Parazytologia

Leiszmanioza powoduje, objawy, rozpoznanie, leczenie i zapobieganie

Leiszmanioza - choroby ludzi i niektórych ssaków.

Istnieją dwie główne formy patologii:

  • skórny;
  • z uszkodzeniem narządów wewnętrznych (trzewnej).

Wyróżnia się dwie cechy geograficzne choroby: leiszmaniozę Starego Świata i leiszmaniozę Nowego Świata. Choroby wywoływane są przez leiszmanię - drobnoustroje najprostszego typu. Przenoszenie patogenu następuje z udziałem komarów.

Cykl rozwoju Leishmania

Leishmania w trakcie swojego życia dwa razy zmienia habitat. Pierwszym właścicielem są zwierzęta kręgowe (lisy, psy, gryzonie, wiewiórki ziemne) lub człowiek. W ich ciele następuje etap bezgugutik (amastigota). Drugi właściciel to komar. Leyshmania przechodzi w etap flagelated (promastigote)..

Zwróć uwagę: amastigoty żyją w komórkach krwi i narządach krwiotwórczych.

Historia badania choroby

Brytyjski lekarz, Pocock, po raz pierwszy przedstawił naukowy opis skóry leiszmaniozy w XVIII wieku. Sto lat później powstały prace nad kliniką choroby. W 1897 r. P.F. Borowski odkrył patogen postaci skóry owłosienia pendinsky.

W 1900-03 w Indiach zidentyfikowano Leishmania, powodując trzewną postać choroby. Dwadzieścia lat później znaleziono powiązanie przenoszenia leiszmaniozy z komarami. Dalsze badania dowiodły obecności ognisk w naturze i roli zwierząt jako rezerwuarów drobnoustroju..

Jak przenoszona jest leiszmanioza

Wektory chorobowe to kilka gatunków komarów, których ulubionym siedliskiem jest gniazdo ptaka, nory, zagony zwierząt i skaliste szczeliny. W miastach owady aktywnie kolonizują wilgotne i ciepłe piwnice, stosy śmieci, gnijące składowiska..

Aktywność pasożytów wysysających krew występuje w nocy, szczególnie o zachodzie słońca. Podczas ssania krwi chorego zwierzęcia lub człowieka Leishmania przenika przez komar. Po 5-8 dniach owad staje się zakaźny przez resztę życia..

Uwaga: ludzie są bardzo podatni na infekcje, szczególnie - osłabieni i ludzie o niskiej odporności.

Po ukąszeniu przez handlarza moskitami, Leishmania wchodzi do ciała nowego gospodarza, gdzie przekształca się w formę bezggutikova. W miejscu ukąszenia pojawia się ziarniniak wypełniony patogenami i komórkami ciała, powodując reakcję zapalną (makrofagi, komórki olbrzymie). Następnie formacja zostaje wchłonięta, czasami pozostawiając blizny..

Zmiany w ciele z chorobą

Leiszmanioza skórna z ogniska rozprzestrzenia się poprzez naczynia limfatyczne do węzłów chłonnych, powodując w nich zapalenie. Specyficzne formacje pojawiają się na skórze, zwane przez specjalistów leishmaniomas..

Istnieją formy (w Ameryce Południowej) z pokonaniem błon śluzowych jamy ustnej i krtani, z rozwojem których powstają struktury polipowate, niszcząc chrząstkę i tkankę.

W przypadku leiszmaniozy narządów wewnętrznych (trzewnej) mikroorganizmy z węzłów chłonnych przenikają do narządów. Najczęściej - w wątrobie i śledzionie. Rzadko ich celem jest szpik kostny, jelita, tkanka nerki. Rzadko wnikają do płuc. Na tym tle rozwija się obraz kliniczny choroby..

Zakażony organizm reaguje odpowiedzią układu odpornościowego typu opóźnionego, która stopniowo niszczy patogeny. Choroba przechodzi w ukrytą formę. Wraz z osłabieniem sił ochronnych pojawia się ponownie. Leishmania może rozpocząć aktywną reprodukcję w dowolnym momencie, a spokojna klinika choroby rozkręca się z nową siłą, powodując gorączkę i silne zatrucie powodowane przez produkty Leishmania.

Komórki wątroby i śledziony są szczególnie uszkodzone, co prowadzi do rozwoju anemii u pacjenta. To przyczynia się do pokonania pasożytów ze szpiku kostnego..

Leishmania pasożyty są głównie wewnątrz komórek, co sprawia, że ​​są niedostępne dla czynników obronnych organizmu..

Odzyskane zachowuje stabilną formę odporności..

Leiszmanioza wisceralna

Istnieje 5 głównych typów trzewnej leiszmaniozy:

  • Indian Kala Azar;
  • Śródziemnomorski;
  • Afryka Wschodnia;
  • Chiński
  • Amerykanin.

Śródziemnomorska Leiszmanioza wisceralna

Inne nazwy chorób - leiszmanioza dziecięca, dziecięcy kala-azar.

Ta forma chorych najczęściej dzieci w wieku od 1 do 5 lat. Przeważnie pojedyncze przypadki tej choroby są powszechne, ale ogniskowe ogniska występują w miastach. Infekcja występuje latem, a objawy kliniczne patologii rozwijają się jesienią. Przypadki choroby odnotowuje się w północno-zachodniej części Chin, w Ameryce Łacińskiej, w krajach obmywanych wodami Morza Śródziemnego na Bliskim Wschodzie. Leiszmanioza wisceralna występuje również w Azji Środkowej..

Okres od ukąszenia wektora do początku rozwoju reklamacji - od 20 dni do 3-5 miesięcy. W miejscu ugryzienia pojawia się formacja (papuła) pokryta łuskami.

W dynamice choroby występują trzy okresy:

  1. Początkowa manifestacja - pacjent rośnie: osłabienie i brak apetytu, brak aktywności, apatia. Podczas badania można wykryć powiększoną śledzionę..
  2. Wysokość choroby - Występują specyficzne objawy trzewiowej leiszmaniozy.
  3. Terminal - pacjent wygląda na wyczerpanego (kacheksja) z przerzedzoną skórą, ostro zredukowanym napięciem mięśniowym, gdy patrzy się z brzusznej ściany, kontury śledziony i wątroby wystają.

Specyficzne objawy teście leiszmaniozy występujące w szczytowej fazie choroby:

  • Wyraźna fala gorączki pojawia się, temperatura osiąga wysoką liczbę, wątroba unosi się i pogrubia..
  • Jeszcze silniej proces uszkodzenia narządów dotyczy śledziony. Czasami zajmuje więcej niż połowę jamy brzusznej. Bolesność dotkniętych narządów obserwuje się podczas stanu zapalnego otaczających tkanek..
  • Węzły chłonne są również powiększone, ale bezbolesne..
  • Skóra z odcieniem "porcelany" w wyniku rozwoju anemii.
  • Pacjenci tracą na wadze, ich stan się pogarsza.
  • Błony śluzowe martwicze, obumierają.
  • Silny wzrost śledziony prowadzi do wyraźnego wzrostu ciśnienia w żyle wątrobowej (nadciśnienie wrotne), co przyczynia się do rozwoju płynu w jamie brzusznej, obrzęku.
  • Serce z nacisku śledziony przesuwa się w prawo, rozwija się arytmia, spada ciśnienie krwi. Niewydolność serca rozwija się.
  • Obrzęk węzłów chłonnych w obszarze tchawicy powoduje silny kaszel. Często związane z zapaleniem płuc..
  • Aktywność przewodu żołądkowo-jelitowego jest zaburzona. Obserwowano biegunkę.

Przebieg choroby w trzewiowej leiszmaniozie może być:

  • ostry (rzadki, występuje w burzliwej klinice);
  • podostre (częstsze, trwanie - do sześciu miesięcy, bez leczenia - śmierć);
  • długotrwałe (najczęstsze, z korzystnym wynikiem na tle leczenia, występuje u starszych dzieci i dorosłych).

Indyjski kala azar

Historyczne nazwy tego wariantu leiszmaniozy - czarna choroba, gorączka dum-dum. Wiek pacjentów zależy od 10 do 30 lat. Zasadniczo - ludność wiejska, wśród której są epidemie. Choroba jest powszechna w Indiach, północno-wschodnich Chinach, Pakistanie i krajach sąsiadujących..

Okres od zakażenia do objawów klinicznych trwa około 8 miesięcy. Skargi i prezentacja kliniczna podobne do śródziemnomorskiej leiszmaniozy..

Uwaga: charakterystyczną cechą Kala Azar są ciemne do czarnych odcienie koloru skóry (porażenie nadnerczy).

Kala-azar charakteryzuje się występowaniem guzków i wysypek, które pojawiają się 1-2 lata po zakażeniu i mogą utrzymywać się przez kilka lat. Te formacje są zbiornikami leiszmanii..

Skórna leiszmanioza (choroba Borowa)

Występuje z miejscowymi zmianami skórnymi, które następnie powodują owrzodzenie i blizny..

Skóra leiszmaniozy Starego Świata

Znany w dwóch postaciach - anthroponotic - Typ I Choroba Borovskiego i odzwierzęca - II rodzaj choroby Borowskiego.

Typ I Borovskogo disease (late cured). Inne nazwy - Aszchabad, roczniak, miejska, sucha leiszmanioza.

Szczyt inwazji występuje w cieplejszych miesiącach. Występuje głównie w miastach i osadach miejskich. Uniwersalna podatność na to. Epidemie epidemii są rzadkie. Po chorobie powstaje odporność na całe życie. Ta postać skórnej leiszmaniozy rozprzestrzenia się w krajach Bliskiego Wschodu, Indii, Afryki i Azji Środkowej. Osiągnął chorobę i południową Europę. W chwili obecnej uważa się, że został zlikwidowany..

W miejscu penetracji utworzonych pasożytów Leishmanioma. Składa się z makrofagów, fibroblastów, limfocytów i innych czynników obronnych organizmu. Leiszmania pochłonięta przez makrofagi. Kilka miesięcy później w leishmania zaczyna się martwica. Wtedy pojawia się owrzodzenie, które stopniowo zanika..

Okres inkubacji (od momentu zakażenia do początku choroby) może trwać od 3-8 miesięcy do 1,5 roku.

Istnieją 4 typy typowych objawów klinicznych tego rodzaju leiszmaniozy skórnej:

  • pierwotny leiszmaniom. Występują trzy fazy rozwoju - guz, owrzodzenie, blizna;
  • zgodny leiszmanem;
  • rozproszona infiltrująca leiszmania (rzadko);
  • gruźlica skórna leiszmanioza (rzadko).

W miejscu bramy wejściowej infekcji powstaje różowa grudka (2-3 mm). Po kilku miesiącach wzrasta do średnicy 1-2 cm, na środku tworzy się skala. Poniżej, po upadku, pozostaje ziarnisty wrzód o podwyższonych krawędziach. Owrzodzenie stopniowo się zwiększa. Pod koniec 10 miesięcy choroby dochodzi do 4-6 cm.

Z wady wyróżnia się skąpa tajemnica. Wtedy wrzód jest blizny. Zwykle te owrzodzenia znajdują się na twarzy i rękach. Liczba owrzodzeń może osiągnąć dziesięć. Czasami rozwijają się nie równocześnie. W niektórych przypadkach powstaje gruczołowe zgrubienie skóry bez owrzodzenia. U dzieci guzy mogą się ze sobą łączyć. Taki proces czasami zajmuje nawet 10-20 lat..

Zwróć uwagę: prognostycznie ta opcja jest bezpieczna dla życia, ale pozostawia za sobą zniekształcające defekty.

Zoonotic - typ II Borovsky disease (wczesne owrzodzenie). Znany również jako pustynno-wiejska, wilgotna leiszmanioza, wrzód pendinsky.

Źródło i nosiciel zoonotycznej leiszmaniozy skórnej jest podobny do poprzednich typów choroby. Występuje głównie na obszarach wiejskich, choroba charakteryzuje się bardzo wysoką podatnością ludzi. Zwłaszcza chore dzieci i odwiedzający. Obszar dystrybucji jest taki sam. Zoonotyczna leiszmanioza wywołuje epidemie epidemii.

Charakterystyczną cechą jest szybszy przebieg faz Leishmania..

Okres inkubacji (od zakażenia do początku choroby) jest znacznie krótszy. Zwykle - 10-20 dni, rzadziej - do 1,5 miesiąca.

Możliwości kliniczne są podobne do antropomotycznych. Różnica polega na dużym rozmiarze Leishmanioma, który przypomina wyglądem wrzenia. Nekroza rozwija się w ciągu 1-2 tygodni. Wrzód nabiera ogromnego rozmiaru - do 15 cm lub więcej, z luźnymi krawędziami i tkliwością po naciśnięciu na niego. Wokół Leishmania tworzą się guzki, które również owrzodzą i łączą się. Liczba Leishmania w niektórych przypadkach sięga 100. Są one umieszczone na nogach, rzadziej na ciele i bardzo rzadko na twarzy. Po 2-4 miesiącach zaczyna się etap bliznowacenia. Około pół roku przechodzi od początku rozwoju do żwacza.

Skórowa leiszmanioza Nowego Świata

Amerykańska leiszmanioza skóry. Inne nazwy - Brazylijska leiszmanioza, śluzówkowo-leiszmanioza, Espundia, Uta i inni.

Główną cechą tego wariantu choroby są patologiczne zmiany w błonach śluzowych. Efekty długoterminowe - deformacje chrząstek nosa, uszu, genitaliów. Kurs jest długi i ciężki. Opisano kilka postaci tego rodzaju choroby..

Diagnoza leiszmaniozy

Rozpoznanie ustala się na podstawie:

  • istniejące skupienie choroby;
  • określone objawy kliniczne;
  • laboratoryjne dane diagnostyczne.

Gdy trzewiowa leiszmanioza we krwi - zjawisko anemii (ostro zmniejszona hemoglobina, czerwone krwinki, wskaźnik koloru), zmniejszyło liczbę leukocytów, neutrofili, płytek krwi. W analizie klinicznej występuje zmienność patologiczna form komórek krwi. Zdolność krzepnięcia krwi jest zmniejszona. ESR wzrasta dramatycznie, czasem osiągając poziom 90 mm na godzinę.

W analizie biochemicznej - wzrost gamma globulin.

W większości przypadków odbyło się:

  • Analiza parazytologiczna szpiku kostnego punktuje, aby wykryć w nim leiszmanię;
  • badanie gęstej kropli i rozmazu krwi to dodatkowe metody, ponieważ mikroorganizmy nie są w nich tak często określane;
  • kultura krwi w środę NNN;
  • diagnoza serologiczna. Zastosowana metoda oznaczania przeciwciał fluorescencyjnych (ELISA-RNIF), reakcja wiązania dopełniacza (RSK), reakcja aglutynacji lateksu z białkiem wyizolowanym z wykrytej leiszmanii (RLA), próbki biologiczne są przeprowadzane przy użyciu zwierząt laboratoryjnych.

W celu rozpoznania trzewiowej leiszmaniozy wysiewa się krew. Mniej powszechnie stosowana biopsja węzłów chłonnych, tkanki wątroby i śledziony.

Rozpoznanie wariantów skóry leiszmaniozy jest uzupełnione badaniem zawartości owrzodzeń. Skalowania i próbki biopsji skóry są pobierane w celu wykrycia czynnika sprawczego..

Testy profilaktyczne są przeprowadzane dla odzyskanych pacjentów (reakcja Czarnogóry z Leishmanin).

Leczenie leiszmaniozy

Zachowawcze leczenie trzewnych postaci leiszmaniozy:

  • Neostybozane stosuje się w początkowych etapach. Cykl wstrzykiwania obejmuje 20 wstrzyknięć domięśniowo lub dożylnie;
  • Glukantim - 12-15 zastrzyków;
  • Solustisbazan, Stybanol, Pentostane, Solusurmin i inne leki z antymonami pięciowartościowymi. Używany w zastrzykach do 2 tygodni.
  • przy niewystarczającym działaniu Lomidine jest dodawana do leczenia (10-15 codziennych iniekcji w dawce 0,004 g / kg masy ciała pacjenta);
  • w razie potrzeby stosować antybiotykoterapię w przypadku pojawienia się wtórnych infekcji;
  • w przypadku zmian narządów wewnętrznych do klasycznego leczenia leiszmaniozy dodaje się układ sercowo-naczyniowy, oddechowy i hepatoprotektor;
  • wzmacnianie i stymulowanie narkotyków.

Formy skóry leiszmaniozy dodatkowo leczą:

  • terapia antybiotykowa;
  • aminochinol, antymonyl, glukantim;
  • impulowanie leiszmaniozą za pomocą mekapryny w roztworze, urotropiny;
  • proszki i maści z siarczanu berberyny, stosowane są również maści lecznicze z tymi preparatami;
  • poprzez usunięcie guzków przez elektrokoagulację;
  • poprzez usunięcie form krioterapii.

W uporczywych nietrwałych przypadkach podaje się preparaty interferonowe..

Ważne: jeśli jest to wskazane, przeprowadza się chirurgiczne usunięcie śledziony.

Środki zapobiegawcze

Jako środek zapobiegawczy w przypadku wybuchów leiszmaniozy, przeprowadza się kompleks środków, w tym:

  • leczenie lub niszczenie chorych zwierząt;
  • poprawa miejsca zamieszkania wraz z likwidacją terenów pustynnych i składowisk;
  • osuszanie pomieszczeń;
  • stosowanie repelentów przeciw komarom;
  • mechaniczna ochrona przed ukąszeniami;
  • identyfikacja i leczenie nosicieli i osób chorych;
  • immunoprofilaktykę, szczególnie u osób, które przechodzą do leiszmaniozy.

Lotin Alexander, doktor fitoterapii