Choroby zakaźne

Objawy zakażenia enterowirusem, diagnoza, leczenie

Infekcja enterowirusowa to grupa ostrych chorób przewodu pokarmowego wywoływanych przez patogeny zawierające RNA z rodzaju Enterovirus..

Obecnie epidemie infekcji enterowirusami w wielu krajach świata stają się coraz częstsze. Niebezpieczeństwo chorób w tej grupie polega na tym, że objawy kliniczne mogą być bardzo zróżnicowane. W większości przypadków przebieg łagodny charakteryzuje się mniejszym złym samopoczuciem, ale mogą wystąpić poważne komplikacje, w tym ciężkie uszkodzenie układu oddechowego i ośrodkowego układu nerwowego, a także nerek i narządów przewodu pokarmowego..

Patogeny i ich przenoszenie

Ogromna większość enterowirusów zawierających RNA jest patogenna dla ludzi..

Do chwili obecnej zidentyfikowano ponad 100 gatunków patogenów, w tym:

  • Wirusy ECHO;
  • Wirusy Coxsackie (typy A i B);
  • patogeny polio (wirus polio);
  • nieklasyfikowalne enterowirusy.

Patogeny są powszechne wszędzie. Charakteryzują się wysokim stopniem stabilności w środowisku zewnętrznym, tolerują zamrażanie, a także przetwarzaniem za pomocą środków antyseptycznych, takich jak 70% etanol, lizol i eter. Enterowirusy szybko umierają podczas obróbki cieplnej (nie tolerują podgrzewania do 50 ° C), suszenia i ekspozycji na środki dezynfekujące zawierające formaldehyd lub chlor.

Naturalne rezerwuary dla patogenów to woda, gleba, niektóre pożywienie, a także ludzkie ciało.

Zwróć uwagę:  w kale enterowirusy zachowują żywotność do sześciu miesięcy.

W większości przypadków źródłem patogenu jest chory lub nosiciel wirusa, który może całkowicie nie mieć objawów klinicznych zakażenia enterowirusem. Według statystyk medycznych wśród populacji niektórych krajów do 46% osób może być nosicielami patogenów.

Główne tryby transmisji to:

  • fekalno-oralny (z niskim poziomem higieny);
  • kontakt z gospodarstwem domowym (poprzez przedmioty inseminowane);
  • w powietrzu (jeśli wirus jest obecny w narządach układu oddechowego);
  • pionowy tryb transmisji (od zarażonej kobiety ciężarnej do dziecka);
  • woda (podczas kąpieli w zanieczyszczonej wodzie i nawadniania roślin ściekami).

Zwróć uwagę: przypadki infekcji enterowirusami zostały zarejestrowane nawet przez wodę w chłodnicach.

Dla tej grupy ostrych chorób sezonowe ogniska są charakterystyczne w ciepłym sezonie (w okresie letnio-jesiennym). Podatność na enterowirusy u ludzi jest bardzo wysoka, ale po infekcji odporność na typ jest utrzymywana przez dość długi czas (do kilku lat).

Objawy infekcji enterowirusowej

Infekcja enterowirusowa u dorosłych i dzieci może powodować wiele patologii charakteryzujących się różnym stopniem nasilenia procesu zapalnego..

Do najcięższych patologii należą:

  • zapalenie mięśnia sercowego (mięsień sercowy);
  • zapalenie osierdzia (zapalenie osierdzia);
  • zapalenie wątroby (anicteric);
  • surowicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (uszkodzenie miękkich błon mózgowych);
  • ostry paraliż;
  • uszkodzenie nerek;
  • sepsa noworodkowa.

Mniej niebezpieczne manifestacje:

  • trzydniowa gorączka (w tym wysypki skórne);
  • zapalenie żołądka i jelit (zapalenie przewodu pokarmowego);
  • opryszczkowe zapalenie gardła;
  • limfadenopatia;
  • poliradikuloneuropatia;
  • zapalenie spojówek;
  • zapalenie naczyniówki;
  • uszkodzenie nerwu wzrokowego;
  • pęcherzykowe zapalenie gardła.

Zwróć uwagę: Po wstrzyknięciu enterowirusa D68 często występuje niedrożność oskrzelowo-płucna. Charakterystycznym objawem jest silny kaszel..

Ciężkie powikłania rzadko występują u dorosłych pacjentów z dobrą odpornością. Są typowe dla osób o obniżonej odporności na organizm - dzieci (szczególnie - młode) i osoby cierpiące na poważne choroby (gruźlica, HIV, nowotwory złośliwe).

Zwróć uwagę: różnorodność objawów klinicznych spowodowanych pewnym powinowactwem enterowirusów do wielu tkanek organizmu człowieka.

Najbardziej charakterystyczne objawy kliniczne zakażenia enterowirusem u dzieci i dorosłych:

  • objawy ogólnego zatrucia;
  • hipertermia (podwyższona temperatura ciała);
  • objawy nieżytu (zapalenie błony śluzowej krtani i gardła);
  • objawy brzuszne (ból brzucha, niestrawność);
  • wysypka skórna (wysypka polimorficzna).

Czas trwania okresu inkubacji infekcji enterowirusami w większości przypadków wynosi od 2 dni do 1 tygodnia.

Najczęściej po spożyciu przez czynniki zakaźne tego gatunku, osoba rozwija ARVI..

Objawy nieżytowej postaci infekcji enterowirusowej:

  • cieknący nos;
  • kaszel (suchy i rzadki);
  • wzrost temperatury (zwykle w obrębie wartości podgorączkowych);
  • przekrwienie błony śluzowej gardła;
  • zaburzenia trawienia (zwykle - niezbyt znaczące).

Co do zasady, osoba odzyskuje w ciągu tygodnia od wystąpienia choroby..

Objawy gorączki enterowirusowej:

  • reakcja gorączkowa w ciągu 3 dni od wystąpienia choroby;
  • umiarkowane oznaki ogólnego odurzenia;
  • wysypki skórne (nie zawsze);
  • pogorszenie ogólnego samopoczucia (łagodne lub umiarkowane).

Zwróć uwagę: gorączka enterowirusowa jest również nazywana "chorobą mniejszą", ponieważ objawy nie trwają długo, a ich nasilenie jest niskie. Ta forma patologii jest stosunkowo rzadko diagnozowana, ponieważ większość pacjentów nie szuka nawet opieki medycznej..

Symptomatologia gastroenteryczna:

  • ból w okolicy brzucha (zwykle po prawej);
  • wzrost temperatury;
  • ogólne osłabienie i zmęczenie;
  • pogorszenie lub brak apetytu;
  • zwiększone tworzenie gazu w jelitach;
  • wodnista biegunka (do 10 razy dziennie);
  • nudności;
  • wymioty.

Przy tej postaci infekcji enterowirusem u dzieci mogą wystąpić objawy zmian górnych dróg oddechowych (objawy nieżytowe). U małych dzieci choroba może trwać do 2 tygodni lub dłużej..

Znakiem herpanginy na tle infekcji enterowirusowej jest tworzenie czerwonych grudek na błonach śluzowych. Są zlokalizowane w twardym podniebieniu, języczku i łukach. Te małe wysypki szybko przekształcają się w pęcherzyki, które po 2-3 otwarciu otwierają się z erozją lub stopniowo rozpuszczają się. W przypadku opryszczki również charakteryzuje się wzrostem i bólem węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych, a także nadmiernego ślinienia (ślinienie).

Głównym objawem klinicznym exulthema enterowirusa jest pojawienie się wysypki w postaci plamek i (lub) małych różowych bąbelków na skórze pacjenta. W większości przypadków elementy skóry znikają w ciągu 2-3 dni; w miejsce ich rozwiązania odnotowuje się złuszczanie skóry, a górne warstwy schodzą w dużych fragmentach.

Jest ważny: exanthema może być diagnozowana równolegle z objawami meningalnymi.

Objawy surowiczego zapalenia opon mózgowych na tle infekcji enterowirusowej:

  • światofobia (światłowstręt);
  • nadwrażliwość na dźwięki;
  • silny ból głowy po przyłożeniu brody do klatki piersiowej;
  • letarg;
  • apatia;
  • podniecenie psycho-emocjonalne (nie zawsze);
  • wysoka temperatura ciała;
  • drgawki.

Zaburzenia okulomotoryczne, upośledzenie świadomości, bóle mięśni i zwiększone odruchy ścięgien są również możliwe..

Objawy meningeal utrzymują się od 2 dni do półtora tygodnia. W płynie mózgowo-rdzeniowym wirus można wykryć w ciągu 2-3 tygodni.

Objawy enterowirusowego zapalenia spojówek:

  • ból (ból) w oczach;
  • łzawienie;
  • światłowstręt;
  • zaczerwienienie spojówek;
  • obrzęk powieki;
  • obfite wydzielanie (surowicze lub ropne).

Zwróć uwagę: z enterowirusowym zapaleniem spojówek początkowo dotyczy ono jednego oka, ale wkrótce proces zapalny rozprzestrzenia się na drugi.

Objawy zakażenia enterowirusem u dzieci

Dla dzieci (szczególnie dla dzieci w wieku poniżej 3 lat) charakteryzuje się ostrym początkiem choroby.

Najczęstszymi objawami klinicznymi infekcji enterowirusami są:

  • zaburzenia snu;
  • gorączka;
  • dreszcze;
  • biegunka;
  • objawy nieżytu;
  • mialgia;
  • zawroty głowy;
  • słabość;
  • wysypka i (lub) ból gardła (nie zawsze).

Diagnostyka

Obecnie infekcję enterowirusa patogenu można wykryć na jeden z czterech sposobów:

  1. Metoda immunochemiczna oparta jest na oznaczeniu charakterystycznych antygenów we krwi pacjenta.
  2. Serologiczna metoda diagnostyczna pozwala na wykrycie zakażenia poprzez obecność markerów-immunoglobulin.
  3. Molekularne techniki biologiczne opierają się na identyfikacji fragmentów charakterystycznego wirusowego RNA.
  4. Metoda wirusologiczna polega na wykryciu enterowirusa w płynach biologicznych pacjenta, kale lub popłuczyny z błon śluzowych..

Zmiany w całkowitej liczbie krwinek:

  • lekka leukocytoza;
  • hiperleukocytoza (rzadko);
  • neutrofilia (wczesny etap);
  • eozynofię i limfocytozę (w miarę postępu choroby).

Ważne: określenie obecności wirusa w ciele nie jest niepodważalnym dowodem na to, że jest on patogenem wywołującym chorobę. Dość często pojawia się bezobjawowy przewóz. Kryterium diagnostycznym jest wzrost liczby przeciwciał (w szczególności immunoglobulin A i M) o 4 lub więcej razy!

Diagnostyka różnicowa

Opryszczkowe zapalenie gardła spowodowane przez wirus Coxsackie należy odróżnić od opryszczki zwykłej i kandydozy jamy ustnej (grzybicze zapalenie jamy ustnej). Poważne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane zakażeniem enterowirusem należy odróżnić od meningokokowego uczucia opon mózgowych..

W przypadku objawów żołądkowo-jelitowych należy wykluczyć inne infekcje jelitowe. Ważne jest odróżnienie wysypki od erupcji na tle różyczki, szkarlatyny i reakcji nadwrażliwości (pokrzywka alergiczna).

Leczenie infekcji enterowirusowej

Etiotropowe (tj. Specyficzne) metody leczenia nie zostały opracowane do tej pory..

Leczenie infekcji enterowirusem u dorosłych obejmuje detoksykację i leczenie objawowe. Taktyki terapeutyczne są ustalane indywidualnie dla każdego pacjenta, w zależności od charakteru, lokalizacji i ciężkości procesu patologicznego. Pacjenci stosują wskazania do leków przeciwhistaminowych, przeciwwymiotnych, przeciwbólowych i przeciwskurczowych.

W leczeniu infekcji enterowirusem u dzieci często występuje rehydratacja, czyli eliminacja odwodnienia i przywrócenie równowagi elektrolitowej. W tym celu roztwory soli i 5% glukozy są podawane doustnie lub podawane w infuzji dożylnej. Dzieci otrzymują również terapię detoksykacyjną i, jeśli to konieczne, otrzymują leki przeciwgorączkowe (leki przeciwgorączkowe).

Dostarczono donosowe podawanie roztworu interferonu leukocytowego w celu zwalczania wirusów..

W przypadku powikłań związanych z dojściem wtórnego zakażenia bakteryjnego, pacjentowi przepisuje się kurację antybiotykową. Schorzenia układu nerwowego często wymagają stosowania hormonoterapii za pomocą kortykosteroidów..

Z objawami infekcji enterowirusowej, jej objawami, metodami leczenia chorób i ich profilaktyką, możesz dowiedzieć się, oglądając tę ​​recenzję wideo:

Konev Alexander, terapeuta