Kręgozmyk (dyslokacja kręgów) objawy i leczenie / Zaburzenia kręgosłupa

Spondylolisteza odnosi się do przemieszczenia leżącego poniżej kręgu w stosunku do leżącego poniżej..

Istnieje wiele powodów pojawienia się tej patologii - są to zaburzenia wrodzone, urazy, nowotwory, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i tak dalej..

Wady w rozwoju kręgozmyku spowodowane są ograniczoną ruchliwością tej części kręgosłupa, w której obserwuje się opisaną patologię..

Jeśli przemieszczenie kręgów prowadzi do zwężenia kanału kręgowego, z tego powodu rozwija się ucisk gałęzi nerwowych, a to z kolei wywołuje rozwój objawów neurologicznych..

Leczenie kręgozmyków rozpoczyna się od zastosowania metod zachowawczych, ale jeśli są nieskuteczne, przyciągają techniki chirurgiczne..

Dane ogólne

Przemieszczenie kręgu podczas kręgozmyku może wystąpić w dowolnej części kręgosłupa. Najczęściej cierpi region lędźwiowy - głównie odcinek czwartego i piątego kręgu, rzadziej trzeci i czwarty.

Zwróć uwagę

Kręgozmyk może występować w każdym wieku - od niemowlęcia po osoby starsze. Najczęściej opisywaną patologię rozpoznaje się w aktywnym wieku roboczym - od 20 do 40 lat. Częstość występowania wynosi 2-6%.

Patologia może się rozwijać:

w izolacji;
w połączeniu z innymi chorobami kręgosłupa.

Najczęściej, wraz z kręgozmykiem, takie naruszenia kręgosłupa są diagnozowane jako:

spondyloliza - wrodzona lub nabyta wada w obszarze łuku kręgowego;
Spondyloartroza (zwana także syndromem zwężenia lub zwyrodnieniem stawów z procesem łuszczenia) jest zwyrodnieniową zmianą stawów kręgosłupa, która jest spowodowana zniszczeniem krążka rdzenia kręgowego. Jednocześnie w wyniku tego zmniejsza się wysokość dysku - obciążenie rozkłada się na staw kręgosłupa;
osteochondroza - dystrofia w krążkach międzykręgowych;
Kifoza jest krzywizną kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej, którą kieruje wybrzuszenie w kierunku tylnym;
skolioza - skrzywienie kręgosłupa w prawo lub w lewo względem własnej osi.

Istnieją dwie morfologiczne formy spondylolisteza:

Anterolistyka - kręgu, który jest wyższy, jest przesunięty w kierunku przednim. Ten rodzaj patologii jest bardziej powszechny;
retrolistez - kręgu położonego powyżej przesuwa się w kierunku pleców. Jest to znacznie mniej powszechne.

Pacjenci z kręgozmykiem leczeni są przez traumatologów, ortopedów i kręgowców. Jeśli obserwuje się zaburzenia neurologiczne, konieczna jest interwencja neurochirurgów i neuropatologów..

Przyczyny i rozwój patologii

Przyczyny spondylolisteza może być bardzo wiele. W zależności od nich istnieje pięć rodzajów tej patologii:

dysplastyczny;
izmiczny;
degeneracyjny;
traumatyczne;
patologiczny.

Dysplastyczny typ spondylolisthesis powstaje z powodu wrodzonych anomalii kręgosłupa. Najczęściej jest to:

przemieszczenie kręgosłupa (zwane również rozszczepem kręgosłupa);
hipoplazja łuków kręgów - ich niedorozwój;
hipoplazja procesów poprzecznych lub stawowych;
patologiczna wysoka pozycja piątego kręgu lędźwiowego.

Dysplastyczny typ kręgozmy, co do zasady diagnozuje się ją w dzieciństwie lub we wczesnym okresie dojrzewania, a następnie powoli, ale ciągle postępuje wraz ze wzrostem kręgosłupa.

Ten rodzaj opisanej patologii może odzwierciedlać zakres wcześniejszych zaburzeń wewnątrzmacicznych. Należy pamiętać, że dzieci z reguły mają łagodny stopień zaawansowania choroby, dlatego może nie być rozpoznawana w dzieciństwie i uznawana za taką, która pojawiła się w wieku dorosłym..

Typ isthmic Opisana patologia rozwija się na tle wady łuku kręgowego - i to z kolei może powstawać jako forma złamania. Bezpośrednią przyczyną jest:

zwiększone obciążenia mocy kręgosłupa lędźwiowego;
powtórzono nadmierne rozszerzenie w tej sekcji.

Ten rodzaj kręgozmyków jest bardzo często diagnozowany w:

sportowcy;
osoby prowadzące siedzący tryb życia - pod dowolnym obciążeniem mogą mieć opisane naruszenie.

Spośród sportowców najczęściej podatnych na spondylolistyczną:

koszykarze;
gimnastycy;
wioślarze;
jeźdźcy

i kilka innych.

Osoby z nieaktywnym trybem życia to:

programiści;
pisarze;
copywriterów;
bezrobotni, którzy spędzają dużo czasu przy komputerze lub telewizji,

i inni.

Kręgozmyk zwyrodnieniowy zwany także inwolucyjnym. Pojawia się na tle artretycznych schorzeń kręgosłupa. W tym przypadku rozwijają się zmiany zwyrodnieniowo-dystroficzne w tkance chrzęstnej. Ten typ kręgozmyków rozpoznaje się u pacjentów w podeszłym wieku w wieku 65 lat i starszych.. Ważny niuans: zwyrodnieniowa (inwolucyjna) sponylolisteza jest najczęściej wykrywana w połączeniu z postępującą:

lordozy lędźwiowej - skrzywienie kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej, skierowane do przodu wybrzuszenie;
kifoza w klatce piersiowej.

Kręgozmyk pourazowy występuje po:

pęknięcie międzywęzłowej części łuku;

Patologiczny typ spondylolisteza powstaje, gdy występują zakłócenia w tkance kostnej, które są spowodowane przez jej choroby - najczęściej jest to:

guz - z reguły podczas jego rozpadu;
Choroba Pageta - patologia, w której zaburzony jest proces recyklingu substancji w ciele, nowa tkanka kostna bardzo źle zastępuje starą;
artrogrypoza jest układową zmianą kości szkieletowych, w której występuje niedorozwój stawów i zwłóknienie;
osteomalacja - niedostateczna mineralizacja tkanki kostnej, dzięki której kości stają się bardziej elastyczne;
osteoskleroza jest patologicznym wzrostem gęstości kości, który objawia się w postaci pogrubienia beleczek kostnych (mostów) i zwartej tkanki kostnej;
osteoporoza jest kruchością kości, która rozwija się z powodu przewagi katabolizmu (rozkładu) nad procesami tworzenia kości;
zapalenie szpiku - tworzenie ropnej nekrozy w kości z późniejszym tworzeniem przetoki (przebieg patologiczny)

i inni.

Spondylolisthesis dzieje się:

stabilny - przemieszczenie kręgu następuje tylko raz pod wpływem jakiegoś ujemnego czynnika, w późniejszym związku pomiędzy sąsiednimi kręgami pozostaje niezmieniony niezależnie od umiejscowienia ciała pacjenta;
niestabilne - te same relacje zmieniają się podczas zmiany pozycji.

W przypadku kręgozmyków rozróżnia się 4 stopnie przemieszczenia kręgosłupa - przy skalowaniu uwzględnia się kąt pomiędzy linią pionową a linią, która jest konwencjonalnie przeciągnięta przez środki sąsiednich kręgów.. Według tej klasyfikacji istnieją:

1 stopień - kąt wynosi 46-60 stopni;
2 stopnie - kąt wynosi 61-75 stopni;
3 stopnie - kąt wynosi 76-90 stopni;
4 stopnie - kąt wynosi 91-105 stopni;
5 stopni - kąt wynosi 106 stopni lub więcej.

Istnieją inne kryteria klasyfikacji kręgozmyków - brane pod uwagę jest przesunięcie określone przez badanie rentgenowskie:

Stopień 1 - kręgu przesuwa się nie więcej niż o jedną czwartą;
2 stopnie - przemieszczenie kręgu nie jest dłuższe niż jedna sekunda (połowa);
3 stopnie - kręgu przesuwa się nie więcej niż o trzy czwarte;
Stopień 4 - przesunięcie kręgu jest więcej niż trzy czwarte.

Niektórzy autorzy wyróżniają 5 stopni przemieszczenia kręgów - pełne przemieszczenie w kierunku przednim. Zjawisko to ma odrębne określenie terminologiczne - spondyloptoza.

Objawy spondylolisteza kręgosłupa

Obraz kliniczny kręgozmyku składa się z takich znaków jak:

ból;
zaburzenie wrażliwości.

Zespół bólowy jest główną kliniczną manifestacją opisywanej patologii. Charakterystyka bólu:

lokalizacja - w zależności od tego, która część kręgosłupa rozwinęła się;
pod względem dystrybucji często nie ma naświetlania jako takiego. Jeżeli w okolicy lędźwiowej występuje kręgozielenie, ból może być przenoszony na kończyny dolne, a odczucia bólu są odczuwane równie dobrze w obu nogach;
z natury - ból;
w intensywności - znośny;
przez wystąpienie - nie pojawiają się natychmiast, ale w miarę postępu patologii.

Ujawnił związek między lokalizacją bólu i wieku. Pacjenci w średnim wieku często skarżą się na ból w dolnej części pleców, kręgosłupa szyjnego i piersiowego..

Jest to spowodowane regularnym fizycznym przeciążeniem kręgosłupa i zmianami zwyrodnieniowo-dystroficznymi, które zaczynają się tworzyć w średnim wieku. Dzieci, u których zdiagnozowano kręgozmyk, często wskazują na ból w okolicy lędźwiowej i kończynach dolnych..

Objawy neurologiczne występują z powodu:

zwężenie kanału kręgowego;
ściskając korzenie nerwowe.

U wszystkich pacjentów nie stwierdza się uszkodzeń neurologicznych. Jeśli powstają, pacjenci skarżą się na takie oznaki jak:

zmiana wrażliwości;
rozrzedzenie mięśni;
naruszenie ruchów kończyn dolnych;
uczucie ciężaru w nich.

Upośledzona wrażliwość objawia się jako:

hiperestezja - jej zysk;
hipoestezja - jej osłabienie;
dysestezja - pojawienie się wrażeń, które wcześniej nie były obserwowane. Najbardziej typowe są "pełzające gęsią skórkę", drętwienie.

W wielu przypadkach z kręgozmykiem rozpoznano objawy zespołu końskiego ogona:

nietrzymanie moczu;
znieczulenie (brak wrażliwości) w kroczu;
znieczulenie kończyn dolnych;
dość intensywne bóle w kroczu, pośladkach, nogach i kości krzyżowej, które mają charakter korzeniowy.

Diagnostyka

Rozpoznanie kręgozmyku dokonuje się na podstawie skarg pacjenta, danych anamnestycznych i dodatkowych metod badawczych - fizycznych, instrumentalnych, laboratoryjnych.

Szczególnie pouczające są wyniki badania fizykalnego - badanie, badanie dotykowe (sondowanie), a także szereg testów funkcjonalnych.

Egzamin zewnętrzny określa:

zmiana położenia miednicy. Zależy to od stopnia manifestacji opisywanej patologii - może to być zakręt w przód lub zwrot w tył;
zwiększona kifoza w klatce piersiowej;
pogłębienie lordozy lędźwiowej.

Jeśli rozwija się kręgozmyk, to są:

względne wydłużenie kończyn dolnych;
skrócenie ciała;
znaczne pogłębienie bruzdy rdzenia kręgowego;
niedotlenienie (niedorozwój) mięśni pośladkowych;
Asymetria romboidalna Michaela - wgłębienie w obszarze krzyżowym, które jest ograniczone ponad i na zewnątrz krawędziami dużych mięśni grzbietowych, a poniżej i na zewnątrz krawędziami mięśnia pośladkowego;
przykurcze (naruszenie czynności motorycznych) mięśni, prostowanie kręgosłupa i zginacze mięśni nóg;
zanik mięśni.

Badanie palpacyjne ujawnia następujące objawy:

pogłębianie się ponad kolczasty proces górnego (tego, który się poruszał) kręgu;
ból przy badaniu palpacyjnym kręgosłupa i nacisk na niego;
ból w dotkniętym obszarze przy obciążeniu osiowym kręgosłupa (ucisk na głowę lub obręcz barkową).

Ponadto, przy pomocy obiektywnych metod badawczych, określa się następujące zmiany:

przeczulica;
hipestezja;
dysestezja;
zanik mięśni;
niedowład kończyn dolnych;
zwiększone odruchy kolana;
pogorszenie brzucha, Achillesa i odruchów odbytu;
pozytywny objaw Lasega - ból i uczucie napięcia na tylnej powierzchni kończyny dolnej, które pojawia się przy próbie podniesienia nogi w pozycji leżącej.

W diagnostyce spondylolistycznej stosuje się następujące instrumentalne metody diagnostyczne:

radiografia zajętego kręgosłupa. Badanie to jest główną metodą instrumentalnej diagnostyki opisanej patologii. Pomaga ocenić stopień upośledzenia i zdiagnozować powiązane zaburzenia ze strony zajętego kręgosłupa (wrodzone anomalie rozwojowe, spondyloliza, zapalenie stawów kręgosłupa i inne);
tomografia komputerowa (CT) - za pomocą sekcji komputerowych można uzyskać bardziej szczegółowe informacje o zmianach w tkankach kręgów, które zostały wciągnięte w proces patologiczny;
Rezonans magnetyczny (MRI) - cele są takie same jak podczas wykonywania tomografii komputerowej;
biopsja - wykonywana jest w rzadkich przypadkach, gdy istnieje podejrzenie, że przemieszczenie kręgów nastąpiło w wyniku tworzenia masy (w szczególności guza).

Metody badań laboratoryjnych nie mają charakteru informacyjnego w diagnostyce spondylolistycznej, ale mogą pomóc w diagnostyce różnicowej, a także w wyjaśnieniu niektórych przyczyn, które mogą prowadzić do rozwoju opisanej patologii. Są to metody takie jak:

pełna liczba krwinek - wzrost liczby leukocytów (leukocytoza) i ESR wskazuje na rozwój procesu zapalnego w organizmie i znaczny wzrost ESR - o nowotworze o charakterze złośliwym;
testy reumatologiczne - pomoc w potwierdzeniu lub wyeliminowaniu zmian reumatycznych kręgosłupa;
badanie mikroskopowe - biopsja jest badana pod mikroskopem, przede wszystkim określają obecność lub nieobecność tkanek nowotworowych.

Diagnostyka różnicowa

Rozpoznanie różnicowe (charakterystyczne) kręgozmyku wykonuje się głównie przy takich chorobach i stanach patologicznych kręgosłupa, jak:

osteochondroza;
występ krążka międzykręgowego - jego częściowe przemieszczenie z przestrzeni międzykręgowej;
przepuklina mózgowo-rdzeniowa - znaczne przesunięcie krążka międzykręgowego poza granice kręgów;
radikulopatia - ból związany z uszkodzeniem korzeni kręgosłupa.

Komplikacje

Komplikacje, które mogą towarzyszyć spondylolistyce to:

występ międzykręgowy;
przepuklina rdzeniowa;
spondyloliza.

Leczenie kręgozmy kręgosłupa

Zastosowano inwazyjne (z wszczepieniem tkanki) i nieinwazyjne metody korekcji spondylolistycznej, ale leczenie zawsze rozpoczyna się od leczenia zachowawczego.. Działają następujące zadania:

ograniczenie aktywności fizycznej - w szczególności wszelkie fizyczne (nawet nieintensywne) prace, związane z zginaniem i podnoszeniem ciężarów;
fizjoterapeutyczne metody ekspozycji - VCHV, UHF, prądy diadynamiczne i inne;
masaż;
balneoterapia;
niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - stosowane w bólach w miejscu rozwoju patologii, a także w reaktywnych stanach zapalnych.

Jeśli zespół bólowy nie zostanie zatrzymany przez konwencjonalne środki przeciwbólowe, wówczas blokada zewnątrzoponowa jest wykonywana z kortyzonem..

Zwróć uwagę

Jeśli rozwinęła się spondylolistyka cieśniowa, konieczne jest noszenie gorsetu, który unieruchamia kręgosłup lędźwiowy i zapobiega jego nadmiernemu rozciągnięciu..

Kiedy spondylolistyka 1-2 stopnie są skutecznymi ćwiczeniami. Obserwuje się następujące pozytywne wyniki ćwiczeń fizjoterapeutycznych:

wzmocnienie układu mięśniowego;
zmniejszenie obciążenia kręgosłupa;
zmniejszenie nasilenia patologicznej lordozy lędźwiowej.

Ponadto pacjenci są szkoleni w pewnych pozycjach, dzięki czemu można zmniejszyć ciężkość przykurczów mięśniowych, a kość, która przesunęła się podczas określonej postawy, może powrócić do pozycji fizjologicznej..

Operacja dla spondylolistycznego jest pokazana w następujących przypadkach:

dzieci i młodzież - z postępującą kręgozmykiem 2 lub więcej stopni,
pacjenci dorośli z niestabilną spondylolizą, która uparcie przeciwstawia się leczeniu zachowawczemu;
z zaburzeniami neurologicznymi klinika rośnie.

Zadaniem operacji jest zwrócenie kręgu, który się przesunął, do normalnej pozycji i unieruchomienia kręgosłupa, przy pomocy którego kość się nie porusza.

Przeprowadzaj inne rodzaje operacji. Dlatego często wykonuje się laminektomię - operację, podczas której usuwa się kręgi.. Wskazania do jego realizacji są następujące:

zwężenie kanału kręgowego;
naruszenie płynu mózgowo-rdzeniowego (krążenie płynu mózgowo-rdzeniowego);
torbiele pajęczynówki;
duże zmiany w błonach rdzenia kręgowego.

Podczas operacji badany jest kanał kręgowy, następnie usuwane są łuki kręgowe, a następnie zespolenie kręgosłupa jest unieruchamiane przez sąsiadujące kręgi poprzez splicing.

Okres rehabilitacji po takiej operacji jest długi i wymaga dużej cierpliwości dla pacjenta i lekarza - po zabiegu przez 2-4 miesiące pacjent musi leżeć w łóżku w pozycji półgiętej leżąc na plecach. Po takim okresie w ciągu roku, musisz nosić specjalny twardy gorset.

Zapobieganie

Środki zapobiegania spondylolistyce to:

stworzenie normalnych warunków dla przebiegu ciąży. Pomoże to zmniejszyć ryzyko wad wrodzonych - w tym wad rozwojowych kręgosłupa, które prowadzą do powstania dyspystlastycznej spondylozy;
dawkowanie obciążeń energetycznych kręgosłupa;
unikanie powtarzających się wielokrotnych rozszerzeń kręgosłupa;
unikanie aktywności fizycznej po dłuższym okresie braku aktywności fizycznej;
unikanie uszkodzenia rdzenia kręgowego;
zapobieganie rozwojowi patologii przyczyniających się do powstawania kręgozmyków - choroba Pageta, artrogrypoza, osteomalacja, osteoskleroza i inne, a jeśli już wystąpiły - ich punktualna diagnoza i leczenie;
wzmocnienie aparatu mięśniowo-więzadłowego kręgosłupa - w szczególności poprzez wykonalne ćwiczenia fizyczne;
regularnie przechodzą badania profilaktyczne, nawet w przypadku braku skarg z kręgosłupa;
poważne podejście do wyboru pracy, które wiąże się z podnoszeniem ciężarów, oraz sporty siłowe, w których zawody są oczekiwane intensywne obciążenia kręgosłupa. Ta kategoria osób zaleca się, aby najpierw wykonać zdjęcie rentgenowskie kręgosłupa i skonsultować się z ortopedą. Jeśli stwierdzono wrodzone anomalie, spondylolizę i inne patologie kręgosłupa, to ten rodzaj pracy i uprawiania sportu są przeciwwskazane.

Aby zapobiec pogłębieniu się lędźwiowej lordozy i zmniejszyć ryzyko kręgozmypienia podczas ciąży, kobiety powinny:

wykonywać specjalną gimnastykę pod nadzorem lekarza;
odmówić noszenia butów na wysokim obcasie;
użyj bandażu.

Prognoza

Rokowanie dla kręgozmyku jest ogólnie korzystne. W większości przypadków skuteczne są terapie zachowawcze..

Prognozy pogarszają się w następujących warunkach:

w starszym wieku;
podczas późnego leczenia w klinice;
jednocześnie ignorując zalecenia lekarza - w szczególności w przypadku, gdy pacjent z problematycznym kręgosłupem nadal wykonuje ciężką pracę fizyczną.

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant