Swędzenie skóry jest najczęstszym problemem w dermatologii, obserwuje się go nie tylko u pacjentów z dermatozą, ale także u pacjentów z innymi chorobami o charakterze ogólnym. Swędzenie skóry wpływa na ogólny stan i jakość życia, powodując lęk, lęk, bezsenność, które czasami prowadzą do depresji, aw ciężkich przypadkach do myśli samobójczych..
W rzeczywistości istnieje wiele typowych chorób, które powodują swędzenie skóry. Zadanie lekarza jest trudne - ocenić przyczynę swędzenia, biorąc pod uwagę jego cechy. Co swędzi? Jaki jest mechanizm jego rozwoju i jakie choroby narządów wewnętrznych są przyczyną świądu, czytaj dalej .
Co swędzi? Jaki jest mechanizm rozwoju świądu?
Uczucie swędzenia odnosi się do jednej z form zmysłów analizatora skóry, wraz z uczuciem bólu i dotyku. Ból wywołuje rozwój efektu "usuwania" ze źródła bólu, a podczas swędzenia rozwija się odruch "leczenia". W takim przypadku jakikolwiek wpływ na obszar swędzenia (szczypanie, drapanie, mrowienie, ugniatanie) prowadzi do natychmiastowej satysfakcji, która szybko mija i zostaje zastąpiona tym samym swędzeniem. Dlaczego tak się dzieje?
Faktem jest, że w procesie czesania w zakończeniach nerwowych skóry modeluje się silniejsze bodźce. Hamują przewodzenie słabszym impulsom swędzenia od zmian skórnych. W związku z tym uczucie ciężkiego świądu można złagodzić, powodując poważne obrażenia, które prowadzą do zastąpienia uczucia swędzenia bólem. Wraz z przedłużającą się obecnością świądu w mózgu, powstaje ognisko wzbudzania patologicznej natury..
Jakie wewnętrzne patologie wywołują rozwój świądu?
Świąd może być fizjologiczny i patologiczny. Fizjologiczne świąd pojawia się, gdy są podrażnione przez czynniki środowiskowe - zmiany temperatury, indeksowanie owadów. Patologiczny świąd spowodowany zmianami patologicznymi w całym ciele lub tylko w skórze i powoduje silną potrzebę drapania..
Świąd skóry pojawia się na zmienionej skórze jako objaw różnych dermatoz (łuszczycy, świerzbu, zapalenia skóry, grzybic, egzemy, łuszczycy, skóry wielokolorowej) lub pojawia się na niezmienionej skórze i jest objawem zaburzeń wewnętrznych.
Wewnętrzne przyczyny świądu:
- Choroby autoimmunologiczne.
- Zaburzenia neuropsychiatryczne i zaburzenia neurologiczne.
- Nowotwory narządów wewnętrznych, czerniak.
- Patologia krwi (białaczka, mastocytoza, czerwienica prawdziwa, choroba Hodgkina, niedokrwistość z niedoboru żelaza).
- Choroby wątroby (cholestaza pozanowa, marskość żółciowa, zapalenie wątroby o różnej etiologii).
- Choroby zakaźne i pasożytnicze (helminthiasis).
- Zaburzenia metaboliczne i endokrynologiczne (menopauza, nadczynność przytarczyc, niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, cukrzyca).
- Przewlekła niewydolność nerek.
- Senile swędzenie ze względu na starość.
- Ciąża.
- Przyjmowanie pewnych leków.
Konsekwencje długotrwałego świądu
Na tym tle świąd wywołany reakcją ochronną przyjmuje rolę standardowej reakcji skórnej na różnego rodzaju podrażnienia. Ponadto podczas długotrwałego drapania dochodzi do zmiany stanu obwodowych receptorów nerwowych. Prowadzi to do obniżenia progu swędzenia. W ten sposób powstaje "błędne koło", które jest przyczyną trudności w leczeniu świądu..
Swędzenie występuje podczas stymulacji nie-mielinowych włókien nerwowych. Ich wolne zakończenia nerwowe znajdują się na granicy naskórka i skóry właściwej. Stymulacja włókien nerwowych może być termiczna, mechaniczna, chemiczna i elektryczna. Pobudzają one włókna nerwowe bezpośrednio lub pośrednio za pośrednictwem mediatorów histaminy, neuropeptydów, proteaz lub serotoniny.
Dlatego wystąpienie świądu wymaga natychmiastowego kontaktu ze specjalistą w celu diagnozy i leczenia. Znając mechanizm rozwoju świądu i przyczyny jego wystąpienia, łatwiej jest znaleźć skuteczne leczenie..
Jak zdiagnozować przyczynę świądu w miejscu lokalizacji, jakie dodatkowe metody badawcze są wymagane do diagnozy i jakie substancje mają właściwości przeciwświądowe, przeczytaj w naszych kolejnych artykułach.