Mikrobiolodzy wyróżniają około stu szczepów E. coli. Niektóre z nich są niepatogenne, to znaczy te, które nie powodują rozwoju choroby zakaźnej. Ponadto takie bakterie są niezbędnym składnikiem prawidłowej mikroflory jelitowej. Ale istnieją patogenne szczepy, są one również nazywane biegunką. Są to szczepy Escherichia coli, które mogą powodować infekcje jelitowe, aw niektórych przypadkach uogólnione..
Patogenne E. coli
E. coli (Escherichia coli) - bakterie należące do rodzaju Escherichia i rodziny Enterobacteriaceae. Te mikroorganizmy są bardzo odporne, mogą żyć przez miesiące w wodzie, glebie, kale. Pałeczki jelitowe mogą być przechowywane przez długi czas, a nawet mnożyć się w żywności, zwłaszcza w produktach mlecznych i mięsnych..
Patogenne (biegunkowe) E. coli, w zależności od ich właściwości, można podzielić na pięć głównych kategorii:
- Enterotoxigenic (ETPP);
- Enteroinwazyjny (EICP);
- Enteropatogenny (EPKP);
- Enterohemorrhagic (EHEC);
- Enteroaggregative (EAgkP).
Każda z tych grup E. coli ma swoje własne cechy. Tak więc, pałeczki enterotoksyczne u dzieci i dorosłych prowokuje się choleoplastyczne zakażenie jelit, ponieważ bakterie te wytwarzają toksynę podobną do cholery.
Enteroinwazyjne E. coli wywoływać rozwój infekcji jelitowej u dzieci i dorosłych. A pałeczki enteropatogenne w przeciwieństwie do poprzednich szczepów przeważnie zakażają dzieci i powodują zapalenie jelit..
Enteropatogenne Escherichia coli powodują rozwój krwotocznego zapalenia jelit, a enteroagregacyjne wywołują infekcje jelitowe głównie u osób osłabionych..
Powody
Diarrheae E. coli prowadzą do rozwoju choroby zakaźnej zwanej escherichiosis (infekcja jelita grubego). Ta infekcja charakteryzuje się odurzeniem i uszkodzeniem narządów przewodu pokarmowego..
Źródłem zakażenia są pacjenci z colibacillosis, w mniejszym stopniu - nosicielami bakterii. Mechanizm transmisji jest fecal-oral. Osoba może zachorować na infekcję coli, jedząc skażoną żywność (produkty mleczne i mięsne, warzywa), wodę, brudne ręce i przedmioty do pielęgnacji, zabawki.
Objawy colibacillosis
Escherichiasis towarzyszą objawy zmian żołądkowo-jelitowych. Jednak cechy obrazu klinicznego zależą od tego, który konkretnie szczep jest zakażony..
Tak więc, colibacillosis spowodowane przez pręty enterotoksyczne, występuje głównie w jelicie cienkim, a zatrucie jest łagodne. Choroba występuje ostro z nagłą słabością, osłabieniem, zawrotami głowy. Temperatura może być nieznacznie podwyższona lub nawet normalna. W jamie brzusznej (głównie w nadbrzuszu) występują bóle rozproszone o charakterze skurczowym. Brzuch jest spuchnięty, dudniąco zdeterminowany.
Pacjent ma biegunkę, stolec jest obfity, płynny, który wkrótce staje się wodnisty. Osoba może doświadczać nudności i powtarzających się wymiotów. Wymioty stopniowo stają się płynne i białawe. Na tle obfitych wymiotów i biegunki rozwija się odwodnienie. Cechy takiego obrazu klinicznego doprowadziły lekarzy do idei podobieństwa choroby z łagodną cholerą. Dlatego kolibakterioza wywołana przez bakterie enterotoksyczne jest często nazywana podobną do cholery.
Colibacillosis spowodowane przez entero-inwazyjne kije powoduje uszkodzenie jelita grubego. Choroba rozwija się wraz z wystąpieniem ogólnych objawów zatrucia: osłabienie, ból głowy, dreszcze, gorączka. Kilka godzin później dochodzi do skurczu w dolnej części brzucha. Jest biegunka, stolec jest najpierw wodnisty i obfity. Ale gdy okrężnica jest dotknięta, rozwija się zapalenie jelita grubego. Objawy tego stanu to często płynne lub ciastowate stolce ze śluzem i pasmami krwi. Ten wariant kolibakteriozy charakteryzuje się łagodnym przebiegiem. Temperatura i stolec są znormalizowane po upływie tylko jednego do trzech dni..
Kolibakterioza wywołana przez pałeczki enteropatogenne występuje w postaci zapalenia jelit, a u noworodków (szczególnie przedwcześnie) może rozwinąć się układowo w postaci sepsy. Jelitowa postać kolibakteriozy charakteryzuje się ogólnymi objawami zatrucia, a także wymiotami, wodnistymi żółtawymi stolcami ze śluzem. Postać septyczna choroby występuje z dużo silniejszym syndromem zatrucia. Temperatura dziecka znacznie wzrasta, odmawia karmienia, wymiotuje, pojawiają się krosty na skórze..
W przypadku pałeczek okrężnicy wywołanych przez pałeczki jelitowo-szyjne, objawy zatrucia są łagodne, temperatura często pozostaje prawidłowa. Na pierwszy plan wysuwają się objawy zapalenia jelit: wodniste stolce do pięciu razy dziennie. Wkrótce rozwija się krwotoczne zapalenie jelita grubego, któremu towarzyszy ostry ból brzucha, próchnica i luźne stolce z krwią. Około 5% pacjentów tydzień później rozwija niebezpieczne komplikacje w postaci zespołu hemolityczno-mocznicowego, a także plamicy małopłytkowej.
E. coli w moczu i rozmazach
Jeśli nie zaobserwuje się higieny osobistej, a także podczas stosunku, E. coli może przeniknąć do pochwy. W przyszłości ten mikroorganizm prowokuje rozwój zapalenia pochwy i zapalenia jelita grubego, a wraz ze spadkiem odporności bakterie mogą przenikać do narządów moczowych i powodować ich zapalenie (zapalenie pęcherza, odmiedniczkowe zapalenie nerek).
Aby zdiagnozować choroby układu moczowo-płciowego, konieczne jest przeprowadzenie testu moczu w zbiorniku. Jednak obecność E. coli w moczu nie zawsze wskazuje na obecność choroby. Bakterie wykryte w małych ilościach mogą oznaczać, że kobieta nie przeprowadziła odpowiednich procedur higienicznych przed przystąpieniem do testu. Jeśli jednak co najmniej 102-104 E. coli w obecności objawów choroby, jest to dowód na korzyść procesu zapalnego występującego w nerkach lub pęcherzu moczowym.
U mężczyzn E. coli jest często przyczyną zapalenia gruczołu krokowego, zapalenia jąder lub najądrza..
Leczenie E. coli
Leczenie kolibakteriozy powinno odbywać się w szpitalu. Łagodne formy infekcji nie wymagają środków przeciwdrobnoustrojowych. W przypadku umiarkowanych postaci zakażenia coli przepisywane są antybiotyki z grupy fluorochinolonów (norfloksacyna, ofloksacyna). W przypadku ciężkiej postaci kolibakteriozy przypisuje się leki z grupy cefalosporyn (cefotaksym), fluorochinolony wraz z aminoglikozydami.
Równie ważne jest przywrócenie prawidłowej równowagi wody i elektrolitów. Tak więc, przy braku oznak odwodnienia, preferowane są doustne środki nawadniające (rehydron, doustnie). W przypadku odwodnienia zaleca się podawanie pozajelitowe ("Acesol", "Trisol" itp.).
Po kuracji antybiotykowej pacjenci często są przepisywani na eubiotics..
Valery Grigorov, recenzent medyczny