Dystalna polineuropatia jest jedną z odmian polineuropatii. Jest to choroba, która charakteryzuje się procesem śmierci włókien nerwowych, co z kolei pociąga za sobą utratę wszelkiej wrażliwości i dalszy rozwój owrzodzenia stopy. Choroba ta jest najczęstszym powikłaniem, które rozwija się w cukrzycy, co znacznie zmniejsza wydajność pacjenta i, ogólnie, zagraża jego życiu i zdrowiu..
Głównym typem uszkodzenia włókien nerwowych u chorych na cukrzycę jest tzw. Dystalna polineuropatia. W przypadku tego typu polineuropatii w większości przypadków dochodzi do obniżenia i czasami do kończyn górnych..
Najczęstszym objawem w dystalnej polineuropatii jest objaw bólu. Zazwyczaj to dokuczliwe i nudne bóle. Czasami ból osiąga taki poziom, że nie spać w nocy. Zespół bólu nasila się, gdy pacjent jest w spoczynku, ale można go również zaobserwować podczas długiego marszu. Dość często pojawiają się parestezje, które objawiają się drętwieniem, pełzaniem, mrowieniem, chłodem lub, przeciwnie, pieczeniem. Czujesz się ciężki, a nawet słaby w nogach.
Może również zranić barki, przedramiona i kończyny górne - biodra. Ból może być odczuwany podczas dotykania górnej części podudzia - jest to jeden z głównych objawów, gdy ustala się diagnoza niebezpiecznej dystalnej polineuropatii. W przypadku braku odpowiedniego leczenia patologia staje się coraz poważniejsza..
Początkowe objawy dystalnej neuropatii cukrzycowej objawiają się w palcach kończyn dolnych, wraz z rozwojem procesu, podobne objawy pogorszenia czułości objawiają się w palcach kończyn górnych. Choroba rzadko zaczyna się rozwijać z dystalnymi rękami.
W dystalnej polineuropatii zwykle dochodzi do uszkodzenia grubych, cienkich włókien nerwowych. Jeżeli cienkie włókna ulegają w większym stopniu wpływowi, choroba charakteryzuje się znacznym spadkiem temperatury i wrażliwości na ból. W przypadku pokonania grubych włókien czułość dotykowa jest częściowo utracona lub nawet całkowicie utracona. Objawy dystalnej neuropatii cukrzycowej obserwuje się u około 40% osób cierpiących na cukrzycę, około połowa z nich skarży się na ból..
Dalszy rozwój dystalnej polineuropatii może prowadzić do poważnych zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego - osłabienia kończyn dolnych i atrofii mięśni. Pacjent znacznie pogarsza proces pocenia się, a skóra staje się bardziej sucha. Typowe deformacje kości zostają nabyte..
Również kolor skóry zmienia się nieznacznie, uzyskując jasny róż, nawet czerwonawy odcień, symetryczne obszary pigmentacji pojawiają się w dolnej części nogi i tylnej części stopy. Gwoździe mogą ulegać atrofii lub, przeciwnie, mogą ulegać deformacji..
W rezultacie rozwija się osteoartropatia, która charakteryzuje się płaską stopą, zarówno poprzeczną jak i podłużną, zwiększoną deformacją kostki, jak również wzrostem wymiaru stopy w wymiarze poprzecznym. Podobne zmiany zaobserwowane w stopie mogą być zarówno jedno-, jak i dwustronne..
Długotrwały ucisk w obszarze deformacji kości ostatecznie nieuchronnie pociąga za sobą pojawienie się wrzodów neuropatycznych, zwykle po zewnętrznej stronie stopy i między palcami. Od pewnego czasu takie owrzodzenia nie powodują bólu z powodu częściowej utraty czułości, a jedynie rozwój procesu zapalnego skupia uwagę na tej wadzie..
W związku z tym wczesne rozpoznanie dystalnej polineuropatii jest szczególnie ważne - zmniejsza to ryzyko tworzenia języka stopy, a nawet możliwej amputacji kończyny dolnej. Niestety, nie ustalono jeszcze żadnego standardu dla określenia nieprawidłowości neuropatycznych u pacjenta cierpiącego na cukrzycę..
Aby postawić diagnozę dystalnej polineuropatii, wystarczy określić następujące kryteria, w zależności od skali objawów i oznak. Obejmują one łagodne objawy bez objawów lub z niewielkimi objawami z łagodnymi objawami..
Aby dokładniej określić stopień nasilenia objawów klinicznych, należy wykonać dodatkowe badanie neurologiczne na obecność zaburzeń czuciowo-ruchowych. Badanie to obejmuje szczegółowe badanie absolutnie wszystkich rodzajów czułości i określenie odruchów..
Główną przyczyną progresywnego rozwoju dystalnej neuropatii jest przede wszystkim obecność dużych ilości glukozy. W związku z tym najskuteczniejszą metodą leczenia choroby, która pozwala obrócić proces w przeciwnym kierunku, jest ciągłe monitorowanie poziomu glukozy we krwi. Ponadto konieczne jest prowadzenie leczenia objawowego, co jest ważne przy łagodzeniu bólu.