Przyczyny torbieli, objawy, leczenie / Nowotwory i guzy kości

Torbiel kości jest jamą w tkance kostnej, która, podobnie jak cysty innego pochodzenia, ma ściany i płynną zawartość. Ta patologia odnosi się do chorób nowotworowych i może występować w całkowicie różnych strukturach kostnych w ludzkim ciele..

Choroba ta często powstaje na tle lokalnych zaburzeń przepływu krwi, jak również zwiększonej aktywności niektórych enzymów, które mogą spożywać organiczne związki kostne..

W początkowej fazie rozwoju torbiel kości przebiega bezobjawowo lub objawia się niewielkim bólem. W niektórych przypadkach jego pierwszą manifestacją może być złamanie patologiczne - naruszenie integralności kości bez stosowania siły fizycznej..

Diagnozę przeprowadza się na podstawie radiografii. Leczenie jest w większości zachowawcze, ale ryzykując zniszczenie masy kostnej, wykonuje się wycięcie torbieli, a następnie szczepienie plastyczne..

Dane ogólne

Torbiel torbieli powstaje głównie w wieku dziecięcym i młodzieńczym, podczas gdy najczęściej dotyka ona długich kości rurkowych - kości ramiennej, udowej, większej i strzałkowej oraz innych. Jej przebieg jest dość charakterystyczny: po pierwsze, torbiel rozwija się średnio przez dwa lata, następnie w drugiej połowie drugiego roku rozwoju zaczyna się zmniejszać i często znika samoczynnie.

W starszym wieku torbiele kości występują kilkakrotnie rzadziej niż u dzieci i młodzieży. U dorosłych takie formacje mogą istnieć przez rok, a trzy i pięć lat, nie będąc szczególnie podatnym na przeciwny rozwój..

Istnieją dwa rodzaje torbieli kości:

solitary - standardowe torbiele;
tętniak - torbiele w postaci przedłużenia w kształcie pałki

Pierwszy typ tej choroby obserwuje się u chłopców 2,5-3 razy częściej niż u dziewcząt, drugi jest głównie rozpoznawany u dziewcząt.

Zwróć uwagę

Sam torbiel kości nie stanowi zagrożenia dla zdrowia pacjenta, a tym bardziej dla jego życia. Z drugiej strony wywołuje słabość struktur kostnych, co staje się bezpośrednią przyczyną rozwoju patologicznych złamań. Drugą najczęstszą konsekwencją jest przykurcz pobliskiego stawu - naruszenie ich mobilności..

Cukrzyca nerwowa często rozwija się w kręgach różnych części kręgosłupa.

Pacjenci z torbielami kości są leczeni przez ortopedów i traumatologów., ale ponieważ choroba tętniakowa może powodować objawy neurologiczne, konieczna będzie konsultacja z neurologiem..

Przyczyny rozwoju torbieli kości

Bezpośrednie przyczyny rozwoju torbieli kości nie są znane. Przedstawiono różne teorie, dzięki którym próbują wyjaśnić, dlaczego w warunkach całkowitego dobrostanu, nagła transformacja tkanki kostnej rozpoczyna się od utworzenia jamy.. Ale do tej pory znane są tylko czynniki, które przyczyniają się do rozwoju torbieli kości. To jest:

naruszenie lokalnego przepływu krwi;
zwiększona aktywność niektórych enzymów wewnątrzkomórkowych;
ropna zmiana tkanki kostnej;
czynniki fizyczne (w szczególności stłuczenia);
czynniki chemiczne;
zaburzenia hormonalne.

Uważa się, że naruszenie lokalnego przepływu krwi prowadzi do pewnego rodzaju redystrybucji krwi, a niektóre obszary tkanki kostnej zaczynają poprawiać ukrwienie, a inne gorzej. W pierwszym przypadku prowadzi to do tego, że w niektórych miejscach tkanka kostna z powodu braku tlenu i składników odżywczych jest dosłownie zubożona i zniszczona, aw innych miejscach rośnie - w rezultacie powstaje wnęka w postaci "jaskini" kości.

Innym ważnym czynnikiem, który przyczynia się do powstawania torbieli kości, jest zwiększona aktywność niektórych enzymów wewnątrzkomórkowych. Są w stanie korodować organiczne związki kostne, niszcząc łańcuchy molekularne - to prowadzi do powstania wnęki, a jeśli jej tworzenie już się rozpoczęło na tle upośledzonego przepływu krwi, to działanie takich enzymów tylko pogłębia zniszczenie tkanki kostnej..

Zwróć uwagę

Uszkodzenie ropne, przyczyniające się do rozwoju torbieli kości, to zapalenie kości i szpiku - "wypięcie" miejsc kości z tworzeniem przetok (patologiczne przejścia).

Czynniki fizyczne, które mogą ułatwiać tworzenie się torbieli kości, są często:

lokalna ekspozycja na niskie i wysokie temperatury;
ekspozycja na promieniowanie;
uderzenie mechaniczne - mianowicie traumatyczne uszkodzenie kości.

Czynnikami chemicznymi przyczyniającymi się do pojawiania się i wzrostu torbieli kości są:

substancje toksyczne dostające się do organizmu z zewnątrz (rolne, przemysłowe, domowe);
toksyny mikroorganizmów;
trujące substancje wytwarzane przez te same tkanki ciała (na przykład w procesie nekrozy struktur tkankowych).

W zaburzeniach hormonalnych największe znaczenie dla rozwoju torbieli kostnych ma zaburzenie hormonów wytwarzanych przez tarczycę i przytarczyce..

Rozwój patologii

Powstawanie torbieli kości rozpoczyna się od pogorszenia przepływu krwi w ograniczonym, bardzo małym obszarze struktury kostnej..

Z powodu braku tlenu i składników odżywczych (białka, tłuszcze, węglowodany, a także witaminy i mikroelementy), pewna, najmniej odporna część tkanki kostnej zaczyna się rozkładać. To z kolei prowadzi do aktywacji enzymów lizosomalnych, które są uwalniane ze zniszczonych komórek. Rozkładają kolagen, glikozoaminoglikany i inne białka zaangażowane w tworzenie struktur kostnych..

Najpierw powstaje pusta wnęka, a następnie zaczyna się ona wypełniać płynem, który ma charakter wysiękowy (to znaczy, że powstaje z płynu wewnątrzkomórkowego). Końcowym rezultatem jest wnęka wypełniona cieczą o wysokim ciśnieniu hydrostatycznym i osmotycznym..

Takie warunki fizyczne i chemiczne prowadzą do tego, że tkanka kostna ulega dalszemu zniszczeniu z różnym stopniem destrukcji - zależy od tego tempo powstawania patologicznych złamań: u niektórych pacjentów mogą one powstawać już w pierwszych miesiącach od początku procesu patologicznego, w innych obserwuje się je dopiero po kilku latach. Dalsze niszczenie tkanki kostnej przyczynia się również do gromadzenia dużej liczby enzymów w płynie wewnątrz torbieli - pojawia się błędne koło: jeden proces patologiczny zaczyna się i wspiera inny, i na odwrót.

Wraz ze wzrostem przestrzeni wnęki ciśnienie płynu stopniowo maleje, a aktywność enzymów maleje. W pewnym momencie torbiel z aktywnej (z opisanymi procesami patologicznymi) zamienia się w pasywną (to znaczy, że nie rozwija się dalej). Ponieważ organizm rozpoczyna proces kompensacyjny, torbiel ostatecznie staje się pusta i znika, ponieważ stopniowo zastępuje się nową tkanką kostną..

Samotna torbiel kości

Najczęściej tego typu choroba jest diagnozowana u chłopców w wieku 10-15 lat. Ale w drodze wyjątku wykryto wcześniejszy rozwój - klinicysta opisał przypadek samotnej torbieli u dziecka w wieku 2 miesięcy..

Zwróć uwagę

U dorosłych samotne torbiele kostne rzadko się tworzą. Często są to w połowie puste wgłębienia pozostawione po torbieli, przeniesione w dzieciństwie, nie zdiagnozowane i nieleczone..

W większości przypadków pojedyncze cysty kostne powstają w długich kościach rurowych - najczęściej w kościach kości udowej i kości ramiennej..

Objawy kliniczne w początkowych stadiach są często nieobecne. W rzadkich przypadkach pacjenci skarżą się na:

nieznaczne obrzęki w miejscu patologii;
ból;
dysfunkcja kończyn ze strony zmiany.

Charakterystyka bólu:

lokalizacja - w miejscu powstawania torbieli;
w sprawie dystrybucji - praktycznie bez napromieniowania;
z natury - ból;
intensywność - niska lub średnia intensywność;
na występowanie - rozwijają się, gdy cysty rosną, niestabilne.

Obrzęk występuje częściej u dzieci w wieku poniżej 10 lat i mogą powstawać przykurcze sąsiednich stawów..

Jeśli w okolicy tej części kości udowej, która jest bliżej stawu biodrowego, rozwijają się duże torbiele, może wystąpić kulawość. Jeśli takie duże torbiele tworzą się w obszarze kości ramiennej, dyskomfort i dyskomfort występują podczas wykonywania ostrych ruchów lub podnoszenia kończyny górnej od chorej strony..

Często pierwszą oznaką samotnej torbieli i powodem udania się do kliniki jest patologiczne złamanie, które występuje przy minimalnej ekspozycji na urazy (na przykład lekkie uderzenie w dotkniętym obszarze) lub nawet "na płaskim podłożu" (bez żadnego wpływu).

Kiedy integralność kości zostanie złamana, obraz kliniczny jest taki sam jak w przypadku klasycznego złamania urazowego, ale należy pamiętać, że objawy są mniej wyraźne..

Diagnoza jest dokonywana na podstawie skarg pacjenta (jeśli istnieją), historii (historii) choroby, dodatkowych metod badania - fizycznych i instrumentalnych..

Wyniki badania fizykalnego:

na egzaminie, na początkowych etapach patologii, zmiany lokalne nie są wymawiane. Obrzęk nie, przekrwienie nie jest wykrywane, a żylny wzór na skórze nie jest wyraźny, może tylko nieznaczny zanik (utrata masy ciała) mięśni. Obrzęk i zaczerwienienie nad cystą mogą pojawić się wraz z dalszym postępem torbieli, obrzęk jest również możliwy, gdy wystąpi patologiczne złamanie;
przy badaniu palpacyjnym dotkniętego obszaru ujawniają (nie zawsze) bezbolesne zgrubienie w postaci maczugi, która ma gęstość kości. W momencie osiągnięcia przez cystę istotnych rozmiarów jego ściana z naciskiem może się zapaść. Jeśli nie ma złamania, aktywne i bierne ruchy kończyny po części zmiany zachowane są w całości, podtrzymuje się również podporę..

Dla samotnych cyst charakteryzujących się przepływem etapami. Pierwotny okres choroby nazywany jest fazą osteolizy - w tym okresie torbiel zlokalizowany jest głównie w przynasadzie (środkowej części kości) i związany ze strefą wzrostu.

Jest ważny

Jeśli powstają duże torbiele, kość w miejscu rozwoju torbieli w dosłownym znaczeniu "puchnie", z powtarzającymi się patologicznymi złamaniami, a także przykurczami sąsiednich stawów.

Po 8-12 miesiącach torbiel uformowała się stopniowo w pasywną. Obserwowane są następujące zmiany:

utrata komunikacji ze strefą wzrostu;
stopniowy spadek wielkości;
przesunięcie od środka do końca kości.

Ten okres rozwoju torbieli nazywa się fazą delimitacji..

Po 1,5-2 latach od momentu pojawienia się torbieli przesuwa się do trzonu, podczas gdy obraz kliniczny jest nieobecny - rozpoczyna się faza zdrowienia. Jednak ze względu na obecność wnęki siła kości w dotkniętym obszarze znacznie się zmniejsza - rozpoczyna się okres potencjalnych złamań patologicznych.

W rezultacie powstaje miejsce powstawania torbieli:

mała wnęka;
ograniczony obszar osteosklerozy - zagęszczona tkanka kostna.

Całkowite wyleczenie jest klinicznie poprawione..

Aby potwierdzić diagnozę, przeprowadza się regularne badanie rentgenowskie dotkniętej kości. Ważne jest ustalenie fazy procesu patologicznego. W fazie osteolizy obserwuje się rozrzedzenie tkanki kostnej w obrazie, w fazie rozdzielania, wnęce o strukturze komórkowej i gęstej ścianie, w fazie odzyskiwania, w zagłębieniu lub w strefach konsolidacji kości.

Cukrzycowa torbiel kości

Sam w sobie jest mniej powszechny niż samotny i jest diagnozowany głównie u dziewcząt w wieku 10-15 lat..

Częstotliwość występowania jest następująca:

częściej - z kości miednicy i kręgów;
rzadziej - od strony przydawki (środkowej części) długich rurkowatych kości.

Istnieją dwie formy torbieli tętniaka:

centralny;
ekscentryczny (na obwodzie kości).

Istnieje jedna istotna różnica między torbielą tętniaka a torbielem samotnym - w większości przypadków występuje po urazie. Prowokator może być nie tylko złamaniem, ale także wyraźnym stłuczeniem..

Podczas formowania jamy jest wyraźny obraz kliniczny:

ból;
postępujący obrzęk dotkniętego obszaru;
zaburzenia neurologiczne - często parestezja ("mrówki", uczucie drętwienia).

Charakterystyka bólu:

lokalizacja - w miejscu powstawania i progresji torbieli;
przez napromienianie - ból może dać sąsiednim obszarom;
z natury - ból;
intensywność - wyraźna;
przez występowanie - objawia się niemal od momentu wystąpienia torbieli kości.

Zaburzenia neurologiczne pojawiają się, gdy w kręgach tworzy się tętniak torbieli kości - prędzej czy później korzenie kręgosłupa są przez nią ściskane.

W przebiegu klinicznym choroby rozróżnia się te same fazy, co w przypadku pojedynczych typów cyst. Obraz kliniczny rozwija się jak najwięcej w fazie osteolizy, następnie stopniowo słabnie w fazie oddzielania i zanika w fazie zdrowienia..

Te fizyczne badania znacznie różnią się od tych w samotnej torbieli:

po badaniu wykrywane jest miejscowe zaczerwienienie skóry i dylatacja żył odpiszczelowych. Wraz z lokalizacją torbieli w kościach kończyn dolnych dochodzi do naruszenia oparcia - pacjent nie może polegać na kończynie od strony zmiany. Często rozwija się także przykurcz sąsiedniego stawu, co również stwierdza się podczas badania;
z obmacywaniem - wykrywa się hipertermię (wzrost temperatury) w okolicy torbieli.

Aby wyjaśnić diagnozę najważniejszego badania rentgenowskiego. W takim przypadku na zdjęciach wykryto następujące zmiany:

w fazie osteolizy - niestrukturalne ognisko z zachowaną okostną (cienka warstwa tkanki łącznej pokrywająca kość w postaci otoczki);
w fazie rozgraniczania - miejsce stwardnienia (ubita tkanka kostna) powstaje pomiędzy dotkniętym obszarem a zdrową kośćmi, tkanki miękkie wokół nieprawidłowego ogniska są również zagęszczane i zmniejszane;
w fazie zdrowienia wykrywa się jamę lub obszar wzrostu kości.

Diagnostyka różnicowa

Diagnoza różnicowa torbieli kostnych przeprowadzana jest przede wszystkim w kościach nowotworowych - łagodnych i złośliwych.

Komplikacje

Najczęstszymi powikłaniami torbieli kości są:

niszczenie kości;
skrócenie i deformacja (skrzywienie) kończyny - rozwija się na tle masywnego niszczenia tkanki kostnej;
zaburzenia neurologiczne - z porażką kręgów;
powstawanie przykurczów (sztywność) w pobliskich stawach.

Leczenie torbieli kostnych

Leczenie torbieli kości może być zachowawcze lub chirurgiczne..

Podstawą leczenia zachowawczego są następujące cele:

maksymalne unikanie stresu na kości (nawet w przypadku braku złamania). Aby to zrobić, przy kruszeniu kończyny dolnej stosuje się kule, z ramieniem zawieszonym na bandażu na szaliku lub przy użyciu bardziej nowoczesnych urządzeń do zawieszania;
w przypadku patologicznego złamania - nałożenia gipsu. Mobilizacja kończyny w tym samym czasie trwa średnio 6 tygodni;
przebicie;
ćwiczenia terapeutyczne (terapia ruchowa).

Cystę nakłucia stosuje się w celu:

przyspieszyć proces dojrzewania torbieli (punkcja działa jak mechaniczna stymulacja, na którą reaguje tkanka kostna wraz z rozwojem tworzenia torbieli);
wyodrębnić zawartość torbieli.

Przebicie torbieli kości różni się od konwencjonalnych nakłuć innych metod wykonywania jamy brzusznej. Funkcje obejmują:

do nakłuć stosować specjalne igły do znieczuleń śródkostnych. W tym samym czasie wykonuje się wielokrotną perforację (tworząc dużą liczbę otworów) w ściankach torbieli, aby zmniejszyć ciśnienie wewnątrz;
jama jest płukana wodą destylowaną lub solą fizjologiczną, usuwając w ten sposób produkty rozkładu (rozkład) i enzymy, nie dopuszczając do dalszego niszczenia tkanki kostnej;
następnie płukanie przeprowadza się za pomocą 5% roztworu kwasu e-aminokapronowego - w ten sposób fibrynoliza zostaje zneutralizowana ("odjeżdża" fibryną, która stanowi podstawę tkanki łącznej);
w końcowej fazie aprotynina jest wstrzykiwana do jamy torbieli;
z dużą torbielą, triamcynolon lub hydrokortyzon można podawać pacjentom w wieku powyżej 12 lat;
jeśli torbiel jest aktywna, takie nakłucia wykonuje się 1 raz na 3 tygodnie, jeśli jest zmniejszona - 1 raz w ciągu 4-5 tygodni. W celu utrzymania trwałości zwykle potrzeba 6-10 nakłuć..

W przypadku leczenia zachowawczego ważne jest regularne przeprowadzanie badań rentgenowskich w celu kontrolowania zmian.

Fizjoterapia jest zalecana, gdy tylko pojawią się oznaki spadku jamy torbieli.

Leczenie chirurgiczne odbywa się ściśle według wskazań - są to:

nieskuteczność terapii zachowawczej;
rozwój objawów neurologicznych - szczególnie groźba zgniecenia rdzenia kręgowego;
ryzyko znacznego zniszczenia kości.

Podczas zabiegu wykonuje się regionalną resekcję (rzeźba) dotkniętego obszaru, a powstałą wadę usuwa się plastikiem za pomocą naturalnych lub sztucznych przeszczepów hipoalergicznych..

W fazie aktywnej interwencja chirurgiczna jest przeprowadzana tylko w skrajnych przypadkach, ponieważ zwiększa się ryzyko uszkodzenia strefy zarodkowej, co może prowadzić do znacznego opóźnienia wzrostu kończyny. Zauważono również, że gdy jama wchodzi w kontakt ze strefą zarodkową, zwiększa się ryzyko nawrotów - nawroty torbieli kości.

Zapobieganie

Ponieważ przyczyny powstawania torbieli kostnych nie są znane, nie ma konkretnych metod zapobiegania.. Aby zmniejszyć ryzyko rozwoju tych formacji jest możliwe, stosując się do następujących zaleceń:

zapobieganie wszelkim zaburzeniom naczyniowym, ponieważ mogą one prowadzić do pogorszenia miejscowego przepływu krwi z późniejszym tworzeniem się torbieli kości, a jeśli takie naruszenia już nastąpiły - ich szybkie wykrycie i leczenie;
zapobieganie zapaleniu kości i szpiku, jego rozpoznanie i eliminacja w odpowiednim czasie;
unikanie negatywnych czynników fizycznych i chemicznych;
identyfikacja i zatrzymanie zaburzeń hormonalnych, które mogą wywołać rozwój torbieli kości.

Rokowanie dla torbieli kości

Prognozy dotyczące torbieli kości są często korzystne. Po zmniejszeniu jamy (zmniejszeniu lub nawet zarośnięciu) następuje całkowite wyleczenie, a zdolność pacjenta do pracy w odległym okresie nie cierpi. Czasami możliwy jest nawrót..

Długotrwałe negatywne konsekwencje mogą wystąpić w postaci przykurczów i / lub masywnego niszczenia tkanki kostnej..

Jednak dzięki szybkiemu wykryciu i leczeniu, skrupulatnemu przestrzeganiu zaleceń lekarskich, takie konsekwencje rzadko się rozwijają..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant