Treść artykułu:
- Czym są naczynia??
- Ludzkie naczynia krwionośne
- Funkcjonalne grupy statków
- Choroby naczyń krwionośnych
- Z którym lekarzem się skontaktować?
Czym są naczynia??
Statki są formacjami rurowymi, które rozciągają się w całym ludzkim ciele i wzdłuż którego porusza się krew. Ciśnienie w układzie krążenia jest bardzo wysokie, ponieważ system jest zamknięty. W tym systemie krew krąży dość szybko..
Po wielu latach na naczyniach tworzą się przeszkody w ruchu krwi - tablica. Ta formacja od wnętrza naczyń. Dlatego serce musi intensywniej pompować krew, aby pokonać bariery w naczyniach, co zakłóca pracę serca. W tym momencie serce nie może już dostarczać krwi do narządów ciała i nie może poradzić sobie z pracą. Ale na tym etapie wciąż można wyleczyć. Statki są oczyszczone z soli i złogów cholesterolu. (Zobacz także: Czyszczenie naczyń)
Gdy naczynia są czyszczone, ich elastyczność i elastyczność powracają. Wiele chorób związanych z naczyniami odchodzi. Należą do nich: miażdżyca, ból w głowie, skłonność do ataku serca, paraliż. Przesłuchanie i wzrok zostaje przywrócony, żylaki zmniejszają się. Stan nosogardzieli powraca do normy.
Ludzkie naczynia krwionośne
Krew krąży w naczyniach tworzących duży i mały krąg krążenia krwi.
Wszystkie naczynia krwionośne składają się z trzech warstw:
Wewnętrzna warstwa ściany naczynia jest tworzona przez komórki śródbłonka, powierzchnia naczyń wewnątrz jest gładka, co ułatwia przepływ krwi przez nie.
Środkowa warstwa ścian zapewnia siłę naczyń krwionośnych, składa się z włókien mięśniowych, elastyny i kolagenu.
Górna warstwa ścian naczyń tworzy tkanki łączne, oddziela naczynia od otaczających tkanek.
Tętnice
Ściany tętnic są mocniejsze i grubsze niż ściany żył, ponieważ krew porusza się wzdłuż nich z większą presją. Tętnice przenoszą krew, nasyconą tlenem, z serca do narządów wewnętrznych. W martwych tętnice są puste, co można znaleźć na autopsji, więc kiedyś sądzono, że tętnice są rurkami powietrznymi. Zostało to odzwierciedlone w nazwie: słowo "arteria" składa się z dwóch części, przetłumaczonych z łaciny, pierwsza część oznacza powietrze, a tereo - zawiera.
W zależności od struktury ścian występują dwie grupy tętnic:
Elastyczny rodzaj tętnic to naczynia położone bliżej serca, w tym aorta i jej duże gałęzie. Elastyczne szkielety tętnic muszą być tak mocne, aby wytrzymać nacisk, którym krew jest wrzucana do naczynia ze skurczów serca. Włókna elastyny i kolagenu, które tworzą szkielet środkowej ściany naczynia, pomagają przeciwdziałać naprężeniom mechanicznym i napięciom..
Ze względu na elastyczność i wytrzymałość ścianek elastycznych tętnic, krew w sposób ciągły dostaje się do naczyń krwionośnych i zapewnia stały przepływ krwi w celu zaopatrzenia organów i tkanek oraz zaopatrzenia ich w tlen. Lewa komora serca kurczy się i siłą wyrzuca dużą objętość krwi do aorty, jej ściany rozciągają się, aby pomieścić zawartość komory. Po rozluźnieniu lewej komory krew nie dostaje się do aorty, ciśnienie zostaje zluzowane, a krew z aorty wchodzi do innych tętnic, w które się rozgałęzia. Ściany aorty przybierają swoją poprzednią formę, ponieważ rama z elastyny i kolagenu zapewnia ich elastyczność i odporność na rozciąganie. Krew przepływa przez naczynia w sposób ciągły, działając małymi porcjami aorty po każdym uderzeniu serca..
Elastyczne właściwości tętnic również zapewniają przenoszenie oscylacji wzdłuż ścian naczyń krwionośnych - jest to właściwość dowolnego układu sprężystego pod wpływem naprężeń mechanicznych, który jest odgrywany przez impuls serca. Krew uderza w elastyczne ściany aorty i przenoszą wibracje wzdłuż ścian wszystkich naczyń ciała. Gdy naczynia zbliżają się do skóry, wibracje te można odczuć jako słabe pulsacje. W oparciu o to zjawisko oparte są metody pomiaru pulsu..
Tętnice mięśniowe w środkowej warstwie ścian zawierają dużą ilość włókien mięśni gładkich. Jest to konieczne, aby zapewnić krążenie krwi i ciągłość jej ruchu przez naczynia. Naczynia typu mięśniowego znajdują się dalej od serca niż tętnice typu sprężystego, w związku z czym siła impulsu sercowego w nich słabnie, w celu zapewnienia dalszego postępu krwi, konieczne jest kurczenie się włókien mięśniowych. Z redukcją mięśni gładkich wewnętrznej warstwy tętnic, zwężają się, a gdy się rozluźniają - rozszerzają się. W rezultacie krew porusza się w naczyniach ze stałą prędkością i we właściwym czasie wchodzi do narządów i tkanek, zapewniając ich odżywianie..
Inna klasyfikacja tętnic decyduje o ich lokalizacji w stosunku do narządu, którego dopływ krwi zapewnia. Tętnice, które przechodzą do wnętrza ciała, tworząc rozgałęzioną sieć, są nazywane intraorgan. Statki umieszczone wokół ciała, przed wejściem do niego, nazywane są organami dodatkowymi. Boczne gałęzie, które odchodzą od tych samych lub różnych pni tętniczych, można ponownie połączyć lub rozgałęzić na naczynia włosowate. W miejscu połączenia przed rozpoczęciem rozgałęzienia do naczyń włosowatych naczynia te nazywane są zespoleniem lub przetoką..
Tętnice, które nie mają zespolenia z sąsiednimi pniami naczyniowymi, nazywane są terminalami. Należą do nich na przykład tętnice śledziony. Tętnice tworzące przetokę, zwane anastomizującymi, obejmują większość tętnic. W końcowych tętnicach istnieje większe ryzyko krzepnięcia z zakrzepem krwi i dużą skłonnością do zawału serca, w wyniku czego część narządu może stać się martwa.
W tych ostatnich gałęziach tętnice stają się bardzo cienkie, naczynia takie nazywane są tętniczkami, a tętniczki już przechodzą bezpośrednio do naczyń włosowatych. W tętniczkach znajdują się włókna mięśniowe, które pełnią funkcję kurczliwą i regulują przepływ krwi do naczyń włosowatych. Warstwa włókien mięśni gładkich w ścianach tętnic jest bardzo cienka w porównaniu z tętnicą. Miejsce rozgałęzień tętniczek na naczyniach włosowatych nazywane jest precapillary, tutaj włókna mięśniowe nie stanowią warstwy ciągłej, ale są rozmieszczone w sposób dyfuzyjny. Inną różnicą między prekapilarną a tętniczkami jest brak żyły. Prekapilarka powoduje powstanie licznych gałęzi na najmniejszych naczyniach - naczyniach włosowatych.
Kapilary
Kapilary są najmniejszymi naczyniami, których średnica waha się od 5 do 10 mikronów, są obecne we wszystkich tkankach, będących kontynuacją tętnic. Kapilary zapewniają metabolizm tkanek i odżywianie, dostarczając wszystkie struktury ciała tlenem. W celu zapewnienia transferu tlenu z substancjami odżywczymi z krwi do tkanek ściana kapilarna jest tak cienka, że składa się tylko z jednej warstwy komórek śródbłonka. Komórki te mają wysoką przepuszczalność, przez co rozpuszczone substancje w płynie dostają się do tkanki, a produkty przemiany materii wracają do krwi.
Liczba pracujących naczyń włosowatych w różnych częściach ciała jest różna - w dużych ilościach są one skoncentrowane w pracujących mięśniach, które potrzebują stałego dopływu krwi. Na przykład w mięśniu sercowym (mięśnio- wej warstwie serca) na jednym milimetrze kwadratowym do dwóch tysięcy otwartych naczyń włosowatych znajdują się, aw mięśniach szkieletowych na tym samym obszarze znajduje się kilkaset naczyń włosowatych. Nie wszystkie naczynia włosowate działają jednocześnie - wiele z nich znajduje się w stanie rezerwy, w stanie zamkniętym, aby rozpocząć pracę w razie potrzeby (na przykład pod wpływem stresu lub zwiększonego wysiłku fizycznego).
Kapilary zespalają się i rozwidlają, tworząc złożoną sieć, której głównymi ogniwami są:
Arterioles - rozgałęzione do precapilarii;
Precapilaries - naczynia przejściowe między odpowiednimi tętniczkami i kapilarami;
Prawdziwe naczynia włosowate;
Postcapilaries;
Venules - miejsca przejścia kapilary do żył.
Każdy typ naczyń, które tworzą tę sieć, ma swój własny mechanizm przekazywania składników odżywczych i metabolitów między zawartą w nich krwią a otaczającymi je tkankami. Mięśnie większych tętnic i tętniczek odpowiadają za rozwój krwi i jej wejście do najmniejszych naczyń. Ponadto, regulacja przepływu krwi jest również wykonywana przez zwieracze mięśni przed i po skolonizowaniu. Funkcje tych naczyń są głównie rozdzielcze, podczas gdy prawdziwe kapilary pełnią funkcję troficzną (odżywczą).
Żyły
Żyły to kolejna grupa naczyń, których funkcją, w odróżnieniu od tętnic, nie jest dostarczanie krwi do tkanek i narządów, ale zapewnienie jej dostarczenia do serca. Aby to zrobić, ruch krwi przez żyły występuje w przeciwnym kierunku - od tkanek i narządów do mięśnia sercowego. Ze względu na różnice w funkcjach struktura żył nieco różni się od struktury tętnic. Silny czynnik ciśnieniowy, który krew wywiera na ściany naczyń krwionośnych, jest znacznie mniej wyraźny w żyłach niż w tętnicach, więc szkielet elastyny-kolagenu w ścianach tych naczyń jest słabszy, a włókna mięśniowe są również obecne w mniejszych ilościach. To dlatego żyły, które nie otrzymują krwi, upadają.
Podobnie jak w tętnicach, żyły rozgałęziają się szeroko, tworząc sieci. Wiele mikroskopijnych żył łączy się w pojedyncze żylne pnie, które prowadzą do największych naczyń, które wpływają do serca.
Przepływ krwi przez żyły jest możliwy dzięki wpływowi podciśnienia na jamę klatki piersiowej. Krew porusza się w kierunku siły ssącej w jamie serca i klatki piersiowej, a jej czasowy wypływ zapewnia gładką warstwę mięśniową w ściankach naczyń krwionośnych. Ruch krwi od kończyn dolnych w górę jest trudny, dlatego w naczyniach dolnej części ciała umięśnienie ścian jest bardziej rozwinięte.
Aby przenieść krew do serca, a nie w przeciwnym kierunku, w ściankach naczyń żylnych znajdują się zastawki, reprezentowane przez fałd śródbłonka z warstwą tkanki łącznej. Wolny koniec zaworu swobodnie kieruje krew w kierunku serca, a wypływ jest ponownie blokowany.
Większość żył przechodzi obok jednej lub więcej tętnic: dwie małe żyły są zwykle zlokalizowane w pobliżu małych tętnic i jedna w pobliżu większych tętnic. Żyły, które nie towarzyszą żadnym tętnicom, znajdują się w tkance łącznej pod skórą..
Odżywianie ścian większych naczyń jest zapewniane przez tętnice i żyły o mniejszych rozmiarach, rozciągające się od tego samego pnia lub od sąsiednich pni naczyniowych. Cały kompleks znajduje się w warstwie tkanki łącznej otaczającej naczynie. Ta struktura nazywa się pochwą naczyniową..
Ściany żylne i tętnicze są dobrze unerwione, zawierają różne receptory i efektory, które są dobrze połączone z wiodącymi centrami nerwowymi, dzięki czemu cyrkulacja krwi jest automatycznie regulowana. Dzięki pracy odruchowych obszarów naczyń krwionośnych zapewniona jest nerwowa i humoralna regulacja metabolizmu tkankowego..
Funkcjonalne grupy statków
Zgodnie z obciążeniem funkcjonalnym cały układ krążenia dzieli się na sześć różnych grup naczyń. Tak więc w ludzkiej anatomii możliwe jest rozróżnienie naczyń tłumiących, wymiennych, oporowych, pojemnościowych, bocznikowych i zwieraczowych..
Amortyzatory
Grupa ta obejmuje głównie tętnice, w których warstwa elastyny i włókien kolagenowych jest dobrze reprezentowana. Obejmuje największe naczynia - aortę i tętnicę płucną, a także obszary sąsiadujące z tymi tętnicami. Elastyczność i elastyczność ścian zapewnia niezbędne właściwości tłumiące, dzięki czemu fale skurczowe są wygładzane, powstające podczas skurczów serca..
Efekt amortyzacji nazywany jest również efektem Windkessel, co w języku niemieckim oznacza "efekt komory sprężania".
Aby pokazać ten efekt, skorzystaj z poniższego doświadczenia. Do zbiornika, który jest wypełniony wodą, połącz dwie rury, jedną z elastycznego materiału (guma) i drugą ze szkła. Z litej szklanej rurki woda wylewa się w ostrych przerywanych wstrząsach, az miękkiej gumy wypływa równomiernie i stale. Efekt ten wynika z fizycznych właściwości materiałów rurowych. Ściany elastycznej rurki pod działaniem ciśnienia płynu rozciągają się, co prowadzi do pojawienia się tzw. Sprężystej energii naprężenia. W ten sposób energia kinetyczna pojawiająca się pod wpływem ciśnienia zostaje przekształcona w energię potencjalną, która zwiększa napięcie.
Energia kinetyczna bicia serca działa na ściany aorty i duże naczynia, które od niej odchodzą, powodując ich rozciąganie. Naczynia te tworzą komorę kompresyjną: krew wnikająca pod naciskiem skurczu serca rozciąga ich ściany, energia kinetyczna jest przekształcana w energię sprężystego napięcia, która przyczynia się do równomiernego ruchu krwi przez naczynia podczas rozkurczu.
Tętnice zlokalizowane dalej od serca są typu mięśniowego, ich warstwa elastyczna jest mniej wyraźna, mają więcej włókien mięśniowych. Przejście z jednego rodzaju naczynia na drugie następuje stopniowo. Dalszy przepływ krwi zapewnia redukcja mięśni gładkich tętnic mięśniowych. Jednocześnie warstwa mięśni gładkich dużych tętnic typu elastycznego praktycznie nie wpływa na średnicę naczynia, co zapewnia stabilność właściwości hydrodynamicznych.
Naczynia oporowe
Właściwości opornościowe znajdują się w tętniczkach i tętnicach końcowych. Te same właściwości, ale w mniejszym stopniu, są charakterystyczne dla żył i naczyń włosowatych. Opór naczyń zależy od ich pola przekroju poprzecznego, natomiast tętnice końce mają dobrze rozwiniętą warstwę mięśniową, która reguluje światło naczyń. Statki o niewielkim prześwicie i grubych, pełnych ściankach zapewniają mechaniczną odporność na przepływ krwi. Rozwinięte mięśnie gładkie naczyń oporowych zapewniają regulację natężenia przepływu krwi, kontrolują dopływ krwi do narządów i układów dzięki pojemności minutowej serca.
Zwieracze naczyń
Zwieracze są zlokalizowane w końcowych częściach prekapilarów, gdy są zwężone lub rozszerzone, następuje zmiana w liczbie pracujących naczyń włosowatych zapewniających trądzik tkanek. Kiedy zwieracz rozszerza się, kapilara przechodzi w stan prawidłowy, w jałowych naczyniach włoskowatych zwieraczy są zwężone.
Wymienić statki
Kapilary to naczynia pełniące funkcję wymiany, dyfundujące, filtrujące i troficzne. Kapilary nie mogą niezależnie regulować swojej średnicy, zmiany światła naczynia pojawiają się w odpowiedzi na zmiany zwieraczy prekapilarii. Procesy dyfuzji i filtracji występują nie tylko w naczyniach włosowatych, ale również w żyłkach, więc ta grupa naczyń również należy do wymiany.
Pojemnościowe naczynia
Zbiorniki, które działają jak zbiorniki na duże ilości krwi. Najczęściej żyły są określane jako naczynia pojemnościowe - ich cechy strukturalne pozwalają im trzymać ponad 1000 ml krwi i wyrzucać je w razie potrzeby, zapewniając stabilne krążenie krwi, nawet przepływ krwi i pełne ukrwienie narządów i tkanek.
U ludzi, w przeciwieństwie do większości zwierząt stałocieplnych, nie ma specjalnych rezerwuarów do osadzania krwi, z których można je wyrzucić w razie potrzeby (na przykład u psów śledziona wykonuje tę funkcję). Gromadzić krew, aby regulować redystrybucję jej objętości w organizmie może żyły, co przyczynia się do ich kształtu. Spłaszczone żyły zawierają duże ilości krwi, ale nie rozciągają się, ale zyskują owalne światło.
Pojemnościowe naczynia obejmują duże żyły w obszarze macicy, żyły w splotie brodawkowatym skóry i żyłach wątroby. Funkcja przechowywania dużych ilości krwi może być również wykonywana przez żyły płucne..
Naczynia bocznikowe
Naczynia manewrowe są zespoleniem tętnic i żył, gdy znajdują się w stanie otwartym, krążenie krwi w naczyniach włosowatych jest znacznie zmniejszone. Naczynia bocznikowe są podzielone na kilka grup w zależności od ich funkcji i cech strukturalnych:
Naczynia sercowe - należą do nich tętnice elastyczne, żyły głównej, tętnica płucna i żyła płucna. Rozpoczynają i kończą duży i mały krąg krążenia krwi.
Główne naczynia to duże i średnie naczynia, żyły i tętnice typu mięśniowego, zlokalizowane poza narządami. Z ich pomocą istnieje dystrybucja krwi we wszystkich obszarach organizmów..
Naczynia narządowe - tętnice wewnątrzustne, żyły, naczynia włosowate, zapewniające trofizm tkanek narządów wewnętrznych.
Choroby naczyń krwionośnych
Najbardziej niebezpieczne choroby naczyń, które stanowią zagrożenie dla życia: tętniak aorty brzusznej i piersiowej, nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna, udar, choroba naczyń nerkowych, miażdżyca tętnic szyjnych.
Choroby naczyniowe nóg - grupa chorób, które prowadzą do zaburzeń krążenia krwi w naczyniach, patologii zastawek żylnych, zaburzeń krzepnięcia krwi.
Miażdżyca kończyn dolnych - proces patologiczny wpływa na naczynia duże i średnie (aorta, biodra, podkolanowe, tętnice udowe), powodując ich zwężenie. W wyniku tego dochodzi do zaburzenia dopływu krwi do kończyn, pojawiają się silne bóle, a zdolność do pracy pacjenta zostaje zakłócona..
-
Żylaki - choroba, która powoduje rozszerzanie i wydłużanie żył kończyn górnych i dolnych, ścieńczenie ich ścian, tworzenie się węzłów żylnych. Zmiany zachodzące w naczyniach są zwykle trwałe i nieodwracalne. Żylaki są częstsze u kobiet - u 30% kobiet po 40 roku życia i tylko u 10% mężczyzn w tym samym wieku. (Zobacz także: Żylaki - przyczyny, objawy i powikłania)
Który lekarz poradzi sobie z naczyniami?
Flebologowie i angiosurgeoni zajmują się chorobami naczyniowymi, ich leczeniem zachowawczym i chirurgicznym oraz profilaktyką. Po wszystkich niezbędnych procedurach diagnostycznych lekarz opracowuje przebieg leczenia, w którym łączą się metody zachowawcze i interwencja chirurgiczna. Terapia lekami chorób naczyniowych ma na celu poprawę reologii krwi, metabolizm lipidów w celu zapobiegania miażdżycy i innym chorobom naczyniowym spowodowanym podwyższonym poziomem cholesterolu we krwi. (Zobacz także: Zwiększony poziom cholesterolu we krwi - co to oznacza? Jakie są przyczyny?) Lekarz może przepisać leki rozszerzające naczynia krwionośne, leki zwalczające powiązane choroby, takie jak nadciśnienie. Ponadto pacjentowi przepisano kompleksy witaminowo-mineralne, przeciwutleniacze..
Przebieg leczenia może obejmować zabiegi fizjoterapii - baroterapii kończyn dolnych, terapii magnetycznej i ozonowej..