Flegmona odnosi się do chorób, które mogą stanowić zagrożenie dla życia pacjenta, jeśli nie zostaną podjęte w odpowiednim czasie środki do jego leczenia. Ten ropny stan zapalny, który rozwinęła się w tkance tłuszczowej, może zostać wywołany przez różne patogeny bakteryjne, rozwinąć się w wyniku zapalenia otaczających tkanek, mieć różne formy i lokalizację i być pogarszany przez chroniczne choroby pacjenta. W początkowych stadiach możliwe jest leczenie zachowawcze phlegmon, ale częściej wymaga interwencji chirurgicznej, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się zapalenia..
Przyczyny phlegmon i klasyfikacja ich typów
Phlegmon lub rozlane ropne zapalenia rozwijają się ze względu na fakt, że patogeny weszły w przestrzeń tkanki tłuszczowej poprzez ranę na skórze. Najczęściej jest to Staphylococcus aureus, chociaż inne bakterie są możliwe. Czynniki powodujące infekcję mogą dostać się do przestrzeni włókien nie tylko z zewnątrz, ale także z przepływu krwi lub limfy. Phlegmon nie ogranicza się tylko do tkanki tłuszczowej - zapalenie może przenieść się na mięśnie, kości, narządy wewnętrzne.
Rodzaje cellulitu dla różnych czynników, które go prowokowały:
W drodze transmisji:
- pierwotny - przez ranę lub ścieranie skóry;
- wtórne - z sąsiednich zapalnych ognisk infekcji (z próchnicą, zapaleniem migdałków);
- kontakt - w przypadku pęknięcia ropnia lub karbka.
Według lokalizacji:
- podskórny;
- domięśniowy;
- phlegmon oddzielnej części ciała (stopa, dłoń, szyja).
- Ze względu na rozwój w tkankach:
- surowicze;
- nekrotyczny;
- ropny;
- zgniły.
Z natury manifestacji:
- ostry lub przewlekły;
- głęboki lub powierzchowny;
- ograniczone lub progresywne.
Objawy flegmy i predysponujące czynniki jej rozwoju
W normalnych warunkach mikroorganizmy, które mogą powodować cellulitis, często żyją na ludzkiej skórze i nie powodują choroby. Czynnikami predysponującymi do rozwoju flegmonu są osłabienie organizmu przez różne choroby, w tym przewlekłe (cukrzyca, gruźlica), niedobór odporności, ogólne wyczerpanie, nie pozwalające przeciwstawić się infekcji..
Nasilenie phlegmon zależy od rodzaju bakterii, które weszły do tkanki tłuszczowej, a na jej postaci:
surowiczy - w obszarze zapalenia gromadzi się wysięk, włókno wygląda galaretowato i jest nasycone mętną cieczą, granica obszaru objętego procesem zapalnym nie jest wyraźna;
ropny - błotnisty żółty lub zielony wysięk, powstawanie wrzodów i przetok, z niekorzystnym rozwojem ropy penetruje przez podspołeczne przestrzenie do sąsiednich tkanek;
zgniły - tkanki są niszczone wraz z powstawaniem cuchnących gazów, zachodzi zgniły rozkład tkanek - wyglądają na ciemnozielone, luźne i śliskie;
nekrotyczny - wygląda na ograniczone skupienie, którego tkanki są odrzucane i pozostawiają po sobie rany, ropnie powstają w miejsce wydzieliny;
beztlenowy - występują rozległe obszary martwicy, ciemnoszare tkanki, wydzielany jest zapach cuchnący, chrupanie tkanki z powodu pęcherzyków gazu jest słyszalne przy badaniu palpacyjnym, otaczające tkanki wyglądają jak gotowane, ale nie czerwienieją.
Podstawowe zasady leczenia różnych form phlegmon
Ponieważ ropowica jest chorobą zagrażającą życiu, podstawową zasadą jej leczenia jest chirurgiczne otwarcie ropnego ogniska, oczyszczanie i drenaż. Obowiązkowe leczenie antybiotykami, biorąc pod uwagę czynnik powodujący zakażenie. Enzymy proteolityczne są stosowane do odrzucania martwych tkanek, rana jest pokryta opatrunkami maści antybakteryjnymi, a opatrunki olejowe troksevasin i rokitnika są stosowane w celu stymulowania regeneracji skóry. Pamiętaj, aby jednocześnie prowadzić terapię mającą na celu wzmocnienie mechanizmów obronnych organizmu, witamin, leków immunomodulujących.