Staw biodrowy. Taktyka leczenia / Przykurcz

Skurcz stawu biodrowego polega na zmniejszeniu objętości ruchów stawu - zgięciu, wyprostowaniu, przywodzeniu, odwodzeniu, ruchach obrotowych. Takie naruszenie może być tak minimalne i może być wykryte tylko podczas przeprowadzania specjalnych testów i ukończenia - aż do unieruchomienia połączenia.

Staw biodrowy charakteryzuje się masywnością jego struktur, ale ze względu na naturę struktury gwałtowne może być naruszenie jego ruchów na tle czynników patologicznych..

Przykurcz stawu biodrowego jest rodzajem katastrofy dla pacjenta - ponieważ ruch w przestrzeni zależy od funkcjonalności tego stawu, unieruchomienie stawu prowadzi do zakłócenia normalnego rytmu życia człowieka.

Aby wyeliminować takie zaburzenie, opracowano i udoskonalono specjalne metody diagnostyki i leczenia, ale często proces terapeutyczny trwa długo, a końcowe wyniki nie są idealne..

Przykurcz stawu biodrowego: co to jest?

Staw biodrowy jest wykrywany rzadziej niż te same patologie innych dużych stawów - według różnych źródeł, w 11-15% wszystkich chorób tego stawu.

W traumatologii uważa się, że im proksymalnie (bliżej ciała), a staw jest większy, tym wyraźniejsze są konsekwencje jego urazu. To w pełni odnosi się do stawu biodrowego - z powodu jego przykurczu występuje wysoki stopień niepełnosprawności. Tak więc od 20 do 25% wszystkich pacjentów, którzy stali się częściowo lub całkowicie niepełnosprawni z powodu uszkodzenia stawu biodrowego, ma tę diagnozę..

Opisywana patologia jest częściej diagnozowana w wieku produkcyjnym - od 25 do 45 lat. Przedstawiciele płci męskiej częściej niż kobiety. Wyjaśnia to nie tylko fakt, że naruszenia, które mogą prowadzić do przykurczu stawu biodrowego, występują częściej - mężczyźni niż kobiety, częściej naruszają zalecany reżim dla patologii tego stawu i częściej ignorują receptę lekarza..

Powody

Te same czynniki odgrywają rolę w rozwoju przykurczów stawu biodrowego, podobnie jak przy podobnych uszkodzeniach innych stawów.. Najczęściej jest to:

urazy biodrowe;
przedłużone unieruchomienie;
wrodzone patologie rozwojowe;
patologia tego artykulacji zapalnej natury;
Choroby, w których w stawie biodrowym występują procesy degeneracyjno-dystroficzne.

Zwróć uwagę

Najbardziej "popularnym" powodem powstawania przykurczów stawu biodrowego są urazy pourazowe i zaburzenia zwyrodnieniowe-dystroficzne. W tym ostatnim przypadku, tkanka stawowa jest powoli, ale stopniowo niszczona - choroba ta nazywana jest stawem biodrowym.

Urazy powodują przykurcz biodra, ponieważ prowadzą do takich zaburzeń, jak:

zmiana w formie artykulacji;
powstawanie blizn w miękkich tkankach;
uszkodzenie ścięgien mięśni, które są zaangażowane w pracę stawu biodrowego;
skrócenie ich.

Warunki rozwoju przykurczu stawu biodrowego podczas unieruchamiania (jego przymusowe unieruchomienie - na przykład przy użyciu odlewu gipsowego) są różne i zależą od stanu tkanek. Ale średnio taki przykurcz rozwija się w dniach 20-25 od początku unieruchomienia.

Blizny, które prowadzą do opisanej patologii, mogą rozwinąć się w przypadku poważnych obrażeń i poparzeń, które również należą do kategorii obrażeń.. Takie blizny znajdują się w następujących lokalizacjach:

bezpośrednio obszar biodrowy;
przód i tył uda;
boczna ściana brzucha w jej dolnej części.

Najczęściej z wad wrodzonych stawu biodrowego przyczyną jego przykurczów są:

jego wrodzone zwichnięcie;
niedorozwój (niedorozwój) głowy kości udowej;
hipoplazja aparatu więzadłowego stawu biodrowego.

Rozwój patologii

Przykurcz stawu biodrowego może być:

wrodzony - powstaje z powodu niedorozwoju (hipoplazja) lub dysplazji (nieprawidłowy rozwój) stawu w okresie płodowym rozwoju płodowego;
nabyte - pojawia się w każdym okresie życia po urodzeniu, jest spowodowane przez opisane wcześniej czynniki patologiczne.

Często dochodzi do pewnego rodzaju łącznego naruszenia: zmiany w strukturze stawu biodrowego występują w prenatalnym rozwoju nienarodzonego dziecka, ale samo zwężenie pojawia się po jego urodzeniu.

W zależności od mechanizmu rozwoju przykurczu biodra dzielą się na:

neurogenny lub aktywny;
strukturalne lub pasywne.

Neurogenny typ zmiany rozwija się ze względu na cierpienie nerwowego wsparcia mięśni, które z kolei zapewnia ruch w stawie. Takimi neurogennymi przyczynami są:

niedowład jest częściowym upośledzeniem czynności motorycznej mięśni z upośledzonym unerwieniem;
paraliż - całkowity brak ruchu takich mięśni;
wiele chorób psychicznych.

Neurogenne przykurcze stawu biodrowego to:

centralne - są spowodowane zaburzeniami mózgu lub rdzenia kręgowego;
peryferyjne - ich przyczyną są naruszenia nerwów obwodowych;
psychogenne - mogą pojawiać się podczas ataku histerii (szczególnie u osób, które już miały zaburzenia centralnego układu nerwowego).

W zależności od pochodzenia neurogennych przykurczów stawu biodrowego występują:

traumatyczne - powstają w wyniku urazowego przeciążenia lub całkowitego zerwania struktur nerwowych;
patologiczne - pojawiają się w chorobach centralnego lub obwodowego układu nerwowego.

Pochodzenie neurogennych przykurczów stawu biodrowego to:

bolesne;
refleks;
drażniąco-niedowładny (z naruszeniem wymiany w tkance nerwowej).

Strukturalne przykurcze rozwijają się częściej. Wynikają one z faktu, że niektóre fizyczne przeszkody nie pozwalają na ruchy w stawie biodrowym.. Te przeszkody to:

skracanie mięśni - z powodu urazu, ropnych chorób lub błędów technicznych podczas interwencji chirurgicznej;
ciałek stawowych (są one również nazywane "mięśniami stawowymi") - chrząstki lub fragmenty kości, powstałe w wyniku zwyrodnieniowych zmian dystroficznych stawu biodrowego (na przykład stawów biodrowych) i swobodnie umieszczonych w jego jamie.

Występuje pojedyncza gradacja przykurczu stawów, aby zlokalizować uszkodzenie. Jest to istotne dla opisanej patologii stawu biodrowego.. Zaciski tego połączenia dzielą się na:

arthrogeniczny - występuje na tle zaburzeń powstających bezpośrednio w stawie biodrowym;
myogeniczny - rozwija się wraz z porażeniem mięśni, które zapewniają jego ruch;
desmogeniczny - powstały z powodu obecności blizn, zrostów i jastrychu;
dermatogenne - powstają z powodu blizn na skórze pokrywającej staw biodrowy lub znajdujące się w jego pobliżu struktury (głównie bliższa część uda);
unieruchomienie - powstaje podczas długotrwałego przymusowego unieruchomienia stawu biodrowego.

Ostatni rodzaj przykurczu najczęściej diagnozowany jest i rozwija się:

z długim pobytem w gipsie;
w obecności długich ekstraktów kostnych.

Ograniczenie może dotyczyć różnych rodzajów ruchów w stawie biodrowym.. Dlatego wyróżniono następujące rodzaje jego przykurczów:

zgięcie - upośledzenie funkcji rozszerzenia;
prostownik - w stawie niemożliwe jest wykonanie zgięcia;
prowadzenie - upośledzona funkcja uprowadzenia;
porwanie - nie można wykonać odlewu w stawie biodrowym;
rotacyjne - niemożliwe jest wykonywanie ruchów obrotowych w stawie.

Objawy przykurczu biodra

Głównym objawem, w wyniku którego rozpoznaje się rozpoznanie przykurczu stawu biodrowego, jest ograniczenie ruchów w nim. Inne objawy patologiczne mogą uzupełniać obraz kliniczny:

odkształcenie (zmiana kształtu) złącza;
obrzęk tkanek miękkich;
awarię wsparcia;
ból;
skrócenie nogi od strony zmiany;
jej wymuszona pozycja.

Zwróć uwagę

Odkształcenie w stawie biodrowym z przykurczem jest często nieznaczne, natomiast kończyna dolna części zmiany stawu może przyjąć nienaturalną pozycję.

Opuchnięcie tkanek miękkich może być objawem choroby lub urazu, które sprowokowały rozwój opisanej choroby..

Awaria wsparcia oznacza, że nie można oprzeć się na kończynie dolnej od strony porażki - po prostu nie "trzyma", osoba może spaść.

Charakterystyka bólu stawów:

lokalizacja - obserwowana w całym połączeniu;
rozpowszechnianie - obecność napromieniania zależy od patologii, która doprowadziła do przykurczu stawu biodrowego;
z natury - ciągnięcie, obolałość lub skręcenie;
w stopniu nasilenia - nieistotnym, a jeśli pacjent jest w spoczynku, może zniknąć całkowicie, ale jeśli nie są ostrożni, aby wykonać ruch w stawie, mogą być dość intensywne;
z wyglądu - pojawienie się bólu zależy od patologii, która doprowadziła do rozwoju opisywanej patologii.

Skrócenie kończyn dolnych na części zmiany można wykryć podczas przykurczu zgięcia - noga jest zaciśnięta w kierunku pasa kończyn dolnych.

Diagnostyka

Rozpoznanie przykurczu stawu biodrowego nie jest trudne z uwagi na skargi pacjenta, wywiad chorobowy (wywiad chorobowy) i wyniki badań fizykalnych. Potrzebne będą dodatkowe metody diagnostyczne (instrumentalne i laboratoryjne), aby ustalić prawdziwą przyczynę rozwoju tej patologii..

W niektórych przypadkach wymagane będą konsultacje z powiązanymi specjalistami - chirurg naczyniowy, neuropatolog, neurochirurg, dermatolog, specjalista od chorób zapalnych (specjalista od oparzeń). W przypadku histerycznego rodzaju przykurczy konieczne jest przeprowadzenie badania przez psychiatrę. Ponieważ jest zbyt wiele metod diagnostycznych, konieczne jest rozpoczęcie badania pacjenta po konsultacji z lekarzami o określonych specjalnościach - dokonają wstępnej diagnozy i zalecą specjalistyczne metody badania..

W badaniu anamnestycznych danych należy wyjaśnić następujące niuanse:

czy w przeszłości były jakieś urazy (złamania, zwichnięcia, oparzenia) lub choroby stawu biodrowego, czy pacjent może skojarzyć z nimi rozwój przykurczu;
jak długo trwa przykurcz;
jak to się rozwinęło - postęp lub regres;
czy leczenie zostało przeprowadzone, a jeśli tak, to nastąpiła poprawa;
Niezależnie od tego, czy zaaplikowano samoleczenie lub leczenie osobom, które nie są upoważnione do leczenia - w szczególności tak zwani "kręgarze", nastąpiły jakiekolwiek zmiany w funkcjonowaniu stawu biodrowego po ewentualnych manipulacjach, a następnie.

Podczas przeprowadzania badania fizykalnego przeprowadza się:

badanie - oceniane jest pozycja kończyny dolnej, stan skóry w stawie biodrowym i mięśniach (widoczne napięcie mięśniowe), wykrywa się wizualne skrócenie nogi (jeśli występuje);
badanie palpacyjne (badanie dotykowe) - obecność lub brak bólu, obrzęk, trzeszczenie (strupy), deformacja.

Testy funkcjonalne są również przeprowadzane w celu oceny ilości ruchu w stawie biodrowym:

bierny - pacjent leży na poziomej powierzchni, lekarz zajmuje jego kończynę dolną w dłoniach i ostrożnie wykonuje ruchy w stawie biodrowym, oceniając ich maksymalną amplitudę. Jeśli pacjent ma dolegliwości bólowe lub dyskomfort, badanie należy przerwać;
aktywne - gdy pacjent stoi, siedzi i leży, pacjent samodzielnie wykonuje zgięcie, wyprostowanie, porwanie, przywodzenie i ruchy obrotowe w stawie biodrowym, lekarz ocenia ich objętość.

W diagnostyce przykurczów stawu biodrowego stosuje się następujące instrumentalne metody badań:

radiografia stawu biodrowego w dwóch projekcjach - podczas badania obrazów radiologicznych określają przyczyny przykurczu tego stawu. Jeśli to konieczne, badanie rentgenowskie przeprowadza się w dodatkowych projekcjach ze specjalnym układaniem pacjenta;
tomografia komputerowa (CT) - za pomocą sekcji komputerowych można uzyskać bardziej szczegółowe informacje o stanie tych struktur, które tworzą staw biodrowy. Tomografia komputerowa jest wykorzystywana w kontrowersyjnych przypadkach lub gdy niemożliwe jest ustalenie przyczyn przykurczu stawu biodrowego za pomocą badania rentgenowskiego;
Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) - podobnie jak CT, pomaga bardziej szczegółowo ocenić stan struktur stawu biodrowego. Ale MRI jest bardziej informacyjny podczas badania tkanki miękkiej;
artroskopia - przez małe nacięcie w tkankach miękkich artroskop jest wprowadzany do jamy stawu biodrowego (jest to endoskop stosowany w traumatologii i ortopedii), bada się jamę stawową i powierzchnie stawowe, stwierdza się dostawową przyczynę przykurczu.

Metody badań laboratoryjnych są pomocnicze w diagnostyce przykurczów stawu biodrowego. Za ich pomocą można przeprowadzić diagnostykę różnicową między patologiami, które mogą prowadzić do rozwoju tej choroby.. Najczęściej używane to:

pełna liczba krwinek - wzrost liczby leukocytów ESR wskazuje na zapalny charakter prowokatora choroby, gwałtowny wzrost ESR - o guzie;
testy reumatyczne - potwierdzają rozwój procesów zapalnych pochodzenia reumatycznego, które doprowadziły do przykurczu stawu biodrowego;
biochemiczne badanie krwi - jego wykonanie jest niezbędne w przypadku przykurczów neurologicznych i mięśniowych. Jednocześnie określa się liczbę mikroelementów, z którymi związane są przewodnictwo nerwowe i aktywność funkcjonalna mięśni zaangażowanych w ruchy w stawie biodrowym. Takie pierwiastki obejmują sód, potas, wapń, chlor..

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa (charakterystyczna) jest przeprowadzana między:

rodzaje przykurczów stawów biodrowych;
choroby i stany patologiczne, wobec których mogło dojść do opisanego naruszenia.

Komplikacje

Głównym powikłaniem towarzyszącym przykurczowi stawu biodrowego jest pogorszenie czynności ruchowej kończyny dolnej.

Jest ważny

Przy długotrwałym przykurczu stawu biodrowego może rozwinąć się zanik mięśni, dzięki któremu staw biodrowy wprawiony jest w ruch.

Objawy przykurczu biodra

Leczenie przykurczów stawu biodrowego polega na leczeniu chorób i stanów patologicznych, które mogą prowadzić do rozwoju opisanej patologii. Może być konserwatywne i operacyjne. Pacjent jest hospitalizowany na oddziale ratunkowym - warunki kliniczne zapewnią pełniejsze badanie i odpowiednie leczenie..

Możliwości leczenia zależą od przyczyny umowy.. Typowe są następujące konserwatywne cele:

bezkrwawa korekcja pozycji kończyny dolnej na części zmiany;
metody fizjoterapii;
Terapia ćwiczeń;
powtarzane kursy masażu.

Bezkrwawa korekcja kończyny polega na tym, że staw biodrowy jest stopniowo wprowadzany w fizjologiczną pozycję. Odbywa się to stopniowo, za pomocą odlewu gipsowego, z którym kończyna dolna jest w określonej pozycji przez pewien czas..

Wskazaniami do zabiegu operacyjnego w celu usunięcia przykurczu stawu biodrowego są:

niezadowalające wyniki leczenia zachowawczego lub całkowity brak jego działania;
postęp przykurczu;
zwiększony zespół bólowy;
powikłania atrofii.

Interwencja chirurgiczna jest przeprowadzana:

przy pomocy artroskopu - ta metoda pozwala zmniejszyć inwazyjność zabiegu, skraca czas pobytu pacjenta w klinice oraz warunki jego rehabilitacji
otwarty klasyczny dostęp - w trudnych przypadkach lub przy braku sprzętu endoskopowego.

Głównymi celami operacji, niezależnie od techniki, są:

usuwanie blizn i ciałek stawowych;
przywrócenie prawidłowej postaci powierzchni stawowych;
wydłużenie mięśni uczestniczących w ruchach stawu biodrowego.

W przypadku wyraźnych zaburzeń powierzchni stawowych, które prowadziły do nieodwracalnego przykurczu, zaatakowane połączenie należy zastąpić sztucznym - w tym celu wykonuje się wymianę endoprotezy. Jeśli taka operacja nie jest możliwa, wykonuje się artrodezę stawu biodrowego - usuwa się struktur, które ją tworzą, fragmenty kończyny dolnej i kości miednicy mocuje się razem w jedną całość, nadając kończynom dolnym pozycję korzystną pod względem funkcjonalnym.

Po operacji wykonywane są czynności rehabilitacyjne oparte na fizjoterapii, masażu i fizjoterapii..

Zapobieganie

Podstawą zapobiegania przykurczowi stawu biodrowego są takie środki i działania:

unikanie sytuacji, które mogłyby doprowadzić do uszkodzenia stawu biodrowego, aw rezultacie do jego unieruchomienia, co może prowadzić do przykurczu;
gdy niemożliwe jest uniknięcie takich sytuacji - odpowiedzialne podejście do zasad bezpieczeństwa, stosowanie osobistego wyposażenia ochronnego;
racjonalne podejście do unieruchomienia - nie powinno być opóźnione (np. "zagwarantować" złamanie złamania). Problem przedłużonego unieruchomienia można z powodzeniem rozwiązać za pomocą chirurgicznego leczenia zaburzeń urazowych;
gdy niemożliwe jest uniknięcie długotrwałego unieruchomienia - wczesne wyznaczenie terapii ruchowej i masażu;
zapobieganie chorobom i stanom patologicznym, które mogą powodować rozwój przykurczów stawu biodrowego, a jeśli już się rozwinęły, ich szybkie wykrycie i odpowiednie leczenie.

Prognoza

Rokowania dla przykurczu stawu biodrowego są niejednoznaczne. Przy racjonalnym podejściu i kompetentnych spotkaniach można poprawić stan artykulacji, ale wynik 100% często nie jest osiągany - pewne ograniczenia ruchu w stawie biodrowym pozostają.

Podobnie jak w przypadku porażki innych stawów, świeże przykurcze unieruchamiające można całkowicie wyeliminować, jeśli leczenie zostanie rozpoczęte wcześniej. Przy długotrwałych przykurczach pogarsza się rokowanie dla zdrowia - blizny często powstają zarówno w tkankach zaangażowanych w proces patologiczny, jak i zdrowych, więc nie można uniknąć operacji. Wyraźne przewlekłe przykurcze mogą prowadzić do niepełnosprawności pacjenta - musi chodzić z laską, o kulach lub poruszać się na wózku inwalidzkim.

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant