Wśród chorób przenoszonych drogą płciową, mięsień jelitowy zajmuje trzecie miejsce po kiły i rzeżączce, więc jest również nazywany trzecią chorobą weneryczną (równoznaczną z mięsniakiem). Na terenie byłego ZSRR infekcja ta jest rzadkością i jest zwykle diagnozowana u osób podróżujących za granicą. Zakażenie jest powszechne wśród populacji tropików i subtropików (Afryka, Azja Południowo-Wschodnia, Ameryka Południowa). W wielu regionach zakażenie krętkiem przewyższa zakażenie kiłą. Według statystyk u 10% pacjentów z mięsakiem urodzonym wykryto kiłę i / lub opryszczkę narządów płciowych. Przeczytaj o czynniku sprawczym, objawach, rozpoznaniu i leczeniu choroby. .
Patogen i zakażenie wrzodziejące
Gram-ujemne Bacillus Haemophilus ducreyi (Streptobacillus Ducreus) powoduje chorobę. Bakteria jest odporna na chemikalia, dobrze znosi niskie temperatury, ale umiera na 40 i więcej stopni.
Czynniki sprawcze łagodnego wyrostka robaczkowego mają plazmid odporny na ampicylinę, dzięki czemu bakterie posiadają naturalną oporność na antybiotyki penicylinowe i streptomycynowe.
Choroba jest przenoszona tylko seksualnie. Wyjątkami są pracownicy miód. laboratoria, które zostają zarażone przez mięsień sercowy, jeśli instrukcje dotyczące pracy z materiałem zakaźnym nie są przestrzegane (zaniedbanie rękawic).
Wrotami do infekcji są uszkodzone skóry i błony śluzowe. Zakażenie łagodnymi zmianami jest możliwe przy każdym kontakcie seksualnym (seks oralny, pochwowy lub analny).
Przekazanie przez łożysko jest niemożliwe, o czym świadczy brak oznak choroby u dzieci urodzonych przez kobiety z aktywną objawową łagodną chorobą.
Charakterystyczne objawy kliniczne łagodnego chancru
Okres od momentu zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych choroby trwa średnio od 3 do 10 dni. W niektórych przypadkach (osłabiona odporność) okres inkubacji skraca się do 24 - 48 godzin. U kobiet, mięsień sercowy pojawia się później, możliwe jest wydłużenie okresu inkubacji do kilku tygodni, co jest związane z indywidualnymi cechami zakażonego.
Zjawiska prodromalne z łagodną chorobą wrzodową są często nieobecne. W miejscu wprowadzenia bakterii pojawia się papuła (jasna, czerwona grudka wyrastająca ponad skórę). W środku papuły formuje się gęsty guzek, którego zawartość jest ropą. Kilka dni później guzek zostaje otwarty, a na jego miejscu powstaje wrzód, którego rozmiary wahają się od kilku milimetrów do 1,5-4 centymetrów. Brzegi owrzodzenia, które jest mięsień sercowy, są nierówne i otoczone zapalnym wałem. Dno wrzodu pokryte jest ropnym krwawym nalotem. Rozmiar rany owrzodzenia gwałtownie wzrasta, rana się pogłębia i krwawi. Jeśli ropny wyładowanie spada na pobliskie tkanki, pojawiają się nowe małe rany, które później łączą się z głównym. Powstawanie dużego owrzodzenia nazywa się pełzaniem.
Różnice łagodnego chancre od syfilitycznego:
• bolesność;
• krwawienie;
• miękka tekstura;
• obecność zapalnego szybu;
• wiele owrzodzeń.
Stopień owrzodzenia trwa od 2 do 4 tygodni, po czym dno wrzodu jest oczyszczone i bliznowacone (zakładając brak przywarcia wtórnego zakażenia i rozwój powikłań). Całkowite wyleczenie owrzodzenia występuje od 1 do 2 miesięcy po zakażeniu..
W przypadku braku odpowiedniego leczenia, regionalne węzły chłonne są zaangażowane w proces infekcyjny, który prowadzi do powstania ropnego zapalenia węzłów chłonnych..
Gdzie można znaleźć miękki chancre
U mężczyzn wrzody są zlokalizowane na zewnętrznej lub wewnętrznej powierzchni napletka, w bruździe rytmu, na głowie i łodydze prącia. Typowa lokalizacja owrzodzenia u kobiet: duże i małe wargi sromowe, rejon łechtaczki, przedsionek przedsionka, obszar łonowy, szyjka macicy. W przypadku seksu anogenetycznego i orogenitalnego wokół odbytu (w postaci szczeliny odbytu) stwierdza się owrzodzenia na błonach śluzowych jamy ustnej, gardła i warg.
W zawodzie medycznym chrypre znajdują się na skórze rąk w miejscach otarć, zadrapań. U osób, które zaniedbują higienę, tworzą się wtórne owrzodzenia na obszarze pośladkowym i wewnętrznych udach..
Środki terapeutyczne łagodnego chancru
Leczenie choroby odbywa się w dwóch kierunkach: terapii systemowej i miejscowego leczenia owrzodzeń. Terapia ogólnoustrojowa obejmuje wyznaczanie antybiotyków i sulfonamidów. Ponieważ bakteria jest oporna na penicylinę, pierwszeństwo mają antybiotyki o szerokim spektrum działania: fluorochinolony, cefalosporyny, makrolidy. Jeśli podejrzewa się zakażenie mieszane (w połączeniu z bladą treponemą), przepisuje się antybiotyki, które nie wykazują aktywności przeciwko czynnikowi wywołującemu kiłę - aminoglikozydy..
Leczenie miejscowe polega na leczeniu skóry wokół owrzodzeń roztworami antyseptycznymi i leczeniu owrzodzeń maści sulfonamidami. Aby stymulować odporność, zaleca się stosowanie kompleksów multiwitaminowych i immunomodulatorów..
Terminowe i odpowiednie leczenie choroby pozwala uniknąć wystąpienia następujących powikłań: stulejki, parafimozy, zgnilizny, zapalenia węzłów chłonnych. Po wyzdrowieniu wszyscy pacjenci są przyjmowani do monitorowania klinicznego i serologicznego kiły (6 miesięcy).
Zobacz także: Typowe i nietypowe oznaki kiły: jak rozpoznać chorobę w czasie