Duodenostasis - objawy, przyczyny, leczenie, dieta z dudenostazą

Aby utrzymać istotną aktywność człowieka, niezbędne są stale składniki odżywcze. W procesie przetwarzania żywności w formie przyswajalnej, w której składniki odżywcze dostają się do krwi, bierze udział także dwunastnica, w której połknięta żywność zostaje podzielona. Dwunastnica jest prawie stale aktywna, stopień jej aktywności zależy od wielu czynników (spożycie żywności, pora dnia i tak dalej). Ale w niektórych przypadkach działanie to jest gwałtownie hamowane lub całkowicie się zatrzymuje - ten stan nazywa się duodenostazą (to znaczy w dosłownym znaczeniu, stagnacja w dwunastnicy).

Dane ogólne

Istotą duodenostazy jest niepowodzenie w przejściu miazgi (porcje pokarmu, częściowo już przetworzone) przez dwunastnicę 12. Wynika to z faktu, że perystaltyka jelita (faliste ruchy ścianek, które popychają grudkę pokarmu w kierunku od żołądka do jelita czczego) jest nieskoordynowana.

Zasadniczo tę patologię obserwuje się w młodym wieku - średnio od 20 do 40 lat. Kobiety cierpią najbardziej.

Podczas diagnozowania tego stanu często popełniane są błędy (możliwe, że rolę odgrywa częsta nieobecność zmiany organicznej), dlatego wybrana została niewłaściwa taktyka leczenia chirurgicznego. 

Przyczyny Duodenostasis

Może wystąpić dezodenostaza:

• pierwotny - jeśli nie ma patologii ze strony innych narządów, co może prowadzić do stagnacji w dwunastnicy;
• wtórne - sprowokowane przez inne choroby i stany patologiczne.

W bezwzględnej większości rozwija się duodenostaza z powodu takich zmian żołądkowo-jelitowych, jak:

• choroby przewlekłe (głównie zapalne);
• guzy.

Najczęściej choroby prowadzą do powstania duodenostazy:

• żołądek;
• Wrzód dwunastnicy;
• układ wątrobowo-żółciowy (wątroba i drogi żółciowe);
• trzustka.

Zasadniczo rozwija się duodenostaza ze względu na:

• zapalenie żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka);
• zapalenie dwunastnicy (zmiana zapalna błony śluzowej dwunastnicy 12;
• wrzód żołądka;
• owrzodzenie dwunastnicy;
• zapalenie pęcherzyka żółciowego (zapalenie ściany pęcherzyka żółciowego) - z kamieniami lub bez kamieni (kamieni) w świetle;
• zapalenie trzustki (zapalenie trzustki).

Oddzielna grupa przyczyn duodenostazy - tych, które powodują mechaniczne przeszkody w przejściu pieluchy przez 12 dwunastnicy. Taką mechaniczną przeszkodą może być:

• wewnętrzne (zablokowanie światła dwunastnicy);
• zewnętrzne (jego kompresja z zewnątrz przez różne struktury jamy brzusznej).

Światło dwunastnicy może być zablokowane:

• kamienie, które dostają się do bańki jelitowej (jej początkowa sekcja) z pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych;
• splot pasożytów.

Najczęściej dwunastnica jest wyciskana z zewnątrz:

• naczynia krezki (cienki film z tkanki łącznej, który zabezpiecza narządy jamy brzusznej do wewnętrznej powierzchni ściany brzucha). Taka kompresja może być obserwowana przy nietypowym ustawieniu tych naczyń;
• guzy jamy brzusznej (najczęściej - nowotwory dróg żółciowych, wątroby, trzustki i jelita grubego);
• tkanki łącznej powstałe podczas choroby adhezyjnej.

Przyczynami powstawania duodenostasis są:

• niewłaściwe powstawanie dwunastnicy podczas rozwoju płodowego, przez co zwężony jest jej prześwit;
• zgięcia dwunastnicze.

Często po operacji na brzuchu dochodzi do powstania duodenostazy, 12 wrzodów dwunastnicy oraz dróg żółciowych.. W tym przypadku scenariusz naruszenia może być inny - ze względu na uwalnianie kamieni do światła jelita, ściskanie zrostów i tak dalej..

Zdarza się, że stan dwunastkowy powoduje fizyczne niedogodności dla pacjenta, ale tylko w momencie stagnacji - nie stwierdza się żadnych zaburzeń ze strony dwunastnicy lub sąsiednich narządów. W takim przypadku należy podać czysto funkcjonalną awarię, której przyczynę uważa się za:

• zaburzenia autonomiczne (niewydolność autonomicznego układu nerwowego, która zapewnia funkcjonowanie narządów wewnętrznych);
• choroby ośrodkowego układu nerwowego;
• patologia układu hormonalnego (w szczególności te narządy, które produkują hormony niezbędne do normalnego funkcjonowania przewodu żołądkowo-jelitowego).

Rozwój państwa

Podczas tej patologii istnieją trzy etapy:

• odszkodowanie - W przeciwieństwie do okresowej stagnacji dwunastnica 12 radzi sobie z jej obowiązkami funkcjonalnymi;
• subkompensaty (niepełna rekompensata) - wrzód dwunastnicy częściowo radzi sobie z obowiązkami;
• dekompensacja - 12-jelito jest całkowicie "wyłączone" z procesu trawienia.

Włączone etapy kompensacji upośledzona ruchliwość (aktywność motoryczna) dwunastnicy pojawia się od czasu do czasu, są niestałe i niewyraźne. Może to dotyczyć niektórych części jelita: niektóre części ściany jelita są spasowane, inne są rozluźnione.. Z tego powodu ruchy perystaltyczne dwunastnicy przechodzą losowo, zawartość może być wrzucona z powrotem do początkowego odcinka jelita - jego żarówka.

Włączone etapy subkompensacji Zaburzenia perystaltyki stają się częstsze, istnieje ciągła natura chaotycznych ruchów perystaltycznych. Odźwiernik (końcowy fragment żołądka przechodzący do bańki dwunastnicy) i część żołądka (część sąsiadująca z odźwiernikiem) są wciągane do procesu. Strażnik może się gapić (to jest trwale na wpół otwarte lub otwarte, czego normalnie nie powinno się obserwować).

Zwróć uwagę

Jeśli zaostrza się stagnacja w dwunastnicy, następuje wrzucenie jej treści do żołądka (tzw. Refluks dwunastkowy).

Włączone etap dekompensacji perystaltyka dwunastnicy jest trwale upośledzona. Niższe jelita rozszerzone. Z powodu ciągłego rzucania treści pokarmowej w żołądek, jej błonę śluzową zapala (refluks-żołądek), żołądek jest rozciągnięty.

W przypadku dalszego rozwoju duodenostazy, proces zapalny z powodu stagnacji w dwunastnicy może rozprzestrzenić się na drogi żółciowe, pęcherzyk żółciowy i trzustkę.. Powstaje błędne koło: patologie przewodu pokarmowego wywołują duodenostazę, a to tylko pogarsza przebieg tych chorób..

Objawy dwunastnicy

Manifestacje dwuastegastazy dzielą się na dwie grupy:

• dyspeptyczne (zmiany w przewodzie pokarmowym);
• zatrucie.

Objawy dyspeptyczne to:

• ból brzucha;
• odbijanie;
• nudności;
• niedomykalność;
• wymioty;
• dudnienie w żołądku;
• wzdęcia w górnej części brzucha (wzdęcia);
• uczucie niezrozumiałego dyskomfortu w górnej części brzucha, którego pacjent naprawdę nie może scharakteryzować.

Charakterystyka bólu w dwunastnicy:

• ból występuje krótko po posiłku (od pół godziny do 40 minut);
• zlokalizowane w okolicy nadbrzusza (pod mostkiem), mogą być również zakłócone pod łukiem żebrowym po prawej stronie;
• napadowe skurcze, które zatrzymują się na pewien czas, a następnie staje się łatwiejsze dla pacjenta;
• we wczesnych stadiach choroby może ustąpić po wymiotach (często pacjenci sami wywołują wymioty w celu złagodzenia stanu), na etapie dekompensacji - nie.

Charakterystyka nudności:

• stały, z postępem wyniszczających pacjentów;
• w początkowych stadiach choroby może ustąpić po wymiotach, wraz z postępem - nie;
• towarzyszy uczucie obrzydzenia do jedzenia.

Zwróć uwagę

Rzepienie jest lekką wersją wymiotów, w której zawartość żołądka i dwunastnicy 12 wychodzi małymi porcjami przez usta, podczas gdy nie dochodzi do konwulsyjnego skurczu ścian przewodu żołądkowo-jelitowego..

W przypadku duodenostazy, niedomykalność może stopniowo zostać zastąpiona przez wymioty..

Charakterystyka wymiotów:

• najczęściej występuje krótko po posiłkach;
• w śladowych śladach żółci;
• w początkowych stadiach patologii przynosi ulgę, na etapie dekompensacji - nie.

Zatrucie jest spowodowane tym, że częściowo pozostając w dwunastnicy, częściowo przetworzona żywność zaczyna się fermentować, a produkty fermentacji są wchłaniane do krwi.. Następujące oznaki zatrucia występują:

• zmęczenie, nieproporcjonalne do wykonywanej pracy;
• zmieniona reakcja na zdarzenia w okolicy - u niektórych pacjentów jest to apatia, w innych - drażliwość;
• utrata apetytu, a na etapie dekompensacji - całkowity brak;
• z postępem duodenostazy - zubożeniem i postępującą utratą wagi.

Zwróć uwagę

Jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte, rozwija się bardzo ciężkie zatrucie, w wyniku którego przede wszystkim cierpią nerki i serce, a następnie rozwija się niewydolność wielu narządów (niezdolność wszystkich narządów do wykonywania ich funkcji), co może prowadzić do śmierci pacjenta.

Diagnostyka

Skargi pacjenta z powodu rozwoju duodenostazy nie są specyficzne - trudno je zdiagnozować.

Dane z badania fizykalnego (badanie, palpacja, stukanie i słuchanie brzucha z fonendoskopem) również nie mają wysokiego stopnia informatywności, ponieważ mogą być charakterystyczne dla wielu chorób i stanów przewodu pokarmowego zarówno indywidualnie, jak i zbiorczo. Podczas badania można ustalić utratę masy ciała pacjenta, ale tylko w późniejszych stadiach dwunastnicy. Podczas badania palpacyjno-czuciowego górnej części brzucha stwierdzono ból, który może być charakterystyczny dla wielu zmian przewodu pokarmowego w tej lokalizacji. Słuchając brzucha w późnych stadiach dwunastnicy, dochodzi do osłabienia hałasu jelitowego.

Jest ważny

Gastroenterolog i chirurg powinni wspólnie zbadać pacjenta z podejrzeniem duodenostazy..

W celu wyjaśnienia obrazu uciekać się do dodatkowych metod badania..

W rozpoznaniu dwunastnicy może pomóc wyniki instrumentalnych metod badania, takie jak:

• esophagogastroduodenoscopy (EFGDS) - badanie żołądka i dwunastnicy za pomocą sondy ze zintegrowaną optyką;
• radiografia przejścia baru do jelita cienkiego - pacjentowi podaje się zawiesinę baru do picia, po czym bada się jej przejście przez dwunastnicę;
• dwunastnicza intubacja - wprowadzenie do dwunastnicy sondy z metalową oliwką na końcu, przez którą gromadzone są zawartość dwunastnicy;
• badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej;
• relaksacyjna dwunastniczość - pacjentowi podaje się leki antycholinergiczne, co prowadzi do zmniejszenia tonu dwunastnicy, po czym pacjentowi podaje się zawiesinę baru do picia i wykonuje się prześwietlenie;
• manometria antroduodenalna - jednoczesny pomiar ciśnienia w żołądku, dwunastnicy i jelicie czczym Badania prowadzone są przy użyciu specjalnych cewników i czujników;
• angiografia krezkowa - wprowadzenie środka kontrastowego do krwiobiegu, a następnie badanie rentgenowskie naczyń krezkowych, w których zmiany mogą również odgrywać rolę w wystąpieniu duodenostazy.

Zwróć uwagę

Gdy EFGDS na dwunastnicy wskazują na objawy endoskopowe, takie jak rozdzianie (ciągłe otwarcie) odźwiernika w żołądku, rzucanie treści pokarmowej i żółci do żołądka, rozluźnienie dwunastnicy 12.

Jeśli choroba charakteryzuje się długim przebiegiem, wówczas zmiany w dystrofii można zaobserwować w błonie śluzowej dwunastnicy (przerzedzenie spowodowane niedożywieniem tkanek). Aby potwierdzić zmiany dystroficzne śluzu, za pomocą EFGDS wykonuje się biopsję - zrywanie małego kawałka tkanki w różnych miejscach w celu późniejszego zbadania pod mikroskopem.

Jest ważny

Wysoka efektywność radiografii z barem wynika z faktu, że jest to środek kontrastowy - różni się od tkanek ciała obrazem radiologicznym. Dlatego używając kontrastu można jednoznacznie ocenić, w jaki sposób opróżnia się dwunastnicę z baru. W stanie normalnym opróżnianie odbywa się z pewnym spowolnieniem, ponieważ bar jest zatrzymywany w fałdach i zagięciach dwunastnicy 12 - jednak przesuwa się w stronę jelita czczego.

Przy obserwacji dwunastnicy obserwuje się nie tylko opóźnienie w rozwoju baru, ale także jego rzucanie w kierunku przeciwnym do żołądka, co ma miejsce w wyniku przeciw-perystaltyki (ruchy ściany dwunastnicy w kierunku żołądka). Najważniejszą cechą w badaniu radiograficznym z użyciem baru jest opóźnienie o więcej niż 40 sekund..

W duodenostazie podczas intubacji dwunastnicy usuwa się stojącą zawartość dwunastnicy zmieszaną z żółcią. Za pomocą tej metody można również ocenić perspektywy rozwoju zatrucia przez produkty fermentacji w dwunastnicy..

Badanie ultrasonograficzne narządów jamy brzusznej pozwala określić ich patologię, która mogłaby wywołać dwunastnicę - na przykład uciskanie dwunastnicy przez guz wątroby lub trzustki, zrosty lub nieprawidłowe naczynia.

W warunkach duodenostazy z relaksacyjną diodenografią i manometrią antroduodenalną należy podać:

• zmniejszenie tonu ściany dwunastnicy;
• rozszerzenie jego jamy;
• zatłoczenie treści pokarmowej i brak jej ruchu w jelicie czczym.

Ze względu na angiografię naczyń krezkowych można określić ich nietypowe umiejscowienie, dlatego są w stanie naciskać na dwunastnicę, powodując w ten sposób powstawanie duodenostazy.

Metody badań laboratoryjnych nie są wystarczająco informacyjne..  Są one wykorzystywane do uzyskania holistycznego obrazu diagnostycznego z podejrzeniem duodenostazy:.

• pełna morfologia krwi - w trakcie rozwoju procesu zapalnego w błonie śluzowej żołądka z powodu wrzucenia do niego treści dwunastnicy 12 (refluksowo-żołądkowe zapalenie żołądka), jak również uszkodzenia ciała przez zatrucie, możliwe jest zwiększenie liczby leukocytów we krwi i ESR;
• badanie mikroskopowe zawartości dwunastnicy dwunastnicy, uzyskane przez sondowanie - określa produkty fermentacji treści pokarmowej;
• badanie materiału do biopsji dwunastnicy;
• analiza moczu - w przypadku ciężkiego zatrucia na etapie dekompensacji stwierdza się takie objawy uszkodzenia nerek, jak obecność cylindrów (odciski różnych komórek) i erytrocytów, zmiany ciężaru właściwego moczu.

Diagnostyka różnicowa

Ze względu na typowe objawy, diagnostykę różnicową duodenostazy przeprowadza się przy wielu chorobach przewodu pokarmowego, charakteryzujących się bólem brzucha, odbijaniem, nudnościami i wymiotami.. Najczęściej pojawia się zamieszanie z chorobami takimi jak:

• ostre i zaostrzenie przewlekłego zapalenia żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka);
• ostre i zaostrzenie przewlekłego zapalenia dwunastnicy (zapalenie błony śluzowej dwunastnicy 12);
• wrzód żołądka;
• owrzodzenie dwunastnicy;
• choroba przylepna jamy brzusznej.

Leczenie dwustenostatyczne

W przypadku objawów charakterystycznych dla duodenostazy zaleca się hospitalizację pacjenta do oddziału gastroenterologii.. Patologia jest traktowana metodami:

• konserwatywny;
• operacyjny.

Nawet jeśli leczenie zachowawcze nie daje oczekiwanego rezultatu, nadal trzeba zacząć od niego - pomoże to przygotować pacjenta do operacji.. 

Zachowawcze leczenie duodenostazy to:

• dieta zgodna z pacjentem;
• ćwiczenia terapeutyczne;
• masaż brzucha;
• płukanie jelita;
• farmakoterapia, która polega na stosowaniu prokinetyki (leki poprawiające motorykę jelit), przeciwskurczowej i witamin.

Podstawowe wymagania dietetyczne dla duodenostazy są następujące:

• częste posiłki frakcyjne;
• małe porcje jedzenia;
• żywność powinna być bogata w składniki odżywcze (białka, tłuszcze, węglowodany) i witaminy, ale z ograniczoną zawartością błonnika.

Badano wpływ normalizacji wagi - jeśli wokół narządów wewnętrznych tworzy się warstwa tłuszczu, co przyczynia się do tego, że jelito znajduje się w normalnej pozycji.. Wynik:

• normalizacja czynności jelit;
• Ostrzeżenie przed zaginaniem;
• zapobieganie ciśnieniu z nieprawidłowo ustawionych statków (wspierane przez osobliwą amortyzację).

Fizjoterapia pomaga wzmocnić układ mięśniowy tułowia - jeśli jest osłabiony, wpływa negatywnie na napięcie jelitowe.

Zwróć uwagę

Masaż brzucha pomaga poprawić krążenie krwi w jelicie, a tym samym poprawić jego funkcję. Pacjenta można uczyć technik samodzielnego masażu.

Zaletą płukania jest poprawa perystaltyki dwunastnicy, a tym samym normalizacja ewakuacji (ruchu) treści pokarmowej z dwunastnicy. Z tego powodu ustala się tę część procesu trawienia, za którą odpowiedzialna jest dwunastnica, i zapobiega się zatruciu organizmu produktami fermentacji..

Poprawa motoryki przewodu pokarmowego, prokinetyki przyczyniają się do promowania pokarmu ziemniaczanego w dwunastnicy i zapobiegają powstawaniu zatłoczenia w nim, tak więc tworzenie produktów fermentacji i zatrucia.

Przeciwskurczowe pokazane w atakach bólu spowodowanych chaotycznym skurczem włókien mięśniowych dwunastnicy.

Witaminy normalizuje procesy biochemiczne w ścianie dwunastnicy, poprawiając w ten sposób jej pracę.

Jest ważny

Jeśli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne (najczęściej obserwuje się je na etapie dekompensacji i często na etapie subskompensacji), wówczas konieczna jest chirurgiczna korekcja dwunastnicy..

Najczęściej wykonuje się dwuodenektomię (wycięcie zaatakowanej dwunastnicy 12), a koniec żołądka zaszywa się końcem jelita czczego po 12 dwunastnicy. Ale Przed wykonaniem wycięcia dwunastnicy lekarze stosują wszystkie opcje leczenia zachowawczego, pamiętając, że dwunastniczość w 30% przypadków nie daje oczekiwanego rezultatu.

Zapobieganie

Nie ma konkretnej profilaktyki, która pomogłaby zapobiec wystąpieniu duodenostazy. Konieczne jest podjęcie środków ostrożności, które pomogą uniknąć chorób żołądkowo-jelitowych, które powodują wystąpienie duodenostazy, aw przypadku objawów, które pojawiają się w przewodzie żołądkowo-jelitowym, należy je wykryć i leczyć na czas. Ważne jest także utrzymanie właściwej diety..

Prognoza

Rokowanie dla dwunastnicy jest niejednoznaczne. Będzie to korzystne dla zdrowia i życia w przypadku krótkotrwałego wykrywania i leczenia chorób, które mogą powodować dereodenostazę..

Szybkość rozwoju duodenostazy jest bardzo różna: od momentu pojawienia się tej patologii i jej pierwszych objawów do stanu dekompensacji może zająć od kilku tygodni do kilku lat. Chirurdzy znają przypadki, w których objawy dwunastnicy były okresowo obserwowane u pacjentów w wieku 25-35 lat i dopiero po tym czasie dwunastnica jelita zaczęła być całkowicie zatkana, którą trzeba było poddać leczeniu chirurgicznemu..

Jest ważny

Im dłużej obserwuje się dwunastnicę u pacjentów, a leczenie nie jest wykonywane, tym większe jest prawdopodobieństwo nieodwracalnych zmian w ścianie jelit, które pociągają za sobą niekorzystny wynik (w tym zgon z powodu ciężkiego zatrucia produktami fermentacji). Można to zaobserwować, gdy pacjenci ignorują leczenie, ponieważ do pewnego momentu objawy patologii były bezkrytyczne i, według pacjentów, mogły być tolerowane.

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant