Choroby tkanek okołostawowych

Zespół Tietze lub chondrytowe objawy i leczenie nadmiarem

Zespół Tietze'a jest chorobą należącą do grupy chondropatii (patologii struktur chrząstki) i objawia się zmianami zapalnymi jednej lub kilku chrząstek stawowych w miejscu, w którym są one połączone z mostkiem.  

W większości przypadków choroba manifestuje się jako aseptyczne zapalenie - to znaczy bez udziału patogennej mikroflory, która łączy się niezwykle rzadko.

Patologia nie jest krytyczna, ale wywołuje wrażenie wyraźnego dyskomfortu u osoby - ból pojawia się w miejscu zmiany, która zwiększa się wraz z oddychaniem, śmiechem, ruchem itp..

Zespół Tytusa należy do grupy chorób, które mogą występować bez wyraźnego powodu - chociaż istnieje związek z niektórymi czynnikami..

Spis treści: 1. Dane ogólne 2. Przyczyny 3. Objawy zespołu Titz 4. Rozpoznanie 5. Diagnostyka różnicowa 6. Komplikacje 7. Leczenie zespołu Tietza 8. Profilaktyka 9. Rokowanie

Dane ogólne

Zespół Tytusa jest aseptycznym typem zapalenia, które atakuje chrząstki dróg oddechowych na ich połączeniu z mostkiem, płaską kością, która uczestniczy w formowaniu przedniej ściany klatki piersiowej..

2-3 żebra cierpią częściej niż inne, rzadziej proces obejmuje stawy z mostkiem od strony 1 i 4 żeber. Przeważnie nie więcej niż 1-2 żebra cierpią, 3-4 są mniej dotknięte.

Ten patologiczny proces jest głównie zaznaczony z jednej strony. Obustronne uszkodzenie chrząstki żebrowej w zespole Tietze'a obserwuje się tylko w 20% wszystkich zdiagnozowanych przypadków klinicznych..

Mężczyźni i kobiety cierpią równie często. Istnieją dowody na to, że zespół Tietze występuje częściej u kobiet, ale jego przebieg może być bezobjawowy lub łagodny, takie przypadki nie są rejestrowane, co wpływa na statystyki.

Zwróć uwagę

Choroba Tietze jest patologią stosunkowo młodego wieku - najczęściej dotyka ją w wieku od 20 do 40 lat. Przypadki choroby odnotowano również we wcześniejszym wieku u nastolatków w wieku 12-14 lat, podczas gdy chłopcy i dziewczęta cierpią z tą samą częstotliwością.

Zachorowalność na starość jest dość niska, więc ogólna statystyka nie ulega zmianie.

Nie widać regionalnych wzorców - zespół Tietze'a jest równie często diagnozowany u pacjentów na całym świecie, zarówno w rozwiniętych, jak i zacofanych gospodarczo krajach.

Patologia jest często spotykana w praktyce traumatologów i ortopedów. Ale nadal pozostaje w grupie mało znanych, niedostatecznie zbadanych chorób. Ten stan rzeczy nie jest krytyczny, ponieważ choroba Tietze'a nie zagraża życiu - ale jej objawy mogą odpowiednio pogorszyć komfort życia pacjenta..

Choroba Tytusa jest również nazywana zespołem chrząstki żebrowej i chondrytu kostnego.

Przyczyny i rozwój choroby

Natychmiastowe przyczyny prowadzące do rozwoju zespołu Tietze nie są w pełni zrozumiałe.. Przedstawiono kilka teorii wyjaśniających powstawanie i mechanizmy rozwoju tej patologii:

  • traumatyczne;
  • zakaźny-alergiczny;
  • przewód pokarmowy-dystroficzny.

Zgodnie z traumatyczną teorią zespół Tietze występuje, gdy ściana klatki piersiowej jest uszkodzona w obszarze mocowania żeber do mostka. Zwolennicy teorii twierdzą, że zespół Tietze jest często wykrywany u zawodowców uprawiających sporty siłowe i zespołowe. W takim przypadku ważne są regularne obrażenia, nawet niewyrażone, na które pacjent może nie zwrócić uwagi. W niektórych przypadkach zespół Tietze'a rozpoznaje się po pojedynczej, ale ciężkiej traumie.. Najczęściej cierpią sportowcy, którzy są zaangażowani w:

  • zapasy;
  • hokej;
  • piłka nożna;
  • siatkówka;
  • boks

i tak dalej.

Ponadto zespół Tietze jest często wykryty u osób, które są ciężko pracujące fizycznie i regularnie odniosły obrażenia, jak również ciągłe przeciążenia obręczy barkowej.. Najczęściej jest to:

  • pracownicy rolni troszczący się o zwierzęta;
  • pracownicy zatrudnieni przy budowie domów i dróg;
  • górnicy;
  • młotek

i inni.

Zaobserwowano, że zespół Tietze może nie rozwinąć się na świeżych śladach urazu klatki piersiowej, ale jakiś czas po nim. Zdiagnozowane przypadki, w których opisana choroba mogła wystąpić u osoby po kilku latach od urazu..

Mechanizm występowania zespołu Tietze według teoria traumatyczna wyjaśnić w następujący sposób. W przypadku bezpośredniego, wyraźnego jednoetapowego urazu lub regularnych mikrouszkodzeń, chrząstki stawu biodrowego są uszkodzone, które biorą udział w tworzeniu stawów mostkowo-mostowych. W tym miejscu mogą pojawić się mikropęknięcia, ale często pojawiają się one z bardziej znaczącymi uszkodzeniami ściany klatki piersiowej (w szczególności złamaniami żeber), więc otrzymują niewystarczającą uwagę kliniczną..

Mikrozłamki chrząstki prowadzą do podrażnienia przedsionka - cienkiej tkanki łącznej, która pokrywa struktury chrzęstne. W rezultacie powstaje nowa tkanka chrzęstna z niezróżnicowanych komórek, która jest nieco inna niż normalna. Taka nadmierna tkanka chrząstki wywiera nacisk na włókna nerwowe, co wywołuje występowanie zespołu bólowego i innych objawów charakterystycznych dla zespołu Tietze..

W tej chwili teoria traumatyczna ma najwięcej dowodów klinicznych, dlatego jest uznawana wśród traumatologów i ortopedów za najbardziej wiarygodną..

Z drugiej strony kwestionowana jest teoria pojawienia się zespołu Titze, ponieważ w sporcie lub w miejscu pracy nie ma ukierunkowanego urazu / przeciążenia klatki piersiowej, tylko w obszarze mostka żeberka, ale bardziej rozległe.

Zwolennicy teoria zakaźnej alergii wskazują na związek pomiędzy powstaniem zespołu Titza a ostrymi chorobami układu oddechowego, które zostały przeniesione na krótko przed jego wystąpieniem, które mają infekcyjne i alergiczne komponenty.

Tak więc zespół Tietze stwierdzono u pacjentów cierpiących na choroby takie jak:

  • zapalenie płuc jest ostrym lub przewlekłym procesem zapalnym w miąższu płuc;
  • astma oskrzelowa jest przewlekłą niezakaźną zmianą dróg oddechowych, która ma charakter niezapalny i towarzyszą jej ataki duszności i uduszenia;
  • obturacyjne zapalenie oskrzeli - zapalenie błony śluzowej oskrzeli, któremu towarzyszy naruszenie ich drożności;
  • zapalenie opłucnej - zapalenie zapalne opłucnej (osłonka tkanki łącznej, która wyściela wewnętrzną ścianę klatki piersiowej i pokrywa płuca).

Według teoria pokarmowo-dystroficzna, w chrząstce, przez którą żebra są połączone z mostkiem, pojawiają się zaburzenia zwyrodnieniowe-dystroficzne (pogorszenie odżywiania tkanek chrząstki i ich późniejsza destrukcja), a zapalenia łączą się później w postaci procesu reaktywnego. Z kolei występowanie procesów degeneracyjno-dystroficznych następuje z naruszeniem wymiany:

  • wapń;
  • witamin grupy C i B..

Takie awarie mogą wystąpić, gdy:

  • zaburzony metabolizm wapnia i witamin;
  • niewystarczające spożycie ich w organizmie.

W tym ostatnim przypadku obserwuje się to, gdy:

  • niezrównoważone odżywianie;
  • głód pacjenta, wywołany różnymi czynnikami - nowotworem przewodu pokarmowego, motywami religijnymi, zaburzeniami psychicznymi, chęcią schudnięcia w krótkim czasie, błędnym zrozumieniem istoty diety itp..

Teoria zwyrodnieniowa-dystroficzna To właśnie Titse opisał ten zespół po raz pierwszy w 1921 roku. W chwili obecnej uważa się, że jest to wątpliwe, ponieważ nie jest ustalone w wystarczającej liczbie dowodów klinicznych..

Oprócz urazów, czynników zakaźnych i zwyrodnieniowych-dystroficznych, podejrzewa się udział następujących czynników w rozwoju zespołu żebra-chrząstki:

  • zmniejszenie ogólnej i lokalnej odporności;
  • złe nawyki - mianowicie palenie i zażywanie narkotyków;
  • poprzednia operacja na klatce piersiowej.

Zespół Tytusa jest często wykrywany u pacjentów cierpiących na niedobory odporności - wrodzone i nabyte. Jednak dane statystyczne nie są wystarczające, aby rzetelnie dowieść, że opisana patologia powstała właśnie w wyniku zaburzeń immunologicznych, a nie tylko jednocześnie z nimi, ale bez bezpośredniej zależności..

Zwróć uwagę

Wielu pacjentów z zespołem Tietze było palaczami (często przewlekłymi) i cierpiało z powodu kaszlu hakerskiego - może to również tłumaczyć podrażnienie chrząstek stawu biodrowego podczas ciągłych ostrych wyprysków klatki piersiowej..

Stwierdzono częstsze występowanie opisanej patologii u osób uzależnionych..

Transfer interwencji chirurgicznych na klatkę piersiową, na tle których często rozwija się zespół Tietze, można uznać za jeden z czynników traumatycznych, który jest korzystny dla teorii traumatycznej. Ale u wielu pacjentów z zespołem Tietze, którzy przeszli operację na organach klatki piersiowej, okres pooperacyjny często miał miejsce w trybie standardowym, bez żadnych komplikacji, więc związek między operacją a wystąpieniem opisanej patologii nie jest jeszcze jasny.

Podkreślono również szereg czynników, które są uważane za czynniki, które przyczyniają się do rozwoju zespołu Tietze. To jest:

  • zaburzenie mikrokrążenia;
  • zaburzenia endokrynologiczne;
  • noszenie ciasnych niewygodnych ubrań.

Kiedy mikrokrążenie zostaje zakłócone, chrząstki żebrowe otrzymują niedostateczne składniki odżywcze iw tym przypadku cierpi na to wydalanie istotnych produktów tkanek - przyczynia się to do powstawania procesów zwyrodnieniowych i dystroficznych w wymienionej powyżej chrząstce i rozwoju zespołu Tietze.

Ze wszystkich zaburzeń endokrynologicznych największe znaczenie w powstawaniu zespołu Tietze ma:

  • synteza hormonów tarczycy, które są "moderatorami" procesów metabolicznych w organizmie jako całości, aw szczególności w tkance chrzęstnej;
  • somatotropina, która reguluje procesy metaboliczne w tkance chrząstki.

W niektórych przypadkach u pacjentów z zespołem Titze'a nie stwierdzono ani bezpośrednich przyczyn jego występowania, ani czynników przyczyniających się do tego..

Objawy zespołu Tietze

Zespół Tytusa często przebiega bezobjawowo i tylko po dokładnym przestudiowaniu zmian w chrząstce kostnej. Wielu pacjentów może nie odczuwać żadnych objawów przez jakiś czas, ale oni nadal się pojawiają. Co więcej, od wpływu domniemanych przyczyn zespołu Tietze przed pojawieniem się pierwszych objawów klinicznych może zająć dość dużo czasu (od kilku miesięcy do kilku lat).

Typowe objawy opisanej patologii to:

  • ból;
  • obrzęk.

Charakterystyka bólu:

  • lokalizacja - w obszarze przywiązania chrząstek stawu skokowego do mostka, zwykle jednostronna;
  • w dystrybucji, na ogół napromienianie nie jest charakterystyczne, ale czasami ból może być podawany na staw barkowy, obojczyk lub kończynę górną po uszkodzonej stronie;
  • przez charakter - ostry lub bolesny, matowy;
  • intensywność - ostry ból może być dość wyraźny, szczególnie u pacjentów z obniżonym progiem bólu (to znaczy u tych, którzy odczuwają najmniejszy ból). Ogólnie ból w zespole Tietze jest tolerowany;
  • o występowaniu - pojawiają się i rosną stopniowo. Może nasilać się ze śmiechem, głębokim oddychaniem, kaszlem, kichaniem i ruchami..

Zespół bólu w opisywanej patologii charakteryzuje się niestałością: u niektórych pacjentów może występować bardzo rzadko, ale okresowo, przypominając o problemie, w innych przejawia się stale, jest przedłużony i od wielu lat niepokoi pacjenta. Jednocześnie odnotowuje się naprzemienność okresów zaostrzeń i remisji.

Sami pacjenci mogą wykazywać obrzęk na styku uszkodzonej chrząstki mostka z mostkiem..

Ogólny stan w okresie zaostrzenia nie cierpi, ale z powodu regularnego bólu, tacy pacjenci mogą stać się drażliwi..

Diagnostyka

Rozpoznanie postawiono na podstawie skarg pacjentów, danych anamnestycznych, wyników dodatkowych metod badania..

Podczas wyjaśniania anamnestycznych danych należy wyjaśnić, czy pacjent miał obrażenia w obszarze klatki piersiowej, a także zapytać o rodzaj jego zawodu..

Wyniki badania fizykalnego są następujące:

  • po badaniu nie jest to nadzwyczajne, ale w okresie wyraźnego zaostrzenia pacjenci mogą oszczędzić klatkę piersiową i oddychać raczej powierzchownie;
  • z palpacją (palpacja) - w miejscu przywiązania żebra do mostka określa się przez pęcznienie o gęstej teksturze, w kształcie wrzeciona, o wyraźnych konturach, nie większych niż 3-4 cm, w tym miejscu występuje intensywny ból, który jest dodatkowo wzmacniany naciskiem.

Skargi pacjenta, anamneza i dane z badań fizycznych są często wystarczające do zdiagnozowania zespołu Tietze. Jednym z głównych objawów potwierdzających rozpoznanie jest obecność charakterystycznego obrzęku, który nie jest wykrywany w innych patologiach..

Dodatkowe metody diagnostyczne są stosowane w celu wykluczenia innych patologii, których objawy mogą być podobne..

Instrumentalnymi metodami badawczymi stosowanymi w diagnozowaniu zespołu Tietze są:

  • Badanie rentgenowskie - przeprowadzane jest w dynamice (ponownie), co pozwala wykryć zmiany w strukturze chrząstki. Wraz z upływem czasu patologii obserwuje się pogrubienie i przedwczesne zwapnienie chrząstki (gromadzenie soli wapnia w jej tkankach), pojawienie się specyficznych kości i wapiennych grudek wzdłuż ich krawędzi. Po kilku tygodniach na przednich końcach dotkniętych żeber (czyli części kostnej) powstają nieznaczne osady, dzięki czemu żeberka stają się grubsze, a przestrzeń międzyżebrowa zwęża się. W późniejszych stadiach dochodzi do fuzji chrząstki i fragmentów żeber kostnych;
  • tomografia komputerowa - z jego pomocą można zidentyfikować zmiany w chrząstce na wczesnym etapie;
  • obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) - pomaga szczegółowo zbadać tkankę chrzęstną na różnych poziomach (przekroje) i określić ich patologię nie tylko na poziomie anatomicznym, ale także na poziomie tkanek;
  • biopsja - pobieranie próbek tkanek, a następnie badanie pod mikroskopem;
  • elektrokardiografia (EKG) - pozwala odróżnić tę patologię od chorób serca;
  • fibrogastroduodenoskopia (FGDS) - może być stosowana do diagnostyki różnicowej zespołu Tietza i patologii żołądka i dwunastnicy;
  • USG trzustki (USG) - pozwoli rozróżnić naruszenia na jej części zespołu Tietze.

Laboratoryjne metody badawcze stosowane w diagnostyce zespołu Tietze i diagnostyce różnicowej to:

  • pełna morfologia krwi - wzrost liczby leukocytów i ESR wskazuje na rozwój procesu zapalnego;
  • biopsja - przejęte fragmenty chrząstki są badane pod mikroskopem. Pierwsze takie badanie przeprowadzono w celu wykluczenia zmian złośliwych..

Diagnostyka różnicowa

Rozpoznanie różnicowe (charakterystyczne) przeprowadza się przy takich chorobach i stanach patologicznych:

  • ostry uraz - w szczególności stłuczenia mostka i stawy mostkowo-mostowe;
  • Choroba niedokrwienna serca (CHD) - głód tlenowy mięśnia sercowego (mięsień sercowy), rozwijający się z powodu upośledzonego przepływu krwi wieńcowej (patologia naczyniowa dostarczająca krew do serca). IHD charakteryzuje się krótkotrwałym bólem, podczas gdy w zespole Tietze ból utrzymuje się przez długi czas - przez wiele godzin, dni, a nawet tygodni;
  • zapalenie włókniaków jest zapalną chorobą tkanki łącznej ściany klatki piersiowej;
  • zapalenie mięśni - stan zapalny mięśni międzyżebrowych;
  • costochondritis - zapalenie chrząstek żeńskich bez objawów wzrostu tkanki chrzęstnej;
  • xyphoidalgia - ból w mostku, czasem niewyjaśniony;
  • neuralgia międzyżebrowa (lub tierakalgia) to zespół bólowy, który rozwija się z powodu kompresji lub podrażnienia nerwów międzyżebrowych. W obu patologiach ból jest pogarszany przez ruch, kichanie, kaszel lub śmiech. Neuralgia międzyżebrowa charakteryzuje się jednak większym bólem, brakiem obrzęku w obszarze chrząstki kostnej i obecnością drętwienia wzdłuż przestrzeni międzyżebrowych;
  • zapalenie żołądka - zapalenie zapalne błony śluzowej żołądka;
  • zapalenie dwunastnicy - zapalenie błony śluzowej dwunastnicy;
  • zapalenie trzustki - proces zapalny w trzustce;
  • nowotwory, które rozwinęły się w ścianie klatki piersiowej - łagodne i złośliwe (w tym przerzutowe - tj. te, które wyewoluowały z komórek doprowadzonych do krwi lub limfy z innych nowotworów złośliwych).

Komplikacje

Komplikacje dla tej patologii nie są typowe. Czasami może dojść do naruszenia ścianki klatki piersiowej i niewystarczającej głębokości oddychania, ale takie objawy kliniczne nie mają krytycznych konsekwencji..

Leczenie zespołu Tietze

Leczenie pacjentów z zespołem Tietze jest zachowawcze, ambulatoryjne, pod nadzorem chirurga ortopedy lub traumatologa. Opiera się na następujących zadaniach:

  • niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSAID) w postaci maści i żeli;
  • kompresuje z dimeksydem;
  • leczenie fizjoterapeutyczne.

Metody fizjoterapii stosowane w zespole Tietze to:

  • UHF;
  • Mikrofalówka;
  • elektroforeza z nowokainą - dla ulgi w bólu

i inni.

Gdy przypisane bóle są przypisane:

  • NLPZ w środku;
  • środki przeciwbólowe.

Zasadniczo ból w zespole Tietze nie jest nadzwyczajny.. Ale jeśli utrzymują się bóle w połączeniu z objawami zmian zapalnych, których nie można złagodzić za pomocą leków przeciwbólowych i NLPZ, wówczas wykonywane są blokady - są one wstrzykiwane do miejsca uszkodzenia:

  • nowokaina z hydrokortyzonem;
  • hialuronidaza.
Zwróć uwagę

Przy utrzymującym się przebiegu choroby, nieustającym bólu i braku skuteczności w leczeniu zachowawczym, przeprowadza się leczenie chirurgiczne. W tym samym czasie wykonać podokostnową resekcję żebra. 

Zapobieganie

Ponieważ prawdziwa przyczyna choroby jest nieznana, środki zapobiegawcze nie gwarantują, że zespół Tietze nie pojawi się.. Jednak ryzyko jego wystąpienia można zmniejszyć, stosując się do następujących zaleceń, takich jak:

  • unikanie sytuacji obarczonych urazami klatki piersiowej;
  • stosować w wystarczającej ilości pokarmów bogatych w wapń, witaminy C i B - mleko i produkty mleczne, owoce cytrusowe, porzeczki, mięso i tak dalej;
  • odrzucenie złych nawyków;
  • zapobieganie zaburzeniom wewnątrzwydzielniczym i mikrokrążeniowym, a gdy wystąpią - szybka diagnoza i ulga.

Prognoza

Rokowanie zespołu Tietze jest korzystne. Jest to jedna z najbardziej nieszkodliwych patologii, które mogą wystąpić u ludzi. Wady pojawiają się z powodu długotrwałego bólu, ale są zatrzymywane przy użyciu odpowiednio dobranego leczenia..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz-konsultant