Gidatid Morgagni - szczątek u chłopców i mężczyzn, u kobiet z niego tworzyły się wewnętrzne narządy płciowe. Hydatid Morgania to polip na łodydze, który może znajdować się na jądrze, wyrostku robaczkowym, wyrostku lub nasieniowodzie. Hydatidy jądra i wyrostka opisano w 1761 r. I nazwano imionami autora. Proces jądra znajduje się w rejonie połączenia z głową wyrostka, określaną jako zarodkowa pozostałość przewodu Mullerian.
A dodatek wyrostka znajdujący się na jego głowie jest prymitywną częścią sekcji czaszkowej przewodu wilczego. Nienormalne kanały Hallera działają jak hydatycy w rejonie ciała i ogona występu, a paradymim w rejonie dalszej części nasady plemnika. Prawie wszystkie hydatidy mają strukturę podkrążoną, niektóre z nich charakteryzują się szeroką podstawą o średnicy od 0,2 do 1,5 cm.
Hydrolidy Morgagni zawierają inkluzje torbielowate, pokryte cylindrycznym nabłonkiem, składają się z formacji tkanki łącznej, z miękkim i luźnym zrąbem, cienkimi i kruchymi naczyniami krwionośnymi. Te zarodkowe formacje są łatwo narażone na różne patologie, wśród których istnieje martwica wywołana przez urazy - skok z wysokości, gry ruchome, uraz do moszny i wiele innych powodów. Nekroza z wodorostów Morobyi najczęściej występuje w wyniku skręcenia, w którym praca naczyń krwionośnych jest zakłócana przez podaż tlenu.
Towarzyszy temu rozwój procesu zapalnego, krwotoku i martwicy. Martwica rozwija się w trakcie procesów zakaźnych lub po niewielkich obrażeniach. Klinicznie, martwica hydrożelu Morgagni objawia się obrzękiem, stanem zapalnym i upośledzeniem przepływu krwi przez mosznę, co często prowadzi do zwyrodnienia jąder. Martwica wodniczki rozwija się szybko, dlatego odnosi się do patologii nagłych.
Po otwarciu membrany dokonuje się dokładnej diagnozy, której lojalność potwierdza błotnista cipka, z wysiękiem płatków fibrynowych.
Ale nie zawsze jest to możliwe, aby dokładnie zdiagnozować, można pomylić to z zapaleniem storczyków, najądrza, itp. Objawy choroby są stałe, stopniowo rosnący ból w pachwinie, podbrzuszu, w jądrze. Wizualnie widać węzeł ciemnoniebieski, przeświecający przez tkankę moszny. Nie można dotknąć palpacją z powodu obrzeku i silnego bólu. W początkowym okresie rozwoju zmian możesz postawić diagnozę na podstawie znaków zewnętrznych ...
Zwykle około 2 dnia obserwuje się zmiany jąder z dropią, pojawia się obrzęk i zaczerwienienie moszny. Obrzęk moszny i wtórne opuchnięte (wodniak) są późnymi objawami choroby. Hydrat martwicy powoduje stan zwany zespołem obrzęku moszny, który ma niuanse w jego rozwoju i odzwierciedla obraz głębokich zaburzeń. Jeśli po wyeliminowaniu skrętu przez rozgrzanie lub blokadę za pomocą novokainy z przewodu nasiennego, ciemna barwa charakterystyczna dla nekrozy nie zmieni się, wtedy uciekaj się do usunięcia jądra.
Operacja wykonywana w czasie dla zaznaczonego obrzęku mosznowego przyczynia się do zachowania narządu, w przeciwnym razie może rozwinąć się zanik jąder. Nekroza związana ze skrętem może wystąpić wewnątrzmacicznie, po urodzeniu w mosznie znajduje się bezbolesna gęsta formacja, zmienia się kolor moszny, można wykryć objawy wybroczyny i obrzęk. Żywotność jądra w tym przypadku jest zepsuta. Aby zapobiec skręceniom i martwicy w przyszłości, należy naprawić drugie zdrowe jądro..
Hydrat martwicy może wystąpić w każdym procesie zapalnym, jest wynikiem różycy skóry, płaczu. Jednocześnie w tkankach zawiesinowych powstają obszary niedokrwienne, rozwija się aseptyczne przewlekłe zapalenie pochwy. Choroba różni się ciężkością w obecności infekcji beztlenowych. W zaawansowanym stadium pęcherze pojawiają się na skórze z surowicą krwotoczną, pacjenci skarżą się na bóle głowy, wysoką temperaturę ciała, dreszcze, duszność, kołatanie serca.
Gdy pęcherzyki spontanicznie otwierają się, tworzą się erozje. Pojawienie się ciemnoszarych plamek oznacza martwicę moszny. Po tygodniu ustalona linia demarkacyjna przyczynia się do odrzucenia martwej skóry moszny i uwolnienia ropy pęcherzykami gazu. Proces topienia i odrzucania może trwać do 12 dni od wystąpienia choroby. Kiedy jądra stają się zupełnie puste, ból znika, temperatura spada i zaczyna się okres regeneracji skóry..
Do diagnostyki ostrych chorób narządowych stosuje się termografię, skanowanie radioizotopowe, echo-tomografię ultrasonograficzną, mosznę i punkcję jądra z grubą igłą. Badania ultrasonograficzne mogą dokładnie określić stopień zmian funkcjonalnych i strukturalnych.