Wewnątrzkomórkowy drobnoustrój - mykoplazm powoduje bardzo nieprzyjemną chorobę zwaną mikoplazmozą. Patogenne mikroorganizmy często w połączeniu z innymi drobnoustrojami mogą stać się przyczyną zakaźnych i zapalnych procesów. Komórki ludzkie przestają działać, gdy są uszkadzane przez tego rodzaju drobnoustroje, których produkty odpadowe są toksyczne.
Mikroorganizmy niszczą cholesterol i kwasy tłuszczowe komórek pacjenta. Mycoplasma hominis może rosnąć w środowisku wolnym od komórek, przez co jest trudny do wykrycia dla układu odpornościowego. Mają trójwarstwową membranę, zawierają DNA i RNA, mogą być immunostymulantami lub immunosupresantami, przyczyniają się do rozwoju chorób układu oddechowego i chorób narządów płciowych.
Infekcyjna choroba zapalna, ma tylko warunkowe zagrożenie dla ludzkiego ciała. Dlatego wykrywanie drobnoustrojów bez objawów klinicznych nie oznacza wykrycia choroby. Mikoplazmoza może powodować każdą osobę, niezależnie od wieku i płci..
U mężczyzn mikroby, zajmując cewkę moczową, napletek, skórę głowy, gruczoł krokowy, pęcherzyki nasienne, narządy moszny, guzek nasienny, powodują zapalenie tkanki. Leczenie mykoplazmozależne jest po dokładnej diagnozie. Wymagane badania to:
- metoda bakteriologiczna;
- metoda serologiczna;
- reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR);
- oznaczanie antygenów mykoplazmatycznych za pomocą ELISA i REEF;
- metoda aktywowanych cząstek;
- metoda sondy genetycznej;
Mikoplazmy mają niewielkie rozmiary i prostą organizację z wyraźnym polimorfizmem. Ich błona komórkowa zawiera antygeny podobne do ludzkich antygenów. Obecnie mykoplazmy są jedną z głównych przyczyn rozwoju wielu chorób zapalnych układu moczowo-płciowego..
Mogą nawracać nie-gonokokowe zapalenie cewki moczowej, niespecyficzne zapalenie pochwy, poporodowe zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie gruczołu krokowego i inne. Choroba u mężczyzn przebiega bezobjawowo, brak jest silnej odpowiedzi immunologicznej, szybkiej zmienności genomu, naturalnej oporności na antybiotykoterapię..
Do badania komórki nabłonkowe są zdrapywane z kanału szyjki macicy, cewki moczowej, obszaru przeduroczkowego i napletka. Materiał do ustalenia diagnozy to nasienie, wydzielanie gruczołu krokowego, mocz. Gdy mikoplazmoza u mężczyzn pojawiła się zaczerwienienie, obrzęk szczęk zewnętrznego otworu cewki moczowej, z którego uwalniany jest ropny płyn. Pacjenci z mykoplazmą odczuwają takie same objawy, jak w przypadku ostrej rzeżączki. Mocz jest mętny lub nawet przezroczysty, zawiera włókna mucopurulentne.
Nieodpowiednie leczenie prowadzi do przewlekłego mikoplazmalnego zapalenia cewki moczowej z objawami łagodnego świądu w cewce moczowej i pieczeniem. Chorobie może towarzyszyć uszkodzenie stawów, zapalenie spojówek, zespół Reitera, prowadzić do bezpłodności. Agresywność drobnoustrojów narusza ruchliwość plemników, pojawiają się niedojrzałe formy ze zmienioną morfologią komórek. Większość mężczyzn odczuwa ból w mosznie, obrzęk skóry, uszkodzenie jąder i ich przydatków, dyskomfort w kroczu, upośledzenie funkcji erekcji i trudności z oddawaniem moczu..
Takie objawy mogą wskazywać na obecność zapalenia gruczołu krokowego, wraz z tym może rozwijać się impotencja. Ze znacznym zmniejszeniem odporności u mężczyzn choroba jest komplikowana przez ropień gruczołu krokowego. Często pacjenci cierpią z powodu ostrego i przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek i zapalenia pęcherza moczowego. Produkty lecznicze są określane z uwzględnieniem cech ludzkiego ciała, biologii i szczepów patogenu.
Na tej podstawie można przepisać antybiotyki z grupy tetracyklinowej, leki przeciwgrzybicze i przeciwpierwotniacze, makrolidy i linkozaminy. Pod koniec przebiegu leczenia mykoplazmy wykonuje się dodatkowe badania diagnostyczne, po 2-3 tygodniach przeprowadza się badanie kontrolne. W ten sposób sprawdza się jakość leczenia i nazywa się ją metodą sparowanej surowicy.
Aby to zrobić, użyj wskaźników pierwszej próbki krwi do szóstego dnia choroby, aw ciągu dwóch tygodni na sekundę. W celu zapobiegania tej chorobie mężczyźni powinni unikać infekcji, w tym celu należy stosować metody antykoncepcji barierowej. Wskazane jest, aby stale przechodzić badania profilaktyczne. Ponieważ mikoplazmoza wiąże się z pojawieniem się niektórych innych zakażeń podczas leczenia, należy to wziąć pod uwagę..
Zaleca się podawanie anty-trichomon, leków przeciwgrzybiczych. Hepatoprotektory zmniejszają ryzyko powikłań w wątrobie, immunomodulatory zwiększają odporność. Aby wyeliminować dysbakteriozę zaleca się stosowanie jogurtów, laktowitów itp. W przypadku przewlekłego przebiegu choroby stosuje się fizjoterapeutyczne metody leczenia..