Chlamydia pochodzenia moczowo-płciowego jest dziś uważana za dość poważny problem medyczny i społeczny. Chlamydia jest chorobą zakaźną, która niestety stała się powszechna w wielu krajach. Winowajcą w rozwoju chlamydii u dorosłych jest infekcja chlamydiami, która według wstępnej oceny Światowej Organizacji Zdrowia jest na drugim miejscu wśród chorób przenoszonych drogą płciową. Pierwsza pozycja na tej liście dotyczyła infekcji trichomonas.
Według statystyk na zachodnich kontynentach co roku występują co najmniej cztery miliony przypadków zakażenia chlamydiami. W krajach europejskich (Niemcy, Wielka Brytania) liczba pacjentów z chlamydiami, którzy szukają opieki medycznej, około 10-13% wszystkich wizyt. Chlamydia u kobiet zaangażowanych w prostytucję występuje w 20% przypadków. Dla porównania należy zauważyć, że chlamydie u mężczyzn, którzy mają aktywne życie seksualne, są znacznie mniej powszechne - tylko 1,5% przypadków. W krajach azjatyckich, szczególnie w Pakistanie, w 17% przypadków zakażenie chlamydiami występuje u kobiet w ciąży..
Należy zauważyć, że pierwsze informacje na temat chlamydii datowane są przez Antyczny Świat. Choroba jest wymieniona w zapisach starożytnych starożytnych chińskich kolekcji medycznych, jak również w Starym Testamencie. Obecnie chlamydię uważa się z medycznego punktu widzenia za chorobę nowej generacji. Nie jest to spowodowane pojawieniem się nowego zakażenia chlamydiami, ale raczej nowym poziomem diagnostyki laboratoryjnej, dzięki czemu istnieją obecnie różne metody badawcze, co oznacza, że łatwiej rozpoznać chlamydie i określić ich patologiczną rolę..
Kilka słów o czynniku wywołującym chlamydię
Chlamydie są uważane za obligatoryjne mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe, które powodują różne patogenne procesy. Rozmiar komórki chlamydialnej jest dość specyficzny, co nie pozwala na klasyfikację tych mikroorganizmów jako bakterii lub wirusów. Chlamydia zajmują pozycję pośrednią. Komórki chlamydii nie są częścią zwykłej ludzkiej mikroflory. Z tego powodu pojawienie się chlamydii wiąże się z początkiem aktywnego procesu zakaźnego. Brak objawów klinicznych w większości przypadków jest uważany za tymczasową równowagę sił między patogennymi pasożytami a ludzką obroną immunologiczną. W swojej strukturze chlamydia jest nieco podobna do prokariotów, a w formie przypomina małe gramy ziarniste ujemne. Należy podkreślić, że chlamydie nie są prostymi bakteriami, ale obligują patogenne pasożyty o nieco innym cyklu rozmnażania. Cykl ten obejmuje z reguły dwie formy egzystencji, które są nierówne pod względem właściwości biologicznych i morfologicznych. W ten sposób izolowane są siatkowe (początkowe) i elementarne. Ponieważ komórki chlamydii nie są w stanie samodzielnie wytwarzać energii dla ich żywotnej aktywności z powodu braku własnych mitochondriów, mikroorganizmy są zmuszane do ciągłego rozwoju z powodu energii komórek ludzkich, które zostały zainfekowane. Ciała elementarne są nosicielami charakterystycznych gatunków, które nie mają wyraźnej analogii w środowisku bakterii. Z uwagi na fakt, że elementarne ciała chlamydii są nieaktywne w planie metabolicznym, antybiotyki praktycznie nie mają na nie niszczącego wpływu. W cytoplazmie komórki wrażliwej (zakażonej) mikroorganizmy chorobotwórcze tworzą tak zwaną mikrokolonię. W roli komórek wrażliwych na chlamydię z reguły działają leukocyty, makrofagi, nabłonkowe komórki błon śluzowych i monocyty. Ciała elementarne, fagocytowane przez zainfekowaną komórkę, otoczone są specjalną membraną, wewnątrz której rozpoczynają aktywną transformację w ciała siatkowate. Mówiąc o ciałkach siatkowatych chlamydii, należy zauważyć, że są one kilkakrotnie większe niż średnica komórek elementarnych, a także różnią się zwiększoną aktywnością metaboliczną. Patogenne mikroorganizmy (chlamydie) są wrażliwe na działanie promieniowania ultrafioletowego fal krótkich i długich, a także nie tolerują wysokich temperatur. Na przykład w temperaturze 37 stopni przez 36 godzin (czasami w ciągu dnia) zatrzymuje się proces infekcyjny wywołany przez chlamydię. W temperaturze 100 stopni stężona zawiesina patogennych pasożytów jest inaktywowana w ciągu zaledwie jednej minuty. W temperaturze 20 stopni, urogenitalne szczepy chlamydii są w stanie utrzymać aktywność w zwykłej wodzie przez okres do pięciu dni..
Sposoby zakażenia Chlamydią
Zakażenie chlamydią zwykle występuje podczas seksu bez zabezpieczenia. Zagrożeni są dorośli mężczyźni i kobiety w wieku od dwudziestu do czterdziestu lat. Jest to spowodowane aktywnością seksualną. Inne sposoby rozprzestrzeniania się zakażenia chlamydiami (na przykład poprzez zakażone zainfekowane rzeczy osobiste pacjenta) nie stanowią zagrożenia epidemiologicznego, ale nie zaleca się ich odpisywania z konta. W niektórych przypadkach istnieje wysokie prawdopodobieństwo zakażenia przez patogenne komórki chlamydii u dzieci (noworodków) bezpośrednio po urodzeniu. Jest to spowodowane przechodzeniem chlamydii przez zakażony kanał rodny. Dostępna jest także transmisja prenatalna (wewnątrzmaciczna)..
Odpowiadając na pytania dotyczące rozprzestrzeniania się zakażenia chlamydiami, należy zauważyć, że dokładne dane wyrażono jedynie w przybliżeniu, ponieważ przed 1996 r. Przypadki zakażenia chlamydiami nie podlegały rejestracji bezskutecznie. Jednak choroba jest powszechna. Osoby zarażone i często aktywne seksualnie, a także osoby nieprzystosowane społecznie, które zaniedbują zasady higieny osobistej i kultury seksualnej, są bardziej narażone na zakażenie..
Niebezpieczeństwo wystąpienia chlamydii jest dość szerokim rozprzestrzenieniem się choroby, która już dziś ma charakter epidemiologiczny. Jest to ułatwiane przez brak genetycznie określonej odporności organizmu przeciwko infekcji chlamydiami. Jest również oczywiste, że przeniesiona choroba nie służy jako podstawa do wytworzenia silnej odporności na reinfekcję. W różnych przypadkach zakażenia chlamydią odpowiedź immunologiczna na patogenne mikroorganizmy nie ma jasnego algorytmu. Na przykład w zlokalizowanych formach chlamydii, gdy proces zapalny jest ograniczony, co jest ułatwione przez słabą immunogenną aktywność chlamydii, stymulacja antygenowa jest praktycznie niemożliwa. Jednakże, na przykład, gdy układ moczowy jest zainfekowany, organizm ludzki wykazuje zwiększoną aktywność, która polega na wyzwalaniu szeregu mechanizmów odporności humoralnej i komórkowej..
Konsekwencje Chlamydii
Konsekwencje chlamydii mogą być bardzo różne. U mężczyzn, w przypadku zakażenia chlamydią, dotyczy ona przede wszystkim cewki moczowej. Co więcej, proces infekcyjny przenoszony jest na najądrza, pęcherzyki nasienne i gruczoł krokowy. W niektórych przypadkach chlamydiowemu zapaleniu cewki moczowej może towarzyszyć zapalenie stercza. Jego objawy obserwowane są w 46% wszystkich przypadków infekcji. Wraz z chlamydiowym zapaleniem gruczołu krokowego często dochodzi do rozwoju zapalenia pęcherzyków. W przypadku opóźnionego i niewystarczająco długiego leczenia może rozwinąć się przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek..
Zapalny proces infekcyjny wywołany przez chlamydie może również charakteryzować się zaostrzeniami, na przykład, gdy zakażenie chlamydiami przenika z pęcherza do miedniczki nerkowej. W tym przypadku występuje zaburzona dynamika oddawania moczu i stagnacja moczu. Chlamydia w układzie moczowo-płciowym w niektórych przypadkach może być odpowiedzialna za zapalenie płuc, oftalmoskopowe zapalenie naczyń i inne choroby. Medycyna ustanowiła również wyraźny związek chlamydii z zaburzeniami funkcji rozrodczej u kobiet i mężczyzn. U 30% mężczyzn zakażonych chlamydią stwierdza się osłabienie erekcji, przedwczesny wytrysk i inne zaburzenia w okolicy narządów płciowych. Komórki chlamydialne są w stanie niezawodnie łączyć się z plemnikami, docierając nie tylko do rurki macicy i powodując jej niedrożność, ale również przenikając do jamy brzusznej, wywołując różne patologie narządów wewnętrznych. Przyczyny chlamydii u kobiet są dość typowe. Z reguły istnieje duże prawdopodobieństwo zakażenia chlamydią u kobiet, które nie kontrolują swojego życia seksualnego, umożliwiając losowe losowe połączenia. U kobiet chorych na Chlamydia, na szyjkę macicy występuje głównie szyjka macicy, a następnie istnieje prawdopodobieństwo infekcji wstępującej, która obejmuje jajniki, jajowody, macicę i otrzewną. Wraz z zakażeniem chlamydiami możliwe bakteryjne zapalenie pochwy. U kobiet zakażenie chlamydiami może jednocześnie wpływać zarówno na cewkę moczową, jak i kanał szyjki macicy. W tym samym czasie mogą nie występować żadne objawy typowe dla chlamydii. Wąska pochwa (u nienarodzonych kobiet) i niska zewnętrzna cewka moczowa sprzyjają pierwotnej infekcji. Istnieje również możliwość występowania chlamydii z szyjki macicy w odbytnicy, powodującej chlamydiowe zapalenie odbytu, które często charakteryzuje się bezobjawowym przebiegiem. Zidentyfikuj, że może to być tylko wnikliwe badanie, odwołujące się do pomocy nowoczesnych metod laboratoryjnych..
Prawdopodobieństwo wystąpienia choroby, takiej jak ureoplazmoza na tle infekcji chlamydiami, jest dość wysokie. Chlamydie, które są aktywne w żeńskich narządach moczowo-płciowych, mogą powodować różne patologie ciąży, zwiększając w ten sposób prawdopodobieństwo rozwoju zakażenia chlamydiami u noworodków, co z kolei często prowadzi do zapalenia płuc i zapalenia spojówek. Również na tle chlamydii u niemowląt można zaobserwować zapalenie nosogardła i ucha środkowego. Konsekwencje zakażenia chlamydiami wewnątrzmacicznymi (chlamydia w czasie ciąży) są dość poważne - może wystąpić przedwczesne zniszczenie pęcherza owodniowego, co powoduje narodziny wcześniaka, patologiczną utratę wagi, a nawet śmierć płodu.
Oftalmophydidioza, która z reguły przypomina zapalenie spojówek, rozwija się w wyniku przeniesienia zakażenia chlamydiami z narządów układu moczowo-płciowego do okolic oczu. Przyczynia się to do niepowodzenia podstawowych zasad higienicznych. Czasami, choć rzadko, możliwe jest przeniesienie z zakażonej osoby na zdrową osobę z oka na oko. W większości przypadków chlamydioza układu moczowo-płciowego charakteryzuje się bezobjawowym, chociaż mogą występować wyraźne objawy choroby..
Jeśli chodzi o to, co przyczynia się do intensywności rozmnażania się zakażenia chlamydiami, nie ma konsensusu. Wiadomo, że niektóre leki hormonalne, w szczególności leki steroidowe, mogą promować aktywną reprodukcję chlamydii. Przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych zwiększa częstotliwość wydzielania komórek chlamydii z kanału szyjki macicy.
Przebieg choroby
Ważnym warunkiem rozwoju procesu zakaźnego jest wejście i, odpowiednio, rozmnażanie się zakażenia chlamydiami w obszarach nabłonkowych błony śluzowej układu moczowo-płciowego. Wynika z tego, że narządy moczu służą jako bramy wjazdowe do zakażenia chlamydiami. W interakcji z wrażliwymi komórkami, chlamydie zachowują się jak aktywne pasożyty. Używając swojej specyficznej aktywności skierowanej przeciwko lizosomom, chlamydia rozbraja najważniejszy mechanizm obronny - fagocytozę. Zatem patogenne mikroorganizmy tworzą korzystną glebę do późniejszej reprodukcji bezpośrednio w cytoplazmie komórek ludzkich..
Aktywne rozmnażanie przyczynia się do rozwoju procesu patologicznego, który uwidacznia się w dynamice ogólnych i lokalnych reakcji ochronnych. W miejscach ogniska pierwotnego może wystąpić przekrwienie i obrzęk, a integralność warstwy nabłonkowej jest zakłócona, w wyniku czego dochodzi do głębokiej infiltracji i wysięku zapalnego. Wszystko to często prowadzi do poważnego upośledzenia czynnościowego. Długotrwałe zakażenia chlamydiami mogą często powodować niepłodność. W związku z tym badania naukowe wykazały, że jedna trzecia mężczyzn w małżeństwach (niepłodnych) ma ukrytą infekcję chlamydiami. Chlamydia pozostawiona bez opieki może powodować wzmożone procesy zapalne u kobiet, które wpływają na narządy miednicze. U dorosłych mężczyzn brak odpowiedniego leczenia może prowadzić do zapalenia jądra tęczówki (zapalenie jąder i przydatków), zapalenia pęcherzykowego i zmian gruczołu krokowego..
Objawy chlamydii
Obraz kliniczny chlamydii różni się, na przykład, od zakażenia gonokokowego mniej ostrym stanem zapalnym, brakiem postrzegania terapii i większą częstością różnych powikłań. Okres inkubacji zakażenia chlamydiami może różnić się w ciągu jednego miesiąca (czasami dłużej). Być może typową cechą procesu zapalnego podczas zakażenia chlamydiami jest z reguły stan bezobjawowy lub bezobjawowy. Na przykład u mężczyzn ciężka postać chlamydii, której towarzyszy przekrwienie błony śluzowej, obfite wydzieliny, ból i zaburzenia dysuryczne, jest rzadkością..
Objawy chlamydii u kobiet - i robić kazuistyki. Najczęściej obserwowany powolny proces zapalny. Głównymi objawami chlamydii u mężczyzn są obrzęki cewek moczowodowych, umiarkowane przekrwienie i ubogie wydzieliny ropno-śluzowe. Bolesne odczucia są możliwe przy wznoszącym się procesie zapalnym i całkowitym uszkodzeniu cewki moczowej. U kobiet choroba może charakteryzować się zwiększonymi wydzielinami, a także możliwym bólem w dolnej części brzucha i oddawaniem moczu. Jednak często objawy chlamydii u kobiet są minimalne. Podczas kolposkopii można wykryć obrzęk śluzówki i wakuolizację nabłonka. W obszarze zewnętrznej osmy macicy czasami pojawia się mała czerwona korona..
Oprócz standardowych objawów często można wykryć grudki, które są rodzajem podwyższonej błony śluzowej. Takie grudkowe występy zawierają wyładowanie o białawo-szarej barwie i, z reguły, znajdują się na przedniej wardze szyjki macicy. Wielkość grudek może się różnić - od ziarna prosa do średniej wielkości fasoli. Można również wykryć rozszerzone naczynia krwionośne w podśluzówce, które mają szczególnie wyraźne kontury wokół grudek. Specjalna analiza (test Schillera) pozwala zidentyfikować strefę ujemną jodu w obszarze wejścia do kanału szyjki macicy.
Choroby Chlamydii
Przewlekłe, podostre i uporczywe formy są najczęstsze w przypadku zakażenia chlamydiami moczowo-płciowymi. Znacznie rzadziej występują ostre procesy zapalne. Zasadniczo obraz kliniczny jest bezpośrednio zależny od topografii zmiany, tymczasowego okresu infekcji i nasilenia ogólnych i lokalnych reakcji ochronnych organizmu. Te czynniki łącznie determinują różnorodność objawów klinicznych..
Czas trwania ostro-urlitalnej chlamydiozy z reguły nie przekracza dwóch miesięcy. Ta postać choroby charakteryzuje się ropnym wydzielinami śluzowymi, ostrym początkiem procesu zapalnego i wyraźną leukocytozą bakteryjną. Jednak ta postać choroby występuje niezwykle rzadko. Przewlekła chlamydia charakteryzuje się bezobjawową postacią choroby, a czas trwania procesu zapalnego przekracza dwa miesiące. Objawy kliniczne z reguły pogarszają się po prowokacji pokarmowej - stosunku płciowym. Zaburzenia dyzuryczne mogą być przerywane, a leukocyturia często nie jest wyraźna. Możliwymi powikłaniami przewlekłego chlamydii są: zapalenie jajowodów i zapalenie gruczołu krokowego..
Chlamydiowe zapalenie cewki moczowej stanowi około 60% wszystkich przypadków nie-gonokokowego zapalenia cewki moczowej. Najczęściej chlamydiowe zapalenie cewki moczowej w populacji mężczyzn występuje w postaci przewlekłej, ale czasami możliwy jest silny przebieg choroby. Często oznaki chlamydialnego zapalenia cewki moczowej zwiększają potrzebę oddawania moczu, ból przy oddawaniu moczu i wydzielaniu z cewki moczowej. Czasami niepokojący może być ból w kroczu, mosznie i okolicy odbytu. Czasami ból pojawia się na obszarach sakralnych, a także w okolicy lędźwiowej i kończynach dolnych. Najbardziej typowym objawem chlamydialnego zapalenia cewki moczowej jest wyciek ropny, śluzowy lub śluzowo-ropny. Czasami charakterystyczne rozładowanie występuje podczas wypróżnień lub długotrwałego zatrzymania moczu..
Rozpoznanie Chlamydii
Ważną rolę w walce z chlamydiami odgrywa terminowa i wysokiej jakości diagnostyka. Warto zauważyć, że diagnoza chlamydii, przeprowadzona w warunkach laboratoryjnych, jest dziś trudna. Najczęściej stosowanymi metodami diagnostycznymi są immunofluorescencja pośrednia i bezpośrednia, barwienie cytologiczne i metoda hodowli, gdy patogen jest izolowany w hodowli komórkowej. Spośród metod serologicznych najbardziej popularną jest RSK (reakcja wiązania dopełniacza). Ale test ten charakteryzuje się zmniejszoną czułością, a jego wyniki często dają fałszywie pozytywne wyniki. Współcześnie wspólny fundusz inwestycyjny (metoda bezpośredniej immunofluorescencji) jest szeroko stosowany w połączeniu z użyciem przeciwciał monoklonalnych. Ta metoda diagnostyczna charakteryzuje się zwiększoną czułością. Wadą tego testu na chlamydię jest zapotrzebowanie na drogi sprzęt i niezdolność do określenia żywotności chlamydii. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca stosowanie metody, która identyfikuje patogen w strukturze komórek traktowanych metabolitami do diagnozowania zmian chlamydialnych. Ta metoda jest uważana za najbardziej niezawodną. Może być również stosowany do określania skuteczności przepisanej terapii. Ale nawet w tym przypadku, niektóre czynniki mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wykrycia zakażenia chlamydiami w hodowli komórkowej. Do takich czynników należą na przykład stosowanie różnych leków, w szczególności antybiotyków..
Leczenie Chlamydią
Metody i leczenie chlamydii układu moczowo-płciowego opierają się głównie na stosowaniu antybiotyków. Jednakże leczenie chlamydii u mężczyzn musi uwzględniać biologiczne właściwości patogenu (chlamydia). Na przykład, te chorobotwórcze mikroorganizmy w niektórych przypadkach mogą mieć wysoki tropizm dla komórek nabłonkowych i mają zdolność utrzymywania się w związanych z błoną obszarach nabłonka. Pod tym względem mikroorganizmy mogą pozostać nienaruszone w wyznaczaniu antybiotykoterapii. Może to z kolei prowadzić do niepowodzenia leczenia. Dlatego zaleca się stosowanie wraz z czynnikami eti-tropowymi również leków chorobotwórczych..
Najczęściej w leczeniu chlamydii lekarze przepisują fluorochinolony, leki tetracyklinowe i makrolidy. Należy zauważyć, że terapia antybiotykowa, przeprowadzona bez uwzględnienia cech związku drobnoustrojów lub czynnika etiologicznego, często prowadzi do zanikania objawów klinicznych, co często powoduje błędy wielu lekarzy. Bardziej wskazane jest przepisywanie antybiotyków razem z immunoterapią, zarówno w lecznictwie zamkniętym, jak i ambulatoryjnym..
Ostatnio nowoczesna medycyna szeroko stosuje nowe antybiotyki - tak zwane azalidy. Leki te obejmują azytromycynę (tabletki), która charakteryzuje się zwiększoną aktywnością przeciwbakteryjną. Ten lek na chlamydie jest skuteczny wobec drobnoustrojów Gram-ujemnych, a także ma długi okres izolacji. W niektórych przypadkach różne czopki dopochwowe mogą odgrywać istotną rolę w zwalczaniu zakażenia chlamydiami. W niektórych przypadkach erytromycyna dowiodła swojej skuteczności, która jest często stosowana w leczeniu chlamydii u kobiet, zwłaszcza kobiet w ciąży..
Profilaktyka Chlamydii polega na uporządkowanej aktywności seksualnej z użyciem barierowych środków antykoncepcyjnych, jak również na wczesnym wykryciu infekcji i odpowiednim leczeniu..
Na podstawie materiałów ze strony simptom.org