Hipochromia w ogólnej analizie krwi, którą pokazuje?

Barwienie metodą plamkową i jej cecha morfologiczna jest ważną techniką laboratoryjną w badaniu erytrocytów. Przed badaniem mikroskopowym można policzyć liczbę czerwonych krwinek i określić poziom hemoglobiny.

Przy niskim poziomie czerwonego barwnika krwi na tle normalnej zawartości czerwonych ciałek krwi hematolog oblicza wskaźnik barwy (CP). Jeśli jego wartość jest niższa niż 0,8, diagnozą jest "hipochromia".

Rozpoznanie wymaga wyjaśnienia, ale na tych danych można polegać w celu dalszego badania mikroskopowego czerwonych krwinek..

W przypadku hipochromii w końcowym wyniku ogólnego badania krwi istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że u pacjenta rozwinie się anemia niedobarwliwa (mikrocytarna). Aby wyjaśnić diagnozę, bierze się pod uwagę zarówno jakościową, jak i ilościową charakterystykę krwi..

Treść artykułu:

  • Wcześniejsze badanie morfologiczne
  • Analiza jakościowa i ilościowa
  • Wielkość komórki jako ważny wskaźnik
  • Intensywność barwienia erytrocytów
  • Stopnie hipochromii
  • Wiarygodny objaw anemii niedoboru chromochłonnego
  • Przyczyny hipochromii
  • Objawy i leczenie

Wcześniejsze badanie morfologiczne

Wskaźnik koloru (CPU), który charakteryzuje ogólny stan czerwonych krwinek, można obliczyć za pomocą prostej i niezawodnej formuły:

CPU = (Hb, g / l • 3) / pierwsze trzy wartości całkowitej zawartości krwinek czerwonych

Możliwe wyniki i ich interpretacja:

  • CP mieści się w zakresie 0,85-1,05 - norma zawartości erytrocytów zawierających wystarczającą ilość hemoglobiny.

  • CP poniżej 0,8 - niedokrwistość niedobarwliwa (hipochromazja), gdy liczba erytrocytów jest prawidłowa, ale hemoglobina nie wystarcza.

  • CP powyżej 1,1 - hiperchromia (hiperchromia), powyżej 1,4 - występuje niedobór kwasu foliowego (witamina B12lub niedokrwistość złośliwa.

Wskaźnik koloru to stosunek hemoglobiny do czerwonych krwinek wyrażony w liczbach. Niedobór hemoglobiny i niski poziom wskaźnika barwy są oznaką niedoboru żelaza lub anemii sideroachre- stycznej z powodu upośledzonej syntezy hemoglobiny w erytroblastach. Warunki te są klasyfikowane jako anemie niedoboru krwi..

Od dokładności określania poziomu Hb i liczby czerwonych krwinek zależy od prawidłowego obliczenia wskaźnika koloru. Te kryteria określają obecność lub brak zespołu anemicznego..


Analiza jakościowa i ilościowa

Liczenie liczby czerwonych krwinek, przeprowadzonych przy użyciu analizatora hematologicznego, jest małoinwazyjne. W celu uzyskania pełnych informacji stosuje się analizę morfologiczną lub jakościową..

Co sprawia, że ​​badanie to jest możliwe:

  • Zbadaj rozmaz;

  • Określ wielkość czerwonych krwinek;

  • Wizualnie zobacz stopień nasycenia erytrocytów hemoglobiną.

Morfologiczne objawy anemii niedoboru chromochłonnego:

  • Hipochromia lub obecność nie wybarwionych anulocytów;

  • Hipochromia i mikrocytoza;

  • Pojawienie się schizocytów (fragmentów czerwonych krwinek) i normoblastów (młode komórki);

  • Polychromatofilia - stan, w którym rozmaz zawiera czerwone krwinki, które można zabarwić barwnikami kwasowymi i zasadowymi;

  • Fluktuacje lub brak reakcji z białą krwią.


Wielkość komórki jako ważny wskaźnik

Gdy odchylenia wartości CP od normy, hematolog analizuje wielkość czerwonych krwinek:

  • Erytrocyty o normalnej wielkości (normocyty) o wielkości 7-8 mikronów mogą być stosowane w niektórych rodzajach niedokrwistości;

  • Makrocyt (erytrocyty o średnicy powyżej 8 mm) - oznaka anizocytozy z przewagą makrocytów;

  • Mikrokuty (erytrocyty o średnicy mniejszej niż 8 mm) - oznaka niedokrwistości mikrocytarnej.

Gdy wystąpią odchylenia od normy, hematolog bada materiał za pomocą krzywej Price-Jones..


Intensywność barwienia erytrocytów

Ważnym kryterium oceny czerwonych krwinek jest intensywność ich barwienia:

  • Normochromia (normochromasia), gdy czerwone krwinki nasycone Hb wyglądają jak normalne komórki z małym jasnym punktem pośrodku komórki, procesor znajduje się w zakresie 0,85-1,0. Ten stan nie zawsze odpowiada normie, można go zaobserwować przy anemii normochromicznej.

  • Hiperchromia (hiperchromia), gdy mediana oświecenia nie odbiega od reszty erytrocytów z powodu nadmiernego nasycenia pigmentami. Procesor z więcej niż 1.1.

  • Hipochromia (hipochromia), kiedy mediana oświecenia jest nadmiernie duża, a brzeg komórki jest bardzo wąski ze względu na słabe nasycenie czerwonego pigmentu. Stan ten charakteryzuje się niską wydajnością czerwonych krwinek w ich funkcjach..

Lekarz, oceniając cechy czerwonych krwinek podczas badania morfologicznego, ujawni anemię i odzwierciedli diagnozę, wyciągając wnioski.


Stopnie hipochromii

Gradacja niedokrwistości niedoboru chromochłonnego:

  • 1 stopień - brzeg komórek jest kolorowy, strefa oświecenia większa niż zwykle;

  • 2 stopnie - centralne oświecenie jest szersze niż zwykle, zbliżając się do membrany, strefa kolorowa jest czysta;

  • 3 stopnie - tylko strefa w pobliżu membrany jest zabarwiona, erytrocyt jest wizualnie podobny do bladego pierścienia. Manifestuje z ciężką niedokrwistością, w bardzo zaawansowanych stadiach..

Bardzo często hipochromii towarzyszy mikrocytoza, objawy te są objawami anemii niedoboru chromochłonnego. Stają się jeszcze ważniejsze, jeśli konieczne jest odróżnienie anemii mikrocytarnych od siebie nawzajem lub odróżnienie ich od innych patologii krwi..


Wiarygodny objaw anemii niedoboru chromochłonnego

Następujące formy niedokrwistości występują w grupie niedokrwistości hypochromicznej:

  1. Niedokrwistość z niedoboru żelaza. Najczęstsza postać anemii niedoboru chromochłonnego.

    Charakterystyczne cechy:

    • Mikrocytoza w połączeniu z hipochromią;

    • Indeks kolorów jest poniżej normy;

    • Zredukowane poziomy żelaza w surowicy;

    • Pozytywna dynamika leczenia.

  2. Niedokrwistość żelaza (Sideroahresticheskaya). Poziom Hb w tej patologii stale maleje z powodu nieefektywnej absorpcji żelaza do miejsca syntezy hemoglobiny. Występuje w wyniku zatrucia przemysłowymi truciznami, chemikaliami, działaniami niepożądanymi leków, które wpływają na tworzenie czerwonych krwinek..

    Charakterystyczne cechy:

    • Niskie Hb;

    • Hochochromia;

    • Normalne poziomy żelaza;

    • Brak efektu stosowania leków o wysokiej zawartości żelaza.

  3. Żelazna anemia. Podstawą etiologii tej postaci niedokrwistości jest nadmierna hemoliza krwinek czerwonych, gruźlica, procesy ropne, patologia serca. Dotyczy hipochromicznych anemii mikrocytowych.

    Charakterystyczne cechy:

    • Niskie Hb;

    • Hochochromia;

    • Poziomy żelaza w surowicy są prawidłowe;

    • Brak efektu leczenia żelazem.

Dzięki połączeniu objawów różnych gatunków diagnozuje się mieszaną postać hipochromatozy..


Przyczyny hipochromii

Etiologia hipochromii opiera się na anemii niedoboru krwi..

Czynniki ryzyka przyczyniające się do rozwoju hipochromii i niedokrwistości:

  • Długotrwała lub przewlekła utrata krwi (GIT, macica);

  • Przewlekłe procesy zapalne (zapalenie jelit, resekcja narządów), prowadzące do upośledzonej absorpcji żelaza w przewodzie żołądkowo-jelitowym;

  • Nowotwory złośliwe przewodu żołądkowo-jelitowego (rak żołądka);

  • Zwiększone zapotrzebowanie na żelazo, witaminy i pierwiastki śladowe w czasie ciąży, laktacji, zwiększonego wzrostu u dzieci i młodzieży;

  • Brak żelaza i witamin, które pomagają w trawieniu z powodu gwałtownego spadku spożycia pokarmu w organizmie (z wegetarianizmem lub dietą).

Kliniczne objawy niedokrwistości, w zależności od ciężkości i poziomu hemoglobiny:

  • 1 stopień (łatwy) - poziom Hb jest poniżej normy, ale nie spada poniżej 90 g / l;

  • 2 stopnie (umiarkowane) - poziom Hb w zakresie 70-90 g / l, procesor poniżej 0,8, umiarkowana hipochromia jest odnotowywana podczas wizualnej oceny rozmazu;

  • Stopień 3 (ciężki) - poziom Hb jest niższy niż 70 g / l, obniżony jest procesor, podczas wzrokowej oceny rozmazu obserwuje się niedobór światła.

Im mniejszy stopień anemii, tym mniej wyraźne jej objawy.


Objawy i leczenie

Typowe objawy choroby charakterystyczne dla wszystkich rodzajów hipochromii:

  • Częste nieuzasadnione zawroty głowy i osłabienie;

  • "leci" przed oczami;

  • Zadyszka nawet przy minimalnym wysiłku fizycznym;

  • Zmniejszenie zdolności fizycznych (zmęczenie) i zdolności intelektualnych (upośledzenie koncentracji);

  • Tachykardia.

Kierunek leczenia hipochromem indywidualnie w każdym przypadku. Ważne jest, aby zidentyfikować przyczynę choroby i ją leczyć. Sukces terapii zależy od postaci anemii..

Na przykład w przypadku niedokrwistości z niedoboru żelaza należy przyjmować preparaty zawierające żelazo, w tym pokarmy bogate w ten pierwiastek i witaminy w diecie. Czas trwania leczenia niedokrwistości - 6 miesięcy lub dłużej.

W leczeniu anemii syderyczno-lądowej stosowanie leków zawierających żelazo jest nieskuteczne i szkodliwe, ponieważ prowokuje hemosyderozę tkanek. W takim przypadku należy przepisać witaminę B.6 doustnie (50-200 mg / dzień) i domięśniowo (100 mg 2 razy w tygodniu). Terapia trwa 2 miesiące lub dłużej (z dziedzicznymi patologiami). Aby zapobiec hemosyderozie i zmniejszyć stężenie żelaza w organizmie, zaleca się stosowanie deferoksaminy. Lek wiąże trójwartościowe żelazo, ale nie wpływa na żelazo hemoglobiny, ferrytynę, hemosiderynę.

W leczeniu niedokrwistości czerwonokrwinkowej należy najpierw wyeliminować jej przyczynę (stan zapalny), przeprowadzić leczenie podtrzymujące w postaci witaminy..