Przyczyny i objawy zespołu hemofagocytarnego
Zespół hemofagocytarny i jego przyczyny
W ciągu ostatniej dekady osiągnięto znaczny postęp w badaniu biologicznych właściwości układu makrofagów, który jest uważany za biologiczny filtr krwi i limfy, pomaga w usuwaniu mikroorganizmów, komórek dotkniętych nowotworem i zainfekowanych wirusów, toksyn, metabolitów, pozostałości leków.
Jednojądrzaste fagocyty wątroby i śledziony, monocyty krwi, makrofagi węzłów chłonnych, makrofagi pęcherzykowe są zaangażowane w proces oczyszczania organizmu..
Zwiększona aktywność makrofagów prowadzi do nieregulowanej fagocytozy komórek krwi - jest to charakterystycznececha zespołu hemofagocytarnego (GFS). Choroba ta jest dziedziczna lub nabyta, należy do grupy zespołów histiocytarnych, łącząc choroby charakteryzujące się proliferacją monocytów, makrofagów i komórek dendrytycznych.
Objawy GFS
Objawy choroby opisano w 1952 r., Charakteryzujących się stabilną gorączką, zmniejszeniem składu substancji tworzących krew, wzrostem w wątrobie i śledzionie z objawami wyraźnego zespołu krwotocznego.
Pacjenci mają nieprawidłową czynność wątroby, podwyższone poziomy ferrytyny i transaminazyny, objawy neurologiczne z upośledzonym ośrodkowym układem nerwowym, podwyższone stężenie trójglicerydów w osoczu, koagulopatię z podwyższonym krzepnięciem krwi..
Obraz kliniczny wielu pacjentów to wzrost węzłów chłonnych, wysypki, żółtaczka i obrzęk. W czerwonej miazdze śledziony, sinusoidach wątroby, zatokach węzłów chłonnych, w szpiku kostnym i ośrodkowym układzie nerwowym z objawami HFS występuje rozlany naciek narządów i tkanek przez aktywowane makrofagi z objawami hemofagocytozy. W tym samym czasie tkanka limfatyczna jest zubożona. Biopsja wątrobowa wykazuje zmiany charakterystyczne dla chronicznego uporczywego zapalenia wątroby..
Znane są dwa różne stany i według początkowych objawów klinicznych są one trudne do odróżnienia od siebie..
1. Dziedziczna limfohistiocytoza hemofagocytarna jest autosomalną chorobą recesywną, w której ważną rolę odgrywa mutacja genu perforyny (20-40% przypadków HMHL).
2. Wtórna hemofagocytarna limfohistiocytoza - zespół aktywacji makrofagów z hemofagocytozą, który rozwija się w wyniku aktywacji immunologicznej układu jednojądrzastych fagocytów. W większości przypadków pacjenci z limfohistiocytozą hemofagocytarną nie mają niedoboru odporności. Rozwój GLH może być wywołany przez choroby reumatyczne, nowotwory złośliwe, choroby metaboliczne.
Formy zespołu hemofagocytarnego
Obecnie istnieją cztery formy choroby, z których trzy zidentyfikowały geny odpowiedzialne za syntezę białek. Są zaangażowani w cytotoksyczność, w której pośredniczą komórki CD8 T i NK, i kodują peroksynę, białko, które jest wprowadzane do dwuwarstwy lipidowej docelowej błony komórkowej i wyzwala jej śmierć..
Rozpoznanie zespołu hemofagocytarnego
Niesamowicie złożona diagnoza różnicowa między pierwotnym i wtórnym GLH w przypadku braku historii rodzinnej. Rozpoznanie wymaga histologicznej identyfikacji hemofagocytozy w narządach. Wykryte patologie są trudne do oceny na podstawie danych z biopsji szpiku kostnego, węzłów chłonnych lub biopsji wątroby. Testy immunologiczne, które wykazują hamowanie aktywności komórek NK i wzrost poziomu receptora interleukiny-2, nie są decydujące w diagnozie. Diagnozę GLH podejmuje się na podstawie kompleksu objawów, który obejmuje powiększenie wątroby, powiększenie śledziony, leukopenię, małopłytkowość, niedokrwistość, hipofibrynogeemię, hipertriglicerydemię, uszkodzenie OUN. Ostateczną weryfikację postaci choroby przeprowadza się na podstawie analizy genetycznej molekularnej. Najczęstszy wariant GFS U dorosłych GFS występuje w postaci IAGF. Infekcje wirusowe, szczególnie wywołane przez wirusa Epsteina-Barra (EBV), mogą inicjować zarówno pierwotne, jak i wtórne HGH.
Leczenie zespołu hemofagocytarnego
Leczenie należy rozpocząć we wczesnym stadium choroby. Wczesne leczenie immunosupresyjne, stosowanie leków przeciwwirusowych, plazmafereza i leczenie objawowe pomogą zapobiec nawrotom, zespołowi hemofagocytarnemu, ciężkim i uporczywym z nieodwracalnymi skutkami..
W leczeniu stosuje się protokół polikhemerapii, allogeniczny przeszczep komórek macierzystych krwi od zgodnego dawcy, co przyczynia się do stopniowego powrotu do zdrowia. Niestety ta choroba jest bardzo podstępna, często wykonywane splenektomia sprzyja regeneracji i dobremu samopoczuciu pacjentów, pozwalając im żyć i pracować normalnie.