody diagnostyczne stosowane w przypadkach podejrzenia złamania kości ogonowej są następujące:

• prześwietlenie kości ogonowej w dwóch projekcjach. Aby wyjaśnić szczegóły złamania, może być konieczne użycie dodatkowych rzutów ze specjalnym układaniem pacjenta. Studiując obrazy radiologiczne, należy zwrócić uwagę na stan nie tylko kości ogonowej, ale także stawu krzyżowo-krzyżowego;
• tomografia komputerowa (CT) - stosowana w wątpliwych przypadkach i przy małym informacyjnym badaniu rentgenowskim. Struktury kości ogonowej znajdują się za dużą liczbą tkanek miękkich, dlatego często nie są wyraźnie widoczne na zdjęciach radiologicznych, szczególnie w przypadkach, gdy linia złamania nie przechodzi przez ciało kręgów kiszkowych, ale przez staw krzyżowo-krzyżowy. Sekcje komputerowe ujawnią nawet niewielkie naruszenie integralności tkanki kostnej kości ogonowej, w której mogą nie występować objawy kliniczne;
• Rezonans magnetyczny kręgosłupa (MRI) - technika charakteryzująca się taką samą wysoką wydajnością jak CT, ale bardziej skuteczna w badaniu tkanek miękkich. W szczególności MRI służy do oceny stanu struktur nerwowych, które mogą zostać uszkodzone przez złamanie kości ogonowej;
• Badania elektrofizjologiczne (EPI układu nerwowo-mięśniowego) - kompleksowe badanie, podczas którego zapisywane i oceniane są impulsy bioelektryczne gałęzi nerwowych. Pomaga wykryć uszkodzenia struktur nerwowych dotkniętych złamaniem kości ogonowej;
• mielografia - metoda pozwala na diagnostykę różnicową złamania kości ogonowej ze złamaniem wyższych części kręgosłupa. W trakcie badania, do wnętrza przestrzeni podpajęczynówkowej (podpajęczynówkowej) rdzenia kręgowego wtryskuje się substancję nieprzepuszczającą promieniowania rentgenowskiego, wykonuje się zdjęcie rentgenowskie;
• testy alkoholowe - zadania są takie same jak zadania mielografii.

Metody laboratoryjne nie są decydujące w diagnozowaniu złamania kości ogonowej..

Diagnostyka różnicowa

Rozpoznanie różnicowe (charakterystyczne) złamania kości koślaczej przeprowadza się przede wszystkim z takimi zaburzeniami jak:

• złamanie sacrum;
• złamanie kości ogonowej;
• pęknięcie stawu krzyżowo-krzyżowego.

Diffdiagnoza przeprowadzana jest w celu wyjaśnienia rodzaju uszkodzenia i nie ma większego znaczenia, ponieważ przy wymienionych typach uszkodzeń taktyki leczenia są bardzo podobne (z wyjątkiem operacji).

Komplikacje

Konsekwencje złamania kości ogonowej mogą być najczęściej następujące:

• naruszenie czułości poniżej miejsca urazu;
• zakłócenie aktywności ruchowej;
• niedowład odbytnicy;
• upośledzenie oddawania moczu;
• coccygonia - uporczywy ból w kości ogonowej, który obserwuje się w długim okresie po złamaniu. Mogą występować nie tylko w pozycji siedzącej i podczas wypróżnień, ale także w spoczynku..

Leczenie złamanie kości ogonowej

Taktyka leczenia zależy od stopnia uszkodzenia kości ogonowej..

W przypadku łagodnych złamań bez zwichnięcia, ofiary są leczone ambulatoryjnie.. Spotkania są następujące:

• leżenie w łóżku przez okres 2-3 tygodni. Najlepsza pozycja będzie po stronie;
• w razie potrzeby usiądź - użyj gumowego kółka pod pośladkami. Dzięki niemu kość ogonowa "wisi" w powietrzu, ciśnienie nie jest wywierane na nią, ból jest zmniejszony lub całkowicie nieobecny;
• stosowanie żywności, która jest łatwo trawiona i nie powoduje rozwoju zaparć;
• z trudnością wypróżniania - środki przeczyszczające;
• środki przeciwbólowe. Mogą to być nie tylko tabletki, ale także doodbytnicze czopki..

W przypadku przemieszczonych złamań wymagana jest hospitalizacja pacjenta w oddziale ratunkowym.. Spotkania są następujące:

• znieczulenie przestrzeni złamania roztworem noworodiny, repozycja fragmentów kości przez odbyt;
• leżenie w łóżku z umieszczeniem gumowego koła pod kością ogonową;
• blokada przykręgowa - wykonywana w celu złagodzenia bólu;
• właściwe dawkowanie ćwiczeń. Jednocześnie ograniczaj obciążenie bezpośrednio do dolnej części pleców, ale korzystaj z mniej intensywnej terapii wysiłkowej, aby uniknąć powikłań związanych z brakiem aktywności fizycznej;
• masaż - wyznaczony od 10. dnia leczenia;
• procedury termiczne - również wyznaczone od 10 dnia;
• lewatywa hipertoniczna i lewatywa - powstają podczas niedowładu doodbytniczego.

Jest ważny

Podczas wykonywania redukcji w momencie zmiany kości ogonowej, działania traumatologa powinny być miękkie, delikatne, w przeciwnym razie istnieje ryzyko uszkodzenia tylnej ściany odbytnicy.

Taktyka leczenia złamań patologicznych jest podobna, jednocześnie lecząc podstawową chorobę, przeciwko której wystąpiło patologiczne złamanie.

Pooperacyjne terminy są następujące:

• środki przeciwbólowe;
• środki przeciwbakteryjne - aby zapobiec rozwojowi infekcji pooperacyjnej;
• Terapia ćwiczeń;
• masaż;
• fizjoterapia.

W większości przypadków złamania kości ogonowej dobrze odpowiadają na repozycję, ale jednocześnie fragmenty kości nie zawsze są utrzymywane w prawidłowej pozycji. Jeśli wystąpi błąd, zaleca się operację - usunięcie dystalnej (ekstremalnej) części kości ogonowej.

Podczas leczenia przeprowadza się drugie badanie rentgenowskie kości ogonowej w celu oceny skuteczności leczenia i stopnia akrecji fragmentów kości, a także w celu wykrycia przesunięcia w czasie, jeśli takie wystąpią. Ten niuans jest szczególnie ważny, jeśli zdiagnozowano złamanie patologiczne..

Zapobieganie

Aby zapobiec wystąpieniu złamania kości ogonowej, należy przestrzegać następujących zaleceń:

• unikanie traumatycznych sytuacji, w których można uszkodzić dolne części kręgosłupa;
• jeżeli takich sytuacji nie da się uniknąć - przestrzeganie zasad bezpieczeństwa, stosowanie środków ochrony osobistej. Bardzo często złamania kości ogonowej występują z powodu zwykłej codziennej niedbałości;
• zapobieganie chorobom, w których rozwija się osłabienie tkanki kostnej, dzięki czemu mogą wystąpić patologiczne złamania. Jeżeli takie choroby już istnieją, należy je natychmiast wykryć i leczyć..

Skutki złamania kości ogonowej

Rokowanie w przypadku złamania kości ogonowej jest inne. W przypadku uszkodzenia bez przesunięcia i przestrzegania zaleceń lekarza, fragmenty kości skutecznie się konsolidują (rosną razem), tacy pacjenci szybko wracają do normalnego rytmu życia. Bóle resztkowe mogą pojawić się w pozycji siedzącej, ale potem znikają. Od pewnego czasu ofiary powinny delikatnie traktować kość ogonową - nie siedzieć na twardych powierzchniach, nie jeździć na rowerze, nie jeździć konno i tak dalej..

Prognozy dotyczące złamania kości ogonowej z przesunięciem nieco się pogarszają. Powody są następujące:

• możliwe ponowne przesunięcie;
• uszkodzenie struktur nerwowych.

Zwróć uwagę

Zaburzenia pęcherza i odbytnicy z powodu uszkodzenia nerwów obwodowych - jeden z głównych problemów ze złamaniem kości ogonowej.  

Jeśli złamanie kości ogonowej kobiety nie zostało naprawione lub nieprawidłowo połączyło się z przemieszczeniem fragmentów kości w kierunku miednicy mniejszej, może to utrudnić dziecku przejście przez kanał rodny.

Przy tej urazie (jak również w innych przypadkach) surowo zabrania się korzystania z usług tzw. "Chiropraktorów" - podczas prób repozycjonowania mogą one przemieszczać fragmenty kości, co jest również obarczone urazem odbytnicy..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant