Trichomonasoma moczojatowa lub rzęsistkowica wywołuje Trichomonas vaginalis (Trichomonas vaginalis). W większości przypadków patogen penetruje osobę drogą płciową, szczególnie - podczas przypadkowego seksu. Znane są przypadki infekcji spowodowanej przez rzeczy osobiste, które wcześniej już wykorzystała osoba zakażona..
O przyczynowym działaniu rzęsistkowicy
Trichomonas to mikroorganizm należący do najprostszego typu, zdolny do wszystkich podstawowych typów życia organizacji: ruch, reprodukcja, metabolizm, odżywianie itp. Forma mikroba przypomina wyglądem gruszkę, ale ciągle się zmienia z powodu ruchu i napotykania przeszkód. Zwykłe wymiary rzęsistek pochwowych do 20 mikronów, czasami spotyka się osoby do 35 mikronów.
Uwaga: większe formy są charakterystyczne dla przewlekłego stadium choroby.
Patogen karmi się metodą fagocytozy. Reprodukcja jest ścieżką podziału podłużnego lub wielokrotnego. Trichomonas może przejść do etapu stacjonarnego, który jest odporny na niekorzystne warunki środowiskowe, ponieważ aktywna forma jest bardzo wrażliwa na zmiany parametrów temperatury siedliska. Światło słoneczne jest również szkodliwe dla drobnoustroju..
Skład chemiczny podłoża (kwaśny, obojętny, lekko zasadowy) jest dobrze tolerowany przez patogen..
Trichomonas vaginalis żyje w układzie moczowo-płciowym człowieka. Wraz z penetracją nie zawsze powoduje kliniczne objawy choroby, ponieważ skutecznie opiera się odporności. W tym przypadku mamy do czynienia z trichomonaddozą.
Zapalenie cewki moczowej - trichomonas cewki moczowej, występuje ze zwiększoną aktywnością (wirulencja) i osłabienie organizmu. Te ostatnie obejmują hipotermię, zatrucie, ciężką chorobę, zaburzenia odżywiania..
Uwaga: W odizolowanej wersji rzęsistkowicy nie jest tak powszechne. Zwykle łączy jednocześnie kilka infekcji (rzeżączka, chlamydia).
Gdzie w ciele żyje Trichomonas
Z cewki moczowej, czynnik sprawczy choroby może przenikać do najądrza, gruczołu krokowego. Niektórzy badacze opisali wyniki swoich obserwacji dotyczących odkrycia Trichomonas we krwi i narządach. Zauważyli, że mikroorganizmy mogą być pasożytami śródmiąższowymi. Pomysł ten nie uzyskał jednak uniwersalnego potwierdzenia i wymaga ponownego sprawdzenia.
Obraz kliniczny zmian trichomonosa nie jest swoisty. Manifestacje zapalenia cewki moczowej są takie same w przypadku różnych typów patogenów (gonokoki, chlamydie, trichomonady).
Nie rozwija się odporność na rzęsistkowicę.
Skargi i Klinika Rzęsistkozy
Okres inkubacji (od infekcji do manifestacji) trwa średnio 10 dni, czasami nawet do miesiąca..
Objawy rzęsistkowicy u mężczyzn
Pacjent narzeka na objawy zapalenia cewki moczowej:
- ból podczas oddawania moczu;
- zwiększona potrzeba oddawania moczu;
- pojawienie się wydzieliny (śluzowej, wodnistej, spienionej, ropnej) z cewki moczowej;
Proces rzęsistkowicy może rozprzestrzenić się na:
- gruczoł krokowy;
- pęcherzyki nasienne;
- najądrza;
- gruczoły opuszkowo-cewkowe;
- kanały okołotorowe;
- gruczoły napletka;
- pęcherz;
- miednica nerkowa;
- skóra żołędzi prącia (zapalenie opuchlizna);
- napletek.
Najczęstsze powikłania rzęsistkowicy to zapalenie gruczołu krokowego (zapalenie gruczołu krokowego) i zapalenie najądrza (zapalenie najądrza).
Objawy rzęsistkowicy u kobiet
Wraz z rozwojem rzęsistkowicy u kobiet pojawiają się charakterystyczne dolegliwości:
wydzielina z narządów płciowych (obfita, często surowiczo-ropna, spieniona - charakterystyczna dla rzęsistkowicy);- swędzenie, pieczenie, ból podczas oddawania moczu;
- obrzęk i przekrwienie (zaczerwienienie);
- występowanie erozji w fałdach błony śluzowej pochwy;
- ból podczas oglądania, po naciśnięciu na cewkę moczową - wygląd wyładowania;
- skóra macerowana;
wydzielina z narządów płciowych (obfita, często surowiczo-ropna, spieniona - charakterystyczna dla rzęsistkowicy);Często występują brodawki narządów płciowych..
Proces patologiczny rozwija się w:
- cewka moczowa;
- szyjka macicy;
- gruczoły przedsionkowe pochwy;
- jama macicy;
- jajowody.
W gruczołach przedsionka pochwy z powodu obrzęku przewody wydalnicze zachodzą na siebie i powstaje "fałszywy" ropień.
Jeśli choroba atakuje szyjkę macicy (zapalenie szyjki macicy), pojawia się obrzęk szyjki macicy z towarzyszącymi obfitymi wydzielinami. Często uformowana erozja.
Uwaga: chroniczna wersja choroby przebiega bezobjawowo lub z "rozmytym" obrazem.
Metody określania choroby, diagnostyka laboratoryjna
Rozpoznanie rzęsistkowicy odbywa się na podstawie kompleksowego badania pacjenta, w tym:
- zbieranie skarg pacjentów;
- dane inspekcyjne;
- diagnostyka laboratoryjna.
Rzęsistkowica nie daje żadnych konkretnych objawów. Objawy są równie charakterystyczne dla większości chorób wenerycznych. Dlatego w diagnozie o podstawowym znaczeniu są dane laboratoryjne.
Diagnostyka laboratoryjna rzęsistkowicy
Badanie mikroskopowe nie zawsze pozwala znaleźć przyczynę choroby. Nie zawsze z wyraźnymi objawami rzęsistkowicy, pasożyty znajdują się w materiale wydzielin cewki moczowej. W związku z tym rozpoznanie rzęsistkowicy należy przeprowadzać wszystkimi możliwymi metodami laboratoryjnymi i wielokrotnie. Tylko wtedy będzie można osiągnąć pozytywne rezultaty..
Poszukiwany jest drobnoustrój pasożytniczy:
- w rozmazach przy użyciu określonych kolorów;
- w rodzimych preparatach.
Rodzime preparaty są badane w celu określenia żywych rzęsistków. Kroplę ludzkich odchodów umieszcza się na szkiełku mikroskopowym z dwoma kroplami soli fizjologicznej. Do mieszaniny dodaje się szkło pokrywające i przeprowadza się analizę pod mikroskopem..
Badanie w kropli "żywej" odbywa się przy powiększeniach od 100 do 400 razy. Te uprawnienia pozwalają wyraźnie rozróżnić ruchy drobnoustrojów. Zaleca się badanie tego samego materiału w różnych rozdzielczościach, ponieważ rozmiary patogenu mogą być bardzo różne. Cieniowanie jest czasem używane, gdy pasożyty stają się bardziej widoczne..
Wykrywanie Trichomonas należy przeprowadzić jak najszybciej po pobraniu materiału, aby nie dopuścić do ekspozycji na wysokie lub niskie temperatury, suszenie, ponieważ mikroorganizmy szybko umierają w tych warunkach..
Ważne: specyficzna cecha Trichomonas - ich ruch. W tym samym czasie możesz obserwować huśtawki, gwałtowne szarpnięcia,
W przypadku braku patogenów u pacjenta w analizie, ale z wyraźnymi objawami klinicznymi, wykonywana jest dodatkowa wersja mikroskopii: pierwszy strumień moczu poddawany jest wirowaniu, a po pojawieniu się nitek, płatków, okruchów w nim, te elementy są pipetowane. Często wykrywają i identyfikują czynnik sprawczy..
Przestrzegać reżimu temperaturowego badania:
- trzymaj rurkę z materiałem w szklance ciepłej wody;
- użyj ciepłego szkiełka.
Wykrywanie patogennych rzęsistków przyczynia się do stosowania metod barwienia biomateriałów.
Najczęstsze kolory to:
- błękit metylenowy (jądro pasożyta wydaje się jaśniejsze);
- Gram (rdzeń staje się fioletowy, a wici i różowa barwa protoplazmy);
- zgodnie z Romanovsky - Giemsa (jądro staje się wyraźny fioletowo-czerwony, wici są czerwone, protoplazma jest niebieskawy);
- według Leyshmana (patogeny są jasnoniebieskie, jądra są fioletowe).
W przypadku bezobjawowego przepływu można zastosować metodę hodowli..
Leczenie rzęsistkowicy
Konieczne jest leczenie jak w przypadku istniejących dolegliwości, a bez nich, ale gdy wykryty zostanie patogen, bezobjawowy nosiciel może być źródłem infekcji.
Profilaktyczna terapia nośnikiem jest również potrzebna, aby uniknąć nawrotu choroby u leczonych pacjentów bez objawów klinicznych..
Antybiotyki i leki sulfonamidowe stosowane w leczeniu większości infekcji układu moczowo-płciowego są nieskuteczne wobec rzęsistkowicy..
Metronidazol (Flagyl, Trihopol) jest stosowany w terapii. Opracował reżim leku, w zależności od postaci choroby.
Uwaga: w 90-98% przypadków możliwe jest uzyskanie poprawy po zakończeniu leczenia rzęsistkowicy.
Aby złagodzić procesy zapalne, lokalną ekspozycję przeprowadza się przez płukanie cewki moczowej azotanem srebra, oksycyna rtęci, roztwory etakrydyny. Następnie Osarsol z kwasem borowym i glukozą zostaje wprowadzony do kanału..
Skutecznie manifestuje się heksametylenotetraaminą, lewomycetyną z kwasem borowym. Związki te wprowadza się do cewki moczowej i do pochwy..
Dla kobiet zaleca się kąpiel z rumiankiem, szałwią.
Leczenie rzęsistkowicy jest uzupełnione przez zastosowanie Tinidazod, Nitazol.
Jeden z dobrze sprawdzonych leków, "Klion D", jest pokazany w postaci tabletek dopochwowych, podawanych 1 raz dziennie przez 10 dni. Jest szczególnie skuteczny w infekcjach skojarzonych..
Kryterium wyleczenia uważa się za negatywne badanie laboratoryjne z powtarzającymi się powtórkami w ciągu 2 miesięcy..
Procedury fizjoterapeutyczne można stosować do zaniku całkowitego dyskomfortu..
Zapobieganie rzęsistkowicy
Ważne jest, aby pamiętać, że rzęsistkowica jest przenoszona drogą płciową, więc najlepszym sposobem ochrony przed infekcją jest utrzymywanie związku w czystości. Dorywczy, rozwiązły seks nigdy nie jest dobry dla zdrowia..
Nie należy zapominać o zasadach higieny osobistej. Jeśli skargi pojawiają się w okolicy narządów płciowych, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, ponieważ wczesne wykrycie i leczenie chorób przyczynia się do szybkiego wyleczenia i braku możliwości powikłań..
Lotin Alexander, recenzent medyczny