Diagnostyka

Testy Revm (markery chorób autoimmunologicznych)

Badania laboratoryjne krwi żylnej, które pozwalają na identyfikację reumatoidalnych procesów patologicznych i innych chorób ogólnoustrojowych, w medycynie nazywa się testami reumatycznymi lub markerami chorób autoimmunologicznych.

Choroby autoimmunologiczne (układowe) obejmują patologie, w których odporność organizmu "atakuje" własne tkanki. Układ odpornościowy wytwarza określone cząsteczki białka (przeciwciała), które normalnie powinny atakować wirusy i bakterie, ale w wyniku niepowodzenia mają szkodliwy wpływ na komórki własne organizmu. Warto zauważyć, że im bardziej zdrowe są komórki własne, tym więcej przeciwciał jest produkowanych przez układ odpornościowy, a ich atak staje się bardziej agresywny. Mówiąc prościej, osoba z chorobą autoimmunologiczną popada w błędne koło, dlatego ten typ patologii najczęściej występuje w postaci przewlekłej..

Podczas testu reumatycznego lekarze mogą poznać poziomy białka całkowitego, krążących kompleksów immunologicznych, czynnika reumatoidalnego, albuminy, kwasu moczowego, białka C-reaktywnego i antyskretylozyny O.

Jak przygotować się do badania

Aby uzyskać najbardziej wiarygodne wyniki, lekarz musi podać pacjentowi trzy ważne punkty przed podaniem krwi dla markerów chorób autoimmunologicznych:

  1. Krew dla takiego badania powinna być przyjmowana na pusty żołądek - przez 8-12 godzin nie można jeść niczego.
  2. Rano przed analizą nie można palić, pić herbaty (nawet niesłodzonej), soku lub kawy.
  3. 24 godziny przed analizą, musisz zmniejszyć aktywność fizyczną, wyeliminować tłuste pokarmy i napoje alkoholowe z diety..

Jeśli zasady dotyczące przygotowania próbek do badań nie będą przestrzegane, oddawanie krwi nie będzie miało znaczenia - dokładność wyników będzie dużym pytaniem..

Kto pokazuje badanie krwi w przypadku testów reumatologicznych

Lekarze nie przepisują testów krwi dla markerów chorób autoimmunologicznych dla każdego pacjenta.. Ale ten typ analizy jest wyświetlany, gdy:

  • reumatyzm i reumatoidalne zapalenie stawów;
  • układowy toczeń rumieniowaty i autoimmunologiczne zapalenie kłębuszków nerkowych;
  • stwardnienie rozsiane i cukrzyca pierwszego rodzaju;
  • autoimmunologiczne reaktywne zapalenie stawów i autoimmunologiczne zapalenie tarczycy;
  • zapalenie wielomięśniowe i autoimmunologiczne zapalenie gruczołu krokowego;
  • Zespół Sjogrena i twardzina.

Lekarz może przepisać test krwi na testy reumatyczne nie tylko dla powyższych już rozpoznanych patologii, ale także na etapie podejrzenia ich rozwoju u danego pacjenta. Celem badania krwi dla markerów chorób autoimmunologicznych jest wczesne rozpoznanie patologii autoimmunologicznych, ocena ciężkości stanu pacjenta, a jeśli już jest diagnoza, to ocena skuteczności leczenia.

Białko całkowite: normy i interpretacja

Przez to pojęcie rozumie się sumę wszystkich białek, które krążą we krwi. Białka te pełnią tylko ogromną liczbę funkcji: dostarczają normalnych odpowiedzi immunologicznych, transportują różne substancje do tkanek i narządów, zapewniają normalną krzepliwość krwi i inne.

Standardowa ilość białka całkowitego w badaniu krwi dla testów reumatologicznych to następujące wskaźniki:

  • dzieci w wieku poniżej 12 miesięcy - 46-73 g / l;
  • dzieci w wieku od 12 miesięcy do 4 lat - 61-75 g / l;
  • dzieci w wieku od 8 do 15 lat - 58-76 g / l;
  • dorośli w wieku od 16 do 60 lat - 65-85 g / l;
  • dorośli powyżej 60 lat - 63-83 g / l.

Następujące czynniki mogą zwiększyć wyniki badań krwi dla testów reumatycznych (w szczególności wskaźników całkowitego białka):

  • przyjmowanie leków moczopędnych;
  • przyjmowanie leków hormonalnych - na przykład hormonalnych środków antykoncepcyjnych, prednizonu lub estrogenów;
  • zapalenie otrzewnej, rozległe oparzenia, wymioty i biegunka, zwiększone pocenie się - tym stanom patologicznym towarzyszy utrata płynu, co wywołuje wyniki testu reumatycznego ze zwiększoną ilością białka całkowitego;
  • przyjmowanie asparaginazy, ibuprofenu, chlorpropamidu, fenytoiny, allopurinolu, izoniazydu i dekstranu.

Wynik całkowitego białka może być zmniejszony, co zwykle powoduje głód, picie zbyt dużej ilości wody dziennie (ponad 2,5 litra), ciężką pracę fizyczną i dietę niskobiałkową..

Jeśli wyniki wskazują na zbyt dużo białka całkowitego, mogą pojawić się następujące przyczyny:

  1. Ostre procesy zapalne. W pierwszych godzinach choroby, gdy patologiczny proces znajduje się w ostrej fazie, organizm wchodzi w walkę z wirusami i patogennymi bakteriami, co przejawia się wzrostem poziomu białek ostrej fazy. SARS, grypa, zapalenie płuc i ból gardła mogą dać ten wariant dowodu..
  2. Przewlekła patologia. Jeśli patologiczny proces zachodzi w organizmie w postaci przewlekłej, następuje wzmożona produkcja immunoglobulin, które mają za zadanie zwalczać czynniki wywołujące chorobę. Zapalenie oskrzeli, zapalenie migdałków, zapalenie pęcherzyka żółciowego i zapalenie wątroby, które występują w postaci przewlekłej, mogą przejawiać się w testach reumatycznych z podwyższonym poziomem całkowitego białka..
  3. Choroby układowe. Naturalnie, takie patologie koniecznie zwiększą całkowite białko, ponieważ układ odpornościowy wytwarza zmodyfikowane przeciwciała w niewiarygodnych ilościach. Takie choroby układowe obejmują twardzinę, układowy toczeń rumieniowaty, reumatyzm i reumatoidalne zapalenie stawów..

Przyczyny, które powodują obniżenie poziomu białka całkowitego w testach krwi dla markerów chorób autoimmunologicznych:

  1. Słaba absorpcja białka. Takie zaburzenie może rozwijać się w wyniku postępu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapalenia trzustki, nowotworów złośliwych żołądka i jelit, zapalenia jelit lub zwężenia odźwiernika. Brak białka może być również konsekwencją diety dietetycznej opartej na zasadzie jedzenia niskobiałkowego pokarmu..
  2. Patologie wątroby. Z marskością wątroby, rakiem wątroby, amyloidozą lub uszkodzeniem narządu tłuszczowego, komórki wątroby są uszkodzone, co uniemożliwia syntezę w normalnych objętościach białek osocza.
  3. Choroba popromienna.
  4. Obrzęk o rozległym charakterze. W tej patologii białka z krwi wraz z płynem wchodzą do przestrzeni pozakomórkowej. Obrzęk taki może rozwinąć się na tle zastoinowej niewydolności serca i / lub zespołu nerczycowego..
  5. Katabolizm. Termin ten oznacza zwiększoną rozdzielczość białka, co jest związane ze zwiększonym / przyspieszonym metabolizmem. Patologia ta występuje w chorobie Itsenko-Cushinga (występuje nadmierne wydzielanie hormonów steroidowych) i tyreotoksykozie.
  6. Utrata osocza krwi. Dzieje się tak z rozległym wypryskiem płaczu i / lub rozległymi oparzeniami..

Ponadto, zmniejszona zawartość całkowitego białka we krwi może być obserwowana na tle długoterminowych obecnych chorób, kiedy układ immunologiczny jest już wyczerpany i niezdolny do wytwarzania przeciwciał. Może się to zdarzyć na przykład w chronicznym odurzeniu..

Albumina: normy i dekodowanie

To białko, syntetyzowane w wątrobie, stanowi 55% wszystkich frakcji białkowych w surowicy krwi. Albumina transportuje bilirubinę, jony wapnia i potasu, hormony, a także utrzymuje ciśnienie krwi w plazmie.

Standardem albuminy w analizie krwi dla markerów chorób autoimmunologicznych będą następujące wskaźniki:

  • dzieci w wieku poniżej 14 - 38-54 g / l;
  • dorośli w wieku 14-60 g / l;
  • dorośli powyżej 60 lat - 34-48 g / l.

Witamina A (retinol), doustne środki antykoncepcyjne, leki moczopędne, estrogeny, hormony steroidowe, a także odwodnienie mogą zwiększać ilość albuminy. Aby zmniejszyć wynik może palić, ciąża i laktacja, dieta niskobiałkowa. Ale te powody są czysto fizjologiczne..

Obniżenie poziomu albuminy w badaniach krwi w przypadku testów reumatologicznych może wskazywać:

  1. Postęp choroby układowej - toczeń rumieniowaty układowy lub reumatyzm.
  2. Utrata osocza w chorobie oparzeniowej, zapaleniu otrzewnej, urazach, obrzęku brzucha, a także operacjach przepony, klatki piersiowej lub obojczyku.
  3. Obrzęk nerkowy lub obrzęk sercowy.
  4. Nefropatia cukrzycowa, nekroza nerek lub niedokrwienie tych połączonych narządów.
  5. Cukrzyca, wirusowe zapalenie wątroby A, B i C, marskość wątroby, łagodne i / lub złośliwe guzy wątroby.
  6. Niewydolność serca.
  7. Zapalenie trzustki, zapalenie pęcherzyka żółciowego lub przewlekłe zaparcia.
  8. Ropne procesy, ostre patologie zakaźne.
  9. Chłoniak, przerzuty nowotworowe do kości i szpiczaka.

Czynnik reumatoidalny

Są to autoprzeciwciała wytwarzane w błonie maziowej stawów, dlatego najczęściej są one obecne w badaniach krwi w testach reumatycznych, gdy rozwijają się procesy reumatyczne.. Normalnie wskaźnik czynnika reumatoidalnego będzie następujący:

  • dzieci poniżej 12 lat - nie więcej niż 12,5 IU \ ml;
  • dorośli - nie więcej niż 14 IU \ ml.

Uwaga: ogólnie rzecz biorąc, prawidłowy czynnik reumatoidalny nie powinien być oznaczany we krwi, ale powyższe wskaźniki mieszczą się w granicach normy.

Jeśli nie weźmiesz pod uwagę procesów patologicznych w ciele, wynik może zwiększyć zmiany związane z wiekiem (dotyczy osób powyżej 50 roku życia) lub zbyt wysoki poziom tłuszczów w surowicy, co zdarza się podczas jedzenia dużych ilości tłustych potraw. Takie czynniki fizjologiczne, jak chiles (nadmiar tłuszczu we krwi) i przyjmowanie leku methyldop może zmniejszyć wynik..

Patologiczne przyczyny wysokiego poziomu czynnika reumatoidalnego obejmują:

  • Zespół Sjogrena;
  • uszkodzenie naczyń;
  • reumatoidalne zapalenie stawów;
  • skleroderma układowa;
  • choroby zakaźne (grypa, odra, różyczka, gruźlica, endokardyna, etiologia bakteriologiczna i kiła);
  • złośliwe nowotwory;
  • układowy toczeń rumieniowaty;
  • zapalenie wielomięśniowe. 

Antistreptolysin O: normy i dekodowanie

Pojęcie to obejmuje przeciwciała wytwarzane do toksyny paciorkowców beta-hemolizujących. Z reguły przeciwciała te mogą pojawiać się w organizmie po chorobie wywołanej przez paciorkowce - dławicę piersiową, różyczki, szkarlatynę. Bardzo ważne jest, aby zidentyfikować ślady infekcji paciorkowców w czasie i dokładnie, ponieważ jest to przyczyna rozwoju reumatyzmu..

Najwyższy wskaźnik antystrekopolizyny O jest określany w reumatyzmie, aw reumatoidalnym zapaleniu stawów jest znacznie niższy - pomaga odróżnić te dwie choroby, ponieważ ich objawy są zazwyczaj identyczne. Wysiłek fizyczny, spożycie pokarmu bezpośrednio przed oddaniem krwi do analizy, istniejące patologie nerek i wątroby, obecne zapalenie ropne charakter, wysoki poziom cholesterolu, może zmniejszyć wynik..

Jeśli wykryte zostanie zwiększenie antystretylozyny O przy braku powyższych przyczyn fizjologicznych, zostaną rozważone następujące patologie:

  • choroby układowe - kłębuszkowe zapalenie nerek, reumatyzm, reumatoidalne zapalenie stawów;
  • choroby zakaźne wywołane przez paciorkowce - zapalenie szpiku, dławica piersiowa, ropne zapalenie skóry, przewlekłe zapalenie migdałków i szkarlatyna.

Uwaga: w przypadku chorób zakaźnych wzrost poziomu antystrekopolizyny O będzie tymczasowy, więc lekarze mogą skierować pacjenta do powtórzenia badań na testy reumatyczne w ciągu jednego do dwóch tygodni.

Białko C-reaktywne: normy i dekodowanie

Jest to białko osocza krwi, jego poziom może wzrosnąć w procesach zapalnych w organizmie, a to wskaże na występowanie patologii zapalnych w postaci ostrej i przewlekłej (podczas zaostrzenia). Najczęściej wzrost białka C-reaktywnego wskazuje na choroby kości i stawów..

Czas rozpadu białek C-reaktywnych wynosi tylko 6 godzin, więc ten wskaźnik doskonale pokazuje skuteczność leczenia. Jeśli ponowne badanie określonego markera nie zostanie wykryte we krwi, możemy porozmawiać o procesie gojenia.

Krążące kompleksy immunologiczne

Kompleksy te składają się z przeciwciał i enzymów wytwarzanych przez układ odpornościowy organizmu. W przypadku wzrostu poziomu kompleksów składniki gromadzą się w tkankach organizmu, a przede wszystkim wpływają na kłębuszki nerkowe. Zwykle u dorosłych i dzieci krążące kompleksy immunologiczne powinny mieć wskaźnik 30-90 j./ml.

Przyczyny wzrostu tych wskaźników mogą być następujące:

  • choroby autoimmunizacyjne - zapalenie naczyń, twardzina, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów i krioglobulinemia;
  • choroby nerek - kłębuszkowe zapalenie nerek i toczniowe zapalenie nerek;
  • zwiększona przepuszczalność naczyń krwionośnych;
  • łagodne / złośliwe guzy;
  • procesy zakaźne;
  • reakcje alergiczne.

Jeśli szybkość krążących kompleksów immunologicznych jest zmniejszona, wówczas nie ma wartości diagnostycznej..

Kwas moczowy

Jest to produkt metabolizmu puryny, którego wzrost wskazuje na obecność poważnych chorób.. Standardami zawartości kwasu moczowego we krwi będą następujące wskaźniki:

  • dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca - 80-311 mikronów / ml;
  • dzieci w wieku 2-12 miesięcy - 90-372 mikronów / ml;
  • dzieci w wieku 12 miesięcy - 14 lat - 120-362 mikronów / ml;
  • dorośli mężczyźni - 200-480 mikronów / ml;
  • dorosłe kobiety - 140-380 mikronów / ml.

Wysoki poziom kwasu moczowego wskazuje na obecność następujących patologii:

  • niewydolność nerek, odmiedniczkowe zapalenie nerek, amyloidoza;
  • nowotwory złośliwe;
  • wycieńczenie, wyniszczenie;
  • dna;
  • wodonercze;
  • zablokowanie przewodów z kamieniami.

Ale znaczny spadek poziomu kwasu moczowego będzie wskazywał na rozwój AIDS, dziedziczną ksantynawię, cukrzycę, zapalenie wątroby lub marskość.

Warto wiedzieć, że żaden lekarz nie postawi ostatecznej diagnozy wyłącznie na podstawie badań krwi w przypadku testów reumatologicznych - wyniki są brane pod uwagę tylko biorąc pod uwagę ogólny stan zdrowia, istniejące objawy i inne badania. Często zdrowi ludzie mogą mieć wyniki testów reumatologicznych, które nie są odpowiednie dla norm, a u pacjentów, wręcz przeciwnie, mogą wykazać dosłownie doskonałe zdrowie..

Tsygankova Yana Alexandrovna, komentator medyczny, terapeuta o najwyższej kategorii kwalifikacji