Dysbakterioza jelitowa jest chorobą występującą w wyniku naruszenia mikroflory danej części przewodu pokarmowego, której towarzyszy zmiana gatunku bakterii w niej występującej. Istnieje zmniejszenie korzystnych bakterii mlekowych i bifidobakterii, a wręcz przeciwnie, rośnie flora patogenna. W wyniku tego zaburza się funkcjonowanie jelita..
Normalnie, jelito dorosłe zamieszkuje około 500 gatunków różnych mikroorganizmów, których waga całkowita może osiągnąć 3 kg. Są to tak zwane bakterie symbiontowe, które biorą udział w procesie trawienia pokarmu. Najważniejsze dla prawidłowego funkcjonowania jelit są takie typy bakterii jak: bifidobakterie, bakteroidy, bakterie kwasu mlekowego i E. coli..
Pełnią one tak ważne funkcje, jak:
Stymulacja obrony immunologicznej;
Rozszczepienie niestrawionej żywności uwięzionej w jelicie;
Tworzenie kału;
Usuwanie toksyn z organizmu;
Synteza witamin, enzymów, kwasów;
Przeszkoda w zaparciach i biegunce.
Stan równowagi mikroflory nazywany jest normobiocenozą lub eubiozą. Kiedy ta równowaga zostanie zakłócona, rozwija się dysbakterioza.
Treść artykułu:
- Objawy dysbiozy u dorosłych
- Przyczyny dysbiozy jelitowej
- Stopień dysbiozy
- Rozpoznanie dysbiozy
- Odpowiedzi na popularne pytania
- Jak leczyć dysbioza jelit u dorosłych?
Objawy dysbiozy u dorosłych
Objawy dysbakteriozy u dorosłych mogą być następujące:
Biegunka Biegunka w dysbacteriosis występuje ze względu na fakt, że w ludzkim jelicie gromadzi się nadmierna ilość kwasów żółciowych. Przyczyniają się do tego, że woda z jelita jest wchłaniana gorzej, przyczynia się do rozluźnienia krzesła, narusza integralność błony śluzowej układu pokarmowego.
Zaparcie Ten objaw jest charakterystyczny dla osób powyżej 50 roku życia cierpiących na dysbiozę. Często ci pacjenci mają historię przewlekłego zapalenia okrężnicy i miażdżycy. Długie opóźnienia w defekacji spowodowane faktem, że mikroflora jelitowa staje się nie do utrzymania i nie może normalnie stymulować skurczu okrężnicy.
-
Wzdęcie jest również objawem dysbiozy u dorosłych. Wynika to z faktu, że proces usuwania gazów z jelita jest zaburzony, a ich tworzenie się zwiększa. Z powodu wzdęć pacjent zaczyna odczuwać nieprzyjemny smak, ból i pieczenie w okolicy serca, nerwowość, zmęczenie i osłabienie. Gdy wzdęcia mają przebieg ostry, pacjent może rozwinąć się astmę dyspeptyczną z ciężką dusznością, zimnymi kończynami, rozszerzeniem źrenic i wyraźnym wzdęciem brzucha. (czytaj także: Wzdęcia u dorosłych - przyczyny i objawy, co robić?)
Dudniąc w brzuchu. Szczególnie ten symptom wzrasta po jedzeniu, któremu często towarzyszy przyspieszenie ewakuacji bolusa pokarmowego z kątnicy..
Bóle brzucha z dysbakteriozą najczęściej pociągają lub wyginają się. Nie są ostre, ale monotonne, stają się silniejsze w drugiej połowie dnia, w towarzystwie wzdęcia. Poważne bóle kolki są niezwykle rzadkie..
Zespół niestrawność żołądkowo-jelitowa. Objaw ten, charakterystyczny dla pacjentów z dysbakteriozą, objawia się w zachowaniu apetytu, w odczuwaniu pełności w jamie brzusznej. Pacjenci mają odbijanie, wzdęcia, nudności i problemy z wypróżnianiem. Ruchliwość jelita jest zerwana, jego dyskineza może przejawiać się w kolce jelitowej. Ból mija po defekacji..
Przy wyraźnych procesach rozkładu i fermentacji, które obserwuje się tylko u 25% pacjentów, zaburzone są skład, kształt i barwa kału. Staje się spieniony, płynny, nabiera jasnego koloru i kwaśnego zapachu. W odbycie może być uczucie pieczenia. Jeśli przeważają procesy rozkładu, odchody stają się obraźliwe, a gazy mają wyraźny nieprzyjemny zapach..
Reakcje alergiczne są często objawami dysbiozy jelitowej. Tak więc pacjenci często cierpią na przewlekłą pokrzywkę pokarmową. Dzieje się tak w wyniku wytwarzania nadmiaru histaminy przez bakterie, które nie są w pełni wchłaniane i wydalane przez jelita, dlatego są wchłaniane do krwioobiegu. W takim przypadku alergen może być dość problematyczny. Kontynuując spożywanie pokarmów wywołujących alergie, osoba przyczynia się do rozwoju objawów, takich jak zapalenie dziąseł, zapalenie jamy ustnej, zapalenie języka, zapalenie przełyku.
Zespół maldigestii lub niewydolności trawiennej jest zespołem objawów charakterystycznych dla dysbiozy jelitowej. Przejawia się to w tym, że żywność nie może być całkowicie strawiona z powodu braku enzymów w jamie jelita cienkiego i błonach jelitowych. Dlatego w kale znajdują się nienaruszone cząstki całkowicie nie podświetlonej żywności. Ponadto na tle niedoboru trawienia rozwijają się procesy gnilne i fermentacyjne. Często prowadzi to do biegunki, bólu w pępku i okolicy biodrowej, skurczów, które zmniejszają się po akcie defekacji..
Nietolerancja niektórych pokarmów. Najczęściej dotyczy mleka pełnego. Po zjedzeniu osoba zaczyna cierpieć na biegunkę, stolec ulega upłynnieniu, pojawia się w nim piana.
Na szczególną uwagę zasługują objawy wielochiprolitowe w dysbakteriozie jelitowej..
Mogą się zamanifestować w następujący sposób:
Bóle głowy, zaburzenia obwodowego układu nerwowego (niedobór tiaminy i witaminy B6);
Drażliwość, obniżony nastrój, częste zmiany, zapalenie języka, zaczerwienienie, zwiększenie ilości wydzielanej śliny (brak kwasu nikotynowego w organizmie);
Zapalenie jamy ustnej, pęknięcia języka, jego zabarwienie w kolorze niebieskawym, zapalenie skóry fałdów nosowo-wargowych, utrata włosów (brak ryboflawiny);
Anemia hiperchromiczna (brak kwasu foliowego);
Obniżony nastrój, krwawiące dziąsła (brak witaminy P).
Objawami dysbiozy są zmiany w skórze i błonach śluzowych. To jest suchość, swędzenie, alergiczne wysypki..
Odurzenie organizmu jest możliwe z takimi objawami jak: wzrost temperatury ciała do 38 stopni, bóle głowy, ogólne złe samopoczucie i osłabienie, zaburzenia snu. Odurzenie pojawia się z reguły, gdy gromadzi się w ciele osoby cierpiącej na dysbiozę, produkty przemiany materii.
Utrata masy ciała może być również objawem wskazującym na brak równowagi mikroflory jelitowej.
Zmniejszona odporność i podatność na choroby zakaźne, a także infekcje grzybicze. Ten objaw wskazuje na długi czas dysbakteriozy..
Przyczyny dysbiozy jelitowej
Dysbakterioza jelitowa jest chorobą wtórną, nigdy nie występuje sama, ale zawsze jest wynikiem pewnych czynników egzogennych i endogennych..
Przyczyny dysbiozy jelitowej mogą być następujące:
Jatrogenna dysbakterioza rozwija się w wyniku przyjmowania jakichkolwiek leków, które mają bezpośredni wpływ na prawidłową mikroflorę jelitową. Mogą to być środki przeciwbakteryjne, leki hormonalne, leki cytostatyczne, leki sulfonamidowe, blokery histaminowe, leki przeciwnowotworowe, leki immunosupresyjne, leki zobojętniające kwas żołądkowy, leki o działaniu przeczyszczającym. Interwencja chirurgiczna jest kolejnym powodem rozwoju dysriozy jatrogennej.
Nieprawidłowo zorganizowana żywność, w której niezbędna ilość niezbędnych składników nie dostaje się do organizmu człowieka, może wywołać rozwój dysbakteriozy. Występuje również ze względu na zużycie różnych dodatków chemicznych zawartych w produktach. Czynniki prowokacyjne często stają się wadami zwykłej diety i ostrą zmianą w zwyczajowej diecie..
Przyczyny psychologiczne mogą negatywnie wpływać na funkcjonowanie jelita i powodować naruszenie jego mikroflory. Należy zauważyć, że dysbakterioza stresu została niedawno wyizolowana przez naukowców. Wcześniej sądzono, że wstrząsy emocjonalne nie są w stanie wpłynąć na reprodukcję mikroflory jelitowej.
Zakaźna choroba jelit.
Choroby układu trawiennego. Może to być zapalenie żołądka, marskość wątroby, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, wrzód trawienny itp..
Proces aklimatyzacji często prowadzi do zaburzeń trawienia i zaburzeń mikroflory jelitowej.
Naruszenia w funkcjonowaniu układu odpornościowego, chorób endokrynologicznych, zaburzeń metabolicznych.
Naruszenia ruchliwości jelit.
Inwazje pasożytnicze, na przykład, lamblioza, rzęsistkowica, helmishiasis, przyczyniają się do zniszczenia prawidłowej mikroflory jelitowej i kolonizacji przez patogenne bakterie.
Choroby onkologiczne, cukrzyca.
Starość może prowadzić do zakłócenia funkcjonowania mikroflory jelitowej w wyniku zmian związanych z wiekiem zachodzących w ciele.
Czasami prawie całkowicie zdrowi ludzie mogą cierpieć na dysbakteriozę. W takim przypadku należy poszukiwać przyczyny cech charakterystycznych zawodu lub sezonowych zmian w żywieniu..
Stopień dysbiozy
Eksperci zdecydowali o przyznaniu czterech stopni dysbiozy:
Pierwszy stopień dysbiozy jelitowej charakteryzuje się zmniejszeniem ochronnej flory endogennej o nie więcej niż dwa rzędy wielkości. Bifidoflora i laktoflora nie są naruszone, nie występują kliniczne objawy choroby. Ten stopień jest charakterystyczny dla ukrytej fazy choroby. Występuje niewielki nadmiar ilości E. coli..
Drugi stopień dysbakteriozy charakteryzuje się tym, że nie tylko zmiany ilościowe, ale również jakościowe występują w florze jelitowej. Obserwuje się wzrost mikroorganizmów warunkowo patogennych, zmniejsza się liczba bifidobakterii. Klinicznie objawia się to w miejscowych reakcjach zapalnych niektórych części jelita, jednak ogólne samopoczucie człowieka nie jest zaburzone..
Trzeci stopień charakteryzuje się nasileniem objawów dysfunkcji jelit, co jest spowodowane bardziej nasilonymi zaburzeniami w składzie mikroflory. Mikroflora tlenowa zaczyna się aktywnie namnażać w jelitach: Proteus, Staphylococcus, Streptococcus, Clesibella, itp..
Czwarty stopień charakteryzuje się zmniejszeniem liczby bakterii lakto i bifidus. Objawy dysbioza są wyraźne, zwiększa się odurzenie, wymioty łączą się, stolec staje się częstszy, rozcieńcza. Obniża się masa ciała. Zwiększa prawdopodobieństwo sepsy na tle zmian niszczących jelita.
Rozpoznanie dysbiozy
Rozpoznanie dysbiozy rozpoczyna się od pobrania reklamacji przedstawionych przez pacjenta. Ponadto wymagane będzie obiektywne badanie i zbieranie kału do analizy mikrobiologicznej. Obiektywne badanie pacjenta ogranicza się do badania palpacyjnego w jamie brzusznej, identyfikując obszary bólu jelit (grube i cienkie).
Wskazania do analizy mikrobiologicznej kału są następujące:
Długotrwałe zaburzenia jelitowe;
Przedłużony okres rekonwalescencji po infekcjach jelitowych;
zidentyfikowane ogniska ropne-zapalne, których nie można poprawić za pomocą leków przeciwbakteryjnych;
Naruszenia w funkcjonowaniu jelita po radioterapii lub po ekspozycji na promieniowanie;
Wszelkie stany niedoboru odporności;
Dysbakterioza jelita cienkiego jest wykrywana poprzez skrobanie lub aspirację jelita czczego. Technika ta jest jednak pracochłonna, dlatego jest stosowana tylko w skrajnych przypadkach, gdy inne testy nie pozwalają na postawienie diagnozy..
Dysbakterioza może być również podejrzewana o wyniki biochemicznej analizy kału, po wynikach analizy coprogram i gas-liquid.
Odpowiedzi na popularne pytania
Czy dysbakterioza może przejść sama? W niektórych przypadkach rzeczywiście można pozbyć się ciała z niewielkich zaburzeń mikroflory jelitowej. Na przykład, gdy przyczyną zaburzenia jest doświadczony szok emocjonalny lub proces aklimatyzacji. Jeśli choroba nie rozwinęła się poza pierwszy stopień, wówczas dysbakterioza może przejść sama. Jednak w tym przypadku osoba ogólnie nie zauważy, że ma on naruszenie mikrobiocenozy jelitowej. Nie należy oczekiwać, że dołączając do poważniejszych objawów samoleczenia, należy zwrócić się o pomoc do specjalisty.
Czy dysbakterioza jest zaraźliwa? Sam dysbioza nie jest chorobą zakaźną, ponieważ występuje na tle dowolnego stanu ludzkiego ciała. Jednak niektóre przyczyny mogą być niebezpieczne dla ludzi wokół nich. Na przykład, jeśli dysbioza rozwija się na tle helmishiasis.
Czy może występować temperatura w dysbakteriozie? Możliwe jest zwiększenie temperatury ciała z dysbiozą. Może to być spowodowane zarówno rozwojem dysbakteriozy, jak i samej dysbakteriozy, w wyniku czego często obserwuje się objawy zatrucia..
Jak leczyć dysbioza jelit u dorosłych?
Leczenie farmakologiczne dysbakteriozy ogranicza się do przyjmowania leków mających na celu przywrócenie prawidłowej mikroflory jelita, a także korekcji innych zaburzeń w organizmie. Dobór leków i ich dawkowanie dobierane są wyłącznie przez lekarza, po pełnym zbadaniu pacjenta.
Mogą to być:
Prebiotyki, na przykład: Hilak-forte, Duphalac. Przyczyniają się do tworzenia warunków dla wzrostu i reprodukcji bakterii, które są korzystne dla organizmu człowieka..
Eubiotyki, na przykład: Bifidumbakterin, Bifikol, Lineks, Biosorb-Bifidum, Enterol. Preparaty te zawierają żywe bakterie, które zamieszkują florę jelitową..
Symbiotyki, na przykład: Maltodofilyus, Bifidobak. Preparaty te zawierają probiotyk i prebiotyk, dlatego nie tylko tworzą warunki dla wzrostu i rozmnażania oraz korzystnej mikroflory, ale również dostarczają ją do organizmu..
Antybiotyki są przepisywane tylko na ostatnim etapie rozwoju choroby, aby zniszczyć patogenną mikroflorę, która zagraża zdrowiu ludzkiemu. Najczęściej są to takie leki jak: Metronidazol, Doxycycline, Ampioks, Ceftriakson.
Jeśli wyniki testu ujawniły florę grzybową, konieczne jest leczenie antybiotykami. W tym przypadku Levorin jest najczęściej przepisywany..
Kiedy wyrażone naruszenie procesu trawienia, pacjentom zaleca się przyjmowanie enzymów, na przykład Mezim, Pankreatyna.
Objawy zatrucia wymagają wyznaczenia sorbentów, takich jak węgiel aktywowany.
Być może powołanie multiwitamin.
Czytaj więcej: Pełna lista leków do dysbakteriozy
Nie mniej ważnym punktem w leczeniu dysbiozy jelitowej jest dieta. Ważne jest, aby wykluczyć alkohol, tłuste i smażone potrawy, a także produkty, które powodują procesy gnicia i fermentacji w jelicie..