Zespół DIC jest zaburzeniem procesu hemostatycznego, który przyczynia się do powstawania zakrzepów krwi, jak również rozwoju różnych zaburzeń krwotocznych i mikrokrążenia. Pełna nazwa choroby to rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, możliwe jest również spełnienie takiego oznaczenia zespołu jako zespół zakrzepowo-krwotoczny.
Zespół DIC charakteryzuje się skazą krwotoczną ze zwiększoną koagulacją krwi w naczyniach, co prowadzi do tworzenia się skrzepów krwi, które je powstrzymują. To z kolei prowadzi do rozwoju patologicznych zmian w narządach dystroficznych, nekrotycznych i niedotlenionych..
Zespół DIC stanowi zagrożenie dla życia pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko krwawienia. Są rozległe i trudne do zatrzymania. Również w proces patologiczny mogą być zaangażowane narządy wewnętrzne, których funkcjonowanie zostanie całkowicie zakłócone. Nerki, wątroba, śledziona, płuca i nadnercza są głównie zagrożone..
Zespół ten może występować w różnych stanach patologicznych, ale zawsze prowadzi do zgrubienia krwi, zaburzenia jej krążenia przez naczynia włosowate, a proces ten nie jest zgodny z normalnym funkcjonowaniem ludzkiego ciała.
Zespół DIC jest w stanie doprowadzić zarówno do błyskawicznej śmierci pacjenta, jak i długotrwałych, śmiertelnych postaci zaburzeń..
Statystyki DIC są nieobliczalne, ponieważ syndrom występuje z różną częstotliwością w różnych chorobach. Niektórym patologiom zawsze towarzyszy DIC, a w innych chorobach rzadziej. Zespół ten można uznać za nienormalną reakcję ochronną organizmu, którą poddaje się w celu stłumienia krwawienia powstałego w wyniku uszkodzenia naczyń. Tak więc organizm ma tendencję do chronienia się przed dotkniętymi tkankami. Zespół trombhemorrhagiczny często znajduje się w praktyce lekarzy różnych specjalności. Ginekolodzy, chirurdzy, specjaliści od reanimacji, traumatolodzy, hematolodzy i inni znają go..
Treść artykułu:
- Przyczyny DIC
- Co dzieje się w DIC?
- Objawy DIC
- Komplikacje DIC
- Diagnoza DIC
- Leczenie DIC
Przyczyny DIC
Przyczynami DIC są różne choroby, którym towarzyszą uszkodzenia tkanek, naczyń krwionośnych i komórek krwi. W tym samym czasie hemostaza zawodzi w organizmie ze zwiększoną krzepliwością krwi..
Następujące patologiczne procesy mogą prowadzić do rozwoju zespołu zakrzepowo-krwotocznego:
Wszelkie warunki wstrząsu ciała. Wstrząs może wystąpić z powodu obrażeń, na tle oparzenia. Może dojść do krwotocznego, anafilaktycznego, septycznego wstrząsu kardiogennego. Im dłuższy jest szok w czasie, tym silniejszy, tym jaśniejszy będzie DIC. (Zobacz także: Wstrząs anafilaktyczny - przyczyny, objawy i leczenie)
Warunki septyczne będące powikłaniem infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Szok septyczny zawsze prowokuje rozwój tego zespołu..
Uogólnione infekcje. W tym przypadku zespół najczęściej występuje u noworodków..
Patologie położnicze - ciężki stan przedrzucawkowy, przedwczesne oderwanie łożyska lub jego wystąpienie, śmierć płodu w łonie matki, oddzielenie łożyska ręką, krwawienie z macicy, cięcie cesarskie, zator z płynem anatomicznym.
Interwencja chirurgiczna, której towarzyszy zwiększone ryzyko urazu pacjenta. Najczęściej są to operacje wykonywane w celu usunięcia nowotworów złośliwych, interwencji przeprowadzanych na narządach składających się głównie z miąższu i chirurgii naczyniowej. Jeśli pacjent wymaga masywnej transfuzji krwi lub rozwija się zapaść lub krwawienie, zwiększa się ryzyko zespołu krwotocznego.
Wszelkie stany końcowe organizmu ludzkiego prowadzą do rozwoju zespołu DIC o różnym nasileniu..
Ze 100% szansą na DIC rozwinie się u ludzi na tle hemolizy wewnątrznaczyniowej. Niszczenie krwinek najczęściej występuje podczas transfuzji do krwi człowieka, a nie w jego grupie (niekompatybilna transfuzja).
Czynnikami ryzyka rozwoju DIC są takie zabiegi chirurgiczne jak przeszczepianie narządów, wszczepienie protezy zastawkowej lub układu naczyniowego, lub potrzeba sztucznego rozpoczęcia krążenia krwi..
Przyjmowanie niektórych leków zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu. Są to diuretyki, doustne środki antykoncepcyjne, leki z grupy inhibitorów fibrynolizy i Ristomycyna (lek przeciwbakteryjny).
Wielkie naczyniaki z ich wielokrotnym wyglądem.
Ukąszenia jadowitych węży i inne ostre zatrucia organizmu człowieka mogą wywołać rozwój zespołu DIC.
W niektórych przypadkach reakcje alergiczne mogą powodować niebezpieczny stan..
Choroby immunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie kłębuszków nerkowych, toczeń rumieniowaty układowy, itp..
Patologie naczyniowe, w tym wrodzone wady serca, zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca itp..
Główną przyczyną rozwoju DIC jest jednak sepsa (wirusologiczna i bakteriologiczna) oraz wstrząs o dowolnej etiologii. Patologie te stanowią do 40% przypadków wszystkich zarejestrowanych zespołów DIC. Jeśli mówimy o noworodkach, liczba ta wzrasta do 70%. Ale zamiast terminu zespół DIC, lekarze używają określenia "złośliwa plamica noworodków".
Co dzieje się w DIC?
W zespole DIC występuje niespójność w kompleksie reakcji organizmu, które są uruchamiane w celu zapobiegania krwawieniom. Proces ten nazywa się hemostazą. Jednocześnie funkcja odpowiedzialna za krzepnięcie krwi jest nadmiernie stymulowana, a przeciwzakrzepowe (antykoagulant) i układy fibrynolityczne równoważące ją, przeciwnie, szybko się wyczerpują.
Enzymy wytwarzane przez bakterie, które dostały się do organizmu, toksyny, kompleksy immunologiczne, płyn owodniowy, fosfolipidy, niski wysięk krwi do krwiobiegu, kwasica i inne czynniki patogenne dla organizmu, mogą wpływać na manifestację zespołu DIC. Jednocześnie będą krążyć w krwioobiegu lub wpływać na śródbłonek naczyniowy za pomocą mediatorów.
Zespół DIC-u zawsze rozwija się zgodnie z pewnymi prawami i przechodzi przez kilka następujących po sobie etapów:
W pierwszym etapie rozpoczyna się proces nadmiernej koagulacji krwi, a także agregacja komórek wewnątrz naczyń. Nadmiar tromboplastyny lub substancji o podobnym działaniu jest uwalniany do krwi. To rozpoczyna proces składania. Czas początkowego etapu może się znacznie różnić i potrwać od minuty do kilku godzin, jeśli zespół ostro rozwinie się. Od kilku dni do kilku miesięcy proces patologiczny będzie kontynuowany, jeśli zespół ma postać przewlekłą..
Drugi etap charakteryzuje się uruchomieniem procesu koagulopatii konsumpcyjnej. Jednocześnie obserwuje się rosnący brak fibrynogenu, płytek krwi i innych czynników osocza odpowiedzialnych za proces krzepnięcia krwi w organizmie..
Trzeci etap jest krytyczny. W tym czasie dochodzi do wtórnej fibrynolizy, koagulacja krwi osiąga maksimum, aż do całkowitego zatrzymania tego procesu. W tym samym czasie hemostaza jest znacząco niezrównoważona..
Etap powrotu do zdrowia charakteryzuje się normalizacją hemostazy. Na tkankach i narządach obserwuje się resztkowe zmiany dystroficzno-nekrotyczne. Kolejnym końcem DIC może być ostra niewydolność narządu..
Pełny rozwój zespołu DIC (jego ciężkości i mechanizmu rozwojowego) zależy od stopnia upośledzenia mikrokrążenia krwi i stopnia uszkodzenia narządów lub ich układów..
Objawy DIC
Objawy DIC będą determinowane przez objawy kliniczne zaburzeń, które prowokowały jego rozwój. Zależą również od tego, jak szybko rozwija się proces patologiczny, w jakim stanie są mechanizmy odpowiedzialne za wyrównanie hemostazy, a także na jakim etapie DIC jest pacjent.
Objawy ostrego DIC.
W ostrej postaci DIC proces patologiczny rozprzestrzenia się szybko w całym ciele. Najczęściej zdarza się to za kilka godzin..
Osoba jest w stanie szoku, jego ciśnienie krwi spada do granicy 100/60 i poniżej.
Pacjent traci przytomność, obserwuje się objawy ostrej niewydolności oddechowej i obrzęku płuc..
Krwawienie wzrasta, obfite i masywne krwawienie się rozwija. Proces obejmuje takie układy i narządy ludzkiego ciała, jak macica, płuca i narządy przewodu pokarmowego. Możliwy rozwój krwawienia z nosa..
Na tle ostrego DIC obserwuje się destrukcyjne niszczenie tkanki trzustki wraz z rozwojem niewydolności narządu czynnościowego. Być może dodanie nieżyt żołądkowo-jelitowy i wrzodziejące charakter.
W mięśniu sercowym dochodzi do ognisk dystrofii niedokrwiennej.
W przypadku zatoru płyn owodniowy DIC rozwija się z prędkością błyskawicy. W ciągu kilku minut patologia przechodzi przez wszystkie trzy etapy, przez co stan kobiety podczas porodu i płodu staje się krytyczny. Pacjenci przechodzą szok krwotoczny i wstrząs kardiopulmoniczny, który trudno jest powstrzymać. Pod tym względem prognozy na życie są niekorzystne, a śmierć występuje w 80% przypadków..
Objawy podostrego DIC
Przebieg tego zespołu jest w tym przypadku korzystniejszy..
Hemosyndrom wyraża się w występowaniu wysypek krwotocznych.
Na skórze mogą pojawić się siniaki i duże krwiaki..
Uszkodzone obszary, miejsca iniekcji charakteryzują się zwiększonym krwawieniem..
Błony śluzowe są również przedmiotem krwawienia. Zanieczyszczenia krwi mogą być obecne w pocie i łzach.
Skóra charakteryzuje się nadmierną bladością, aż do marmurkowania. Podczas dotykania skóry występuje nienaturalne zimno..
Narządy wewnętrzne są obrzęknięte, wypełnione krwią, mają martwicę, krwotoki. Narządów żołądkowo-jelitowych, wątroby i nerek, a także nadnerczy i płuc podlegają zmianom patologicznym..
Jeśli chodzi o chroniczną postać DIC, to nie tylko występuje częściej niż inne, ale w większości przypadków jest ukryty. Pacjent, z powodu braku objawów, może nie być nawet świadomy rozwoju patologii w układzie hemostazy. Jednak wraz z postępem choroby wywołującej DIC jej objawy stają się coraz bardziej wyraźne..
Inne objawy
Inne objawy, które mogą wskazywać na rozwój zespołu DIC w przebiegu przewlekłym:
Pogorszenie i wydłużenie procesu regeneracji dowolnych ran.
Wzrost zespołu astenicznego z odpowiadającym zespołem objawów.
Przyłączenie wtórnej infekcji ropnej.
Tworzenie się blizn na skórze w miejscach, w których doszło do uszkodzenia.
Komplikacje DIC
Komplikacje DIC są zazwyczaj bardzo poważne i zagrażają nie tylko zdrowiu, ale także życiu pacjenta..
Częściej niż inne, rozwijają się następujące warunki:
Szok hemokumulacyjny. Narządy i tkanki zaczynają doświadczać niedoboru tlenu, ponieważ mikrokrążenie krwi jest zakłócane w małych naczyniach odpowiedzialnych za ich odżywianie. Ponadto zwiększa się ilość toksyn we krwi. W rezultacie pacjent ma gwałtowny spadek ciśnienia, zarówno tętniczego, jak i żylnego, łączy się z niewydolnością narządu, wstrząsem itp..
Ostra niewydolność oddechowa. Jest to stan graniczny, który niesie bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta. Wraz ze wzrostem niedotlenienia dochodzi do utraty przytomności, pojawiają się drgawki i pojawia się niedotlenienie..
Ostra niewydolność nerek jest kolejną częstą komplikacją DIC. Pacjent przerywa oddawanie moczu, aż do całkowitego braku moczu. Równowaga wody i soli jest zaburzona, wzrasta poziom mocznika, azotu i kreatyniny. Ten warunek odnosi się do potencjalnie odwracalnego.
Martwica wątroby.
Ze strony przewodu pokarmowego: wrzód żołądka, zawał jelitowy, pankronekroza.
Od układu sercowo-naczyniowego - udar niedokrwienny.
Od układu krwiotwórczego - niedokrwistość krwotoczna w ostrej postaci.
Diagnoza DIC
Rozpoznanie zespołu DIC opiera się na badaniu pacjenta, anamnezie i badaniach laboratoryjnych.
Pacjent musi przejść następujące testy:
Dąb;
OAM;
Rozmaz krwi;
Krew na koagulogramie, jako główna metoda diagnozy hemostazy (liczenie płytek krwi, fibrynogenu i innych ważnych wskaźników);
ELISA (definicja PDF, RFMK, D-dimer, jako główne wskaźniki krzepnięcia krwi w naczyniach):
Krew do testów parakagulacyjnych (pozwala potwierdzić lub odrzucić diagnozę).
Lekarz określa przyczynę, która doprowadziła do rozwoju DIC, określa jego stadium i naturę.
Jeśli przebieg zespołu jest ukryty, wówczas nadkrzepliwość może być określona wyłącznie na podstawie testów laboratoryjnych. W tym przypadku fragmentacja erytrocytów będzie obecna w rozmazie krwi, czas zakrzepicy i APTT wzrośnie, stężenie PDF wzrośnie. Badanie krwi będzie wskazywać na brak fibrynogenu i liczbę płytek krwi..
Jeśli zespół okaże się prawdziwy, wtedy najbardziej wrażliwe narządy są koniecznie badane: nerki, wątroba, serce, mózg, płuca, nadnercza..
Leczenie DIC
Leczenie zespołu DIC jest dość skomplikowanym procesem, pacjent nie dochodzi do siebie w każdym przypadku. W przypadku rozpoznania ostrej postaci zespołu, śmiertelny wynik występuje w 30% przypadków, co jest dość wysokim wskaźnikiem. Niemniej jednak nie zawsze można ustalić dokładny powód zgonu pacjenta. Czy zespół DIC stanie się stanem krytycznym, czy też pacjent zmarł w wyniku negatywnego wpływu choroby podstawowej?.
Lekarze, obserwując DIC, starają się przede wszystkim wyeliminować lub zminimalizować czynnik, który doprowadził do rozwoju zespołu i stymuluje jego progresję. Ważne jest, aby wyeliminować ropiejące warunki septyczne, które najczęściej powodują naruszenie hemostazy. Podczas oczekiwania na wyniki badań bakteriologicznych nie ma sensu, terapia jest prowadzona zgodnie z klinicznymi objawami choroby.
Terapia antybakteryjna na tle DIC jest wskazana w następujących przypadkach:
Przełożona aborcja;
Przedwczesne rozładowanie płynu owodniowego, zwłaszcza w przypadku, gdy nie są przezroczyste i zawierają zmętnienie;
Wzrost temperatury ciała;
Objawy wskazujące na zapalenie płuc, dróg moczowych, narządów jamy brzusznej;
Oznaki zapalenia opon mózgowych.
Do leczenia stosuje się leki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania, z włączeniem y-globulin w reżimie leczenia.
Aby złagodzić warunki wstrząsu, stosuje się wstrzyknięcia roztworów soli fizjologicznej, transfuzję osocza za pomocą heparyny, prednizolonu (dożylnie), reopolyglucyny. Jeśli w odpowiednim czasie wyeliminujesz zespół wstrząsu, możesz zatrzymać rozwój DIC lub znacznie złagodzić jego objawy.
Jeśli chodzi o heparynę, istnieje ryzyko krwawienia po podaniu. Nie ma to pozytywnego efektu w przypadku jej późnego użycia. Należy go podawać tak wcześnie, jak to możliwe, ściśle przestrzegając zalecanej dawki. Jeśli pacjent znajduje się na trzecim etapie rozwoju DIC, podawanie heparyny jest bezpośrednim przeciwwskazaniem. Objawy wskazujące na zakaz stosowania tego leku to: spadek ciśnienia, krwawienie (może być ukryte), załamanie krwotoczne.
Jeśli zespół dopiero się rozwija, wówczas wskazane jest wprowadzenie blokerów adrenergicznych: dibenamina, fentolamina, tioproperazyna, mazeptil. Leki podaje się dożylnie w wymaganym stężeniu. Przyczyniają się do normalizacji mikrokrążenia w narządach, przeciwdziałają powstawaniu zakrzepów w naczyniach. Nie należy stosować adrenaliny i norepinefryny, ponieważ mogą one pogorszyć sytuację.
W powstawaniu niewydolności nerek i wątroby we wczesnych stadiach rozwoju DIC możliwe jest również stosowanie leków takich jak Trental i Curantil. Są podawane dożylnie.
Na trzecim etapie rozwoju DIC konieczne jest wprowadzenie leków hamujących proteazę. Lekiem z wyboru jest Kontrykal, metoda podawania - dożylna, dawka - nie więcej niż 100 000 jm na raz. Jeśli jest to konieczne, można powtórzyć infuzję..
Efekty miejscowe są redukowane do leczenia krwawienia z erozji, ran i innych obszarów przy pomocy Androksona w 6% stężeniu.
Podsumowując, można zauważyć, że kompleksowe leczenie zespołu DIC jest ograniczone do następujących punktów:
Eliminacja przyczyn źródłowych, które prowokowały rozwój syndromu.
Terapia anty-szokowa.
Uzupełnianie objętości krwi transfuzją osocza wzbogaconą w heparynę, jeśli nie ma przeciwwskazań do tego.
Wczesne stosowanie blokerów adrenergicznych i leki zmniejszające liczbę płytek we krwi: Curantil, Trental, Ticlodipine.
Wprowadzenie kontrikala, transfuzje płytek krwi w celu normalizacji hematokrytu na tle wyraźnego krwawienia.
Cel plazmacytaferezy, jeśli istnieją wskazania.
Do normalizacji mikrokrążenia w zajętych narządach stosuje się nootropy, angioprotektory i inne leki syndromyczne..
Wraz z rozwojem ostrej niewydolności nerek należy przeprowadzić hemodiafiltrację, hemodializę.
Pacjenci z zespołem DIC są hospitalizowani na zasadzie obowiązkowej i są pod całodobowym nadzorem lekarzy. Znajdują się one na oddziale intensywnej terapii lub na oddziałach intensywnej terapii..
Jeśli chodzi o prognozę, jest bardzo zmienna. W dużej mierze zależy to od tego, co spowodowało rozwój DIC, od stopnia upośledzenia hemostazy, od tego, jak szybko udzielono pierwszej pomocy i od tego, jaka była odpowiednia..
Niemożliwe jest wykluczenie wyniku śmiertelnego, ponieważ może wystąpić na tle ciężkiej utraty krwi, wstrząsu, niewydolności narządowej.
Szczególną uwagę należy zwrócić na lekarzy dla pacjentów należących do grup ryzyka - osób starszych, kobiet w ciąży, noworodków, osób z chorobami podstawowymi..