Wapń jest pierwiastkiem śladowym, który w swoim poziomie zawartości w organizmie znacznie przekracza skład ilościowy innych pierwiastków chemicznych. Wapń (Ca2+) rozwiązuje wiele problemów, zapewniając ważne funkcje ludzkiego ciała.
Zawartość wapnia we krwi nie przekracza 1% całkowitej ilości wapnia w organizmie. Pozostałe 99% przypada na zęby i szkielet, w których wapń jest reprezentowany przez minerał Ca.10(PO4)6(Och)2 i w połączeniu z fosforem.
Normalny poziom wapnia we krwi waha się od 2,0-2,8 mmol / l. Według niektórych danych granice normy mogą wynosić 2,15-2,5 mmol / l.
1,1-1,4 mmol / l to normalny poziom zjonizowanego wapnia we krwi.
0,1-0,4 g wapnia co 24 godziny wydalają nerki zdrowej osoby wraz z moczem..
Treść artykułu:
- Dlaczego potrzebujemy wapnia?
- Co decyduje o poziomie wapnia we krwi?
- Przyczyny niskiego poziomu wapnia we krwi
- Objawy niskiego i wysokiego poziomu wapnia we krwi
- Co może wpłynąć na wyniki analizy??
- Gdy wymagane są dodatkowe metody badawcze?
Dlaczego potrzebujemy wapnia?
Określanie poziomu wapnia we krwi jest często wymagane do diagnozy różnych chorób..
Rzeczywiście, w ciele odpowiada za wiele najważniejszych funkcji:
Bez wapnia normalna kurczliwość mięśni jest niemożliwa..
Wapń bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych, reguluje rytmy serca. Te funkcje są kontrolowane przez wapń wraz z magnezem..
Wapń stymuluje pracę wielu enzymów, bierze udział w metabolizmie żelaza.
Zęby i kości nie miałyby siły, gdyby nie było w nich wystarczającej ilości wapnia i fosforu..
Wapń wpływa na przepuszczalność komórek.
Wapń bierze udział w tworzeniu zakrzepowego skrzepu podczas konwersji protrombiny do trombiny. Jeśli mikroelement nie jest wystarczający, normalna krzepliwość krwi nie jest możliwa..
Wapń aktywuje pracę hormonów w ciele.
Wapń bierze udział w prawidłowym funkcjonowaniu gruczołów dokrewnych. Bez tego przytarczyca nie może w pełni funkcjonować..
Wapń bierze udział w procesach odbioru komórek, w których komórki wymieniają między sobą informacje..
Osoba nie może być zdrowa, jeśli w organizmie nie ma wystarczającej ilości wapnia. Bez tego pierwiastka śladowego, sen wysokiej jakości i całkowity jest niemożliwy..
Normalne wartości wapnia w organizmie zależą od wieku osoby:
1,90-2,60 - noworodek w pierwszych 10 dniach życia.
2,25-2,75 - dziecko w wieku powyżej 10 dni i poniżej 2 lat.
2,20-2,70 - dziecko w wieku 2-4 lat.
2,10-2,55 - nastolatek w wieku 12-18 lat.
2,15-2,50 - dorosły 18-60 lat.
2,20-2,55 - osoby starsze w wieku 60-90 lat.
2,05-2,40 - osoby powyżej 90 lat.
W zależności od wieku i płci danej osoby dzienne spożycie wapnia będzie się różnić.
Dawka jest w miligramach:
200 - dla dzieci poniżej 6 miesięcy.
400 - dla dzieci od sześciu miesięcy do roku.
600 - dla dzieci 1-4 lat.
1000 - dla dzieci 4-11 lat.
1200 - dla nastolatków w wieku 11-17 lat.
1200 - dla wszystkich dorosłych.
1200 - dla mężczyzn w wieku 50-70 lat.
1400 - dla kobiet w wieku 50-70 lat.
1300 - dla osób powyżej 70 lat.
1500 - dla kobiet, które spodziewają się dziecka lub matek karmiących piersią.
Nie należy zakładać, że duża ilość wapnia w organizmie jest korzystna dla zdrowia. Jeśli jego stężenie w plazmie przekracza dopuszczalne wartości, prowadzi to do obniżenia poziomu fosforu. Jeśli wapń we krwi jest niski, to ilość fosforanów wzrośnie w nim. Oba te schorzenia są patologiczne i powodują zaburzenia w najważniejszych funkcjach ciała..
Co decyduje o poziomie wapnia we krwi?
Poziom wapnia we krwi ma bezpośredni związek z jego wymianą w kościach szkieletu, z jakością wchłaniania w jelitach i reabsorpcji nerek. Dla równowagi wapnia w organizmie są odpowiedzialne za inne pierwiastki śladowe, przede wszystkim magnezu i fosforu. W stanie zwiększyć lub obniżyć poziom wapnia we krwi to hormony płciowe, hormony gruczołów dokrewnych, nadnercza i aktywna postać witaminy D3.
Tak więc następujące składniki mają większy wpływ na poziom wapnia we krwi:
Parathormon (parathormon). Jest produkowany przez gruczoły przytarczyczne. Ze względu na nadmierne wydzielanie, a także na tle zwiększonego fosforu we krwi, organizm rozpocznie proces tłumienia tworzenia się tkanki kostnej. Hormon parathormonu prowadzi do tego, że poziom wapnia we krwi wzrasta, aw kościach zmniejsza się.
Natomiast kalcytonina obniża poziom wapnia we krwi, przenosząc go do tkanki kostnej.
Witamina D3, aktywnie wytwarzana przez nerki, może prowadzić do zwiększenia poziomu wapnia we krwi, ponieważ zwiększa wchłanianie tego pierwiastka śladowego w jelicie..
Wapń może występować we krwi w kilku postaciach:
Jony wapnia - CA.2+. Ta forma wapnia nazywana jest wolną lub zjonizowaną. Około 55-58% całkowitej ilości wapnia na udział zjonizowanego pierwiastka śladowego.
Wapń, który jest w połączeniu z frakcjami białkowymi. Stanowi około 35-38%.
Sole wapniowe stanowią około 10%. Wapń obecny we krwi w tej postaci nazywany jest kompleksem. Może działać w połączeniu z fosforanami - Ca3(PO4)2, cytryniany - Ca3(C6H5O7)2, mleczany - 2 (C.3H5O3) * Ca) i wodorowęglany - Ca (HCO3).
Jeśli lekarze mówią o podwyższeniu poziomu wapnia we krwi, oznacza to, że wszystkie jego formy są podwyższone. Aktywność metaboliczna wykazuje jedynie zjonizowany wapń. To on jest bardziej zaangażowany we wszystkie potrzeby ludzkiego ciała. W tym samym czasie do ustalenia ilości zjonizowanego wapnia nie jest wymagana diagnoza różnych stanów. To badanie jest wysoce wyspecjalizowane. Aby uzyskać odpowiednie dane, możesz ustawić ogólny poziom tego pierwiastka śladowego we krwi..
Jeśli stężenie białka we krwi obniży się, analiza może wykazać normalny poziom wapnia. Aby znaleźć rzeczywiste wartości, konieczne będzie zastosowanie techniki, która ma na celu zliczenie dokładnie zjonizowanej formy pierwiastka śladowego, ponieważ zastępuje ona skompleksowaną postać wapnia. Wymagane jest dokładniejsze badanie w celu zidentyfikowania tego niedoboru..
Jeśli osoba z chorobami przewlekłymi obniża poziom białka we krwi, prowadzi to do rozwoju niedoboru wapnia w surowicy. Najczęściej obserwuje się podobną sytuację w przypadku uszkodzenia nerek i wątroby. Poziom tego mikroelementu również ulega zmniejszeniu, pod warunkiem, że dana osoba nie otrzymuje go z pożywieniem. Kobiety niosące dziecko mogą odczuwać spadek poziomu wapnia, ale stężenie albuminy we krwi zawsze będzie zmniejszone..
Przyczyny niskiego poziomu wapnia we krwi
Hipokalcemia to nazwa naukowa stanu, który charakteryzuje niski poziom wapnia we krwi. Najczęściej jego upadek spowodowany jest spadkiem poziomu albuminy (składnika białkowego krwi). W tym przypadku występuje niedobór tylko wapnia związanego z białkami, a zjonizowany wapń pozostaje w normalnym zakresie..
Inne przyczyny, które mogą prowadzić do hipokalcemii:
Niepowodzenie gruczołów przytarczycznych, parathormon wchodzący do krwi.
Brak gruczołów przytarczyc w wyniku operacji.
Brak witaminy D..
Przewlekła niewydolność nerek, zapalenie nerek.
Spazmofilia i krzywica u dziecka.
Ostry niedobór magnezu u ludzi.
Odporność organizmu na działanie parathormonu z powodu wrodzonych wad rozwojowych.
Niski poziom wapnia w żywności spożywanej przez ludzi.
Wysoki poziom fosforanów we krwi.
Ciężka biegunka.
Poważne uszkodzenie wątroby (marskość).
Obecność przerzutów osteoblastycznych w organizmie, które wymagają dużo wapnia, aby kontynuować ich patologiczny wzrost.
Hiperplastyczne zmiany w tkance nadnerczy.
Leki stosowane w leczeniu padaczki.
Transfuzja imponujących objętości krwi, która zawiera cytrynian.
Alkaloza w fazie ostrej.
Choroby takie jak alkoholizm, ostre zapalenie trzustki, zapalenie okrężnicy. Są one połączone w jedną grupę, ponieważ każda z nich nie pozwala na normalne wchłanianie wapnia do krwi z przewodu żołądkowo-jelitowego..
Objawy niskiego i wysokiego poziomu wapnia we krwi
Poziom wapnia we krwi określa się nie tylko w obecności jakichkolwiek patologii, ale także podczas przejścia badania lekarskiego przez absolutnie zdrową osobę. Jednak, aby odzwierciedlić, w jakim stanie znajdują się tkanki kostne, badanie to nie może.
Następujące objawy będą wskazywać na wysoki poziom wapnia we krwi:
Całkowity lub częściowy brak apetytu.
Napady nudności, którym mogą towarzyszyć wymioty.
Uzależnienie od zaparć.
Ból brzucha.
Częste nocne wyjazdy do toalety w celu opróżnienia pęcherza.
Ciągłe pragnienie.
Bone pain.
Bóle głowy.
Zwiększone zmęczenie.
Distemper, depresja i apatia.
Objawy takie jak:
Bóle brzucha, takie jak skurcze.
Drżenie rąk i palców.
Drętwienie w trójkącie nosowo-wargowym.
Arytmie.
Skurcze mięśni stóp i dłoni.
Jeśli dana osoba nie ma oznak wskazujących na niedobór lub nadmiar wapnia, ale analiza wskazuje na odwrotność, konieczne jest przeprowadzenie kompleksowego badania.
W tym celu można przypisać takie miary diagnostyczne:
Określanie poziomu zjonizowanego wapnia we krwi.
Określanie poziomu wapnia we krwi.
Określanie poziomu fosforu we krwi.
Określanie poziomu magnezu we krwi.
Określanie poziomu witaminy D we krwi.
Określanie poziomu parathormonu.
Czasami do diagnozy choroby wymagane jest ustalenie stosunku wapnia we krwi w stosunku do innych substancji. Na przykład takie badania pozwalają określić nadmierne wydalanie wapnia z moczem lub jego niedostateczne spożycie z pokarmem.
Jeśli pacjent cierpi na niewydolność nerek lub został przeszczepiony na ten narząd, oznacza to, że poziom wapnia we krwi jest mierzony w sposób zaplanowany. Ponadto, ta analiza jest przeprowadzana u wszystkich pacjentów ze szpiczakiem i zaburzeniami EKG, z nowotworami złośliwymi w klatce piersiowej, płucach, tarczycy, mózgu i gardle..
Co może wpłynąć na wyniki analizy??
U noworodka, począwszy od 4 dnia jego narodzin, wzrasta poziom wapnia we krwi, co jest normą fizjologiczną. Proces ten można zaobserwować zarówno w ciele dzieci urodzonych na czas, jak iu dzieci wcześniaków..
U osób dorosłych stężenie wapnia może wzrosnąć wraz z następującymi lekami:
Leki zobojętniające kwas.
Leki hormonalne: androgeny, progesteron, parathormon.
Witaminy A, D3, D2.
Tamoksyfen.
Leki zawierające sole litu.
Następujące leki mogą obniżać poziom wapnia we krwi:
Gentamicin.
Kalcytonina.
Preparaty do eliminowania skurczów.
Sole magnezu.
Leki przeczyszczające.
Inne przyczyny, które mogą wpływać na wyniki analizy:
Hemolizowane pobieranie próbek surowicy.
Pobieranie krwi na tle odwodnienia.
Pobieranie krwi na tle hipervolemii, które można zaobserwować przy podawaniu dożylnym imponujących objętości roztworu izotonicznego.
Przydatne informacje na temat wapnia we krwi:
W przypadku wcześniaków o niskiej masie urodzeniowej, krew jest pobierana codziennie w celu oznaczenia zjonizowanego wapnia. Zapobiega to rozwojowi hipokalcemii, która na wczesnym etapie nie może się ujawnić.
Poziom wapnia w moczu i we krwi nie odzwierciedla poziomu wapnia w tkance kostnej. Aby określić poziom wapnia w kościach za pomocą metody diagnostycznej, takiej jak densytometria.
Im osoba jest starsza, tym niższy poziom wapnia we krwi. To samo dotyczy kobiet w ciąży..
Im wyższy poziom albuminy we krwi, tym wyższy poziom wapnia. Białko to nie ma wpływu na zjonizowany wapń..
Przed wykonaniem analizy należy porzucić posiłek na 12 godzin. 30 minut przed zabiegiem należy wykluczyć jakąkolwiek aktywność fizyczną, nie palić i odpoczywać.
Gdy wymagane są dodatkowe metody badawcze?
Konieczne jest określenie stopnia aktywności jonów wapnia, pod warunkiem, że jego poziom we krwi zmniejszy się lub zwiększy, a także objawy tych zaburzeń. Poziom zjonizowanego wapnia mierzy się w pH = 7,40.
Możesz także zmierzyć zawartość wapnia w moczu, które określi ilość pierwiastków śladowych wydalanych przez nerki. Badanie to przeprowadza się ze zmianami stężenia wapnia we krwi..