Keratoacanthoma jest łagodnym nowotworem, który rozwija się z tłustych mieszków włosowych. Guz rozwija się bardzo szybko, pod nieobecność leczenia, rogowiak kolczystokomórkowy samoistnie ustępuje, pozostawiając bardzo brzydką bliznę. Osoby z jasną skórą, które żyją w obszarach o dużym nasłonecznieniu lub w strefach produkcji przemysłowej, są zagrożone rozwojem rogowiaka kolczystokomórkowego. Japońscy i ciemnoskórzy Afrykanie nie są podatni na tę chorobę. Keratoacanthoma dotyka częściej osoby w średnim wieku i osoby starsze niż mężczyźni. Dowiedz się więcej o przejawach rogowiaka kolczystokomórkowego..
Jakie są przyczyny i mechanizm rozwoju rogowiaka kolczystokomórkowego?
Od czasu pojawienia się rogowiaka kolczystokomórkowego po ekspozycji na światło słoneczne, guz pojawia się w otwartych obszarach skóry..
Ustalono, że takie chemiczne czynniki rakotwórcze, jak oleje mineralne i smoła, powodują rozwój rogowiaka kolczystokomórkowego. Uraz mechaniczny jest również czynnikiem predysponującym..
Być może pojawienie się rogowacenia w obszarach skóry już dotkniętych egzemą lub łuszczycą. Dowiedz się więcej o dalszych objawach rogowiaka kolczystokomórkowego. Wirusowa natura nowotworów jest kwestionowana pomimo faktu, że wirusopodobne cząstki znaleziono w rogowiakach. Po fazie intensywnego wzrostu rogowiaka kolczystokomórkowego rozpoczyna się faza odpoczynku, spontanicznej inwolucji i gojenia. Cykliczna natura związana jest z cyklem rozwojowym mieszków włosowych. Większość badaczy kwestionuje udział w procesie mechanizmów odpornościowych..
Objawy i objawy kliniczne rogowiaka kolczystokomórkowego
Keratoacanthoma jest zlokalizowany w większości przypadków na grzbietowej powierzchni dłoni i na środkowej części twarzy, jednak może pojawić się na dowolnej części skóry. Guz może rosnąć pod paznokciem, powodując ból w leżących pod nim tkankach. Na błonach śluzowych rogowiaka kolczystokomórkowego rzadko się pojawiają. Początkowo guz ma wygląd małego półkolistego guzka, trochę jak mięczak zakaźny.
Charakterystyka rogowiaka kolczystokomórkowego:
- Keratoacanthoma ma kolor cielisty lub czerwony..
- Centrum szybko rośnie iw ciągu miesiąca - drugie osiąga rozmiary do 3 cm średnicy.
- Po tym następuje etap stabilizacji, a następnie - spontaniczna inwolucji na 4-6 miesięcy.
- Guz stopniowo rośnie i nabiera wyglądu nerki, która ma charakterystyczną, przypominającą krater depresję w środku. Z reguły jest wypełniona masami rogów, czasem pokryta warstwą skóry..
- Z biegiem czasu te masy w centrum są odrzucane, pozostawiając po sobie przygnębioną lub pomarszczoną bliznę..
Główny przebieg kliniczny rogowiaka kolczystokomórkowego
Jednym z wariantów rogowiaka kolczystokomórkowego jest olbrzymi rogowiak kolczystokomórkowy, którego średnica może przekroczyć 5 cm, może wyrosnąć na głębokość i zniszczyć leżące pod nią tkanki..
Inną rzadką opcją jest odśrodkowy rogowiak kolczystokomórkowy, który ma szybki wzrost wzdłuż obwodu z jednoczesną inwolucją i atrofią w centrum. Spontaniczna rozdzielczość jest możliwa, ale wzrost może trwać przez kilka lat. Ten rodzaj rogowacenia może pojawić się na ciele, twarzy lub na kończynach, osiągając rozmiar przekraczający 20 cm.
Wielokrotne rogowiaki rogówki są dość rzadkie. Obraz kliniczny zwykle wystarcza do ustalenia rozpoznania rogowiaka kolczystokomórkowego..
Keratoacantomy są leczone różnymi metodami, w tym chirurgicznym, radioterapia, chirurgia Mohsa, łyżeczkowanie, elektrochirurgia, terapia laserem argonowym, krioterapia, stosowanie kortykosteroidów, systematyczne retinoidy, cytostatyki i terapia fotodynamiczna.
Wybór leczenia rogowiaka kolczystego zależy od lokalizacji i wielkości guza..