Pyoderma

Objawy i leczenie głębokiego piodermy

Głębokie piodermy to grupa ropnych zakaźnych patologii, które wpływają na głębokie warstwy skóry. Najczęściej są one spowodowane przez gronkowce i paciorkowce..

Obraz kliniczny objawia się koniecznie obrzękiem skóry, bólem, zaczerwienieniem i ropniem. Ale mogą również wystąpić inne objawy, w zależności od intensywności zapalenia i rodzaju patogenu..

Rozpoznanie głębokiej piodermy polega na badaniu skóry i potwierdzone za pomocą dodatkowych metod badawczych (najważniejsza jest identyfikacja patogenu).

Leczenie chirurgiczne (stwarzające warunki do odpływu ropy) i konserwatywne (stosowanie antybiotyków, opatrunków).

Dane ogólne

W przypadku głębokiego piodermy, skóry właściwej, podskórnych tkanek tłuszczowych i przydatków skórnych - dotyczy to mieszków włosowych, potu i gruczołów łojowych, które znajdują się w głębokich warstwach skóry..

Zwróć uwagę

Głębokie piodermia jest jedną z najczęstszych chorób skóry - odpowiada za 30 do 40% wszystkich chorób dermatologicznych. Równie często rozwija się u dorosłych i dzieci, mężczyzn i kobiet..

Praktycznie każda osoba, co najmniej kilka razy w swoim życiu, miała różne rodzaje głębokiego piodermy.. Przyczyny tak wysokiej częstości występowania są następujące:

  • częstość występowania patogenów (gronkowców i paciorkowców);
  • ich wysoka wirulencja (zdolność wywoływania choroby zakaźnej);
  • bardzo duża różnorodność szczepów.

Co do zasady ta patologia życia nie zagraża, a czasami jest eliminowana niezależnie z powodu dobrej pracy układu odpornościowego. Ale zdarzają się przypadki, kiedy ropne zapalenie ropne powoduje:

  • rozwój odurzenia;
  • tworzenie przerzutowych ognisk ropnych;
  • pojawienie się posocznicy - uogólnione rozprzestrzenianie się czynnika zakaźnego krwią lub limfą w organizmie z tworzeniem wtórnych ognisk ropnych;
  • śmierć z powodu poważnych powikłań.

Powody

Bezpośrednią przyczyną rozwoju głębokiej piodermii jest mikroflora pyogenna. Stwierdzono jednak, że niepatogenne patogeny mogą prowadzić do rozwoju tej patologii.

Czynniki zakaźne, które zostały obsiane głęboką piodermią, to:

  • patogenny - charakteryzuje się pewną agresją w stosunku do ludzkich tkanek i zdolny do wywoływania w nich naruszeń w każdych warunkach;
  • warunkowo patogenne - te, które normalnie nie powodują szkód, ale w obecności czynników niekorzystnych dla organizmu rozwijają się agresywne działania agresywne.

Ogólnie, ropne zapalenie skóry jest spowodowane przez:

  • gronkowiec (w tym Staphylococcus aureus);
  • paciorkowce;
  • Pseudomonas aeruginosa.

Stwierdzono, że w ponad 95% przypadków opisywanej choroby jest on wywoływany przez florę kokosową. Przyczyny tego są następujące:

  • jest bardzo rozpowszechniony w środowisku;
  • taka mikroflora żyje na powierzchni skóry absolutnie zdrowej osoby.

Głębokie piodermia pojawia się częściej i rozwija się szybciej, jeśli istnieje wiele korzystnych czynników.. Należą do nich:

  • urazy;
  • zmniejszona odporność;
  • przewlekłe ogniska zakażenia w ciele;
  • niektóre patologie endokrynologiczne;
  • wyczerpanie ciała;
  • hipowitaminoza;
  • zaniedbanie higieny osobistej;
  • nadmiar produkcji sebum;
  • hipotermia.
Zwróć uwagę

Z ran, rozwój ropnego ropnego zapalenia skóry jest najczęściej spowodowany oparzeniami..

Obniżoną odporność, przyczyniając się do pojawienia się głębokiego piodermy, obserwuje się przy niedoborach odporności:

  • wrodzony;
  • nabyte.

Jeśli w ciele występują chroniczne ogniska zakażenia, oznacza to, że są one "dostawcą" patogennej mikroflory, która rozprzestrzeniając się krwią lub limfą na skórę, prowokuje rozwój różnych postaci głębokiego ropnego zapalenia skóry..

W patologii endokrynologicznych cukrzyca staje się podstawą do opracowania opisanej patologii - naruszenia metabolizmu węglowodanów z powodu braku hormonu insuliny.

Zubożenie pacjenta, przyczyniające się do rozwoju głębokiej piodermy, można zaobserwować w takich przypadkach, jak:

  • stan po operacji - szczególnie długi kawitacyjny;
  • choroby przewodu żołądkowo-jelitowego;
  • ciężkie obrażenia;
  • ciężkie choroby zakaźne - gruźlica;
  • niedożywienie;
  • przewlekłe diety;
  • anoreksja to zaburzenie neuropsychiatryczne przejawiające się jako obsesyjne pragnienie utraty wagi i lęk przed otyłością.

Hipowitaminoza może prowadzić do rozwoju ropnego zapalenia skóry, jeśli są obserwowane przez długi czas..

Nawet jednorazowe lekceważenie higieny osobistej może prowadzić do rozwoju głębokiej piodermy..

Zwróć uwagę

Nadmierna produkcja sebum przyczynia się do tworzenia idealnego środowiska dla rozwoju patogennej mikroflory, a zatem prowadzi do pojawienia się opisanej patologii.

Przechodzenie skóry prowadzi do zaburzeń lokalnych procesów metabolicznych, które mogą przyczyniać się do przylegania patogennej mikroflory i rozwoju głębokiej piodermii.

Rozwój patologii

W zależności od rodzaju patogenu najczęściej najczęściej występują różne formy głębokiego piodermii:

  • staphyloderma;
  • streptoderma;
  • streptostaphyloderma - formy mieszane.

Mikroflora powoduje jej przeniknięcie głęboko do tkanek (w szczególności bezpośrednio do skóry), ponieważ mają one bardziej odpowiednie warunki do rozmnażania i aktywności życiowej.. Penetracja odbywa się poprzez:

  • pęknięcia i mikropęknięcia;
  • uszkodzenie naskórka (warstwa powierzchniowa skóry);
  • wzdłuż prętów włosów;
  • na przewodach gruczołów skórnych - kaszach i potach.

Wewnątrz tkanek mikroorganizmy zaczynają się bardzo szybko namnażać. W procesie ich życia wyróżniają się:

  • enzymy niezbędne do faktycznej aktywności drobnoustrojów;
  • toksyny.

A te i inne mogą spowodować zniszczenie (zniszczenie) komórek skóry. Na tle takich procesów w skórze właściwej powstaje pierwotne skupienie, ale na tym etapie nie ma oznak głębokiego piodermy..

Patogeny drobnoustrojowe i wszelkie substancje, które wydzielają, mają silne właściwości immunogenne. Z tego powodu, natychmiast po utworzeniu głównego ogniska, układ odpornościowy jest natychmiast aktywowany.. W kolejności pierwszeństwa obserwuje się następujące reakcje:

  • makrofagi tkankowe wchodzą do komórek, które są zdolne do absorbowania obcych pierwiastków;
  • przez chemotaksję, neutrofile, jedna z odmian leukocytów, przybywają do przyszłego centrum głębokiej piodermy;
  • ostatnie to limfocyty - także rodzaj białych krwinek..

Wszystkie elementy komórkowe wydzielają biologicznie aktywne substancje, które prowadzą do tradycyjnej reakcji tkanek:

  • miejscowy obrzęk;
  • przekrwienie (zaczerwienienie);
  • wzrost lokalnej temperatury;
  • bolesne odczucia.

W tym czasie rozwinęła się pierwsza faza głębokiej piodermy - powstawanie zapalenia i jego dalszy wzrost.

Jeśli dana osoba ma normalną odporność, ogranicza proces zapalny, który nie obejmuje otaczających tkanek. Obserwuje się:

  • neutrofile atakują mikroorganizmy chorobotwórcze, a także własne uszkodzone tkanki (w drugim przypadku patologiczny proces nazywany jest wtórną zmianą - uszkodzeniem);
  • powstaje ropa. Składa się z fragmentów patogenów, zniszczył własne komórki i martwe neutrofile..

Objawy głębokiej piodermii

Istnieje wiele postaci głębokiego ropnego zapalenia skóry, których objawy różnią się. To jest:

  • głębokie ropne zapalenie mieszków włosowych;
  • ecthyma vulgaris;
  • wrzód trawienny.

Głębokie ropne zapalenie mieszków włosowych - infekcyjne ropne uszkodzenie głębokich odcinków mieszków włosowych. Jest to jedna z najłatwiejszych form głębokiej piodermy. Różni się od zwykłego zapalenia mieszków włosowych - niszczącego uszkodzenia mieszków włosowych.. Objawy są następujące:

  • ból w obszarze zapalenia;
  • obrzęk tkanek;
  • zaczerwienienie skóry nad zmianą;
  • podczas progresji - obrzęk ropnej ogniska na skórze, która jest przeświecająca przez skórę.

Wulgarna ecthyma - Jest to rodzaj głębokiej piodermy spowodowanej przez mikroflorę streptokokową. W tym samym czasie najczęściej uderza się w skórę goleni. Najczęściej rozwija się u wyniszczonych pacjentów, ale sporadycznie występuje u osób zdrowych ze względu na dużą akumulację mikroflory paciorkowców na skórze oraz obecność niewielkich obrażeń w niej, które w normalnych warunkach nie są uważane za rany, ponieważ powstają one na poziomie mikroskopowym. Obraz kliniczny z użyciem egzaminu jest następujący:

  • najpierw tworzą się krosty na skórze - małe ubytki z mętną zawartością o charakterze surowiczym (czasami - krwotocznym);
  • krosta znika, a na jej miejscu pojawia się typowy środek głębokiego piodermy - bolesne owrzodzenie otoczone wyraźnym zapalnym brzegiem, z warstwą ropy na dole;
  • 2-3 tygodnie po powstaniu wrzodu zaczyna stopniowo blizny, pojawia się zauważalna blizna..

Wrzodziejące wrzodziejące zapalenie skóry - Jest to rodzaj głębokiej piodermy, która przejawia się erozją i która jest spowodowana mieszaną mikroflorą. "Liderami" są Staphylococcus aureus i Streptococcus grupa A. Wrzodziejąca ropna wegetatywna tego typu rozwija się głównie u osłabionych pacjentów:

  • osoby wycieńczone;
  • cierpiących na alkoholizm;
  • osoby starsze.

Erozja ma następujące cechy:

  • lokalizacja - rozwija się na kończynach dolnych;
  • w kształcie - nieregularny kształt;
  • na konturach - z podartymi brzegami, które są otoczone brzegiem zapalenia;
  • na typ dna - pokryty skórką lub ropą;
  • przez zapach - jeśli pojawiają się zrzuty, wówczas erozja wydziela nieprzyjemny zapach cuchnący.

Taka erozja nie leczy się przez długi czas i jest skłonna do ponownego pojawienia się lub pojawienia się w innych obszarach skóry..

Ponadto głębokie pyodermy obejmują:

  • wrze;
  • karbuncles;
  • ropne zapalenie hydradenitis.

Gotuj - ropne nekrotyczne uszkodzenie mieszków włosowych z zaangażowaniem otaczających tkanek w procesie patologicznym. Może zarówno komplikować zapalenie mieszków włosowych, a więc tworzyć niezależnie. W tym samym czasie, na obszarze skóry otaczającej włosy, najpierw blizna o czerwonym zabarwieniu o średnicy od kilku milimetrów do 1-2 cm formy, bolesna, gęsta, gorąca w dotyku. Infiltrację zastępuje się formowaniem ropy, podczas gdy w środku ropnej powstaje nekrotyczny pręt. Zostaje odrzucony w ciągu 3-5 dni, pojawia się owrzodzenie na swoim miejscu, które szybko laczy.  

Karbunkuł - ropne nekrotyczne uszkodzenie kilku worków włosów z zaangażowaniem otaczających tkanek w procesie patologicznym. Kiedy wpływa na głębsze warstwy skóry właściwej i tłuszczu podskórnego. Po pierwsze, głęboka, gorąca i bolesna infiltracja pojawia się w głębi skóry, a skóra nad nią jest niebiesko-purpurowa. Dalsze krosty tworzą się, które pękają, z wydzielanymi ropami i nekrotycznymi prętami. Pojawia się owrzodzenie, które oczyszcza i leczy - powstaje blizna. Charakterystyczne naruszenie ogólnego stanu organizmu - hipertermia (podwyższona temperatura ciała) do 38,0-39,0 stopni Celsjusza, osłabienie.

Ropne zapalenie hydradenitis - ropne zapalenie gruczołów potowych. Wrzody rozwijają się w pachach, obszarach otoczki i okolicy odbytowo-płciowej. Po pierwsze, występuje bolesny węzeł sinicowy, który ulega ropieniu. Po kilku dniach spontanicznie się otwiera, wytwarzając dużą ilość ropy. Oczyszczanie z ropy i gojenia ma miejsce, a blizny są niezwykle rzadkie. Objawy ogólne łagodne.

Diagnostyka

Łatwo jest zdiagnozować różne formy głębokiej piodermii - odbywa się to na podstawie skarg pacjenta, historii choroby i danych z badań. Ważne jest jednak również wyjaśnienie szczegółów - w szczególności określenie rodzaju patogenu, który spowodował rozwój procesu ropnego..

Badanie fizykalne ujawniło:

  • podczas oglądania - obrzęk tkanek, zaczerwienienie skóry nad ropnym ogniskiem;
  • badanie dotykowe (palpacja) - ból, obrzęk, podwyższona temperatura miejscowa.

Od instrumentalnych metod badawczych w diagnostyce głębokiego piodermy używa się:

  • przebicie - nakłucie ropnego ogniska z zasysaniem ropnej treści, które następnie jest badane pod mikroskopem;
  • biopsja - zbiór fragmentów powierzchni rany, a następnie badanie pod mikroskopem. Będzie trzeba ocenić stan tkanek w podejrzanych przypadkach - na przykład, gdy nie są typowe, ściany wrzodu są zbyt gęste, gojenie po oczyszczeniu z ropy, i tak dalej;
  • rewizja za pomocą sondy chirurgicznej - jeśli podczas formowania ropowego utworzył się głęboki krater, to jego charakterystyka została zbadana za pomocą sondy chirurgicznej. Również za pomocą sondy możesz poczuć dno wrzodu.

Jeśli istnieje podejrzenie o tworzeniu się ropnych ognisk ropnych, można zastosować:

  • USG tkanki miękkiej;
  • Prześwietlenie klatki piersiowej;
  • Badanie rentgenowskie narządów jamy brzusznej;
  • tomografia komputerowa (CT) jest najbardziej informatywna w analizie twardych tkanek, dlatego jest stosowana w przypadkach podejrzenia uszkodzenia kości (w szczególności zapalenia kości i szpiku - ropne wytapianie tkanki kostnej z tworzeniem przetoki);
  • rezonans magnetyczny (MRI) - najbardziej pouczający przy badaniu tkanek miękkich.

Zastosowane metody badań laboratoryjnych to:

  • pełna liczba krwinek - ujawniła wzrost ESR i liczby białych krwinek (leukocytoza) z przesunięciem na lewo od formuły leukocytów, co wskazuje na proces zapalny;
  • hodowla krwi dla sterylności - wykonywana jest z postępem jakiejkolwiek formy głębokiej piodermy, gdy podejrzewa się sepsę. Zwykle krew ludzka jest sterylna;
  • badanie bakterio-skopowe - punkt jest badany pod mikroskopem, w nim identyfikowany jest patogen. Ujawniają się również dużą liczbę leukocytów, czasami - czerwonych krwinek;
  • badania bakteriologiczne - sieją kropki na pożywce, oczekują wzrostu kolonii przez kilka dni, ich charakterystyka określa rodzaj patogenu. Staphylococcus lub streptococci są najczęściej wykrywane, często mieszana mikroflora. Ponadto tę metodę diagnostyczną stosuje się do określenia wrażliwości czynnika zakaźnego na antybiotyki, co jest ważne dla kolejnych recept lekarskich;
  • badanie histologiczne - pod mikroskopem badanie struktury histologicznej (tkankowej) biopsji. Jest to przede wszystkim ważne dla potwierdzenia lub odrzucenia diagnozy złośliwej patologii - wiele takich nowotworów może manifestować się jako wrzód, który może również ulec zgorzeli, gdy dołączona jest wtórna infekcja..

Diagnostyka różnicowa

Diagnostyka różnicowa (charakterystyczna) wykonywana jest pomiędzy formami głębokiego piodermy. Musisz także odróżnić ropne zapalenie mieszków włosowych i surowicze.

Jest ważny

W niektórych przypadkach konieczne jest postawienie diagnozy pomiędzy owrzodzeniami, które powstają w opisanej patologii, a nowotworami złośliwymi w postaci wrzodów..

Komplikacje

Głębokie piodermia może być skomplikowana:

  • zapalenie węzłów chłonnych - zapalne (ropne w trudnych przypadkach) węzły chłonne;
  • zapalenie naczyń chłonnych - zapalenie naczyń limfatycznych;
  • zapalenie opon mózgowych jest procesem zapalnym w oponach. Szczególnie często rozwija się, gdy ogniska ropnego piodermy znajdują się w trójkącie nosowo-wargowym - istnieją zespolenia (wiadomości) naczyń krwionośnych, wzdłuż których infekcja wchodzi w struktury czaszki;
  • ropień - ograniczony ropień tkanki miękkiej;
  • phlegmon - rozlane ropne zmiany tkanek miękkich;
  • sepsa - poważny stan spowodowany rozprzestrzenianiem się infekcji w całym ciele. Może mu towarzyszyć tworzenie się wtórnych wrzodów narządów i tkanek;
  • wstrząs toksyczny - poważne naruszenie mikrokrążenia spowodowane masowym przepływem toksyn mikroorganizmów we krwi.

Leczenie głębokiej piodermii

W chirurgii obowiązuje zasada: "Jeśli jest ropa, należy ją usunąć". Dlatego też, jeśli występują oznaki nagromadzenia nawet niewielkiej ilości ropy, jest to wskazanie do jej ewakuacji chirurgicznej. Wcześniejsza próba przebicia owrzodzenia i odsysania ropy była nieskuteczna - ropne jamę należy szeroko ujawnić dla odpowiedniego odpływu patologicznych treści.

Ściśle zabronione:

  • otwarte obszary ropnia niezależnie - taka manipulacja powinna być wykonywana przez chirurga w szpitalu poliklinicznym lub chirurgicznym;
  • ciepłe ogniska ropienia - może to być obarczone szerszym rozprzestrzenianiem się procesu patologicznego.

Interwencja chirurgiczna może mieć różną objętość w zależności od rozmiaru ropnego ogniska, ale często przeprowadza się następujące manipulacje:

  • zwęglenie ropnej autopsji. Jednocześnie należy zawsze mieć na uwadze obecność możliwych "kieszonek", ropnych wycieków, dlatego sekcja powinna być w razie potrzeby szeroka;
  • sanitacja (czyszczenie) ropnego ogniska poprzez mycie środkami antyseptycznymi;
  • drenaż przez gumowych absolwentów (wąskie długie paski), a przy otwarciu dużych ognisk ropnych - cienkie rurki PVC. Końcówki absolwentów lub probówki wprowadza się do jamy ropnia, drugą wyprowadza się w celu usunięcia resztek ropnej zawartości i wody do mycia;
  • opatrunek z roztworem hipertonicznym.

Nie wykonuje się zamknięcia rany pooperacyjnej..

Jednocześnie przyciągają terapię zachowawczą. Opiera się na następujących zadaniach:

  • leki przeciwbakteryjne. Najpierw stosuje się antybiotyki o szerokim spektrum działania, a gdy wyniki bakteriologicznego zaszczepiania są gotowe, przepisuje się leki przeciwbakteryjne, biorąc pod uwagę wrażliwość patogenu na nie;
  • środki przeciwbólowe;
  • podwiązanie. Przed całkowitym oczyszczeniem rany pooperacyjnej stosuje się preparaty antyseptyczne o lokalnym przeznaczeniu, a następnie - środki regenerujące, które przyspieszają przerost jamy poprzedniego ropnia tkanką ziarninową:
  • anatoksyna gronkowcowa, hiperimmunologiczna plazma antyfiolokokowa - w trudnych przypadkach.

Zapobieganie

Zasady zapobiegania głębokiemu piodermii są bardzo proste:

  • higiena osobista;
  • prawidłowe i terminowe leczenie zmian skórnych;
  • zapobieganie rozwojowi jakiejkolwiek infekcji w organizmie, a jeśli już się rozwinęło - wczesne wykrycie ognisk i ich eliminacja. Dotyczy to szczególnie próchnicy (uszkodzenie twardych tkanek zęba), przewlekłych zakażeń górnych dróg oddechowych itp..

Prognoza

Rokowanie dla głębokiego piodermy jest ogólnie korzystne - zostało dobrze nauczone w leczeniu współczesnej chirurgii..

Rokowania pogarszają się u osłabionych pacjentów ze zmniejszonym poziomem odporności, ponieważ w stosunkowo krótkim okresie czasu mogą wystąpić ciężkie powikłania, które mogą być śmiertelne..

Kovtonyuk Oksana Vladimirovna, komentator medyczny, chirurg, lekarz konsultant