Angina - zapalenie (zapalenie migdałków) przeważnie migdałków podniebiennych, które są częścią limfadenoidalnego pierścienia gardłowego (pierścień Waldeyera-Pirogova).
Według nowoczesnej klasyfikacji zapalenie migdałków dzieli się na:
Ostre, ze względu na stan zapalny (nieżytowe, lakunarne, pęcherzykowe):
Pierwotny - ostre zapalenie migdałków, rzadziej niż inne formacje pierścienia gardła, występuje jako niezależna choroba;
wtórne - ostre choroby zakaźne (szkarlatyna, błonica, agranulocytoza, inne), zapalenie migdałków wtórne do choroby zakaźnej.
Przewlekłe zapalenie migdałków, przebieg patogenezy dzieli się na:
zrekompensowane - skutki dla nielicznych lub nieobecnych;
zdekompensowane - ponowne uruchomienie towarzyszy naruszenie współpracy funkcji ciała.
Ludzki układ limfatyczny, uzupełniający układ krążenia, składa się z naczyń włosowatych, naczyń krwionośnych i węzłów. Jednostronny ruch limfy jest zapewniany przez system zaworów. Wraz z krwią żylną limfa zapewnia odpływ płynów ustrojowych z tkanek. W pobliżu ważnych narządów naczynia tworzą regionalne węzły chłonne. Chłonka przepływająca przez węzły jest wzbogacona o limfocyty - komórki krwi, które są ważne w obronie immunologicznej organizmu. Naruszenie fizjologicznych właściwości węzłów chłonnych powoduje ich zapalenie.
Spis treści:
- Opis choroby
- Przyczyny bólu gardła
- Objawy dusznicy bolesnej
- Powikłania anginy pęcherzykowej
- Leczenie dusznicy bolesnej
- 1. Terapia etiotropowa
- 2. Terapia patogenetyczna
- 3. Leczenie objawowe
- 4. Obsługa
Opis choroby
Zapalenie migdałków pęcherzykowych (pęcherzykowe zapalenie migdałków) jest formą ostrego ropnego zapalenia pęcherzyka migdałków w gardle. U dorosłych występuje jako zaostrzenie przewlekłych procesów zapalnych w migdałach lub jako kontynuacja nieżytów kataralnych..
Różne formy zapalenia migdałków, w tym pęcherzykowe, często występują u osób w wieku od 7 do 40 lat. Znacznie rzadziej zapalenie migdałków u osób w wieku od 41 do 60 lat. Osoby starszej grupy wiekowej praktycznie nie są dotknięte zapaleniem migdałków..
W niektórych przypadkach patogenezę można zlokalizować w:
nosogardła - dotyczy migdałka nosogardła;
krtań - wpływa na tkankę limfatyczną krtani.
Folikularne zapalenie gardła - częsta choroba. Powodem jest to, że migdałki są podatne na różne patogeny. Migdałki podniebienne, inne formacje limfadenoidalnego pierścienia gardłowego, w przeciwieństwie do podskórnych regionalnych węzłów chłonnych, które są chronione przed środowiskiem:
znajduje się na powierzchni błony śluzowej i nie jest chroniony przed otaczającą przestrzenią jako pozostałe węzły chłonne;
w kontakcie ze środkami drobnoustrojowymi lub wirusowymi, bezpośrednio, z wydychaniem powietrza lub podczas żucia i połykania pokarmu, a nie z układu limfatycznego i krążenia organizmu.
Migdałki podniebienne - sparowane węzły chłonne umiejscowione na granicy fałdów podniebienno-paliczkowych i palatynowych w jamie ustnej. Są one dobrze dostępne do wglądu. Wolna powierzchnia migdałków, w powiększeniu, składa się z fałd (krypt). Luki między kryptami tworzą lukę (vagi). Pomiędzy kryptami znajdują się - pęcherzyki, przez które limfocyty poruszają się swobodnie na powierzchni i biorą udział w fagocytozie (wychwytywaniu i niszczeniu) mikroorganizmów, wirusów, komórek nowotworowych.
Fizjologiczne znaczenie luk i pęcherzyków migdałków:
wychwytują i absorbują obce mikroorganizmy, gdy są połykane przez usta;
-
uczestniczyć w procesie limfopoezy (tworzenie limfocytów) i specjalizacji limfocytów T i B (komórki ochrony immunologicznej);
Ogromnemu atakowi mikrobiologicznemu, na tle osłabionego organizmu, towarzyszy zmniejszenie, ustanie funkcji ochronnych migdałków. W wyniku patogenezy w migdałkach rozwijają się ostre procesy ropne w mieszku włosowym (pęcherzykowe zapalenie migdałków) i / lub luki (lakoniczne zapalenie migdałków). Uszkodzone migdałki stają się źródłem patogenezy, rozprowadzając produkty rozpadu przez układ limfatyczny w całym ciele..
Przyczyny bólu gardła
W etiologii anginy pęcherzykowej zaangażowane są patogeny i indywidualne predyspozycje do zapalenia migdałków:
czynniki zakaźne (beta hemolityczne paciorkowce - GABHS, staphylococcus C i G, wirusy, grzyby Candida spp.)
ogólne zmniejszenie reaktywności organizmu (chłodzenie, chroniczne zmęczenie, niedobory witamin, niedożywienie).
Sposoby infekcji:
endogenny, patogen nieustannie asymptomatycznie krąży w ciele, na tle spadku reaktywności choroba jest prowokowana.
Egzogenny patogen pochodzi z zewnątrz.
Sposoby przenoszenia patogenu:
aerozol, w powietrzu, przez inhalację;
fekalia-doustnie, z jedzeniem, wodą;
kontakt z gospodarstwem domowym.
Zainfekowane czynniki transmisyjne:
woda;
żywność;
artykuły gospodarstwa domowego.
Obserwuje się sezonowe i indywidualne predyspozycje osób do choroby dusznicy bolesnej.
Patogeneza dławicy pęcherzykowej. W przypadku pęcherzykowego zapalenia migdałków charakterystyczne jest postępowanie według rodzaju ostrego pierwotnego zapalenia. Osobliwa struktura morfologiczna migdałków podniebiennych umiejscowionych na powierzchni błony śluzowej zapewnia bezpośredni kontakt z patogenami zapalenia migdałków. Migdałki ciała zdrowej osoby wychwytują i absorbują mikroorganizmy, wyzwalają mechanizm odporności komórkowej i humoralnej.
W pewnych warunkach: osłabiona ogólna reaktywność organizmu i ogromny atak drobnoustrojów stwarzają warunki do zapalenia migdałków.
Bramy infekcji - migdałki podniebienne, mają luźną strukturę i wysoką adhezję drobnoustrojów na ściankach błony śluzowej. Mikroorganizmy, w szczególności gronkowce, mają mechanizm przeciwdziałający rozwojowi odporności, w tym:
czynniki ścian komórek drobnoustrojów (kwas lipotejchojowy), ma powinowactwo do błony śluzowej migdałków.
paciorkowce m-proteinowe, hamują fagocytozę komórek ludzkich.
Przede wszystkim w patogenezie zaangażowane są formacje limfoidalne jamy ustnej i gardła oraz migdałków podniebiennych. W przypadku braku leczenia, paciorkowce przenikają do krwi, powodując naruszenie termoregulacji, zatrucie układu sercowo-naczyniowego, moczowego, pokarmowego, nerwowego. Enzymy paciorkowców biorą udział w rozwoju patogenezy pierwotnego zapalenia migdałków (proteinaza, streptokinaza).
Objawy dusznicy bolesnej
Prekursorami anginy pęcherzykowej są zapalenie błony śluzowej podniebienia miękkiego, łuków podniebiennych, migdałków podniebiennych:
powierzchnia tkanek ustnych jest przekrwiona, pokryta śluzem;
pacjent skarży się na niewyraźne zapalenie gardła
podczas badania ujawniła się temperatura podgorączkowa, umiarkowany obrzęk, obrzęk błony śluzowej, regionalne węzły chłonne (szyjny, podżuchwowy) są powiększone, bolesne przy badaniu palpacyjnym.
W ciągu 1-3 dni, bez leczenia, pojawiają się pierwsze oznaki. Ogólne badanie kliniczne ujawnia objawy pęcherzykowego zapalenia migdałków:
Kiedy faryngoskopia wykrywa małe pęcherzyki (pęcherzyki) zawierające ropę, która świeci przez błonę śluzową migdałków.
Ostry ból gardła, ogólne złe samopoczucie
Temperatura gorąca, regionalne węzły chłonne są powiększone i bolesne.
Charakterystycznym objawem dławicy pęcherzykowej są obszary martwicowo-ropne, które znajdują się obok luk. Podział warunkowej dławicy pęcherzykowej i lakonarskiej. Zwykle w pobliżu znajdują się luki wypełnione ropą i mieszki włosowe. Wizualnie, lacunarowa postać bólu gardła manifestuje się paskami na ciele migdałowatym, wypełnionymi ropnymi treściami..
Zapalenie migdałków pęcherzykowych bez gorączki. W klasycznym ujęciu każde zapalenie, w tym pęcherzykowe zapalenie migdałków, towarzyszy sześciu zewnętrznym objawom:
miejscowy przekrwienie (zaczerwienienie migdałków),
hipertermia (podwyższona lokalna temperatura ciała),
obrzmiałe gruczoły i otaczające tkanki,
miejscowa kwasica (zwiększona kwasowość tkanek),
zaburzona funkcja uszkodzonego narządu,
przez ból.
Powiązany artykuł: gorączka bez objawów u dorosłych lub u dziecka
W ostatnich latach wystąpił nietypowy przebieg dławicy pęcherzykowej przy braku hipertermii. W niektórych źródłach normalna temperatura zapalenia jest spowodowana błędami w diagnozie. Zjawisko to zostało zauważone przez pacjentów z powodu niemożności uzyskania listy chorych z ostrą dusznicą bolesną. W rezultacie część osób z dławicą piersiową musi znajdować się w miejscu pracy, co ma poważne konsekwencje dla organizmu..
Pewne substancje organizmu biorą udział w termoregulacji, z ich brakiem lub brakiem, mechanizm termoregulacji jest zaburzony, czemu towarzyszy zjawisko utraty ważnej cechy diagnostycznej. Jeśli stan zapalny był poprzedzony patologią, której towarzyszyło tłumienie hormonów: niedoczynność przysadki, niedoczynność tarczycy, parkinsonizm, upośledzona synteza mediatorów stanu zapalnego - histamina i serotonina, wówczas zapalenie, w tym angina pęcherzykowa, może wystąpić bez gorączki.
Patologie zmieniającego homeostazę organizmu:
brak równowagi metabolicznej, infekcje, choroby autoimmunologiczne
zmniejszona odporność
niewydolność serca
antybiotyki
początkowy etap choroby
wyczerpanie alkoholu i zatrucie
farmakologiczne leki rozszerzające naczynia (leki powodujące rozszerzanie się ścian naczyń).
W niektórych przypadkach normalną temperaturą dla gardła pęcherzykowego może być:
przewlekłe zapalenie;
miesięczne krwawienie;
Niektórzy pacjenci zwracają uwagę tylko na ból gardła, w przypadku braku innych objawów zapalenia. Ważną cechę diagnostyczną określa badanie gardła - ropne mieszki włosowe na migdałkach..
Powikłania anginy pęcherzykowej
Angina - ogniskowa infekcja zlokalizowana w jamie ustnej, ma istotny wpływ na zdrowie osoby jako całości. Wykazano wpływ zapalenia migdałków w postaci przewlekłej na funkcje odległych narządów i układów organizmu. Choroby, które rozwijają się w wyniku działania zapalenia migdałków w praktyce medycznej, nazywane są chorobami metatlonarnymi (tj. Rozwijającymi się w wyniku pasożytniczego zapalenia migdałków).
Obecnie znanych jest ponad sto metatlonarnych chorób. Lekarze nie zawsze znajdują oczywisty związek między zapaleniem migdałków i innymi patologiami. Zapalone migdałki podniebienne - nacisk:
zwiększenie wrażliwości organizmu na skutki infekcji paciorkowcowych i gronkowcowych;
zaburzenia immunologiczne organizmu;
stała (trwała) bakteriemia;
zaburzenia procesów neurodynamicznych w ciele.
Efekt przewlekłego migdałka pęcherzykowego w patogenezie jest powszechnie znany:
układ sercowo-naczyniowy;
zapalenie stawów, artroza;
nerki i inne elementy układu moczowego.
Ponadto określono ujemną rolę przewlekłej dławicy w różnych chorobach. Udowodniony związek przewlekłego zapalenia migdałków z:
zapalenie skóry, w szczególności łuszczyca, rehabilitacja nidus lub wycięcie migdałków (usunięcie migdałków) w niektórych przypadkach, ważny czynnik normalizacji patologii skóry;
kolagenozy (układowy toczeń rumieniowaty, krwotoczne zapalenie naczyń, zapalenie wielostawowe i inne);
choroby układu oddechowego (przewlekłe zapalenie płuc, zapalenie okrężnicy i inne);
choroby wątroby, bezpośrednia zależność od ciężkości wirusowego zapalenia wątroby;
obwodowy obrzęk naczynioruchowy (choroba Raynauda), obrzęk naczynioruchowy mózgu (zespół Meniere'a).
Niektóre źródła naukowe opisują zależność przewlekłego zapalenia migdałków od zaburzeń:
cykl menstruacyjny i zaburzenia czynności rozrodczej u kobiet w wieku rozrodczym;
otyłość;
zmęczenie, zależność meteo;
zmniejszenie siły seksualnej
wyczerpanie hormonalnych funkcji kory nadnerczy, trzustki, tarczycy.
Leczenie dusznicy bolesnej
Otolaryngolog jest specjalistą w diagnostyce, leczeniu lub leczeniu chirurgicznym i profilaktyce chorób jamy nosowej, krtani, gardła i uszu..
W przypadku konsultacji z laryngologiem, jeśli podejrzewasz ból gardła, powinieneś skontaktować się, jeśli masz doznania:
ból w gardle;
obrzęk gardła i trudności w oddychaniu;
zwiększenie lokalnego (w gardle) i ogólnej temperatury;
Rozpoznanie ustala się na podstawie badania, badania gardła (pharyngoskopia) i krtani (laryngoskopii). Obraz kliniczny zapalenia migdałków jest charakterystyczny, odsetek błędów diagnostycznych nie jest duży. Aby określić czynnik wywołujący zapalenie migdałków (zapalenie migdałków) często stosowano metody badań laboratoryjnych (hodowla bakteriologiczna, metoda PCR, test na beta-hemolityczną paciorkowców grupy A - GABHS, metoda szybka i inne).
Różnicowa diagnostyka laboratoryjna bakteryjnego i wirusowego zapalenia migdałków jest niezbędna do określenia strategii leczenia. W wirusowej etiologii choroby leczenie przeciwbakteryjne nie jest skuteczne. Jednym z niefabrycznych kryteriów rozpoznawania bakteryjnego i wirusowego zapalenia migdałków jest ocena efektu terapeutycznego stosowania antybiotyków w ciągu pierwszych 48 godzin, antybiotyki nie wpływają na wirusy.
Kolejnym krokiem, przewidującym leczenie bakteryjnego zapalenia migdałków, jest określenie wrażliwości mikroflory na antybiotyki i wybór skutecznego leku. Nie ma zasadniczej różnicy w leczeniu różnych typów dławicy piersiowej.
W leczeniu dławicy piersiowej istnieją dwie główne metody leczenia:
leki;
chirurgiczne.
Leki stosowane w przeważającej liczbie przypadków klinicznych leczenia dławicy piersiowej.
1. Metody terapii etiotropowej
leki są używane do tłumienia przyczyny choroby, w tym przypadku drobnoustrojów (gronkowce, paciorkowce).
Antybiotyki z powodu migdałków pęcherzyków. W przypadku zapalenia migdałków BGSA wskazane jest stosowanie w aptece antybiotyków penicylinowych (penicyliny, amoksycyliny, fenoksymetylopenicyliny i podobnych leków). W przypadku nietolerancji antybiotyków penicylinowych przepisywane są antybiotyki - makrolidy (sumowane, hemomycyna i inne).
Z reguły jest zwykle przepisywany:
Sumamed
-
Zetamax Retard
-
Azitro Sandoz
Amoksyklaw
Augmentin
O efekt antybiotykoterapii należy się spodziewać w ciągu pierwszych 48 godzin. Brak leczenia jest przyczyną korekty strategii leczenia. Podczas stosowania antybiotyków należy zwrócić uwagę na:
-
Indywidualna wrażliwość na nich pacjenta;
-
Możliwość stosowania antybiotyków w określonych okresach (ciąża, choroby współistniejące i inne);
-
Zgodność z innymi lekami.
Wg tematu: Najskuteczniejszy antybiotyk na zapalenie migdałków
Do etiotropowych metod dławicy należą również techniki terapeutyczne (mycie, płukanie, gardło, ssanie ropy z mieszków włosowych, smarowanie migdałków, wprowadzanie do pęcherzyków leków). Metody uważa się za etiotropowe, gdy środki przeciwdrobnoustrojowe są stosowane w leczeniu migdałków..
Mycie migdałków pęcherzyka. Myje strzykawką, roztwory antyseptyczne. Zmniejsza obrzęk migdałków, stany zapalne,
Zasysanie ropnej zawartości pęcherzyka. Stosuje się ssanie próżniowe, pęcherzyki miesza się jednocześnie..
Wstrzykiwanie migdałków leczniczych.
Smarowanie migdałków roztworem roztworów olejowych gojących rany.
Przepłucz buliony orofarynx z ziół, gotowe roztwory do płukania.
Wideo: jak szybko wyleczyć ból gardła w domu? 5 prostych kroków:
2. Metody terapii patogenetycznej
Leki stosowane są w celu korekty mechanizmu patogenezy (immunokorekcja, terapia witaminowa, antyhistamina, blokady blokad novokainy, manipulacje fizykoterapeutyczne).
Immunokorekta. Powszechnie stosowane w przypadku wirusowej etiologii zapalenie migdałków.
Terapia witaminowa. Stosuje się go w połączeniu z dietą, właściwym trybem dnia, często przepisywanym na ból gardła.
Leki przeciwhistaminowe. Ból gardła powoduje uczulenie organizmu, stosowanie leków przeciwalergicznych jest uzasadnione w przypadku powikłań z alergiami.
Blokada Novocainic. W niektórych przypadkach stosowany jako środek terapii patogenetycznej..
Fizjoterapia. Zapalenie migdałków pęcherzykowych (napromienianie migdałków UFO, mikrofale, UHF, stosowanie leków za pomocą elektroforezy, magnetoterapia, inhalacja)
3. Metody leczenia objawowego
Dusznica pęcherzykowa charakteryzuje się gorączką, bólem o różnej intensywności. Jeśli to konieczne, lekarz przepisuje leki w celu wyeliminowania nieprzyjemnych objawów..
Zabiegi chirurgiczne. Chirurgiczne usunięcie migdałków jest szeroko stosowaną manipulacją. Wycięcie migdałków (usuwanie migdałków) wykonuje się pod miejscowym, czasem w znieczuleniu ogólnym. Manipulacja nie jest pokazywana wszystkim. Istnieją bezwzględne i względne przeciwwskazania. Bezwzględne przeciwwskazania: hemofilia, niewydolność nerek i serca, ciężkie zaburzenia metaboliczne i tak dalej. Względne przeciwwskazania: ciąża, zaostrzenie chorób zakaźnych i inne.
Operacja jest wyświetlana, gdy:
powiększone migdałki, trudne do przełknięcia, oddychanie (bezdech), szczególnie w nocy;
obiecujące leczenie farmakologiczne chronicznych postaci zapalenia migdałków;
udział ropnego procesu otaczającego tkanki.
W nowoczesnych metodach chirurgii ENT stosuje się metody:
wycinanie (nożyczki, elektrycznie, skalpel ultradźwiękowy, skalpel na podczerwień, technologia golarki, usuwanie technologii)
ablacja częstotliwości radiowej (kontrolowana redukcja wielkości migdałków), laser węglowy (węgiel) ("parowanie" migdałków)
Metody chirurgicznego usuwania migdałków zależą od wyposażenia kliniki i kwalifikacji lekarzy..