Pod zapaleniem sialadenitis zrozumieć zapalenie gruczołu ślinowego, które, z reguły, jest spowodowane zakażeniem. Bezpośrednimi przyczynami rozwoju procesu patologicznego mogą być czynniki zakaźne o charakterze bakteryjnym lub wirusowym. Kiedy gruczoł sialadenitis staje się bolesny i zwiększa objętość. Ślinienie jest zmniejszone, co powoduje objawy, takie jak suchość w ustach. Pacjent często skarży się na pogorszenie stanu ogólnego; możliwy wzrost całkowitej temperatury ciała.
Powikłaniem choroby może być tworzenie ropnia, ropna fuzja gruczołu i otaczających go tkanek, a także tworzenie się kamienia nazębnego w przewodach. Leczenie zachowawcze obejmuje racjonalną antybiotykoterapię lub stosowanie leków antywirusowych. W obecności kamieni są one usuwane. W przypadku niektórych powikłań konieczna jest interwencja chirurgiczna, w tym resekcja zajętego narządu..
Klasyfikacja
Ze względu na przebieg kliniczny, wszystkie zapalenia sialadenitis, podobnie jak większość chorób zapalnych, są podzielone na ostre i przewlekłe.
Z kolei ostre patologie są podzielone przez naturę czynnika zakaźnego na:
- wirusowy;
- bakteryjny.
Wirusy, które mogą powodować zapalenie sialadenitis:
- wirus grypy;
- Coxsackie;
- Epstein-Barr;
- epidemiczna świnka;
- cytomegalowirus;
- paramyksowirusy;
- wirus opryszczki pospolitej;
- adenowirusy.
Liczba bakterii, które mogą prowadzić do rozwoju zapalenia sialadenitis obejmują:
- paciorkowce;
- gronkowiec;
- beztlenowy (osobny gatunek);
- colibacteria.
Zwróć uwagę: Według statystyk, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej odpowiada za około połowę wszystkich chorób małych i dużych gruczołów ślinowych. Ryzyko wystąpienia zapalenia sialadenitis jest znacznie większe u dzieci, a także u pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 50 lat).
Mechanizm występowania zapalenia sialadenitis dzieli się na:
- przeszkadzający;
- kontakt;
- po infekcji;
- pooperacyjny;
- limfogeniczny;
- hematogenny.
Lokalizacja zapalenia w obrębie tego samego gruczołu Przewlekłe zapalenie sialadenitis dzieli się na:
- miąższowy (proces wpływa na miąższ narządu);
- śródmiąższowe (zapalenie gruczołu podściennego);
- Zapalenie sutka (patologiczny proces wpływa na przewody).
Etiologia i patogeneza stanu zapalnego ślinianek
Czynnikami zakaźnymi niespecyficznego zapalenia sialadenitis mogą być przedstawiciele normalnej mikroflory jamy ustnej, a także drobnoustroje, które są przenoszone przez krew lub limfę z odległych ognisk. Na przykład postać limfogenna jest obserwowana na tle chorób zębopochodnych (szczególnie przy zapaleniu przyzębia), wrzodów, zapalenia spojówek, a także SARS.
Ważne: jedną z przyczyn patologii nazywa się łagodna lymphoreticulosis, znany jako "bchoroba kota.
Kontaktowe zapalenie sialadenitis jest często wynikiem ropnego zapalenia tkanek sąsiadujących z gruczołem ślinowym..
Zmiana gruczołu może być związana z operacją wykonywaną na sąsiadujących tkankach..
Specyficzne gatunki mogą być powodowane przez treponema pallidum (przeciwko kiły), kije Koch (mycobacterium jest czynnikiem wywołującym gruźlicę) i prominiaki.
W niektórych przypadkach przyczyną patologii jest zablokowanie kanału na tle tworzenia się kamienia nazębnego (kamienia łupkowego) lub wnikania ciał obcych (małe cząstki stałego pokarmu, kosmki szczoteczki do zębów itd.).
Czynniki zakaźne najczęściej przenikają do ujścia kanału gruczołu. Rzadziej mogą przenikać przez kontakt, a także przez naczynia krwionośne i limfatyczne..
Ostry proces może przebiegać w kilku etapach:
- surowicze zapalenie;
- ropne zapalenie;
- martwica tkanek.
Czynniki ryzyka rozwoju zapalenia gruczołu ślinowego
Do czynników predysponujących do rozwoju zapalenia sialadenitis należą:
- zmniejszenie ogólnej i (lub) odporności lokalnej;
- stagnacja sekrecji wytwarzana przez gruczoł w przewodach;
- Ślinienie hipo na tle ciężkich powszechnych chorób;
- uszkodzenie ślinianek;
- kserostomia;
- zapalenie zatok;
- reumatoidalne zapalenie stawów;
- układowy toczeń rumieniowaty;
- kurs radioterapii (na raka);
- anoreksja;
- odwodnienie (odwodnienie);
- hiperkalcemia (zwiększa prawdopodobieństwo kamieni w przewodach).
Objawy zapalenia gruczołów ślinowych
Najczęściej proces zapalny wpływa na ślinianki przyusznicowe, co jest spowodowane specyfiką anatomii. Sialadenitis z podjęzykowej, submaxillary i t. "małe" gruczoły ślinowe.
Objawy ostrego zapalenia sialadenitis
W ostrej chorobie dotknięty gruczoł zwiększa objętość, a jego konsystencja znacznie się pogrubia.
Pacjenci mają następujące objawy kliniczne:
- miejscowy obrzęk tkanek miękkich;
- ból o umiarkowanej intensywności, pogarszany aktem przeżuwania, połykania lub obracania głowy;
- niedrożność ucha (nie zawsze);
- zmniejszenie wydzielania i (lub) ślinienie (rzadziej - nadmierne ślinienie);
- niejednorodność śliny (obecność płatków lub ropy);
- przekrwienie błony śluzowej w obszarze ujścia kanału.
Bóle mają tendencję do "dawania" w uchu lub świątyni. Dość często pacjentowi trudno jest całkowicie otworzyć usta. Ostremu procesowi może towarzyszyć pogorszenie ogólnego samopoczucia i gorączkowa reakcja..
Ważne: jeśli podczas surowiczego stanu zapalnego podczas palpacji dochodzi do konsolidacji gruczołu (infiltracja), wówczas na początku ropnej fluktuacji zachodzi fluktuacja (ruch płynów).
Charakterystycznym objawem przewlekłego zapalenia sjonoidów (uszkodzenia przewodów) jest zatrzymanie śliny w okresie zaostrzenia. Objaw objawia się wydaleniem śluzowej konsystencji i dość bolesną kolką w dotkniętym gruczole..
Oznaki przewlekłego zapalenia sialadenitis
Proces przewlekły charakteryzuje się naprzemiennymi okresami zaostrzeń i remisji (poprawa samopoczucia). Podczas zaostrzeń w okolicy gruczołu ustala się obrzęk. Pacjent może skarżyć się na umiarkowany ból podczas żucia lub palpacji, suchy lub nieprzyjemny smak w jamie ustnej..
Diagnostyka
Rozpoznanie odbywa się na podstawie skarg pacjenta, danych uzyskanych przez lekarza podczas badania, a także wyników dodatkowych badań.
Udoskonalenie diagnozy wymaga następujących badań:
- mikroskopia wyładowania, uzyskana z przewodów gruczołu (analiza bakteriologiczna i cytologiczna);
- badanie ultradźwiękowe gruczołu;
- sialometria;
- sialografia;
- sialoscintografia;
- badanie materiału pobranego podczas biopsji dotkniętego gruczołu;
- enzymatyczny test immunologiczny (na obecność przeciwciał przeciwko swojemu rodzajowi patogenu);
- PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy).
Ważne: Jedną z najczęstszych postaci tej patologii jest świnka, znana również jako "świnka". Zapalenie gruczołów ślinowych może towarzyszyć niektórym chorobom ogólnoustrojowym, jak również gruźlicy i kiły..
Zależnie od postaci i specyfiki patologii, może to być wykryte nie tylko przez dentystę, ale także przez lekarza ogólnego, specjalistę chorób zakaźnych, reumatologa, specjalistę od gruźlicy lub specjalisty wenerologicznego..
Zwróć uwagę: ważnym sygnałem pozwalającym na rozpoznanie ostrego zapalenia sialadenitis jest wyładowanie ropne na badanie palpacyjne gruczołu podczas badania.
Konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej zapalenia sialadenitis z łagodnymi i złośliwymi guzami, torbiele, zapalenie gruczołów limfatycznych (zapalenie węzłów chłonnych), a także mononukleoza zakaźna.
Leczenie stanu zapalnego ślinianek
Leczenie ostrego zapalenia sialadenitis
Przed przepisaniem należy ustalić charakter czynnika zakaźnego. Antybiotyki (w postaci wkroplonych) i enzymy proteolityczne są pokazane w infekcjach bakteryjnych i antywirusowych oraz w irygacji interferonu w infekcjach wirusowych..
Antybiotyki penicylinowe, a także cefalorydyna i erytromycyna są najskuteczniejsze w przypadku zapalenia sialadenitis. Wstrzyknięta miejscowo streptomycyna lub penicylina jest wstrzykiwana w dawce 50 000 j. (Rozpuszczonej uprzednio w 0,5 ml noworodki w 2 ml). W celu stymulacji funkcjonalnej czynności gruczołów, jak również w celu zmniejszenia stanu zapalnego, można stosować galantaminę (wstrzykniętą lub stosowaną do elektroforezy), nukleinian sodu (doustnie) i Pyrogenal (wstrzyknięty, w / m). W obecności infiltracji pokazano lokalne aplikacje z roztworem Dimexidum, a także blokowanie novocainic ("infiltracja pełzająca" według Vishnevsky'ego).
W przypadku zdiagnozowania ropnia wskazana jest interwencja chirurgiczna (otwarcie z drenażem jamy ropnej).
Leczenie przewlekłego zapalenia sialadenitis
Wybierając leki, kierują się tymi samymi zasadami, co w przypadku ostrych procesów..
Oprócz leczenia farmakologicznego pacjentowi zaleca się zabiegi fizjoterapeutyczne:
- Terapia UHF;
- ocynkowany;
- elektroforeza;
- fluktuacja
- użycie aparatu "Sollux".
Regularny masaż gruczołu zaleca się również w leczeniu zapalenia sialadenitis..
Obecność przewodów zwężających może wskazywać na bougienage (ekspansja mechaniczna za pomocą specjalnego narzędzia). Po wykryciu kamieni (kamieni śliny, salivolites) są one usuwane. W tym celu można zastosować litoekstrakcję lub litotrypsję..
Zwróć uwagę: kamienie (kamienie) w kanałach są najczęściej formowane, gdy dochodzi do uszkodzenia ślinianek poddziąsłowych.
W przypadku, gdy przebieg przewlekłego zapalenia sialadenitis jest przedłużony, nawracający, a choroba praktycznie nie do wyleczenia, kwestia wytępienia (usunięcia chirurgicznego) dotkniętego gruczołu może zostać podniesiona.
Wskazaniami do resekcji gruczołu są również liczne kamienie z zapaleniem sialadenitis. W przypadku znalezienia pojedynczego kamienia często można go wyeliminować, zachowując narządy sekrecyjne.
Awaryjne usuwanie odbywa się w obecności objawów wskazujących na początek ropnej fuzji samego gruczołu i otaczających tkanek..
Powikłania zapalenia sialadenitis
Ostry stan zapalny gruczołu ślinowego może powodować ogniska ropnych stanów zapalnych (ropni), ropowicy w pobliskich obszarach, a także obrzęk przewodów. Ciężkie przypadki kliniczne ostrego zapalenia sialadenitis prowadzą do martwicy (martwicy tkanki) gruczołu lub jego deformacji (zastąpienie tkanki gruczołowej). Zmiany strukturalne prowadzą do upośledzenia czynności czynnościowej, tj. Zmniejszenia (lub braku) wydzielania śliny. Przewlekłe suchość w jamie ustnej prowadzi do kserostomii i wtórnych zmian błony śluzowej jamy ustnej.
Zwróć uwagę: jeśli leczenie rozpocznie się odpowiednio wcześnie i prawidłowo, leczenie zwykle kończy się pełnym wyzdrowieniem w ciągu tygodnia lub dwóch.
Zapobieganie zapaleniu sialadenitis
Aby zapobiec rozwojowi procesów zapalnych w gruczołach ślinowych, należy podjąć działania w celu wzmocnienia układu odpornościowego, w odpowiednim czasie wyeliminować chroniczne ogniska zapaleń zębopochodnych (w leczeniu chorób zębów i zębów uzębionych), a także utrzymać higienę jamy ustnej na wysokim poziomie.
Na tle poważnych chorób somatycznych zaleca się płukanie jamy ustnej roztworami o działaniu antyseptycznym, aby zapobiec zapaleniu sialadenitis. Możesz użyć 2% kwasu borowego, a także 1% kwasu octowego lub cytrynowego.
Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat przebiegu i leczenia wyniszczającego zapalenia sialadenitis, zalecamy obejrzenie tej recenzji wideo:
Vladimir Plisov, dentysta