Zespół DIC (rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego) jest zaburzeniem w funkcjonowaniu układu hemostazy, objawiającego się przede wszystkim zwiększonym tworzeniem się skrzepów krwi w małych naczyniach.
Ta patologia ma znaczenie dla różnych dziedzin medycyny. Położnicy, specjaliści od reanimacji, chirurdzy zajmują się diagnozowaniem i leczeniem zespołu DIC. Występuje patologia zarówno u dorosłych, jak iu dzieci, w tym u noworodków. Często koagulopatie (zaburzenia w procesie krzepnięcia krwi) są wrodzone, ale mogą rozwijać się w trakcie życia. DIC u noworodków jest formą koagulopatii.
Mechanizm rozwoju zaburzenia jest dość złożony, patologia może mieć wiele objawów. Z tego powodu lekarze napotykają pewne trudności w postawieniu diagnozy. Zespół DIC ma tendencję do zaostrzania przebiegu innych chorób, ale nie jest niezależną chorobą..
Treść artykułu:
- Zakrzepica: kiedy stawka i kiedy odchylenie?
- Zespół DIC - jakie są przyczyny?
- Zespół DIC: etapy i formy
- Objawy DIC
- Diagnoza DIC
- Leczenie DIC
Zakrzepica: kiedy stawka i kiedy odchylenie?
Przez całe życie człowiek doznał różnych obrażeń, od drobnych zadrapań po poważne obrażenia. Ciało ma swój własny mechanizm obronny, mający na celu zatrzymanie krwi. Aby to zrobić, w uszkodzonym miejscu, zaczyna się zwijać, tworząc skrzep krwi..
Ogólnie rzecz biorąc, ciało ma dwa systemy, które mają kardynalny, przeciwny cel. Jeden układ nazywa się koagulacją, a drugi jest antykoagulacyjny. Jeśli pracują bez zakłóceń, zachowana zostaje równowaga w ciele. Gdy pojawia się groźna sytuacja, na przykład w przypadku urazu, krew krzepnie, zapobiegając masywnemu krwawieniu. W przypadku braku jakiegokolwiek uszkodzenia krew jest w stanie ciekłym..
Aby zakrzep powstał w miejscu uszkodzenia naczynia, organizm musi rozpocząć wiele złożonych reakcji. Uczestniczą w nich białka zwane fibrynogenem, obecne w osoczu krwi, jak również płytki krwi, czynnik krzepnięcia i różne enzymy. W wyniku powstałego skrzepu zamyka się ubytek na ścianie naczyniowej i zapobiega wypływaniu krwi..
Jeśli nie doszło do uszkodzenia naczynia, krew krąży w naczyniach w stanie ciekłym, zapobiegając tworzeniu się skrzepów krwi. Odpowiedzialne za to są mechanizmy przeciwzakrzepowe, które są realizowane dzięki substancjom zwanym antykoagulantami. Obejmują one białka osocza, endogenną heparynę i enzymy proteolityczne. Jeśli fibrynogen zaczyna gromadzić się w jednym lub innym miejscu naczynia, wówczas szybki prąd krwi "rozrywa" go i nie tworzy się skrzep krwi. Ten mechanizm nazywa się fibrynolizą. Obejmuje również enzymy wytwarzające leukocyty, płytki krwi i inne komórki krwi. Małe cząstki fibryny zostaną następnie zniszczone przez makrofagi i leukocyty..
Jeśli wystąpi usterka w jednym lub w innym systemie hemostazy lub osoba rozwinie chorobę, mechanizmy regulujące działanie układu krzepnięcia i antykoagulacji zawodzą. W tym samym czasie w organizmie zaczynają tworzyć się skrzepy krwi, zwiększając ryzyko masywnego krwawienia. Właśnie te zaburzenia leżą u podstaw rozwoju DIC. Są wyjątkowo niebezpieczne dla ludzkiego zdrowia i stanowią zagrożenie życia..
Zespół DIC - jakie są przyczyny?
Zespół DIC nie jest chorobą, ale konsekwencją pewnych zaburzeń w organizmie..
Dlatego wiele państw wpływa na jego rozwój:
Choroby zakaźne związane z sepsą lub ciężkim zakażeniem wirusowym lub bakteryjnym.
Szok o dowolnej etiologii: na tle urazu, na tle zatrucia organizmu, na tle infekcji.
Stan graniczący ze śmiercią - śmierć kliniczna.
Operacje przeszczepiania narządów, w celu zainstalowania sztucznej zastawki serca. Poważne obrażenia.
Znalezienie osoby na sztucznej maszynie cyrkulacyjnej podczas operacji.
Zmiany nowotworowe narządów wewnętrznych. Pod względem rozwoju DIC białaczki są szczególnie niebezpieczne..
W praktyce położniczej zespół DIC rozwija się na tle masywnego krwawienia podczas porodu, z wczesnym odejściem łożyska, z zatorowością płynu owodniowego.
Podczas ciąży DIC może wiązać się z ciężką toksyką, konfliktem Rh, ciążą pozamaciczną i nie tylko.
Choroby układu sercowo-naczyniowego.
Zapalenie narządów wewnętrznych, któremu towarzyszy ropienie.
DIC może rozwinąć się wraz ze śmiercią kliniczną podczas resuscytacji. Na tle stanów terminalnych zespół DIC albo rozwija się, albo rozwinie w najbliższej przyszłości, chyba że zostaną podjęte określone środki terapeutyczne..
U zdrowego noworodka, które pojawiło się na czas, bardzo rzadko zdiagnozowano DIC. Może mu towarzyszyć niedotlenienie u noworodków z ciężkim przebiegiem, zaburzenia w funkcjonowaniu narządów oddechowych, zatorowość płynu owodniowego. W tym ostatnim przypadku objawy DIC będą rozpoznawane zarówno u kobiet, jak iu dzieci..
Dziedziczna koagulopatia obejmuje hemofilię i chorobę von Willebranda. W tym przypadku dziecko ma zwiększone krwawienie. Zespół trombemorrhagiczny u dzieci zdiagnozowany jest bardzo rzadko. Może wywoływać choroby zakaźne i poważne obrażenia..
Zespół DIC: etapy i formy
W zależności od mechanizmu, który sprowokował rozwój DIC, wyróżnia się następujące etapy:
Nadkrzepliwość sceny. W tym samym czasie stężenie tromboplastyny zwiększa się we krwi, co przyczynia się do jej zwiększonego krzepnięcia. W rezultacie osoba zaczyna tworzyć skrzepy krwi..
Zużycie koagulopatii. We krwi wzrasta poziom czynników krzepnięcia, w odpowiedzi na to organizm zwiększa aktywność fibrynolityczną, aby zapobiec zatykaniu naczyń krwionośnych.
Hipokoagulacja. W tym okresie występuje niedobór płytek krwi w ciele, ponieważ organizm zużywał swoje rezerwy podczas poprzednich etapów. Ta sytuacja prowadzi do krzepnięcia krwi.
Etap odbudowy. Zatem każdy poważny uraz lub krwawienie lub inny czynnik uszkadzający pociąga za sobą zwiększone i niekontrolowane spożycie płytek krwi i innych składników krwi odpowiedzialnych za jego krzepnięcie. Powoduje to ich niedobór i dalszą hipokogulację przy zwiększonym krwawieniu. Pod warunkiem, że w tym okresie pacjent otrzyma wysokiej jakości opiekę medyczną, będzie miał fazę zdrowienia.
Nasilenie zmiany chorobowej jest spowodowane faktem, że skrzepy krwi tworzą się we wszystkich małych naczyniach, co pociąga za sobą zniszczenie większości tkanek narządów i układów..
W zależności od charakteru objawów DIC i nasilenia ich przebiegu, istnieją następujące formy:
Ostra forma. Czas trwania DIC w ostrej postaci może wynosić od kilku godzin do kilku dni. Najczęściej to naruszenie wiąże się z urazami, sepsą, interwencjami chirurgicznymi, transfuzjami krwi w celu masowej utraty krwi.
Postać podostra. Czas trwania tej formy DIC może wynosić kilka tygodni. Najczęściej towarzyszy chronicznym chorobom zakaźnym i procesom autoimmunologicznym..
Chroniczna forma. Ta forma DIC może trwać przez kilka lat. Najczęściej diagnozują ją terapeuci, którzy obserwują pacjentów z chorobami wątroby, nerek, serca, naczyń krwionośnych, a także cukrzycą. Wraz z postępem choroby podstawowej objawy DIC będą się nasilać..
Powtarzalna forma.
Ukryta forma.
Czasami DIC może rozwinąć się w ciągu kilku minut. Ta forma patologii nazywa się piorunującą. Najczęściej lekarze położni mają do czynienia z tego typu zespołem DIC..
Objawy DIC
Jeśli zespół DIC ma przebieg podostry lub przewlekły, wówczas diagnozowanie go za pomocą objawów może być bardzo problematyczne. Natomiast ostrej fazie towarzyszą poważne objawy kliniczne, które wyrażają wysypki skórne i krwotok. W tym przypadku diagnoza nie jest trudna.
Ponieważ na tle DIC powstają skrzepy krwi w małych naczyniach, najpierw zostaną dotknięte narządy takie jak wątroba, płuca, skóra i mózg. To w nich sieć naczyń włosowatych jest bardziej rozwinięta niż w innych narządach. Prognozy dotyczące powrotu do zdrowia zależą od ciężkości zespołu DIC..
Główne objawy, które mogą podejrzewać zespół DIC to:
Pojawienie się wysypki krwotocznej na skórze. Możliwe ogniska nekrozy na twarzy, ramionach i nogach.
Skrócenie oddechu. Występuje w wyniku uszkodzenia płuc. W miarę jak niewydolność oddechowa nasila się, możliwe jest zatrzymanie oddechu z obrzękiem płuc..
Kumulacja fibryny w małych naczyniach nerkowych prowadzi do zakłóceń w ich pracy, w tym do rozwoju niewydolności nerek. Przejawia się to zatrzymaniem moczu i brakiem równowagi elektrolitowej w organizmie..
Zaburzenia mózgu wynikają z zaburzeń neurologicznych..
Ponadto, zespół DIC charakteryzuje się pojawieniem się krwawienia z nosa, krwawienia z macicy, pojawienia się krwiaków w obszarze tkanek miękkich i narządów wewnętrznych.
Jeśli weźmiemy pod uwagę ogólne objawy DIC, zmniejszają się one do pojawienia się zakrzepicy i krwotoku, a także zaburzeń w pracy większości narządów, które są.
Diagnoza DIC
Rozpoznanie DIC jest niemożliwe tylko na podstawie objawów klinicznych. Przeprowadzanie badań laboratoryjnych jest obowiązkowymi środkami diagnostycznymi. Pozwalają one nie tylko potwierdzić obecność DIC, ale także określić jego etap i formę.
Podstawową metodą badania jest koagulogram krwi, który umożliwia wykrycie zmniejszenia liczby płytek, wzrostu fibrynogenu (w początkowym stadium rozwoju patologii) lub jego spadku (w kolejnych stadiach zespołu DIC). Koagulogram będzie również determinował wzrost czasu krzepnięcia krwi i innych zaburzeń.
Jeśli dana osoba zmarła, możliwe jest przeprowadzenie po śmierci autopsji diagnozy DIC. Aby to zrobić, jego tkanka jest wysyłana do badania histologicznego. W nich zostaną znalezione jednolite elementy krwi, które gromadzą się w naczyniach włosowatych, a także zakrzepy krwi je blokujące. Ludzkie narządy wewnętrzne przechodzą liczne krwotoki, pokryte obszarami martwicy.
Jeśli podejrzewa się zespół DIC, konieczne jest monitorowanie parametrów krwi, ponieważ mogą one znajdować się w prawidłowym zakresie w początkowych etapach rozwoju patologii. Należy również monitorować naruszenia równowagi elektrolitowej w organizmie, poziomu mocznika i kreatyniny we krwi, diurezy i pH krwi.
Leczenie DIC
Pojedynczy system, który mógłby być stosowany do leczenia dowolnej formy DIC, po prostu nie istnieje. Opierając się jednak na etapach rozwojowych procesu patologicznego, lekarze opracowali pewne podejścia do prowadzenia terapii..
Na początek należy ustalić przyczynę DIC..
W zależności od tego można wdrożyć następujące podejścia:
Przepisywanie antybiotyków, jeśli DIC rozwija się na tle ropnych warunków..
Zastępowanie krwi masową utratą krwi.
Stabilizacja serca i naczyń krwionośnych, ciśnienie krwi podczas rozwoju szoku.
Zapewnienie odpowiedniej opieki położniczej.
Przeprowadzanie znieczulenia podczas rozwoju wstrząsu na tle urazu lub innych uszkodzeń.
Aby wyeliminować objawy i objawy DIC, konieczne jest przeprowadzenie następującej terapii:
Leczenie za pomocą antykoagulantów. W tym celu najczęściej stosuje się heparynę, która pomaga normalizować procesy krzepnięcia krwi, zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi, przyspiesza proces ich rozpuszczania. W rezultacie praca narządów i tkanek jest znormalizowana..
Powołanie fibrynolitycznych i antyfibrynolitycznych, w zależności od stadium DIC. Aby zrekompensować brak czynników krzepnięcia, pacjentowi przepisuje się terapię infuzyjną. Aby to zrobić, użyj zamrożonej plazmy. Można go podawać z heparyną, z lekiem Gordox lub Kontrykal, które zapobiegają procesowi hiperkoagulacji.
Poprawa przepływu krwi, przepisywanie leków do normalizacji mikrocyrkulacji krwi w naczyniach. Aby osiągnąć te cele, należy zastosować Aspirynę, Trental, Curantil i roztwory reologiczne, na przykład Voluven i Reopoliglyukin..
Pozaustrojowa detoksykacja. W tym samym czasie pacjentowi poddaje się hemodializę, plazmaferezę, cytaferezę..
Czasami decyzja o wyborze schematu terapeutycznego musi być podjęta bardzo szybko, ponieważ istnieje kilka sekund na uratowanie życia danej osoby. Należy wziąć pod uwagę etap rozwoju DIC, ponieważ w pewnym momencie niektóre leki są pokazane, a w innym momencie mogą być absolutnie przeciwwskazane. Równolegle należy monitorować stan układu krzepnięcia krwi, jego równowagę elektrolitową i kwasowo-zasadową..
Nie powinieneś także pozwalać, aby osoba znosiła ból, musisz przeprowadzać zdarzenia przeciwwstrząsowe. W pierwszym stadium rozwoju stanu patologicznego pacjentowi podaje się heparynę..
Wszyscy pacjenci zagrożeni wystąpieniem zespołu zakrzepowo-krwotocznego lub już zdiagnozowani zostali przewiezieni na intensywną terapię. Jeśli ten zespół osiągnie etap 3, prawdopodobieństwo śmierci wynosi 70%. Przewlekły zespół zakrzepowo-krwotoczny zawsze kończy się śmiercią pacjenta.
Aby zapobiec rozwojowi DIC, należy zdiagnozować ją w odpowiednim czasie i wybrać odpowiednią terapię dla danej sytuacji. Im wcześniej hemostaza zostanie znormalizowana, tym szybciej odzyska zdrowie..
Wideo: wykład A.I. Vorobyov na zespół DIC: