Ropień po wstrzyknięciu jest powikłaniem, które występuje po domięśniowym lub dożylnym podaniu leku. W wyniku zakażenia skóry i mięśni ropne ognisko występuje w miejscu wstrzyknięcia. Ważne jest, aby odróżnić ropień powstały po wstrzyknięciu i phlegmon. Ropień z ropniem ma ograniczoną lokalizację, dobrze zdefiniowaną granicę oddzielającą ją od zdrowej tkanki. W przypadku zapalenia tkanki łącznej ta granica jest zamazana, obszar zapalenia jest znacznie większy.
Treść artykułu:
- Przyczyny patologii
- Najczęstsza lokalizacja ropni po wstrzyknięciu
- Objawy i objawy ropnia po wstrzyknięciu
- Powikłania ropnia pośladkowego
- Diagnostyka
- Ogólne leczenie
- Leczenie chirurgiczne
- Zapobieganie
Przyczyny patologii
Głównym powodem pojawienia się ropnia po zastrzyku jest rażące naruszenie zasad antyseptycznych..
Sposoby wprowadzania zakażenia do tkanek organizmu człowieka:
Niewystarczająco dobrze potraktowane ręce personelu medycznego;
Niesterylne materiały zużywalne użyte do wstrzyknięcia (strzykawka, wstrzykiwalna, serwetki);
Skóra pacjenta nie jest dobrze przetworzona przed i po podaniu leku..
Poważne powikłania występują w wyniku naruszenia bezpieczeństwa podczas wstrzyknięcia..
Etiologiczne przyczyny powstawania ropnia:
Naruszenie techniki wstrzykiwania - wstrzyknięcie insuliny do wstrzyknięcia domięśniowego, a nie głębokie wstrzyknięcie igły (należy wprowadzić igłę nie mniejszą niż 2/3 jej długości);
Naruszenie zasad podawania leku, na przykład podanie domięśniowe leku przeznaczonego do wlewu dożylnego lub podskórnego. Z powodu takiego błędu, preparaty nie tylko nie rozpuszczają się, ale również tworzą aseptyczną lub infekcyjną infiltrację..
Wysoka koncentracja zastrzyków w jednym miejscu o długim cyklu leczenia;
Gruba warstwa tłuszczu podskórnego u otyłych pacjentów;
Przedłużone podawanie leków, które wykazują działanie drażniące (siarczan magnezu, środki przeciwbakteryjne);
Powstanie krwiaka na skutek uderzenia igły w naczynia włosowate i większe naczynia;
Drapanie swędzącego obszaru iniekcji rękami pacjenta;
Obecność ropnej skóry lub chorób autoimmunologicznych;
Historia alergii;
Zmniejszona odporność u osób zakażonych wirusem HIV, u osób starszych.
Najczęstsza lokalizacja ropni po wstrzyknięciu
Ponieważ większość iniekcji wykonuje się w mięśniu pośladkowym, które ma rozwiniętą warstwę tłuszczu, powstaje w nim znaczna liczba ropni. Tkanka tłuszczowa jest najkorzystniejszym podłożem zwiększającym liczbę kolonii, które do niej wchodzą..
Innym obszarem, w którym często powstają ropnie poinjection, jest przednia lub boczna powierzchnia uda. Jest wstrzykiwany do leków pacjentów, którzy są zmuszani do samo-wstrzyknięcia sobie..
Objawy i objawy ropnia po wstrzyknięciu
Im głębiej tworzy się ropień, tym mniej pojawiają się wizualne objawy zapalenia. Jednak bolesne skutki mechanicznego oddziaływania na obszar objęty stanem zapalnym mogą być bardzo silne..
W ropniu pooperacyjnym charakterystyczne są klasyczne objawy zapalenia charakteryzujące się tworzeniem ropnej tkanki..
Lokalne manifestacje | Częste oznaki stanu zapalnego |
|
|
Rozwój ropnia i przetoki - jest to ostatni etap procesu zapalnego. Zanim nastąpi ropne połączenie tkanki, powstaje naciek. Jeśli jego leczenie rozpoczyna się w odpowiednim czasie, w wielu przypadkach możliwe jest uniknięcie tworzenia się ropnego skupienia..
Im bardziej wyraźny jest proces ropny, tym ostrzejsze objawy zatrucia, ponieważ duża liczba toksyn dostaje się do krwi..
Powikłania ropnia pośladkowego
Charakterystyczną cechą ropienia po iniekcyjnego jest tworzenie specjalnej kapsułki (pyogennej błony) wokół infiltracji. Z tego powodu proces zapalny ogranicza się do jego przestrzeni, a nie do zdrowej tkanki. Nadmierne nagromadzenie ropy i wynikający z tego nacisk na tkankę w zaawansowanych przypadkach prowadzi do zerwania skorupy kapsułki. Konsekwencją tego jest rozprzestrzenianie się ropy w strukturach śródmiąższowych, w mięśnie i przestrzeń między nimi. Tworzy się rozległy phlegmon, zewnętrzne i wewnętrzne przetoki..
Flegmon powstaje częściej niż inne komplikacje. W skomplikowanych przypadkach rozwija się sepsa (zatrucie krwi) i zapalenie poliomyelitis..
Diagnostyka
W przypadku rozpoznania w wielu przypadkach lekarz jest dostatecznym wzrokowym oględzinem danych, palpacją dotkniętego obszaru, analizą skarg pacjenta.
Testy laboratoryjne:
Pełna morfologia krwi;
Analiza moczu;
Nasycenie bakteriologiczne nacieków na mikroflory;
Biochemia moczu.
Studia instrumentalne:
USG w celu oceny częstości występowania stanu zapalnego;
CT, MRI (obrazowanie komputerowe lub rezonans magnetyczny) - stosowane w diagnostyce rozległego uszkodzenia tkanek ropnych.
Ogólne leczenie
Podczas przepisywania leczenia lekarz koncentruje się na czynniku wywołującym zakażenie wykryte w wyniku wysiewu bakterii, który jest oddzielony od rany, a także na ciężkości stanu pacjenta. Zazwyczaj leki przeciwbólowe i przeciwbakteryjne są przepisywane jednocześnie. Ograniczenie terapii do leczenia zachowawczego nie zawsze prowadzi do pożądanego rezultatu. Ropień może powodować rozległą martwicę, sepsę. Skuteczne leczenie w wielu przypadkach wymaga otwarcia ropnej ostrości i aseptycznego leczenia jej jamy..
Leczenie na początkowym etapie powstawania infiltracji:
Zakończenie zastrzyku w dotkniętym obszarze, awaryjne rozpoczęcie terapii;
Zastosowanie fizjoterapii (elektroforeza gamma globulinowa, leczenie prądami dynamicznymi);
Wprowadzenie do obszaru infiltracji enzymów proteolitycznych;
Dynamiczna obserwacja rozwoju infiltracji - gdy wykryto w niej płyn podczas badania ultrasonograficznego, wskazane jest leczenie chirurgiczne w przypadku znacznego bólu i obrzęku tkanek.
Leczenie chirurgiczne
Samo leczenie podczas tworzenia ropnia po iniekcji jest surowo zabronione, jak również wyczekująca taktyka. Ropna fuzja miękkich tkanek tworzy się szybko, powstaje martwica, rozszerza się obszar zapalenia..
Najbardziej skuteczną metodą leczenia chirurgicznego jest nekrotomia chirurgiczna lub wycięcie nieożywionych tkanek..
Etapy interwencji:
Utworzenie pierwotnego szwu.
Enzymatyczna martwica.
Odsysanie próżniowe ropy z drenażem.
Kolejny drenaż przepływu i odwadniania za pomocą podchlorynu sodu i enzymów proteolitycznych.
Ostatni etap przyczynia się do zapobiegania wtórnej infekcji. Taka zamknięta metoda leczenia przyczynia się do szybkiego gojenia tkanek dotkniętych ropniem..
Zastosowana wcześniej metoda leczenia otwartego bez tworzenia szwu pierwotnego w 30% przypadków doprowadziła do zakażenia pacjentów. Najczęstszym źródłem infekcji był Pseudomonas bacillus..
Rany po nakłuciu, pośladki, wcześniej rozprowadzane jako metoda leczenia, nie mają już znaczenia. Taka manipulacja powoduje komplikacje w postaci phlegmon, ropnych wysięków, przejścia procesu do postaci przewlekłej..
Zapobieganie
Ropień pośladowy pośladka pozostawia nieestetyczną bliznę z fałdami na skórze i deformacją tkanki tłuszczowej.
Środki zapobiegawcze zapobiegające powikłaniom po wstrzyknięciach:
Ścisłe przestrzeganie dawkowania, zgodność leków, szybkość podawania i częstotliwość podawania leku;
Wdrożenie zasad podawania leku - pełna penetracja igły do tkanki mięśnia pośladkowego;
Ścisłe przestrzeganie zasad antyseptyków, stosowanie sterylnych materiałów zużywalnych, staranne leczenie miejsca wstrzyknięcia i rąk osoby wykonującej wstrzyknięcie;
Dokładne określenie topografii iniekcji, która jest trudna w leczeniu otyłych pacjentów z wyraźnym podskórnym tłuszczem w miejscu wstrzyknięcia;
Przeprowadzanie relaksującego masażu w celu poprawy wchłaniania leku;
Zakaz wprowadzania narkotyków w to samo miejsce.
Po wykonaniu zabiegu pacjent jest pod kontrolą lekarza przez 10-14 dni. W przypadku braku chorób somatycznych rokowanie w kierunku wyleczenia jest korzystne. Rehabilitacja polega na przywróceniu skóry, aktywności mięśni kończyny, zwiększeniu sprawności pacjenta.
Należy wspomnieć, że ponad 90% wszystkich powikłań po iniekcji dotyczy pochodzenia bakteryjnego. Staphylococcus aureus jest uważany za główny czynnik wywołujący różne ropienia. Często spotykane i Pseudomonas aeruginosa. Z reguły po otwarciu ogniska zakażenia po 3 opatrunkach zmniejsza się liczba zaszczepionych Aureus Staphylococcus aureus, a wzrost przenikania Pseudomonas aeruginosa wskazuje na reinfekcję. W rzadkich przypadkach można wykryć bakterie z rodzaju Escherichia coli i Proteus..
Wcześniej rejestrowano niebezpieczne przypadki infekcji beztlenowcami Clostridium, czego ostatnio nie zaobserwowano. Najsurowsze przestrzeganie pewnych zasad podawania leku, techniki iniekcji i aseptyczności zapewnia całkowitą ochronę przed nieprzyjemnym wystąpieniem ropnia po wstrzyknięciu. Wszyscy nowocześni eksperci zalecają, jeśli to możliwe, ograniczenie wykonywania takich procedur w domu..