Przykurcz

Przykurcz Dupuytrena - co to jest i jak leczyć

Przykurcz Dupuytrena jest specyficzną patologią, w której ścięgna dłoniowe zamieniają się w blizny. Z powodu wyraźnej proliferacji tkanki łącznej ścięgna stają się krótsze, palce (jedno lub więcej) nie są już w pełni rozkurczone. Powstaje przykurcz, z powodu którego funkcjonalność szczotki jest ostro naruszona. Prawdziwe przyczyny choroby nie są znane, ale stwierdzono, że jest niezapalna.. 

Pacjent może niezależnie ujawnić obecność przykurczu Dupuytrena - w obszarze dotkniętych ścięgien powstaje gęste, sękate pasmo tkanki łącznej, szczoteczka przestaje działać w tej samej objętości.

Traumatolodzy i ortopedzi próbują traktować przykurcz Dupuytrena metodami zachowawczymi, ale choroba jest podatna na nieunikniony postęp, więc nie można obejść się bez interwencji chirurgicznej..

Przykurcz Dupuytrena jest również nazywany fibromatozą palmarową..

Dane ogólne

W dziedzinie traumatologii i ortopedii przykurcz Dupuytrena jest uważany za dość powszechną chorobę - według różnych źródeł częstość występowania wynosi 3-10% ogólnej liczby wszystkich patologii w tym obszarze, z wyjątkiem ziół.

Choroba rozwija się częściej u mężczyzn w średnim wieku - 32-45 lat. Młodszy wiek jest mniej dotknięty, ale jeśli tak się stanie, przykurcz Dupuytrena postępuje szybciej, a nieodwracalne zmiany mogą wystąpić w przyspieszonym tempie. Kobiety cierpią mniej niż 6-10 razy mniej niż mężczyźni, a sama choroba jest dla nich łatwiejsza i bardziej korzystna. W 50% wszystkich przypadków klinicznych patologia jest obustronna..

Zwróć uwagę

Statystyki uszkodzeń palców dłoni w przypadku przykurczu Dupuytrena są następujące: w około 40% przypadków palec sercowy cierpi, w 35% dotyka małego palca, w 16% - środkowy palec, aw 4-5% przypadków występuje w pierwszym i drugim palcu.

Choroba jest bardzo nieprzyjemna, ponieważ pacjent traci zdolność wykonywania jakiejkolwiek pracy, w którą należy zaangażować całą dłoń, jeden lub kilka palców..

W łagodnych przypadkach występuje niewielkie ograniczenie wydłużenia, w którym niemożliwe jest wykonanie delikatnej pracy wymagającej ruchów "biżuterii" - haftu, rysunku i tak dalej..

Jeśli choroba postępuje, wtedy może rozwinąć się wyraźna sztywność, aw ciężkich przypadkach zesztywnienie (całkowite unieruchomienie). Jednocześnie do procesu patologicznego można wciągnąć jeden palec lub kilka palców. W tym ostatnim przypadku istnieje ryzyko naruszenia funkcjonalnych zdolności pędzla jako całości, dosłownie staje się bezużytecznym dodatkiem osoby..

Przyczyny Fibromatosis Palmar

Ze względu na dość wyraźne występowanie przykurczu Dupuytrena, opisano wiele przypadków klinicznych, zebrano dość danych statystycznych, aby wyciągnąć wnioski na temat zależności rozwoju tej patologii od pewnych czynników. Jednak prawdziwy powód, dla którego ścięgna zginaczy palców zaczynają przerodzić się w blizny i grubsze, wciąż nie jest jasne.. Najbardziej wiarygodne są takie teorie początku patologii, takie jak:

  • traumatyczne;
  • konstytucyjny;
  • neurogenny.

Zgodnie z traumatyczną teorią, występowanie przykurczu Dupuytrena poprzedza naruszenie integralności ścięgien zginaczy palców - są to:

  • związane z interwencjami medycznymi;
  • powstają z powodu urazu niemedycznego.

Przykurcz Dupuytrena rozwija się częściej u pacjentów, którzy przeszli tę lub inną interwencję medyczną w dłoniach. Mogą to być:

  • mała manipulacja inwazyjna (związana z wprowadzeniem tkanki);
  • pełna interwencja chirurgiczna.

W pierwszym przypadku jest to często:

  • ekstrakcja obcego ciała z miękkich tkanek dłoni (mianowicie dłoni);
  • biopsja - zbiór podejrzanych tkanek do dalszego badania pod mikroskopem (w szczególności z pojawieniem się nowotworów i podejrzeniem ich złośliwej natury).

W drugim przypadku jest to:

  • szerokie ujawnienie ropni (ograniczone ropnie);
  • zamknięcie rany o innym charakterze;
  • chirurgia plastyczna, aby przywrócić funkcjonalną zdolność pędzla.

Uważa się, że podczas wykonywania wszystkich dźwięcznych manipulacji i operacji, ścięgna zginaczy palców mogą być dotknięte, ciało reaguje i, jako kompensacja, "rozpoczyna" proces intensywnej proliferacji tkanki łącznej, co ostatecznie prowadzi do zwyrodnienia bliznowacenia tych struktur..

Częściej niż po interwencjach lekarskich na dłoniach, przykurcz Dupuytrena rozwija się na tle niemedycznej traumatyzacji - a mianowicie, trochę czasu po otrzymaniu ran:

  • rozdrobnione;
  • rozdrobnione;
  • posiekane;
  • rozdarty;
  • rozdrobniony;
  • wystrzał

i inni.

Zakłada się, że mechanizm wyraźnych blizn w tym przypadku jest taki sam jak w przypadku przykurczu Dupuytrena, który powstał po manipulacjach i operacjach medycznych. Okazało się, że patologia była częściej tworzona po ropnej ranie ręki - jednak proces zapalny nie został zauważony podczas rozwoju przykurczu, powstawały blizny po całkowitym oczyszczeniu ran z rany..

Zgodnie z teorią konstytucyjną opisywana patologia rozwija się u osób z określonym typem budowy (budowy ciała), a zwłaszcza z pewnym typem tkanki łącznej - jest podatna na bliznowacenie, co powoduje przykurcz Dupuytrena. Takie bliznowacenie jest najbardziej narażone na rozcięgno dłoniowe ze względu na naturę jego struktury. Genetyczne podstawy tej teorii nie zostały jeszcze ustalone.

Neurogenna teoria występowania przykurczu Dupuytrena mówi, że patologia rozwija się z powodu klęski nerwów obwodowych. Istota teorii: impulsy nerwowe nie przemieszczają się normalnie wzdłuż zajętych zakończeń nerwowych, z tego powodu ścięgna zginaczy palców dłoni przestają otrzymywać normalne wsparcie nerwowe, regulacja procesów zachodzących w nich na poziomie wymiany tkanek jest zakłócana, w wyniku czego powstaje nadmiar tkanki łącznej, z którego blizny.

Zwróć uwagę

Pod uwagę bierze się rolę dziedziczności w kształtowaniu tej patologii. W 25-30% wszystkich zdiagnozowanych przypadków przykurczu Dupuytrena okazało się, że pacjenci mieli krewnych cierpiących na tę samą chorobę..

Ponadto za przyczynę rozwoju tej patologii uważa się niezdolność różnych rodzajów metabolizmu. Ale takie choroby u pacjentów z przykurczem Dupuytrena nie zostały zdiagnozowane (na przykład otyłość), a te nieznaczne naruszenia metabolizmu białek, węglowodanów, tłuszczów lub soli, które wykryto zgodnie z badaniami laboratoryjnymi, nie mogą być uznane za mechanizm wyzwalający chorobę. Co więcej, wykryto je u osób, których ścięgna zginaczy były w normie fizjologicznej.

Wielu autorów spiera się o związek między rozwojem opisywanej patologii a zaburzeniami endokrynologicznymi. Pacjenci z przykurczem Dupuytrena często stwierdzali:

  • cukrzyca - brak metabolizmu węglowodanów spowodowany brakiem hormonu insuliny;
  • zaburzenia hormoniczne tarczycy - niedoczynność tarczycy (brak hormonów) i nadczynność tarczycy (nadmierna synteza);
  • naruszenie produkcji kortykosteroidów z powodu naruszenia kory nadnerczy.

Jednak bezpośredni związek między dźwięcznymi patologiami a przykurczem Dupuytrena nie jest udowodniony - mogą rozwijać się niezależnie od siebie..

Napięcie mechaniczne na nich podejrzewa się w zwyrodnieniu blizn ścięgien zginaczy palców. Najczęściej obserwuje się, gdy:

  • pewna działalność związana z pracą - w szczególności związana z podnoszeniem i transportem ładunku;
  • uprawianie sportów - głównie podnoszenie ciężarów (podnoszenie ciężarów, młotkowanie).

Jednak przypadki przykurczów Dupuytrena u tych pacjentów są nieznacznie ustalone, aby stwierdzić, że wysiłek fizyczny na dłonie i palce powoduje nadmierny rozwój tkanki łącznej z późniejszym tworzeniem się blizn..

Rozwój patologii

Kiedy przykurcz Dupuytrena wpływa nie tylko na elementy tkanki łącznej, można zaobserwować zmiany w skórze ręki.

Po pierwsze, ścięgna infiltracji (zgrubienia) występują w ścięgnach, które są widoczne tylko na poziomie tkanki. Ponadto, wraz z postępem patologii, takie ogniska stają się większe, mogą się łączyć lub rozwijać w izolacji. W dotkniętym obszarze wzrasta liczba fibroblastów (są to komórki wytwarzające kolagen i elastynę) oraz fibroblasty (faktyczna podstawa tkanki łącznej). Międzykomórkowa substancja tkanki łącznej (matrycy) puchnie, staje się bardziej gęsta. Włókna kolagenu stają się większe.

Zwróć uwagę

Cicatrization w przypadku przykurczu Dupuytrena można zaobserwować jednocześnie w ścięgnach wszystkich dotkniętych zginaczy palców lub "rozciągniętych" w czasie - najpierw dotyka fragment tkanki łącznej jednego zginacza, potem drugi, i tak dalej.

Objawy Przykurcz Dupuytrena

Obraz kliniczny przykurczu Dupuytrena jest bardzo charakterystyczny, w większości przypadków trudno go pomylić z objawami innych chorób. Na dłoni tworzy się pieczęć w formie węzła lub podskórnych sznurków (jednego lub kilku). Rozszerzenie palców jest ograniczone..

Z reguły początkowy objaw przykurczu Dupuytrena staje się pieczęcią w okolicy stawów śródręczno-paliczkowych palców IV-V - innymi słowy pogrubienie pojawia się w miejscu, w którym palce "przyczepiają się" do dłoni.

Następnie gęsty węzeł, który został utworzony, powoli, ale nieuchronnie, powiększy swój rozmiar, a następnie zostanie przekształcony: nici odejdą od niego - najpierw do głównej paliczki wciągniętej w proces patologiczny, a następnie do jej środkowej falangi. Takie pasma wydają się mieć tendencję do ścięgna - staje się ono krótsze, rozwija się przykurcz - najpierw w stawie śródręczno-paliczkowym, a następnie w proksymalnym stawie międzypaliczkowym (takim, który jest dalej od czubka palca i bliżej dłoni).

Skóra wokół zwiniętego węzła jest również przekształcana. Ich cechy:

  • gęstość jest gęstsza, ale elastyczna, w miarę postępu patologii zmniejsza się elastyczność;
  • zgodnie z relacją z otaczającymi tkankami - stopniowo lutowane do nich;
  • relief - na skórze pojawiają się guzy w postaci naprzemiennych uderzeń i wcięć. Powstają poprzez łączenie skóry z leżącymi poniżej tkankami..

Kiedy pacjent próbuje wyprostować palec, węzeł i kosmyki stają się wyraźniejsze, wyraźniejsze, mogą być wyraźnie widoczne i mogą być odczuwalne.

Zespół bólu dla przykurczu Dupuytrena nie jest typowy. Tylko co dziesiąty pacjent skarży się na dyskomfort w dłoniach i palcach. Charakterystyka bólu:

  • lokalizacja - w obszarze dotkniętej dłoni;
  • pod względem ich rozmieszczenia mogą napromieniować (dać) przedramieniu, czasami ramię;
  • z natury - obolałe, uciskające;
  • w stopniu nasilenia - znośny;
  • o występowaniu - ból często wiąże się z próbami wymuszenia ucisku dłoni i wykonywania jakichkolwiek czynności za pomocą palców.

Podczas opisanej patologii są trzy etapy:

  • pierwszy;
  • drugi;
  • trzeci.

Charakterystyka pierwszego stadium choroby:

  • na powierzchni dłoni dłoni odsłania ciasny węzeł o średnicy nie większej niż 0,5-1 cm;
  • tworzy również sznur, który znajduje się na dłoni lub osiąga obszar stawu śródręczno-paliczkowego;
  • rzadko występuje ból palpacyjny (palpacyjny).

Charakterystyka drugiego etapu choroby:

  • skręcone pasma, stają się bardziej szorstkie i twarde, nieustępliwe, rozciągają się do głównej falangi dotkniętego palca;
  • skóra nad zmianą również staje się bardziej szorstka, przylutowana do rozcięgna dłoniowego;
  • w miejscu zmiany tworzyły się zagłębienia podobne do lejków, a także cofnięte fałdy;
  • dotknięty palcem (lub palce) jest zmuszony do zgięcia w stawie śródręczno-paliczkowym pod kątem 100 stopni, niemożliwe jest wyprostowanie go wysiłkiem samego palca.

Charakterystyka trzeciego etapu patologii:

  • pasmo tkanki łącznej rozciąga się do środkowej falang dotkniętego palca (rzadziej - do paznokcia);
  • w stawie utworzonym przez kości śródręcza i paliczek palca, przykurcz zgięciowy rozwija się, palec w tym miejscu jest zgięty pod kątem 90 stopni lub mniej;
  • prostowanie palca w stawie międzypaliczkowym jest problematyczne, stopień ograniczenia jest różny;
  • w ciężkich lub zaniedbanych przypadkach sąsiednie paliczki dotkniętego palca znajdują się pod ostrym kątem względem siebie;
  • na tle takich zmian od paliczków, podwichnięcie jest możliwe, w trudnych przypadkach - zesztywnienie (całkowite unieruchomienie z utworzeniem dłoni w kształcie pazurów).

Patologia charakteryzuje się stopniem progresji, tempo progresji może być różne i często nie zależy od czynników zewnętrznych.: u niektórych pacjentów rozciąga się na lata, w innych na kilka miesięcy (od pierwszych oznak patologii do sztywności lub nawet całkowitego unieruchomienia). W niektórych przypadkach możliwy jest kombinowany wariant, w którym progresja nie jest obserwowana przez długi czas, ale rozwija się bardzo szybko. Przewidywanie progresji przykurczu Dupuytrena jest problematyczne.

Diagnostyka

Diagnoza przykurczu Dupuytrena w większości przypadków nie jest trudna do ustalenia - rolę odgrywają skargi pacjenta, dane anamnezy i charakterystyczne wyniki badania..

Badanie fizyczne oceniane:

  • podczas badania - ogólny stan dłoni jako całości i palców oddzielnie, położenie palców względem siebie, stan skóry, obecność lub brak deformacji, funkcjonalność (lekarz prosi pacjenta o wykonanie prostych zabiegów za pomocą pędzla jako całości i palców oddzielnie);
  • badanie palpacyjne - obecność podskórnych deformacji, ból ręki, a jeśli jest obecny - jego związek z próbami wykonania jakichkolwiek działań. Jeśli zachowana jest aktywność funkcjonalna dłoni i palców, szacowana jest amplituda (zakres) ruchów w każdym stawie..

Dodatkowe metody badań instrumentalnych i laboratoryjnych w diagnostyce przykurczu Dupuytrena z reguły nie są wymagane.  

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa przykurczu Dupuytrena praktycznie nie jest konieczna ze względu na charakterystyczny obraz kliniczny..

Komplikacje

Główne komplikacje przykurczu Dupuytrena to:

  • deformacja ręki;
  • częściowe zakłócenie jej zdolności funkcjonalnych;
  • całkowite unieruchomienie ręki.

Leczenie przykurczu Dupuytrena bez operacji i operacji

Radykalne uwolnienie pacjenta od tej patologii jest możliwe tylko przy pomocy interwencji chirurgicznej. Stosowane jest również leczenie zachowawcze, ale może ono być skuteczne na bardzo wczesnych etapach choroby.. Wraz z postępem choroby leczenie zachowawcze wzmacnia i objawia się, nie można z nim wyeliminować postępującego przykurczu Dupuytrena. Ale może spowolnić postęp choroby - w szczególności rozwój ankylozy..

Podstawą leczenia zachowawczego są następujące cele:

  • fizjoterapia;
  • kompleksowa terapia ruchowa;
  • masaż;
  • urządzenia mocujące są często zdejmowanymi szynami;
  • blokada medyczna.

Metody fizjoterapeutyczne, które sprawdziły się w leczeniu przykurczu Dupuytrena obejmują:

  • UHF;
  • Mikrofalówka;
  • terapia laserowa

i kilka innych.

Zestaw ćwiczeń dla chorego ręki jest wykonywany pod nadzorem lekarza, celem jest zwiększenie amplitudy ruchów w stawach. 

Masaż jest przepisywany jednocześnie z terapią ruchową, jej celem jest rozciągnięcie rozcięgna dłoniowego.

Zdejmowane szyny mocują palce w pozycji wysunięcia, tym samym "przyzwyczajając" ścięgna do właściwej pozycji. Z reguły są przymocowane do szczotki w nocy, a za dnia są usuwane..

Blokada terapeutyczna przeprowadzona z zespołem bólowym. Jednocześnie stosuje się preparaty hormonalne:

  • diprospan;
  • triamcynolon;
  • hydrokortyzon

i inni.

Lek jest mieszany ze środkiem używanym do znieczulenia miejscowego i wstrzykiwany w miejscu bolesnego miejsca. Z reguły pozytywny efekt jednej blokady obserwuje się w ciągu 6-8 tygodni. Jednak należy zachować ostrożność stosując blokadę hormonalną..

Wskazania do wykonania korekcji chirurgicznej opisanej choroby są następujące:

  • poważne upośledzenie funkcji dotkniętej ręki;
  • progresja patologii;
  • niedogodności domowe i przemysłowe, które powstają, gdy przykurcz Dupuytrena (nawet jeśli ona sama jest trochę wymowna);
  • zespół bólu.

Najczęściej operacja jest wykonywana, jeśli przykurcz zgięcia rozwinęła się pod kątem 30 stopni lub więcej. Główne cele operacji to:

  • wycięcie tkanki, które przeszło zmiany bliznowaciejące;
  • przywrócenie ruchów w stawach.
Zwróć uwagę

Operacje mające na celu wyeliminowanie przykurczu Dupuytrena są rekonstrukcyjne i zajmują dużo czasu, dlatego są wykonywane w znieczuleniu ogólnym.. 

Opracowano szereg technik interwencji chirurgicznej w przypadku przykurczu Dupuytrena. Ich wybór zależy od:

  • lokalizacja tkanki bliznowatej;
  • jego dotkliwość;
  • obecność zrostów skóry z leżącymi poniżej tkankami.

Podczas operacji rozcięgno dłoniowe wycięte całkowicie lub częściowo. Jeśli występują wyraźne zrosty (często towarzyszy im przerzedzenie skóry), wymagane będzie przeszczepienie skóry za pomocą wolnego przeszczepu skóry..

Po operacji szczotkę mocuje się na pewien czas za pomocą szyny w pozycji funkcjonalnie korzystnej - z lekko wygiętymi palcami..

Po pewnym czasie po zabiegu zalecany jest kompleks terapii ruchowej i masażu..

Zapobieganie

Ponieważ prawdziwe przyczyny występowania przykurczu Dupuytrena są nieznane, nie opracowano konkretnych metod zapobiegania.. Poniższe działania i środki pomogą zmniejszyć ryzyko tej patologii:

  • ostrożnie przeprowadzać wszelkie manipulacje medyczne na dłoni i palcach;
  • unikanie obrażeń w tym obszarze oraz w przypadku obrażeń - ich odpowiednie leczenie;
  • zapobieganie uszkodzeniom nerwów obwodowych, a jeśli już się rozwinęło, jego wczesne wykrycie i leczenie;
  • kontrola procesów metabolicznych w ciele;
  • zapobieganie, wczesne wykrywanie i łagodzenie zaburzeń endokrynologicznych;
  • ćwiczenia dawkowania na dłoni i palcach.

Prognoza

Rokowanie w przykurczu Dupuytrena jest bardzo różne i zależy od ciężkości i szybkości progresji choroby. Dzięki szybkiemu leczeniu chirurgicznemu i zaangażowaniu konserwatywnych metod pędzla po jego przywróceniu.

U niektórych pacjentów (dotyczy to przypadków wczesnego początku i szybkiego postępu) patologia może nawrócić. Zasadniczo jest diagnozowana w ciągu kilku lat po operacji, co najmniej - kilka dziesięcioleci. W takim przypadku konieczna jest interwencja chirurgiczna..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant