Dystrofia siatkówki

Treść artykułu:

  • Co to jest dystrofia chorioretinalna?
  • Przyczyny dystrofii naczyniówki
  • Objawy dystrofii kosmówkowej
  • Rozpoznanie dystrofii naczyniówki
  • Leczenie dystrofii naczyniówki

Co to jest dystrofia chorioretinalna?

Dystrofia chrioretinalna (CHRD) jest dystrofią centralnej części siatkówki. Synonimy: dystrofia centralna, dystrofia starcza, dystrofia plamki. Jest to patologia związana z wiekiem, która występuje w wieku 50-60 lat i częściej występuje u kobiet..

Wraz ze zwyrodnieniem siatkówki związanym z wiekiem, w siatkowej (centralnej) strefie siatkówki dochodzi do stopniowych nieodwracalnych zmian, których skutkiem jest znaczna utrata widzenia centralnego. Tkanka siatkówki zostaje zastąpiona tkanką włóknistą z tworzeniem blizn. Zwykle proces ten rozwija się równolegle w obu oczach, ale w niektórych przypadkach może wystąpić przed czasem na jednym oku..

Nawet w ciężkich przypadkach CRHD nie prowadzi do całkowitej ślepoty, ponieważ widzenie peryferyjne pozostaje w normalnym zakresie. Jednak to całkowicie traci zdolność do wykonywania pracy, która wymaga wyraźnego widoku (czytanie, pisanie, prowadzenie samochodu itd.). 

Częstość występowania choroby wzrasta wraz z wiekiem: w wieku 51-64 lata wynosi ona 1,6% całkowitej populacji, w wieku 65-74 lata - 11%, w ciągu 75 lat - 28%.

Choroba ma przewlekły, powoli postępujący przebieg. Powinno być odróżnione od odwarstwienia siatkówki - są to różne patologie..

Przyczyny dystrofii naczyniówki

Przyczyny i etiologia obrońców praw człowieka nie są w pełni zrozumiane..

Lista czynników, które zwiększają prawdopodobieństwo jego rozwoju, obejmuje:

  • Dziedziczna predyspozycja;

  • Osłabienie układu odpornościowego;

  • Zaburzenia krążenia w układzie naczyniowym oka;

  • Patologie endokrynologiczne (cukrzyca);

  • Krótkowzroczność (krótkowzroczność) średniego i wysokiego stopnia;

  • Problemy z układem sercowo-naczyniowym (nadciśnienie tętnicze, miażdżyca);

  • Nadmierna ekspozycja oczu na promieniowanie ultrafioletowe;

  • Infekcyjne, toksyczne lub traumatyczne uszkodzenie oczu;

  • Zła dieta;

  • Mając złe nawyki.

Dystrofia chrioretinalna rozwija się pod wpływem kombinacji czynników. Może to być zarówno choroba wrodzona z autosomalnym dominującym typem transmisji, jak i konsekwencja procesu infekcyjno-zapalnego..

 Dodatkowe czynniki ryzyka obejmują:

  • Płeć żeńska;

  • Jasna pigmentacja skóry i tęczówki;

  • Palenie nadużycie;

  • Chirurgiczne leczenie zaćmy w historii.


Objawy dystrofii kosmówkowej

Wyróżnia się dwie formy CHRD: nieistniejąca (sucha, zanikowa) i wysiękowa (mokra).

Suchy dystrofia niedodawcza jest wczesną postacią choroby i występuje w 85-90% przypadków. Charakteryzuje się zaburzeniami metabolicznymi między naczyniami a siatkówką oka. Substancje koloidalne (produkty degradacji) gromadzą się pomiędzy podstawową warstwą utworzoną przez błony naczyniowe i siatkówkowe a nabłonkiem pigmentowym siatkówki, następuje redystrybucja pigmentu i atrofia nabłonka barwnikowego..

Choroba zaczyna się bezobjawowo i postępuje powoli. Ostrość wzroku pozostaje normalna przez długi czas, ale może występować skrzywienie linii prostych, dualizm, zniekształcenie kształtów i rozmiarów obiektów. Stopniowo obraz staje się rozmazany podczas patrzenia prosto (jak przez warstwę wody), ostrość wzroku zaczyna spadać. Proces ten może ustabilizować się na pewnym etapie, ale może również doprowadzić do całkowitej utraty widzenia centralnego..

W drugim oku choroba zaczyna się rozwijać nie później niż pięć lat po pierwszej zmianie. W 10% przypadków sucha dystrofia zamienia się w cięższą mokrą postać. Kiedy to nastąpi, przenikanie płynów (krwi) przez ściany nowo utworzonych naczyń i ich gromadzenie pod siatkówką.

Dystrofia wysiękowa ma cztery etapy rozwoju:

  1. Oderwanie nabłonka barwnikowego. Ostrość widzenia utrzymuje się, niewielkie objawy dalekowzroczności lub astygmatyzmu, pojawienie się mgły lub mętnych miejsc przed oczami są możliwe. Proces może mieć odwrotny rozwój (prileganie miejsc oderwania).

  2. Oderwanie neuroepithelium. Znaczące zmniejszenie widzialności dodaje się do powyższych objawów, w tym utraty umiejętności czytania i pisania. Istnieją niewyraźne granice i obrzęki strefy oderwania, patologiczna proliferacja naczyń krwionośnych.

  3. Krwotoczne oderwanie pigmentu i neuro-nabłonka. Wizja pozostaje niska. Powstaje duże różowo-brązowe centrum pigmentu z wyraźnymi granicami. Cystic modified siatkówka wystaje do ciała szklistego. Kiedy dochodzi do zerwania nowo powstałych naczyń krwotoki.

  4. Etap bliźniaczy. Tkanka włóknista tworzy się w miejscu urazu i tworzy się blizna..


Rozpoznanie dystrofii naczyniówki

Diagnozę przeprowadza się na podstawie wywiadu pacjenta, ostrości wzroku, oftalmoskopii, campimetrii i testu Amslera (centralne testy pola widzenia).

Z instrumentalnych metod diagnostycznych są stosowane:

  • Komputerowa perymetria;

  • Laserowa tomografia skaningowa siatkówki;

  • Electroretinography;

  • Fluorescencyjna angiografia dna oka.


Leczenie dystrofii naczyniówki

Wybór leczenia zależy od formy i etapu procesu. Głównym celem jest jego stabilizacja i rekompensata. Metody leczenia: medyczne, laserowe, chirurgiczne.

W przypadku postaci nieistniejącej zaleca się wstrzyknięcia dożylne leków przeciwpłytkowych, leków przeciwzakrzepowych i angioprotektorów, leków rozszerzających naczynia krwionośne ("Cavinton"), przeciwutleniaczy ("Emoksipin"), terapii witaminowej. Leczenie powinno być ciągłe i przyjmować kursy 2 razy w roku (jesienią i wiosną).

W przypadku wysiękowego kształtu, ogólne i miejscowe leczenie jest możliwe, koagulacja laserowa (kauteryzacja) siatkówki jest możliwa w celu wyeliminowania obrzęku i zniszczenia błony nowonaczyniowej (utworzonej z naczyń patologicznych). Pozwala to na zawieszenie dalszego rozwoju procesu dystroficznego..

Leczenie chirurgiczne stosuje się w celu poprawy dopływu krwi do tylnej części oka. Może to być witrektomia (usunięcie części ciała szklistego), odbudowa naczyń krwionośnych, rewaskularyzacja (przywrócenie prawidłowej sieci naczyń mikrokrążenia).

Prognozy są generalnie niekorzystne, ponieważ niemożliwe jest przywrócenie wzroku. Ale nawet przy całkowitej utracie centralnego widzenia, pozostałości peryferyjne, wystarczające do samoobsługi w codziennym życiu i orientacji w przestrzeni..