Histeria odnosi się do odmian nerwicy, która jest dość często obserwowana u dzieci. Według I. P. Pavlova, charakterystyczna dla histerii jest słabość funkcjonalna kory mózgowej z przewagą podkorowych impulsów i słabością drugiego układu sygnałowego..
Objawy histerii u dzieci
Według badań G. E. Sukharevy histerii u dzieci często towarzyszy astazja-abasia, która charakteryzuje się ruchem rąk i nóg, z całkowitą niechęcią do chodzenia lub stania. Małe dzieci mogą rozwinąć stany afektywne, którym towarzyszą wybuchy gniewu i gniewu. Napady takie mogą kończyć się drgawkami, określane są jako afektywno-oddechowe. Choroba może objawiać się paraliżem kończyn, odmową wstawania i chodzenia, upośledzeniem słuchu i percepcją wzrokową, mutyzmem, zwiększoną wentylacją płuc. Podobne objawy histerii mogą występować również u starszych dzieci. Choroba charakteryzuje się ruchami teatralnymi, masywnymi objawami. W tym samym czasie nie ma oznak organicznego uszkodzenia mózgu. Paraliż nie reaguje na lokalizację zmiany pod względem anatomicznym i mogą wystąpić duże napady, różniące się objawami klinicznymi od padaczki, i nie ma charakterystycznych zmian podczas EEG.
Badania psychologiczne umożliwiają wykrycie u pacjenta charakterystycznych cech typu histerycznego: pragnienie bycia centrum uwagi, podatności. Dzieci potrzebują więcej uwagi, niż na to zasługują. Chęć zademonstrowania się sprowadza się do powyższych objawów i chorób somatycznych, histeria przejawia się także w nieoczekiwanym zachowaniu dziecka wśród ludzi, wymyślaniu ciekawych historii, ozdabianiu rzeczywistości, siebie, oszczerstw bez powodu.
Leczenie histerii u dzieci
Leczenie histerii u dzieci, a także innych zaburzeń somatycznej genezy, jest często zaskakująco skuteczne. Proste sugestie, fałszywe zastrzyki z placebo, leczenie szpitalne przez kilka dni są korzystne..
Największym problemem jest właściwy kierunek wychowywania dzieci z histerycznymi cechami charakteru, w którym to przypadku czasami konieczne jest zaangażowanie specjalisty..
Przebieg choroby zależy w dużej mierze od tego, jak dobrze dziecko zostało uratowane przed traumatyczną sytuacją lub w celu ochrony przed wpływem niekorzystnych czynników. Długotrwałe i powtarzające się obrażenia psychiczne często powodują przewlekły przebieg choroby, któremu towarzyszą częste nawroty..