Spondyloza

Spondyloza lędźwiowa - zmiany związane z wiekiem w kręgosłupie

Kręgosłup lędźwiowy nazywany jest zaburzeniem w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, który jest zwyrodnieniowy i dystroficzny..

Uważa się, że ta patologia związana z wiekiem rozwija się z powodu nieodwracalnych zmian w tkankach odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Takie zmiany rozwijają się jako inwolucja - odwrotny rozwój wszystkich typów tkanek tworzących kręgosłup. Z kolei przemiana inwolucyjna zachodzi z powodu pogorszenia się odżywiania tkanek - są one powoli, ale nieuchronnie niszczone, kręgosłup przestaje spełniać swoje funkcje w tej samej objętości.

Podobnie jak w przypadku innych typów spondylozy, z lędźwiową lokalizacją tej patologii, zmiany dystroficzne występują w włóknistych pierścieniach krążków międzykręgowych, skrócone przednie więzadło podłużne (twardnieje i zdalnie przypomina element kostny), a wyrostki tkanki kostnej powstają w bocznym i przednim grzbiecie, które są nazywane osteofity.

Ponadto, spondyloza lędźwiowa może wystąpić podczas wczesnego "noszenia" danego odcinka kręgosłupa - ułatwia to określony styl życia, a także niektóre rodzaje aktywności zawodowej..

 

Dane ogólne

Kręgosłup jest strukturą ludzkiego ciała, które jest jego wsparciem przez całe życie. Nasilenie ludzkiego ciała jest szczególnie wyraźne w dosłownym sensie kręgosłupa lędźwiowego - tak, że może ono ulegać szybszemu zużyciu, jego zmiany mogą wystąpić wcześniej niż podobny stan patologiczny ze strony innych części kręgosłupa.

Im starsza osoba, tym większe szanse na spondylozę lędźwiową, tym trudniej. Jednak w ciągu ostatnich kilku dekad wzór ten został nieco naruszony: jeśli wcześniej szczyt częstości występowania spondylozy lędźwiowej spadł na wiek po 40 latach, obecnie coraz więcej przypadków tej choroby diagnozuje się u pacjentów w wieku od 30 do 40 lat, a nawet młodszych.

Ze względu na wrodzone wady kręgosłupa u dzieci może rozwinąć się spondyloza lędźwiowa. Ale takie przypadki są rzadkie, a czasami zdiagnozowane późno, ponieważ obraz kliniczny może być niewyrażony lub wydaje się spóźniony.

Zwróć uwagę

Tkanki kręgowe można utrzymywać tak, aby spondyloza lędźwiowa nie rozwijała się w zbyt szybkim tempie, ale metody, które mogłyby "przywrócić" normalny stan kręgów, chrząstki i więzadeł, nie zostały jeszcze wynalezione..

Przyczyny i rozwój patologii

Istnieją dwa główne "wrogowie" kręgosłupa lędźwiowego, które są w stanie sprowokować rozwój zmian w rodzaju spondylozy w nim:

  • nieuniknione zmiany związane z wiekiem;
  • patologiczny wpływ na tę część kręgosłupa.

Jeśli dla wpływu pierwszego czasu potrzebnego, ten ostatni przejawia się przez całe życie. Innymi słowy, tkanki kręgowe "akumulują" wszystkie negatywne efekty na nim przez wiele lat, a następnie reagują w postaci spondylozy..

Patologiczne efekty na odcinku lędźwiowym kręgosłupa, które mogą prowadzić do rozwoju opisanej patologii, mają:

  • regularne nadmierne ćwiczenia na nim;
  • urazy różnego pochodzenia (pochodzenia) - nawet małe;
  • siedzący tryb życia.

Kręg lędźwiowy czuje się przeciążony w takich okolicznościach, jak:

  • zatrudnienie związane z użyciem siły fizycznej;
  • ładunki domowe;
  • sporty siłowe;
  • przybieranie na wadze.

Osoby zajmujące się ciężką postacią fizyczną - najczęściej pacjenci, u których zdiagnozowano spondylozę lędźwiową. Najczęściej jest to:

  • pracownicy rolni;
  • ładowarki;
  • tragarzy, którzy wciąż pracują pod nieobecność automatyzacji i mechanizacji pracy (innymi słowy, noszą bagaże w rękach);
  • górnicy;
  • kamieniarze i robotnicy betonowi;
  • Koparki;
  • budowniczych

i wiele innych.

Zwróć uwagę

Wyraźny stres związany z domem z późniejszym rozwojem spondylozy lędźwiowej nadal spada na mieszkańców wsi, którzy muszą nosić wodę ze studni, nosić ciężary lub dzieci, podnosić ciężary podczas budowy domu, i tak dalej.

Sport, w którym wyraźne obciążenie spada na kręgosłup lędźwiowy, to:

  • podnoszenie ciężarów (podnoszenie sztangi, rzucanie młotem i dyskiem);
  • skoki wysokie i wysokie;
  • hurdling;
  • różne rodzaje zapasów;
  • narciarstwo alpejskie.

Jeśli podczas życia kręgosłupa lędźwiowego został poddany urazowi, u takich osób spondyloza lędźwiowa rozwija się i rozwija szybciej. Urazy mogą zostać utrzymane:

  • w produkcji;
  • w życiu codziennym;
  • podczas uprawiania sportu.

Mogą to być jednoetapowe, wyraźne obrażenia (złamanie) lub regularne, aczkolwiek niewielkie obrażenia (na przykład trwałe siniaki podczas sportów siłowych, gdy dana osoba musi upaść na plecy lub uzyskać rytmy w tym obszarze).

Ponadto podkreślono wiele czynników, w obecności których zwiększa się ryzyko zachorowania na spondylozę lędźwiową, a spondyloza, która już powstała, rozwija się szybciej i staje się bardziej skomplikowana.. Czynniki te obejmują:

  • zaburzone ukrwienie i unerwienie kręgosłupa lędźwiowego;
  • niedostateczne spożycie witamin i mikroelementów;
  • zaburzenia endokrynologiczne, przeciw którym pogarszają się procesy tkankowe w strukturach kręgosłupa;
  • metabolizm wapnia;
  • wrodzone anomalie kręgosłupa.

Siedzący tryb życia przyczynia się do rozwoju opisywanej patologii, ponieważ prowadzi do osłabienia kręgosłupa lędźwiowego, a także otaczających mięśni. Jeśli w tym samym czasie osoba nadal próbuje wymusić obciążenie (na przykład wykonać tygodniową liczbę ćwiczeń dziennie), wówczas taka aktywność może prowadzić do mikrourazów więzadeł kręgosłupa i popychać je do wzmocnienia kompresji.

Jeśli wpływ wszystkich opisanych czynników był obserwowany od dzieciństwa i kontynuowany przez całe życie, nieprawidłowości w kręgosłupie rozwijały się znacznie wcześniej i doprowadziły do ​​wcześniejszego wystąpienia spondylozy lędźwiowej..

Wysokość dysków z opisaną patologią przez długi czas się nie zmienia, a mechaniczna zależność i interakcja różnych struktur kręgosłupa lędźwiowego nie jest zerwana.

Z tego powodu patologia często nie objawia się żadnymi klinicznymi objawami.. Jednak na poziomie tkanek rozwijają się i rosną następujące zmiany:

  • właściwości sprężyste pierścienia włóknistego dysku międzykręgowego ulegają pogorszeniu, więc nie może już w pełni utrzymać jądra tkanki nazębnej dysku, który z tego powodu jest przemieszczany;
  • kiedy jądro włókniste jest przemieszczone, normalna anatomiczna relacja pomiędzy kręgami zostaje zakłócona, one również ulegają przesunięciu;
  • Jednym z najważniejszych zaburzeń jest zmiana więzadła podłużnego przedniego - kalcynaty (kryształy soli wapniowych) "osadzają się" w jego tkankach i są zbite;
  • kostne wyrostki powstają na kręgach - dodatkowa tkanka, która nie pozwala na normalne funkcjonowanie kręgosłupa lędźwiowego.

Objawy spondylozy lędźwiowej

Dopóki nie rozwiną się komplikacje, spondyloza lędźwiowa przebiega bez żadnych objawów. Czasami pacjenci mogą zauważyć ból.. Ich charakterystyka:

  • lokalizacja - w okolicy lędźwiowej;
  • w dystrybucji - nie napromieniowuj;
  • z natury - ból;
  • intensywność - niewyrażona;
  • na wystąpienie - niestałe, może wzrosnąć wraz z wysiłkiem fizycznym i niekorzystnymi warunkami pogodowymi.

Wraz z postępem procesu patologicznego, takie znaki jak:

  • zmęczenie;
  • ograniczona mobilność kręgosłupa lędźwiowego.

Jeśli podczas spondylozy lędźwiowej uformowała się pełnoprawna przepuklina dysku międzykręgowego (wyraźne przesunięcie jądra miazgi), to następuje ucisk (ucisk) korzeni nerwu, który prowadzi do rozwoju bólu przez rodzaj zapalenia korzeni nerwowo-rzęskowego..

Cechy takich bólów:

  • napromieniować (podać) na pośladek;
  • rozłożone na tylnej części kończyny dolnej;
  • nasilają się, gdy pochylają się do przodu, jak również z długim pobytem w pozycji siedzącej lub stojącej.

Podczas łączenia się z chorobą zwyrodnieniową stawów (jest to uszkodzenie stawów między poszczególnymi elementami kręgów lędźwiowych) ból ma również swoje cechy:

  • stają się bardziej intensywne podczas stania i chodzenia;
  • zmniejszyć lub całkowicie zniknąć, jeśli pacjent wyprostuje ciało.

Jeśli podczas spondylozy lędźwiowej zakończenia nerwowe zaczynają się ściskać, pojawiają się następujące objawy:

  • mrowienie i drętwienie w miękkich tkankach kończyn dolnych;
  • osłabienie mięśni.

Jeśli dojdzie do ostrego upośledzenia takiego zakończenia nerwu, wówczas takie objawy jak:

  • ostry intensywny ból pleców;
  • zaparcie;
  • naruszenie opróżniania pęcherza;
  • silne osłabienie mięśni jednej lub obu kończyn dolnych;
  • drętwienie odczuwalne przez pacjenta w okolicy kulszowej lub pachwiny.
Jest ważny

Spondyloza lędźwiowa jest mniej korzystna w porównaniu do klatki piersiowej - jest to bardziej intensywny ból, zaburzenia neurologiczne są częstsze i bardziej wyraźne.

Diagnostyka

Rozpoznanie spondylozy lędźwiowej dokonuje się na podstawie charakterystycznych dolegliwości pacjenta, biorąc pod uwagę kategorię wiekową, a także wyraźnego obciążenia kręgosłupa lędźwiowego przez całe życie (wynika z anamnezy choroby). Dokładniejsza ocena naruszeń przyciąga dodatkowe metody badawcze..

Wyniki badania fizykalnego:

  • podczas badania wizualnie ujawniono, że pacjent stara się ograniczyć ruch kręgosłupa lędźwiowego;
  • badanie palpacyjne (badanie dotykowe) - w odcinku lędźwiowym wykryty jest ból.

W diagnostyce spondylozy lędźwiowej stosowane są następujące instrumentalne metody badań:

  • radiografia - to podstawowa metoda, która pozwala na identyfikację naruszeń, ale po tym przepisać bardziej pouczające metody diagnostyczne, aby wyjaśnić zmiany w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Na obrazach radiograficznych można wykryć osteofity, ocenić wysokość krążka i można wykryć zmiany w stawach kręgosłupa;
  • tomografia komputerowa (CT) - używając komputerowych cięć, dokładniej oceniaj naruszenia w tkankach kostnych kręgów lędźwiowych i więzadeł;
  • rezonans magnetyczny (MRI) - służy do oceny zaburzeń tkanek miękkich, które obserwuje się podczas spondylozy lędźwiowej (w szczególności więzadeł);
  • skanowanie radioizotopowe - Farmaceutyku z radioizotopami podaje się dożylnie pacjentowi, a następnie badanie radiologiczne, w którym radioizotopy tworzą obraz kolorowy. Charakterystyczne wypełnienie barwne wyciąga wnioski na temat stanu tkanek kręgosłupa lędźwiowego;
  • electroneurography (ENG) - utrwalenie impulsu elektrycznego podczas jego przechodzenia w strukturach zakończenia nerwu. Electroneigrography pozwala analizować stan zakończeń nerwowych - pośrednio określa stan odcinka lędźwiowego kręgosłupa;
  • elektromiografia (EMG) - pomaga analizować aktywność bioelektryczną mięśni, a co za tym idzie, ich zdolność do aktywności mechanicznej.

Laboratoryjne metody badań są głównie pomocnicze w diagnozowaniu spondylozy lędźwiowej i z reguły służą do oceny powikłań, które mogą towarzyszyć opisanej patologii.

Metoda ta, przede wszystkim, jest ogólnym badaniem krwi - może być stosowana do odróżnienia spondylozy lędźwiowej od zmian zapalnych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. W tym drugim przypadku występuje leukocytoza (wzrost liczby leukocytów) i wzrost ESR. Gwałtowny wzrost ESR może sygnalizować powstawanie złośliwego guza..

Diagnostyka różnicowa

Rozpoznanie różnicowe (charakterystyczne) spondylozy lędźwiowej wykonuje się głównie z takimi zaburzeniami kręgosłupa piersiowego jak:

  • osteochondroza - zaburzenia struktury kręgów i krążków międzykręgowych, które mają charakter zwyrodnieniowy i dystroficzny;
  • osteoporoza jest zmniejszeniem gęstości tkanki kostnej kręgów, dzięki czemu wzrasta ich kruchość i skłonność do pękania;
  • zapalenie szpiku - ropne zespolenie kręgów lędźwiowych, następnie powstanie przetoki (przebieg patologiczny);
  • zespół korzeniowy (lub zapalenie korzonków) - proces zapalny w korzeniach nerwowych rdzenia kręgowego;
  • zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa jest zmianą zapalną stawów międzykręgowych, w której mogą rosnąć razem ze sobą, co powoduje upośledzenie ruchomości kręgosłupa (w tym przypadku kręgosłupa lędźwiowego), aw zaawansowanych stanach jest całkowicie ograniczone;
  • Przepuklina Schmorla - "przechodzenie przez" krążek międzykręgowy do zmienionego trzonu kręgu;
  • nowotwory kręgosłupa - łagodne i złośliwe;
  • zapalenie stawów kręgosłupa - proces zapalny w ich powierzchniach stawowych;
  • artroza stawów kręgowych - niezapalny proces o charakterze degeneracyjnym, rozwijający się w stawach międzykręgowych; 
  • późne skutki urazu kręgosłupa - złamania i stłuczenia;
  • ostre i przewlekłe zapalenie mięśni - stan zapalny mięśni kręgosłupa lędźwiowego.

Komplikacje

Do spondylozy lędźwiowej mogą towarzyszyć takie powikłania jak:

  • ograniczenie aktywności ruchowej w odcinku lędźwiowym kręgosłupa;
  • zaburzenia neurologiczne - parestezje, zaburzenia jelitowe i pęcherzowe, w zaawansowanych przypadkach - porażenie kończyn dolnych.

Leczenie spondylozy lędźwiowej

Leczenie spondylozy lędźwiowej jest wykonywane przez ortopedów i / lub kręgowców, a jeśli pojawią się objawy neurologiczne, konieczne są także wizyty neurologów i / lub neurochirurgów..

Równie ważne są:

  • zgodność z ogólnymi zaleceniami;
  • terapia lekowa;
  • fizjoterapeutyczne metody leczenia.

Ogólne zalecenia dotyczące spondylozy lędźwiowej są następujące:

  • unikanie hipotermii;
  • zgodność z optymalnym trybem motorycznym - z jednej strony pacjent nie powinien przeciążać kręgosłupa lędźwiowego, z drugiej - angażować się w ćwiczenia fizyczne, aby uniknąć hipodynamii i osłabić ten wydział. Najlepsze wyniki obserwuje się podczas pływania.

Jako takie wykonalne obciążenia zalecają złożoną fizykoterapię - ćwiczenie powinno być wykonywane podczas remisji. Wyniki ćwiczeń terapeutycznych:

  • wzmacniając mięśnie przykręgowe;
  • zmniejszenie obciążenia kręgosłupa lędźwiowego;
  • redukcja bólu;
  • poprawa aktywności ruchowej kręgosłupa.

Podstawy terapii lekowej są następujące:

  • Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) - łagodzą ból i stan zapalny, jeśli występują, w miarę postępu spondylozy lędźwiowej. Gdy jest stosowany, naproksen, meloksykam, ibuprofen i inne;
  • leki przeciwbólowe - z zespołem bólowym, który nie jest zatrzymywany przez niesteroidowe leki przeciwzapalne. Jeśli ból jest wyraźny i nie ustępuje, przepisuj narkotyczne leki przeciwbólowe;
  • blokada - z uporczywym wyczerpującym bólem w przestrzeni nadoponowej lub punktami bólu wstrzyknięto leki steroidowe.

Procedury fizjoterapeutyczne sprawdziły się bardzo dobrze w leczeniu spondylozy lędźwiowej. Przede wszystkim jest:

  • USG (jest skuteczny w początkowych stadiach choroby przy minimalnej wadze naruszeń);
  • ekspozycja na prądy diadynamiczne;
  • elektroforeza (można ją przeprowadzić z użyciem różnych substancji - preparatów nowokainy, jodu, wapnia);
  • zastosowania parafin i ozokerytu.

Ponadto, poprzez powołanie i ściśle indywidualnie praktykowane takie metody ekspozycji jak:

  • masaż - podczas masowania nie tylko odcinka lędźwiowego, ale także innych części kręgosłupa;
  • akupunktura - stosowana w celu poprawy przewodnictwa korzeni kręgosłupa.
Zwróć uwagę

W przypadku spondylozy lędźwiowej skuteczne jest leczenie sanatoryjne w wyspecjalizowanych sanatoriach (głównie z kąpielami radonowymi i siarkowodoru, a także z błotem). Ale ta metoda ekspozycji powinna brać udział w remisji patologii, gdy jej obraz kliniczny się nie objawia..

Operacja w spondylozie lędźwiowej jest rzadko wykonywana. Wskazania dla tego są:

  • progresja patologii;
  • niezadowalające wyniki leczenia zachowawczego;
  • pojawienie się powikłań (zwłaszcza neurologicznych).

Najczęściej pacjenci ze spondylozą lędźwiową operowani są z rozwojem takich zaburzeń, jak:

  • znaczna kompresja korzenia nerwu przez proces kostny lub przesunięte jądro miazgi;
  • zespół kucyka - uszkodzenie wiązki nerwów rdzeniowych, które rozciągają się od końcowej części rdzenia kręgowego.

Wielkość operacji może być inna - często jest to:

  • usunięcie osteofitów;
  • stabilizacja kręgu za pomocą śrub;
  • fuzja rdzeniowa międzyzębowa - tworzenie stałego połączenia między kręgami, które wykonuje się za pomocą przeszczepu kostnego.

Zapobieganie

Nie można uniknąć związanych z wiekiem zmian w tkankach, w tym w odcinku lędźwiowym kręgosłupa - ale można spowolnić zużycie tej ważnej części ludzkiego ciała.. W tym celu należy przestrzegać zaleceń takich jak:

  • przez całe życie unikanie nadmiernego stresu w odcinku lędźwiowym kręgosłupa;
  • regularne zajęcia wychowania fizycznego - w szczególności gimnastyka i pływanie;
  • zapobieganie chorobom, które mogą przyczynić się do rozwoju opisanej patologii, a podczas ich opracowywania - do szybkiego wykrycia i ulgi.

Prognoza

Rokowania dla spondylozy lędźwiowej są różne. W większości przypadków ta patologia rozwija się powoli, dzięki czemu można ją wykryć w odpowiednim czasie, a tkanki rdzenia kręgowego mogą być wspierane przez prawidłowe działania. "Zmieniona" zużyta tkanka nie jest możliwa, ale można spowolnić rozwój zaburzeń degeneracyjno-dystroficznych w nich.

Jeśli zignorujesz podstawowe wymagania lekarza, patologia może powoli przekształcić się w stan nieodwracalny, w którym funkcja kręgosłupa lędźwiowego zostanie znacznie upośledzona, co wpływa na jakość życia pacjenta.

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant