Sacralization kręgosłupa - co to jest, efekty i leczenie

Sakralizacja odnosi się do patologii dolnej części kręgosłupa, w której piąty kręg lędźwiowy łączy się z kością krzyżową - w całości lub w części. Zaburzenie należy do grupy wrodzonych wad rozwojowych.

Sakralizacja jest przeciwieństwem lumbarii, w której występuje częściowe lub całkowite oddzielenie pierwszego kręgu od sacrum i jego "transformacja" w dodatkowy kręg lędźwiowy, tworząc w ten sposób sześć kręgów lędźwiowych i czterech kręgu krzyżowego. Obie patologie łączą się z faktem, że należą do wad rozwojowych z kategorii "przejściowy kregosłupa lędźwiowego".

Chociaż sakralizacja jest czysto mechanicznym zaburzeniem i wydaje się być poprawiona przez interwencję chirurgiczną, leczenie jest jednak w większości przypadków zachowawcze.

Sacralization kręgosłupa: co to jest?

Sakralizacja jest bardziej powszechna, niż mogłoby się wydawać - ta patologia często przebiega bezobjawowo, nie wszystkie przypadki są zamanifestowane.. Z drugiej strony, sakralizacja może przyspieszyć rozwój takich naruszeń, jak:

• osteochondrosis - kompleks zmian dystroficznych w krążkach międzykręgowych, który prowadzi do zakłócenia funkcjonalności kręgosłupa;
• Spondyloartroza jest chorobą zapalną kręgosłupa, która prowadzi do degeneracji chrząstki i ograniczenia ruchomości kręgosłupa.. 

Zwróć uwagę

Bardzo często, gdy pojawiają się osteochondrozy i spondyloartroza, pacjenci odczuwają wyraźny dyskomfort, udają się do kliniki, dzięki czemu oprócz tych dwóch wymienionych patologii najpierw dokonuje się sakralizacja. Często pacjenci żyją z tą chorobą przez resztę życia, nieświadomi jej obecności, często diagnozę wykonuje się pośmiertnie - w sekcji autopsji.

Należy pamiętać, że patologię tę często łączy się z innymi wadami kręgosłupa. Dlatego też, gdy zostaną zidentyfikowane, konieczne jest przeprowadzenie dokładnego badania na obecność sakralizacji - ponownie, przede wszystkim ze względu na to, że może ona wywołać rozwój osteochondrozy i zapalenia stawów kręgosłupa, które powodują bardziej funkcjonalną niedogodność niż sama sakralizacja w "czystej" formie. 

Okazało się, że około 15% mężczyzn i do 7% kobiet cierpi na różne typy opisywanej patologii. Tendencja do sakralizacji (stan pomiędzy normą a patologią, kiedy dopiero rozpoczyna się proces akrecji piątego kręgu lędźwiowego z kością krzyżową), stwierdzono u prawie 50% pacjentów poddanych badaniu rentgenowskie kręgosłupa lędźwiowego i krzyżowego. Co więcej, w większości przypadków klinicznych zaburzenie to występuje bez żadnych objawów - tylko 2% ogólnej liczby pacjentów, którzy szukają pomocy medycznej z powodu zaburzeń czynnościowych pleców, rozwija się ból..

Pacjenci z sacralization są nadzorowani przez kręgowców, ortopedów i traumatologów..

Powody

Dokładna bezpośrednia przyczyna prowadząca do przejściowego kręgu lędźwiowego nie jest obecnie ustalona. Zakłada się, że przyczyny rozwoju sakralizacji i lumbarizacji są powszechne.

Ponieważ patologia powstaje u płodu, a dziecko już się z nią narodziło, oznacza to, że naruszenie powstaje z powodu niepowodzenia w okresie prenatalnym. Przypuszczalnie opisana anomalia rozwija się ze względu na to, że w okresie zarodkowym (najwcześniejszym etapie wewnątrzmacicznego rozwoju płodu), kostnienie jest zakłócane - jest kładzenie jej dodatkowych punktów (z brakiem takich ośrodków kostnienia, tworzy się lumbaria).

Ponieważ sakralizacja jest wrodzoną patologią, nienormalne warunki przebiegu ciąży mogą przyczynić się do jej powstania. Przede wszystkim jest:

• złe nawyki przyszłej matki - palenie, spożywanie alkoholu i narkotyków;
• intensywne ćwiczenia podczas ciąży;
• czynniki fizyczne;
• czynniki chemiczne;
• czynniki psychologiczne.

Czynniki fizyczne, które mogą powodować płodowe narastanie wewnątrzmacicznego płodu z wytworzeniem sakralizacji obejmują:

• wpływ zbyt wysokiej lub zbyt niskiej temperatury;
• ekspozycja na promieniowanie - obserwowana w kontakcie z substancjami radioaktywnymi lub sprzętem;
• uderzenie mechaniczne - uraz brzucha.

Czynniki chemiczne obejmują:

• zażywanie narkotyków w czasie ciąży - w szczególności w pierwszym trymestrze (przerwa trzy miesiące), kiedy ustają narządy i układy nienarodzonego dziecka;
• substancje toksyczne, które zetknęły się z ciałem z zewnątrz w kontakcie z nimi - chemikalia rolnicze, toluen, benzen, formaldehyd i kilka innych;
• toksyny powstałe w organizmie w wyniku działania czynnika zakaźnego.

Rozwój patologii

Istnieją takie formy sacralizacji, jak:

• kości dwustronne. W tym samym czasie oba procesy poprzeczne piątego kręgu lędźwiowego łączą się z tkankami krzyżowymi na jego bocznych powierzchniach;
• kościsty jednostronny. W tym przypadku tylko jeden proces poprzeczny rośnie razem z boczną masą kości krzyżowej. Z drugiej strony powstaje synchondrozy (jest to przyczepność chrząstki), ale proces poprzeczny może również pozostać wolny;
• chrzęstne obustronne - oba procesy poprzeczne tworzą synchondroza (zrosty) z bocznymi masami kości krzyżowej;
• jednostronna chrząstka - jeden poprzeczny proces wzrasta wraz z boczną masą kości krzyżowej, podczas gdy druga pozostaje wolna;
• stawowy obustronny. W tego typu sacralization, oba procesy poprzeczne są połączone z powierzchniami bocznymi (masy) sacrum i tworzą vicious stawów (są one również nazywane neoarthrosis);
• artykularny jednostronny - w tym przypadku jeden proces poprzeczny tworzy błędne połączenie z boczną masą kości krzyżowej, drugi nie łączy się z niczym i pozostaje wolny.

Co dzieje się z krążkiem międzykręgowym? Gdy obserwuje się sacralization kości jedną z dwóch opcji - napęd:

• całkowicie nieobecny;
• prezentowane w formie szczątków (słabo rozwinięta struktura, która uniemożliwia kręgowi wykonywanie swoich funkcji w tej samej objętości), podczas gdy łukowate stawy są zarośnięte.

Zwróć uwagę

Jeśli podczas sakralizacji powstały jedno- lub dwustronne zrosty kostne, ruchy w zaatakowanym odcinku kręgosłupa są całkowicie zablokowane..

W przypadku rozwoju chrzęstnej postaci opisanej patologii krążek międzykręgowy występuje w większości przypadków klinicznych, ale ma również postać szczątkową..

Topienie chrząstki (zwłaszcza jeśli jest obustronne) w większości przypadków prowadzi również do unieruchomienia tego odcinka kręgosłupa..

Jeśli rozwinęła się sakralizacja stawu, dostępna jest tarcza międzykręgowa, ale jej wysokość jest mniejsza w porównaniu do wysokości dysku bez sakralizacji, podczas gdy łukowate procesje są zachowywane. W większości przypadków odcinek kręgosłupa zachowuje ruchliwość.

Przy jednostronnej postaci chrząstki opisanej patologii (zwłaszcza jeśli jest to typ stawowy), często rozwija się skolioza - skrzywienie kręgosłupa w płaszczyźnie bocznej.

Jej pojawienie się jest wyjaśnione przez fakt, że rozwija się klinowa deformacja boczna (skrzywienie) korpusu piątego kręgu lędźwiowego i wzrasta podatność na wczesne powstawanie zmian dystroficznych (zarówno w obszarze kręgów, jak i na krążkach międzykręgowych).

Należy pamiętać, że w niektórych warunkach anatomicznych i fizjologicznych może rozwinąć się tzw. Fałszywa sakralizacja - wynika ona z faktu, że w kręgosłupie lędźwiowym rozwijają się patologiczne zmiany prowadzące do kostnienia (kostnienia) więzadeł. Ale w rzeczywistości piąty kręg lędźwiowy z kością krzyżową nie wzrasta razem.

Objawy sakralizacji kręgosłupa

Istnieją trzy opcje przebiegu tej patologii:

• bezobjawowe - zaburzenie to przypadkowe stwierdzenie na zdjęciu rentgenowskim z innego powodu;
• z wczesnym początkiem;
• późny start.

Zwróć uwagę

Bezobjawowa sakralizacja jest często obserwowana u pacjentów ze stałym kręgiem..

Jeśli kość jest ruchliwa, objawy kliniczne pojawiają się dość wcześnie - i częściej może manifestować się forma kulszowa, w której nerw kulszowy jest osłabiony. Jednocześnie obraz kliniczny często rozwija się od wieku około 20 lat - po raz pierwszy ból pojawia się w takich okolicznościach, jak:

• nadmierna aktywność fizyczna - sport, przemysł, gospodarstwo domowe;
• ostre boczne zakrzywienie tułowia (na przykład przy zbyt ciężkich ćwiczeniach);
• upadł na nogi;
• zły skok.

Objawy takie jak:

• ból;
• czasami - parestezje (upośledzona wrażliwość), które są prekursorami bólu;
• naruszenie funkcji kręgosłupa w przekroju krzyżowym - niezdolność do wykonywania pełnych ruchów.

Charakterystyka bólu:

• lokalizacja - w okolicy lędźwiowej;
• w dystrybucji - bóle promieniujące do kończyn dolnych;
• z natury - często boli, ciągnąc, rzadziej w postaci ostrego "lumbago";
• w stopniu nasilenia - innym, może być mniej lub bardziej wyraźny. Bóle ustępują podczas leżenia, pogarszają się, obniżając na piętach, skacząc lub stojąc u pacjenta;
• przez występowanie - pojawiają się niemal od samego początku rozwoju patologii.

Późny początek bólu jest charakterystyczny dla wtórnych zmian w stawach kręgowych i samym kręgu. W tym przypadku ból występuje w średnim lub starszym wieku. W przeciwieństwie do wczesnego scenariusza rozwojowego ból dotyczy jedynie okolicy lędźwiowej. Zespół Isalgic (ból związany z więzieniem nerwu kulszowego) rzadko się rozwija.

Diagnostyka

Rozpoznanie sakralizacji zależy od jej formy - tak więc przy bezobjawowych i późnych odmianach nie można polegać na skargach pacjenta, ponieważ one nie istnieją lub pojawiają się późno. Zespół bólowy w diagnozie ma znaczenie tylko przy wczesnym początku patologii - i nawet wtedy jej informatywność jest warunkowa, ponieważ charakterystyka bólu nie jest specyficzna, są one podobne do bólu, który występuje z innymi patologiami kręgosłupa. Również w diagnozie biorą pod uwagę dane o anamnezie (historii) choroby, wyniki dodatkowych metod badawczych - fizycznych, instrumentalnych, laboratoryjnych.

Badanie fizykalne ujawniło:

• po badaniu można wykryć skoliozę;
• badanie palpacyjne (badanie palpacyjne) - ból można określić na dotkniętym obszarze, a także wzdłuż nerwu kulszowego.

Głównymi elementami diagnozy sakralizacji są instrumentalne metody badań:

• radiografia. Jest to metoda najczęściej stosowana w klinikach - jest popularna ze względu na wysoką zawartość informacyjną, powszechną dostępność sprzętu (jest dostępna nawet w małych placówkach medycznych) i względną taniość;
• tomografia komputerowa (CT) - za pomocą wycinków komputerowych można uzyskać bardziej wiarygodne dane na temat patologii, ponieważ jest to badanie głęboko zlokalizowanych tkanek;
• rezonans magnetyczny (MRI). Ta metoda jest bardziej pouczająca w badaniu miękkich struktur kręgosłupa w miejscu urazu (w szczególności więzadeł).

Główną techniką stosowaną do dokładnej diagnozy sakralizacji jest radiografia kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w dwóch projekcjach. Należy pamiętać, że na obrazach radiograficznych, sakralizacja i lumbaria wyglądają prawie identycznie, dlatego też, aby określić rodzaj kręgu przejściowego, należy liczyć liczbę kręgów lędźwiowych i krzyżowych..

Obraz rentgenowski jest dość zróżnicowany ze względu na różnorodność form sakralizacji. Częste oznaki patologii to:

• wzrost procesów poprzecznych - stają się jak skrzydła motyla lub wentylatora;
• pełne lub częściowe zespolenie ciała i procesy kręgu z kością krzyżową.

Znaczące jest to, że przestrzenie wyjściowe korzeni nerwowych mogą pozostać niezmienione lub przyjmują postać dziur, które wyglądają jak dziury w kości krzyżowej.  

Zwróć uwagę

Wyniki tomografii komputerowej i / lub obrazowania metodą rezonansu magnetycznego są bardziej szczegółowe i mogą bardziej dokładnie odzwierciedlać zmiany w tkance kostnej kręgów. Ale często wystarczy diagnoza sakralizacji i dane rentgenowskie.

Wyniki metod laboratoryjnych nie mają bezpośredniego znaczenia dla diagnozy sakralizacji, ale pomagają w przeprowadzeniu diagnostyki różnicowej, wykluczając lub potwierdzając obecność patologii, których objawy mogą być podobne do objawów sakralizacji.. W szczególności biorą udział:

• pełna liczba krwinek - gdy zmiany sakralizacji nie są wykrywane, ale wzrost liczby leukocytów (leukocytoza) i ESR może sygnalizować obecność procesu zapalnego w strukturach kręgosłupa przebranego za sacralization, a gwałtowny wzrost ESR może wskazywać na rozwój procesu nowotworowego (w szczególności złośliwy );
• analiza moczu - przy sakralizacji nie ulega zmianie, z naruszeniem układu moczowego, które może zamanifestować ból w okolicy lędźwiowej, zmienić kolor, ciężar właściwy, klarowność moczu, zawiera elementy patologiczne (duża liczba leukocytów, krew, cylindry).

Diagnostyka różnicowa

Różnicowa (charakterystyczna) diagnoza sakralizacji jest najczęściej przeprowadzana z patologiami takimi jak:

• pseudosakralizacja;
• lumbarization;
• choroba nerek;
• osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego;
• jego spondyloartroza.

Znaki wskazujące, że rozwinęła się nieprawda, ale fałszywa sakralizacja to:

• starość pacjenta;
• dość późny początek objawów klinicznych;
• niektóre choroby kręgosłupa w historii - złamanie kręgosłupa lędźwiowego, osteochondrozy, spondylozy lędźwiowej (przewlekły proces zwyrodnieniowy-dystroficzny w krążkach międzykręgowych, który rozwija się w wyniku starzenia się, a także tworzenie osteofitów w kręgach) lub spondyloartroza.

Prawdziwa sacralizacja z pseudoskakralizacji wyróżnia się promieniowaniem rentgenowskim. Tak więc, w przypadku fałszywej sacralizacji, luki międzykręgowe są zachowane, na obrazach roentgenologicznych widoczne są skostniałe więzadła i duża liczba kostnienia jest określana na ciele kręgu - wyrostki kostne.

Komplikacje

Jako że powikłania sakralizacji najczęściej rozwijają się:

• osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego;
• spondyloartroza.

Leczenie sakralizacji kręgosłupa

Jeśli zdiagnozowano sakralizację, ale pacjent nie ma dolegliwości, a kręgosłup funkcjonuje jak poprzednio, wówczas nie jest wymagane specjalne leczenie.. Tylko zalecane:

• w specjalnym gorsecie;
• oszczędne obciążenie kręgosłupa (z wyjątkiem ciężkiej pracy fizycznej);
• wychowanie fizyczne.

Jeśli pacjent skarży się na regularnie występujący ból, wówczas przeprowadza się leczenie zachowawcze:

• systemowy;
• lokalny.

Jako leczenie systemowe obejmowało:

• terapia lekowa;
• fizjoterapia.

Leczenie farmakologiczne to powołanie:

• leki przeciwzapalne;
• środki przeciwbólowe.

Jako miejscowe zabiegi są przeprowadzane:

• fizjoterapia;
• blokada;
• masaż okolicy lędźwiowo-krzyżowej.

O fizjoterapeutycznych metodach sakralizacji zaleca się (szczególnie w walce z zespołem bólowym):

• elektroforeza z nowokainą;
• ultradźwięki;
• kąpiele parafinowe.

Blokady są wykonywane przy użyciu preparatów prokainy i kortykosteroidów..

Jest ważny

Dzięki sakralizacji leczenie sanatoryjne w wyspecjalizowanych sanatoriach ma dobry efekt, ale jest pokazane tylko w okresie remisji - w przypadku braku zespołu bólowego i wyraźnego naruszenia funkcjonalności kręgosłupa w okolicy lędźwiowej.

Leczenie chirurgiczne przeprowadza się tylko dla wyraźnych wskazań. Są to:

• uporczywe bóle, które nie są podatne na korektę za pomocą konserwatywnych metod leczenia;
• pojawienie się powikłań.

Operacja wykonywana jest w sposób planowy w dziale urazów lub kręgosłupa. Podczas zabiegu usuwa się powiększony proces poprzeczny i przeprowadza się fuzję kręgów (splicingu) pozostałych fragmentów, stosując przeszczepy kostne..

W okresie pooperacyjnym ważne jest kontynuowanie leczenia zachowawczego. Opiera się na następujących zadaniach:

• leki przeciwbakteryjne - są przepisywane w celu zapobiegania pooperacyjnym powikłaniom infekcyjnym;
• środki przeciwbólowe (wraz z rozwojem silnego bólu związanego z operacyjnym urazem można przepisać narkotyczne środki przeciwbólowe);
• wymienione wyżej metody terapii fizjoterapeutycznej;
• na późniejszych etapach leczenia pooperacyjnego - ćwiczenia terapeutyczne, które odbywa się ściśle według opracowanych schematów pod nadzorem lekarza wykonywania terapii.

Zapobieganie

Ponieważ sakralizacja jest wrodzoną patologią, nie ma konkretnych metod zapobiegania. Ale ryzyko można zmniejszyć, jeśli kobieta w ciąży otrzymuje normalny przebieg ciąży.. Główne zasady to:

• odmowa złych nawyków - palenie, spożywanie alkoholu i narkotyków;
• spadek intensywności aktywności fizycznej;
• unikanie wpływu czynników szkodliwych - fizycznych (zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura, narażenie na promieniowanie, uraz) i substancji chemicznych (niekontrolowane leki, kontakt z substancjami toksycznymi);
• zapobieganie chorobom zakaźnym w czasie ciąży, a jeśli rozwinęły się, ich szybkie wykrycie i eliminacja.

Konsekwencje sakralizacji kręgosłupa

Rokowanie dla sacralization jest ogólnie korzystne. Jeśli nie ma zespołu bólowego, pacjenci nie mogą odgadnąć obecności tej patologii i żyć z nią przez długie, wygodne życie. Jednak sakralizacji mogą towarzyszyć komplikacje, więc nawet w przypadku braku symptomatologii konieczne jest poddanie się regularnym badaniom profilaktycznym w celu wykrycia patologii w czasie i zastosowania odpowiednich wizyt..

Jest ważny

Krytyczne pogorszenie podczas sakralizacji jest często obserwowane przy wyraźnym obciążeniu kręgosłupa lędźwiowego, leczeniu szarlatanerami, zignorowaniu zaleceń specjalistów. Może to prowadzić do konieczności operacji..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant