Nie wszystkie pierwotniaki (pierwotniaki), pasożyty u ludzi, są przyczyną chorób. Aby wykryć rodzaj patogenu i potwierdzić diagnozę kliniczną nie może obejść się bez metod diagnostyki laboratoryjnej. Najprostsi, którzy osiedlili się w ludzkim ciele, mogą znajdować się na różnych etapach rozwoju.
Badano klasy i badane biomateriały
Najprostsze są podzielone na 4 klasy:
- Kornogawki (Rhizopoda) - są reprezentowane przez ameby u ludzi
- flagellata (flagellata) - główny przedstawiciel patologiczny - Leishmania;
- rzęskowe (rzęski) ciliates - najczęstszy czynnik sprawczy choroby - balantidia;
- sporozoa (sporozoa) - niebezpieczny pasożyt z tej grupy - malaria Plasmodium.
Po otorbieniu mikroorganizm uzyskuje kształt zaokrąglony i jest pokryty ochronną powłoką. W postaci cyst, pierwotniaki stają się mniej podatne na niekorzystne czynniki środowiskowe..
Lokalizacja patogennych mikroorganizmów może znajdować się w różnych narządach i strukturach tkankowych. Dlatego wybór materiału do badania zależy od tego, gdzie może być pasożyt.
Poniższe mogą podlegać dochodzeniu:
krew;
- szpik kostny;
- zawartość ropni (w wątrobie, płucach, mózgu);
- zawartość wnęk (jamy brzusznej, opłucnej, osierdzia);
- plwocina;
- mocz;
- kał;
- śluzy i wydzieliny z jelit, przetoki.
krew;Uwaga: Istnieje wiele odmian diagnostycznych, rozważymy typy najczęściej spotykane w klinicznej praktyce laboratoryjnej..
Prywatna diagnostyka
W każdym konkretnym przypadku technik laboratoryjny ma za zadanie znalezienie określonego patogenu, a czasami inne są wykrywane wzdłuż głównej ścieżki..
Diagnoza noży korzeniowych (ameby)
Jest 6 gatunków tego mikroorganizmu zdolnych do życia w ludzkim jelicie. Tylko czerwonka ameba ma znaczenie kliniczne, występuje w postaci wegetatywnej oraz w postaci cyst..
Głównym sposobem wykrywania pasożytów są badania w naturalnym (nieleczonym) preparacie biologicznym..
Dodatkowo stosowane są metody immunologiczne:
- pośrednia immunofluorescencja;
- aglutynacja pośrednia (RNA);
- radialna immunodyfuzja.
Uwaga: Metody serologiczne mają charakter niedoinformacyjny i są stosowane jedynie jako uzupełnienie głównych w wątpliwych przypadkach.
Rozpoznanie rzęsek rzęskowych (orzęsków)
Patogenną postacią mikroorganizmów tego rodzaju jest balantidia. Jest to mikrob, który powoduje balantidiasis - chorobę, której towarzyszy wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Patogen wykrywa się w rozmazie natywnym w postaci wegetatywnej i torbieli. Materiał do rozmazu (kał i śluz) zbiera się podczas badania rektoromanoskopowego i wysiewany na specjalnych podłożach..
Polecam lekturę: Balantidiasis: objawy, leczenie i zapobieganie
Diagnoza wiciowców (Leishmania, Giardia, Trypanosome, Trichomonas)
Dla ludzi, leiszmania, trypanosomy, Giardia, Trichomonas.
Leishmania - drobnoustroje powodujące leiszmaniozę są badane w rozmazach krwi, materiałach szpikowych, naciekach skóry. W niektórych przypadkach, podczas diagnozowania Leishmania, kultura jest stosowana do mediów kultury..
Zalecamy lekturę: Leiszmanioza: przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie i profilaktyka
Trypanosomy - czynniki sprawcze śpiączki (trypanosomoza amerykańska / afrykańska lub choroba Chagasa).
Wariant afrykański jest określany w początkowym okresie w badaniu krwi obwodowej. Patologiczne drobnoustroje z progresją choroby znajdują się w materiale nakłuć węzłów chłonnych, w zaawansowanych stadiach - w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Czynnik sprawczy amerykańskiej trypanosomatozy w ostrej fazie choroby można znaleźć w formie biczowatej. W przyszłości, bezlitosne pasożyty występują w komórkach mięśniowych, mięśniu sercowym iw neuronach ośrodkowego układu nerwowego..
W celu rozpoznania trypanosomów w przypadku podejrzenia choroby Chagasa, badany materiał badany jest pod mikroskopem przy małym powiększeniu. W tym samym czasie rozmazuje się i grubą kroplą wstępnie pomalowane.
Lamblia, wiodący pasożytniczy tryb życia w dwunastnicy znajduje się w żółci lub w analizie kału (cysty).
Zalecamy przeczytanie: Giardiasis: objawy, leczenie i diagnoza
Trichomonas (jelitowe, doustne, dopochwowe) wykrywane za pomocą mikroskopii materiałów pobranych z dotkniętych błon śluzowych.
Wykrywanie Sporovik (malaria Plasmodium, czynnik powodujący kokcydozę itp.)
Sporoviki - pasożytnicze formy żyjące w komórkach, tkankach i jamach ciała.
Najpospolitszym i najniebezpieczniejszym gatunkiem dla ludzi jest malaryczny plasmodium, który ma 4 główne typy patogenów: czynnik wywołujący trzydniowy malarię, czterodniową malarię, tropikalną malarię i owalną malarię.
Zalecane lektury: Malaria: przyczyny, objawy, rozpoznanie, leczenie i profilaktyka
Rozwój płciowy plasmodium (sporogonia) ma miejsce w komarach Anopheles. Bezpłciowy (schizogonia tkanki i erytrocytu) - w tkance wątroby i erytrocytach ludzkich. Te cechy cyklu życiowego muszą być brane pod uwagę podczas diagnozowania plasmodium malarii..
Tak więc u świeżo chorego pacjenta we krwi można wykryć komórki zarodkowe cyklu sporogonii. Ale na wysokości malarycznych ataków we krwi w dużych ilościach pojawiają się schizontowie. 
Co więcej, różne formy plazmidu pojawiają się w różnych fazach gorączki malarii:
- podczas okresu chłodu krew jest wypełniona merozoitami, rodzajem schizontów;
- pierścieniowe trofozoity gromadzą się w erytrocytach na wysokości temperatury;
- spadek temperatury charakteryzuje się przewagą trofozoitów amebowych;
- w normalnych warunkach krew zawiera dorosłe formy schizontów.
Badanie czynnika wywołującego malarię (malaria Plasmodium) przeprowadza się w rozmazie i w gęstej kropli.
Formy morfologiczne pasożytów dla wyraźnego różnicowania analizuje się przez specyficzne zabarwienie. Ta opcja "wizualizacji" pozwala dostrzec indywidualne cechy morfologiczne danego gatunku mikroorganizmu..
Uwaga: Rozpoznanie malarii w badaniu wymazów i gęstych kropli krwi jest czasami błędne. W niektórych przypadkach płytki krwi można pomylić z patogenem malarii. Niekiedy symulowane są również fragmenty plazmidów leukocytów i innych komórek..
Podstawowe metody badawcze najprostszych
W skrócie przejrzyj najpopularniejsze metody badawcze na obecność najprostszych.
Diagnoza najprostszej metody natywnego rozmazu i wymazu wybarwionego roztworem Lugola (w kale)
Lek wytwarza się z emulsji kału w izotonicznym roztworze. Dwie krople chlorku sodu i roztwór Lugola nakłada się na szkiełko. Badany materiał dodaje się do obydwu preparatów za pomocą drewnianego patyczka i po pokryciu szkłem są one oglądane w różnych rozdzielczościach mikroskopu..
Zgodnie z pewnymi cechami, znalezione pierwotniaki są rejestrowane. Aby uzyskać dokładność, przygotuj 2-3 narkotyki z tego samego materiału. W wątpliwych przypadkach analizę powtarza się kilka razy przez 2-3 tygodnie..
Metoda może wykrywać formy wegetatywne i torbiele:
- Giardia;
- balantydy;
- czerwonokrwawa ameba.
Wraz z patogennymi formami określa się również niepatogenne pierwotniaki. Również u zdrowych nosicieli występują formy luminalowe i torbielowate..
Ważne: Badania w celu uniknięcia nieścisłości i błędów należy przeprowadzać wielokrotnie.
Wynik diagnozy najprostszej metodą natywnego i kolorowego rozmazu powinien zawierać opis postaci patogenu (światło, torbiel, tkanka).
Wymagania badawcze:
- materiał pobrany do analizy (ciekły kał) bada się nie później niż 30 minut po wypróżnieniu;
- odznaczony kał musi zostać zdiagnozowany w ciągu 2 godzin po wypróżnieniu;
- w materiale nie powinny znajdować się żadne zanieczyszczenia (środki dezynfekujące, woda, mocz);
- do pracy z materiałem używane są tylko drewniane patyczki, szklane nie są odpowiednie ze względu na ślizganie się śluzu;
- patyczki powinny zostać wypalone natychmiast po użyciu..
Metoda konserwacji (badanie fekalne) w diagnozowaniu pierwotniaków
Badanie prowadzi się przez przymocowanie pierwotniaka środkiem konserwującym. Ta metoda różni się od poprzedniej tym, że konserwanty pozwalają utrzymać lek przez długi czas.
Używane środki konserwujące:
- Barrow Zawiera składniki konserwujące: 0,7 ml chlorku sodu, 5 ml formaliny, 12,5 ml 96% alkoholu, 2 g fenolu i 100 ml wody destylowanej. Kolorystyka kompozycji: 0,01% roztwór tioniny (azura).
- Rozwiązanie Safarliev. Składniki: 1,65 g siarczanu cynku, 10 ml formaliny, 2,5 g krystalicznego fenolu, 5 ml kwasu octowego, 0,2 g błękitu metylenowego, 100 ml wody. Ten środek konserwujący stosuje się w przypadkach, w których materiał musi być przechowywany dłużej niż miesiąc..
Puste fiolki są wypełnione środkiem konserwującym, materiał jest przenoszony do nich, w proporcjach 3: 1, a następnie dodaje się barwnik, jeśli jest to konieczne. Ocena wyników uzyskanych w badaniu 2-3 leków.
Metoda wzbogacania w formalinie i eterze (analiza obecności pierwotniaków w kale)
Ta metoda diagnostyczna pozwala oddzielić i skoncentrować proste cysty. Do analizy potrzebne są następujące składniki: formalina (10 ml), 0,85 g roztwór izotoniczny, woda destylowana, eter siarkowy, roztwór Lugola.
Mieszaninę biomateriału z wymienionymi płynami miesza się i odwirowuje. Osad uzyskany na dnie probówki jest wybarwiony roztworem Lugola i zbadany pod kątem obecności cyst i postaci wegetatywnych..
Metoda Leishmania (rozmaz szpiku kostnego)
Do diagnostyki leiszmaniozy stosowane są następujące odczynniki: mieszanina Nikiforova (eter siarkowy i alkohol etylowy), bufor fosforanowy, azur-eozyna według Romanovsky'ego.
Po specjalnym przygotowaniu szpik kostny kładzie się bardzo ostrożnie na szkiełku. Używany mikroskop z systemem immersyjnym.
W ostrym okresie choroby znaczna liczba leiszmanii występuje w punktach..
Uwaga: czasami komórki krwi mogą przypominać przetworzoną Leishmania, dlatego bardzo ważne jest, aby technik laboratoryjny był ostrożny i miał wystarczające doświadczenie do samodzielnych badań..
Metoda wykrywania Leishmania w rozmazie po infiltracji skóry
Niezbędne odczynniki są podobne do poprzednich analiz..
Materiał do badań uzyskuje się z istniejącej tkanki gruźlicy lub owrzodzenia. Skrobanie z podejrzeniem leiszmaniozy wykonuje się bardzo ostrożnie skalpelem, bez krwi. Następnie przygotowanie przygotowuje się na szkle. Aby uzyskać dokładność uzyskanych wyników, jednocześnie badanych jest kilka leków..
Jeśli występuje choroba, określa się makrofagi, fibroblasty, komórki limfoidalne obecne w badanym materiale i Leishmania.
Metoda izolowania czystej kultury leiszmanii uzyskanej przez zeskrobanie patologicznych tkanek
Dzięki tej metodzie diagnozowania najprostsze skrobanie tkanek jest umieszczane w specjalnym pożywce, w której zachodzi aktywne rozmnażanie leiszmanii..
Przed pobraniem skrobania, skóra jest dokładnie traktowana alkoholem, następnie wykonuje się nacięcie z guzka, od dna którego zawartość jest usuwana i umieszczana w probówce z podłożem. Materiał jest brany kilka razy, po czym umieszczany jest w różnych rurkach. Następnie w termostacie o temperaturze 22-24 stopni następuje kultywacja. Wyniki ocenia się pod mikroskopem. Ta metoda jest stosowana, gdy inne, tańsze i szybsze sposoby diagnozowania najprostszych są nieskuteczne..
Aby zobaczyć, jak w praktyce odszyfrowane są testy obecności najprostszych kropel krwi, można to zrobić, oglądając recenzję wideo:
Lotin Alexander, recenzent medyczny