Insulinoma jest łagodnym (rzadziej złośliwym) guzem trzustki, rozwijającym się na tle nieprawidłowego wzrostu komórek β zlokalizowanych w tzw. "Wysepki Langerhansa". Charakteryzuje się autonomiczną aktywnością hormonalną. W tej patologii hormon insuliny wytwarzany jest w nadmiarze, co prowadzi do ciężkiej hipoglikemii.
Uwaga: w hipoglikemii zrozumieć niski poziom glukozy we krwi.
Guz może rozwinąć się w dowolnej części gruczołu. Czasami ujawnia się lokalizacja pozatrzustkowa z lokalizacją w wątrobie, gruczole, ścianie żołądka, itp. Zazwyczaj jego rozmiar nie przekracza połowy do dwóch centymetrów średnicy.
Według statystyk medycznych, do 15% insuliny ma charakter złośliwy. W co trzecim przypadku dają ogniska wtórne - przerzuty..
Objawy insulinoma
U pacjentów z insuliną pacjenci cierpią na hiperinsulinizm i związane z nim napady hipoglikemii..
W szczególnie trudnych sytuacjach rozwijają się drgawki. Pacjent może wpaść w śpiączkę w przypadku ostrego spadku stężenia glukozy we krwi..
Kiedy niekontrolowane wytwarzanie insuliny często rozwija się zespół hipoglikemiczny, który jest połączeniem szeregu zaburzeń genetyki neuroglikopenicznej i adrenergicznej.
Przyczyną hipoglikemii jest całkowicie autonomiczna synteza insuliny przez komórki β i uwalnianie tego hormonu odpowiedzialnego za wykorzystanie glukozy w krążeniu ogólnoustrojowym.. U zdrowej osoby, gdy poziom cukru spada, insulina ulega zawieszeniu, ale w przypadku komórek insulinowych ten mechanizm ograniczający nie działa.
Przede wszystkim centralny układ nerwowy cierpi na hipoglikemię, ponieważ glukoza jest najważniejszym źródłem energii dla aktywności mózgu. W warunkach niedoboru energii rozwija się neuroglikopenia objawiająca się szerokim spektrum zaburzeń neurologicznych i psychiatrycznych.. Na tle przedłużonego braku węglowodanów w centralnym układzie nerwowym pojawiają się zmiany o charakterze dystroficznym (często nieodwracalne). Niedobór glukozy powoduje uwalnianie norepinefryny, kortyzolu, glukagonu i hormonu wzrostu (somatotropiny). Te hormony przeciwretrowirusowe z kolei określają kliniczne objawy adrenergiczne patologii..
W przypadku insulinoma istotne jest naprzemienne utajone fazy, napady hipoglikemii i okresy reaktywnej (odpowiedzi) hiperadreninemii.. W okresie tymczasowego osiadania (dobrostanu względnego) objawy hormonalnie czynnego raka trzustki to tylko nienormalnie wysoki apetyt (organizm stara się wypełnić brak substratów energetycznych). Na jego tle otyłość nie jest wykluczona.
Ostry atak hipoglikemiczny jest bezpośrednią konsekwencją niepowodzenia mechanizmów adaptacyjnych ośrodkowego układu nerwowego, w połączeniu z niewydolnością przeciwnowotworowych czynników hormonalnych.
Ważne: stan patologiczny rozwija się na pusty żołądek. W szczycie ataku poziom glukozy we krwi spada do wartości krytycznych (≤ 2,5 mmol / l).
Objawy neuroglikopeniczne:
- silne bóle głowy (ból głowy);
- brak koordynacji ruchów;
- osłabienie mięśni;
- zaburzenie świadomości;
- pobudzenie psychoruchowe (hiperkinezja, agresja, halucynacje, euforia).
Charakterystyczne objawy reaktywnej hiperadrenalinii:
- obfity zimny pot;
- drżenie (drżenie kończyn);
- żywy głód;
- szybki puls (tachykardia);
- zaburzenia wrażliwości (parestezje);
- uczucie strachu.
Ważne: ostra hipoglikemia jest usuwana we wprowadzaniu 5% glukozy. Po normalizacji stanu informacje o ataku nie są przechowywane w pamięci pacjenta..
Na tle gwałtownego spadku poziomu glukozy, odżywianie mięśnia sercowego jest upośledzone, co może spowodować jego niedokrwienie, aw rezultacie zawał serca. Częste epizody u mężczyzn mogą powodować impotencję seksualną.
W okresie między atakami zauważyć:
bóle mięśni;- objawy neurologiczne;
- pogorszenie zdolności zapamiętywania;
- spadek zdolności poznawczych;
- zaburzenia widzenia;
- apatia.
bóle mięśni;Takie dodatkowe objawy kliniczne jak ból brzucha, gwałtowny spadek masy ciała (kacheksja), niedowład i częste biegunki są charakterystyczne dla złośliwej insuliny..
Rozpoznanie insulinoma
Uwaga: najczęściej insulinoma diagnozuje się u pacjentów w wieku dojrzałym i zaawansowanym (40-60 lat), a rzadko u dzieci (nie więcej niż 5%).
Ponieważ insulinoma ma niewielki rozmiar, badanie fizykalne nie ma większego znaczenia..
Do diagnozy wymagane są testy funkcjonalne. Szczególnie ważna jest ocena stężenia glukozy we krwi, insuliny, proinsuliny i peptydu C.
U pacjentów z insulinoma t. N. "Test głodu" powoduje triadę Whipple'a, charakterystyczną dla tej patologii nowotworu:
- żywa manifestacja objawów neuropsychiatrycznych;
- obniżenie poziomu cukru do ≤ 2,78 mmol / l;
- zatrzymanie objawów klinicznych przez glukozę.
Wstrzyknięcie insuliny prowadzi do znacznego wzrostu poziomu peptydu C.
Jeśli "prowokacyjne testy" są pozytywne, korzystają z diagnostyki sprzętowej, aby wyjaśnić lokalizację, wielkość i charakter guza..
Spośród metod instrumentalnych najbardziej niezawodne są selektywna angiografia i echografia (skanowanie ultrasonograficzne).. Rezonans magnetyczny gruczołu i scyntygrafia (wizualizacja przy wstępnym wprowadzeniu radioaktywnych izotopów) są również stosowane. Często konieczne jest odwołanie się do diagnostyki laparoskopowej, podczas której wykonuje się biopsję. Próbka tkanki jest wysyłana do laboratorium w celu analizy cytologicznej i histologicznej; Daje możliwość potwierdzenia lub wyeliminowania złośliwości insulinoma..
Podczas badania neurologicznego ujawniono:
- oczopląs (mimowolne oscylacje gałki ocznej);
- asymetria odruchów ścięgnistych;
- pionowy niedowład spojrzenia;
- osłabienie odruchów brzucha.
Niespecyficzność i różne objawy insulinoma wymagają diagnostyki różnicowej z neurastenią, guzami OUN, epilepsją, ostrą psychozą, VVD, galaktozemią, hipoglikemią leku, niedoczynnością przysadki i nowotworami złośliwymi nadnerczy.
Metody leczenia insulinoma i rokowania
Leczenie zachowawcze insulinoma jest nieskuteczne. Podczas weryfikacji diagnozy zwykle wykonuje się zabieg chirurgiczny..
Możliwe typy operacji:
- wyłuszczenie guza (najłagodniejsza metoda);
- wycięcie części gruczołu;
- całkowita pankreatotomia (całkowite usunięcie dotkniętego narządu);
- resekcja trzustki.
Wybór metody zależy od charakteru guza (łagodnego lub złośliwego), jego lokalizacji i wielkości, a także dynamiki procesu patologicznego.
Skuteczność operacji określa się bezpośrednio podczas interwencji poprzez dynamiczną ocenę poziomu glukozy we krwi..
Możliwe powikłania pooperacyjne obejmują:
- zapalenie trzustki;
- nekrotyczne zmiany narządowe;
- przetoki
- ropnie o różnej lokalizacji;
- zapalenie otrzewnej (zapalenie otrzewnej).
Po operacji ponad 5% pacjentów umiera.
Jeśli podczas badania insulina zostanie uznana za nieoperatywną, stosuje leczenie farmakologiczne, którego celem jest zapobieganie i eliminacja hipoglikemii. Zgodnie z zeznaniami, pacjentowi przepisano leki hormonalne - glukokortykoidy, adrenalinę lub norepinefrynę..
W przypadku wykrycia nowotworu złośliwego wymagana jest chemioterapia..
Główne środki chemioterapeutyczne przedstawione dla insuliny to:
- 5-fluorouracyl;
- Streptozotocyna;
- Doksorubicyna.
Osiągnij pełną poprawę kliniczną dzięki wczesnej diagnozie i szybkiej operacji. Pozytywne wyniki można uzyskać u prawie 80% pacjentów.. W około 3% przypadków nawrotom powracają..
Po usunięciu guza najczęściej zachowują się encefalopatia i oznaki obniżonej inteligencji. U wielu pacjentów prowadzi to do utraty umiejętności zawodowych i zmiany statusu społecznego. Jeśli jednak operacja zostanie wykonana w odpowiednim czasie, możliwa jest regresja zmian patologicznych w układzie nerwowym..
W przypadku złośliwego guza rokowanie jest najmniej korzystne - dwuletnie przeżycie wynosi nie więcej niż 60%..
Wszyscy pacjenci, u których zdiagnozowano ten nowotwór powinni przebywać w przychodni u neurologa i endokrynologa..
Vladimir Plisov, recenzent medyczny