Po raz pierwszy na początku dwudziestego wieku opisano dyspepsję fermentacyjną, a autorami prac naukowych byli Schmidt i Strasburger. Choroba jest najczęściej rejestrowana wiosną, jej pojawienie się jest bezpośrednio związane z naruszeniem trawienia węglowodanów.
Objawy dyspepsji fermentacyjnej
Czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju patologii jest dieta, której przestrzeganie w tym przypadku można nazwać przesadą. Powoduje objawy niestrawności fermentacji pokarmowej bogatej w węglowodany, zwłaszcza jeśli w żywności stosuje się gruboziarniste włókna roślinne w dużych ilościach. Ważną rolę odgrywają również naruszenia aparatu do żucia i pochopnego przyjmowania pokarmu, ponieważ proces dzielenia węglowodanów w jamie ustnej przez amylazę ze śliny pozostaje niepełny..
Choroba może również wystąpić na tle zmniejszenia wydzielania soku żołądkowego, co jest związane z niewystarczającym trawieniem skorup tkanki łącznej włókien roślinnych. Węglowodany znajdujące się w roślinach stają się w ten sposób niedostępne dla enzymów trzustkowych i jelit cienkich. Spadek objętości amylazy trzustkowej może również powodować wystąpienie objawów dyspepsji podczas fermentacji..
W rozwoju objawów choroby odgrywa rolę i wzrost czynności motorycznych w jelicie cienkim, to ze względu na podrażnienie jego włókien grubych ścian włókien, a czas potrzebny do obróbki enzymatycznej węglowodanów znacznie zmniejszona.
Duże stężenie węglowodanów nie miał czasu pełnego trawienia i w środku włókna, polepsza procesy fermentacji w jelicie ślepym, jak również w dolnej części jelita krętego. Później fermentacji mikroflory przechodzi do leżących odcinkach jelita cienkiego, gdzie mikroorganizmy mogą wejść ze sobą w bolusie, w szczególności wtedy, gdy zawartość żołądka ma właściwości bakteriobójcze powodu zmniejszenia wydzielania soku żołądkowego.
Procesy fermentacji w jelitach mogą również wzrosnąć przy częstym stosowaniu napojów gazowanych i produktów fermentowanych. Wzrost intensywności procesów fermentacyjnych pociąga za sobą tworzenie w dużej ilości kwasów organicznych i produktów tworzących gaz, które podrażniają jelita, stymulując jego ruchliwość. Efektem intensywnej pracy mięśni jelita staje się oddzielenie dużej objętości płynnego wydzielania jelitowego, a także biegunki. Produkty fermentacji wchłaniane w jelitach powodują odurzenie organizmu..
Korzystne warunki do rozwoju choroby powoduje ciepło. Zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku i wydzielnicza funkcja trzustki w gorącym klimacie odbywa się na tle rozcieńczenia enzymów trawiennych przy dużej ilości zużytego płynu. Chłodzona woda i napoje powodują również zwiększenie aktywności skurczowej przewodu pokarmowego, co jeszcze bardziej niekorzystnie wpływa na stan człowieka. Tak więc spożywanie pokarmów bogatych w węglowodany, z zastrzeżeniem stałego wzrostu temperatury powietrza na ulicy, przyczynia się do pojawiania się objawów fermentacji dyspepsji.
Pacjenci martwią się wzdęcia, dudnienia, transfuzji. Chorobie towarzyszy uczucie ciężkości i rozdęcia, w rzadszych przypadkach pacjenci są zakłócani przez nawracające tępe bóle w środkowej części brzucha, które ustępują po wypróżnieniu. Z biegiem czasu stolec staje się częstszy, bladożółty lub papkowaty, zawierający fragmenty niestrawionych owoców i warzyw. Stolec pieni się i ma ostry, kwaśny zapach. Chorobie towarzyszy wydzielanie gazów, w rzadkich przypadkach - kwaśne odbijanie. Objawy zatrucia są również charakterystyczne dla niestrawności fermentacyjnej: nudności, ból głowy, osłabienie, drażliwość. Podczas badania stwierdza się rozdęcie brzucha, odnotowuje się rozpryski i dudnienie w obszarze jelita cienkiego i grubego. Dla dokładniejszej diagnozy odwołano się do badania scatologicznego mas kałowych. Podczas fermentacji dyspepsji, analiza laboratoryjna może wykryć dużą ilość ziaren skrobi, florę jałowców, błonnik w strawionej i niestrawionej postaci, a także kwasy organiczne w kale..
W większości przypadków przebieg choroby nie jest ciężki i pod warunkiem, że leczenie rozpocznie się w odpowiednim czasie i zapewniona jest pełna opieka medyczna, bardzo szybko kończy się pełnym powrotem do zdrowia. Jednocześnie w określonych warunkach patologii mogą towarzyszyć nawroty choroby, a w przypadku nieprawidłowo dobranej terapii choroba może stać się przewlekła i powodować zapalenie jelit i jelit..
Leczenie dyspepsji fermentacyjnej
Leczenie dyspepsji fermentacyjnej zwykle rozpoczyna się od jednego lub dwóch dni głodu, w którym pacjent może pić tylko herbatę bez cukru. Kiedy ciało jest zubożone i traci dużą objętość płynu, zaleca się pozajelitowe podawanie 0,9% roztworu glukozy i chlorku sodu. Od ósmego do dwunastego dnia pacjent jest w diecie białko drastycznie ograniczenie spożycia węglowodanów i eliminuje całkowicie włókna i napój warzywny, powodując zakwas fermentacji, mleko, żyto chleb, napoje.
Optymalny dla pacjentów jest dieta Pevsnera nr 4a. Z biegiem czasu odsetek węglowodanów w diecie pacjenta wzrasta, zaczynając od pokarmów, które są łatwo trawione. Jeśli, w ramach leczenia dyspepsji fermentacyjnej, błędy w diecie są tolerowane, wówczas choroba może przekształcić się w gnijącą formę, która jest trudniejsza do wyleczenia..
W leczeniu choroby stosowane są adsorbenty, napary z rumianku, napar z ziół roślinnych. Z leków można przepisać środki ściągające, nalewki z opium, belladonę, papawerynę, platifillinę.
Jeśli choroba towarzyszy zmniejszenie aktywności wydzielania żołądkowego, pacjenci są zachęcani odbioru rozwiedziony kwasu solnego pepsyną, a zmniejszenie trzustki przypisany pankreatyny. Korzystny wpływ na ciele pacjenta, antyseptyczne i witaminy z grupy B. W przypadku niewystarczającej skuteczności leczenia zalecany przez krótki czas antybiotyki (sulfonamidy).
Po zakończeniu leczenia, otrzymanie otrzymanych wyników pomaga w otrzymywaniu słabo mineralizowanych wód mineralnych w ciepłej formie, w małych porcjach przed posiłkiem (15-20 minut przed posiłkiem).