Infekcja Enterowirusa

Infekcja Enterowirusa - Jest to uogólniona grupa ostrych chorób zakaźnych spowodowanych enterowirusami enterowirusowymi (wirusy jelitowe), która namnaża się w jelicie człowieka..

Ten typ infekcji charakteryzuje się gorączką i szerokim zakresem objawów klinicznych, ponieważ enterowirusy atakują prawie wszystkie układy narządów: ośrodkowy układ nerwowy i sercowo-naczyniowy, przewód pokarmowy, mięśnie, wątrobę, nerki, płuca itp..

Infekcja Enterowirusa jest powszechna we wszystkich krajach świata, a ostatnio epidemie (enterowirusowe zapalenie opon mózgowych, wirus Coxsackie, wirusy ECHO itp.) Zazwyczaj wirus może pozostać w jelicie nie dłużej niż pięć miesięcy, ale ze względu na zdrowe przenoszenie wirusów mogą wystąpić masowe formy choroby. (zarówno u dzieci, jak i dorosłych).

Treść artykułu:

  • Infekcja Enterowirusa - co to jest?
  • Objawy infekcji enterowirusowej
  • Rozpoznanie infekcji enterowirusowej
  • Leczenie infekcji enterowirusowej
  • Zapobieganie infekcji enterowirusowej

Infekcja Enterowirusa - co to jest?

Enterowirusy w przyrodzie są liczne.

Następujące szczepy są niebezpieczne dla ludzkiego ciała:

  • 32 serovars ECHO.

  • 23 szczepy wirusów Coxsackie A i 6 szczepów Coxsackie B.

  • Enterowirusy typu D od 68 do 71.

  • Poliwirus 1 do 3 szczepów.

Istnieje również wiele enterowirusów, których nie można sklasyfikować. Ogólnie znane jest ponad 100 gatunków enterowirusów znanych ludziom. Są szeroko rozpowszechnione i znajdują się na całym świecie. Takie organizmy są małe i są bardzo wytrwałe w środowisku zewnętrznym. Wirusy są w stanie utrzymać swoją aktywność, gdy są traktowane alkoholem (ponad 70% mikroorganizmów nie umiera w takich warunkach), lizol i eter. W odchodach chorego żyją dłużej niż sześć miesięcy.

Jednak wirusy nie tolerują suszy, promieni ultrafioletowych i temperatur powyżej 50 stopni. Są również "boją się" chloru, roztworu formaldehydu itp..

Enterowirusy występują w 2 stanach: w środowisku zewnętrznym iw ciele ludzkim. Do środowiska zewnętrznego należą woda, gleba, żywność. W nich wirusy po prostu istnieją, wspierając żywotną aktywność komórek. W organizmie wirusy mogą się rozmnażać i akumulować. Najczęstszym rozprzestrzenianiem się infekcji jest chory. Maksymalna liczba wirusów, które uwalnia do środowiska zewnętrznego w pierwszych dniach po wystąpieniu pierwszych objawów choroby. Ponadto rozprzestrzenianie się infekcji może być nosicielem wirusa. Według różnych źródeł, w świecie takich ludzi żyje od 17 do 46%.

Wirus jest przenoszony drogą fekalno-ustną i kontaktowo-domową. Oznacza to, że może dostać się do organizmu brudnymi rękami, jeśli naruszysz zasady higieny osobistej poprzez inseminowane artykuły gospodarstwa domowego.

Transmisja powietrzna jest realizowana, gdy wirus mnoży się w narządach układu oddechowego.

Czasami infekcja rozprzestrzenia się przez wodę, gdy owoce i warzywa są podlewane zanieczyszczoną wodą zawierającą dreny. Możesz także zarażać się podczas pływania w stawach. Przypadki infekcji wykryto podczas picia wody z chłodnicy.

Kobieta w ciąży może przenosić infekcję enterowirusową na dziecko podczas porodu. Ten sposób rozprzestrzeniania się choroby nazywa się pionową.

Najczęściej ogniska choroby występują jesienią i latem. Osoba do enterowirusa jest niezwykle podatna. Odporność po chorobie utrzymuje się przez kilka lat. Jednakże jest on produkowany dla jednego szczepu wirusa i jest ich ogromna liczba..


Objawy infekcji enterowirusowej

Enterowirusy mogą powodować uszkodzenie ciała o różnym nasileniu..

Ciężkie skutki infekcji enterowirusami obejmują:

  • Zapalenie wątroby.

  • Ostry paraliż.

  • Zapalenie mięśnia sercowego.

  • Zaostrzenie chorób przewlekłych u osób zakażonych wirusem HIV.

  • Sepsis u noworodków.

  • Zapalenie osierdzia.

Powikłania o umiarkowanym nasileniu, które rozwijają się na tle infekcji enterowirusami, obejmują:

  • Zapalenie spojówek.

  • Gorączka trwająca 3 dni.

  • Wysypki na skórze.

  • Herpangina.

  • Pęcherzykowe zapalenie gardła.

  • Epruzja pleurodynia.

  • Uevit.

  • Zapalenie żołądka i jelit

  • Kaszel, obturacyjne zapalenie oskrzeli

Wszystkie wymienione powikłania infekcji enterowirusami mają swoje własne objawy, więc czasami bardzo trudno jest ustalić, czy choroba była spowodowana przez wirus jelitowy..

Jelitowa postać infekcji enterowirusowej charakteryzuje się silnym bólem brzucha, biegunką (częstość stolca do 10 razy dziennie), wyniszczającymi wymiotami i wzdęciami. W formie oddechowej pacjent jest dręczony przez suchy kaszel i katar. Takie objawy mogą trwać przez jeden lub półtora tygodnia. Od strony układu sercowo-naczyniowego zapalenie mięśnia sercowego i zapalenie osierdzia stają się objawami infekcji enterowirusowej.

Jeśli dana osoba jest zdrowa, infekcja enterowirusa nie jest w stanie wywołać poważnych komplikacji. Czasami choroba jest całkowicie bezobjawowa i ustępuje samoistnie. Obserwuje się ciężką patologię ze słabą odpornością pacjenta (na tle zakażenia HIV, raka, gruźlicy), a także u małych dzieci, zwłaszcza u noworodków.

Rozróżnij również objawy w zależności od rodzaju infekcji enterowirusowej:

  • Objawy nieżytu. Najczęściej enterowirusy prowadzą do naruszeń układu oddechowego. Suchy kaszl rozwija się u pacjenta, kły ustaje, gardło zaczerwienia się i mogą pojawić się problemy z pracą narządów układu trawiennego. Z reguły infekcja enterowirusowa występująca w postaci niedożywienia szybko mija. Pełne wyleczenie następuje po tygodniu, komplikacje nie rozwijają się.

  • Herpangina. Jeśli infekcja enterowirusowa przebiega zgodnie z typem opryszczki, wówczas u pacjenta na języku, na niebie i na ramionach powstaje czerwony pęcherzyk. Łączą się ze sobą, a następnie otwierają, a na ich miejsce pojawiają się erozje. Opcjonalnie połączona erozja może zniknąć sama po 3-5 dniach. Ponadto pacjent zwiększa wydzielanie śliny, zwiększa rozmiar i staje się bolesnymi węzłami chłonnymi, pojawia się łagodny ból gardła.

  • Pokonanie narządów trawiennych.

    Infekcja enterowirusowa często występuje w postaci żołądkowo-jelitowej. Pacjent rozwija biegunkę, może zdarzyć się do 10 razy dziennie. Osoba skarży się na ból żołądka, cierpi na wymioty, wzdęcia. Temperatura ciała wzrasta do oznak podrzędnych, zmniejsza się apetyt. Drobni pacjenci najczęściej mają objawy nieżytu. Starsze dzieci odzyskują zdrowie w ciągu 3 dni, a dzieci młodsze niż 1,5-2 lata mogą chorować przez 2 tygodnie lub nawet dłużej..

  • Poważne zapalenie opon mózgowych. Ta forma infekcji enterowirusami jest często obserwowana.

Objawy, z którymi cierpi dana osoba:

  • Strach przed światłem.

  • Zwiększona wrażliwość na głośne dźwięki.

  • Niemożność przyciśnięcia brody do klatki piersiowej.

  • Zwiększony ból podczas próby unoszenia nogi podczas leżenia.

Istnieje kilka symptomów, które pozwalają lekarzom zdiagnozować zapalenie opon mózgowych. To jest objaw Kerniga i objaw Brudzińskiego. W pierwszym przypadku pacjent znajdujący się w pozycji leżącej nie może wyprostować nogi, która będzie zgięta pod kątem prostym. Dzieje się tak dlatego, że mięśnie zginaczy z zapaleniem opon mózgowych mają zwiększony ton. Drugi objaw charakteryzuje się mimowolnym zginaniem nóg przy próbie dociskania brody do klatki piersiowej. Są zgięte w stawie biodrowym. Naciskając na łono, nogi są zgięte w kolanach.

Poważnemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych u dzieci towarzyszy występowanie drgawek, wzrost temperatury ciała do wysokich wysokości oraz pobudzenie psycho-emocjonalne. Dziecko staje się ospałe, ale jest świadome.

Objawy choroby mogą utrzymywać się przez 2-10 dni, rehabilitacja płynu mózgowo-rdzeniowego następuje tylko przez 2-3 tygodnie. Po chorobie, zwiększone ciśnienie tętnicze i zespół asteniczny mogą utrzymywać się przez długi czas..

Inne oznaki enterowirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych obejmują: zaburzenia okoruchowe, utratę przytomności, zeza, brak odruchów brzusznych, omdlenia, klon stopy.

  • Epidemialny ból mięśni. W tej postaci choroby człowiek rozwija intensywny ból w mięśniach. Żołądek, grzbiet, dłonie i nogi, boli mnie klatka piersiowa. Ból ma napadowy przepływ. Może trwać od kilku sekund do 20 minut. Choroba ustępuje po kilku dniach, ale mogą jej towarzyszyć powtarzające się zaostrzenia, ale nawroty są krótkie i charakteryzują się mniejszą intensywnością..

  • Gorączka enterowirusowa. Ten rodzaj infekcji enterowirusowej nazywany jest także małą chorobą. Gorączka charakteryzuje się masywnym uszkodzeniem, ale rzadko zdiagnozowana, ponieważ chorzy rzadko szukają leczenia. Temperatura ciała człowieka wzrasta, co normalizuje się po 3 dniach. Odurzenie organizmu jest łagodne, dobre samopoczucie nie jest poważnie zaburzone. Z tego powodu gorączka enterowirusowa nazywana jest drobną chorobą..

  • Wysypka enterowirusowa. Ten typ exanthema jest również nazywany gorączką Bostonu. Objawia się od 2 dnia po wystąpieniu infekcji. Mężczyzna na twarzy, nogach i rękach, na ciele pojawia się mała różowa wysypka. Czasami pojawiają się małe podskórne krwotoki (krwotoki). Po kolejnych 2 dniach wysypka całkowicie znika, po czym skóra zaczyna się odrywać, złuszcza się na dużych obszarach. Oprócz wysypki pacjenta może rozwinąć się surowicze zapalenie opon mózgowych, opryszczkowe zapalenie gardła i inne formy tej choroby.

  • Krwotoczne zapalenie spojówek. Choroba rozwija się nagle dla osoby. Pacjent ma światłowstręt, jego oczy zaczynają boleć, a łzawienie wzrasta. Lekarz wizualizuje krwotok w gałkach ocznych. Pęcherze puchną, powieki wypełniają się krwią, ropne treści są oddzielone od oczu. Na początku choroba atakuje tylko jeden narząd wzroku, ale po krótkim czasie przechodzi do drugiego. Infekcja enterowirusa nie ogranicza się do wymienionych objawów. Choroba może występować jako grzybicze zapalenie wątroby, zapalenie mózgu, zapalenie nerwu wzrokowego. Pacjenci mogą rozpalać miokardium, nerki, węzły chłonne, osierdzie, stawy.

Objawy zakażenia enterowirusem u dzieci

Infekcja Enterowirusa w dzieciństwie najczęściej przejawia się w klęsce narządów układu trawiennego, herpangina. Mniej powszechne jest ciężkie zapalenie opon mózgowych lub porażające formy choroby..

Dow często obserwuje masowe wybuchy choroby. Grupa ryzyka obejmuje dzieci w wieku 3-10 lat. Choroba jest przenoszona głównie drogą fekalno-oralną. Masowe wybuchy infekcji enterowirusem występują jesienią i latem.

U dzieci choroba postępuje szybko. Towarzyszy mu gorączka, gorączka, ból głowy, dreszcze, zawroty głowy itp. Dzieci skarżą się na ból mięśni. Pojawia się wysypka na skórze, rozwija się herpangina i biegunka. Infekcji towarzyszy katar i ból gardła..


Rozpoznanie infekcji enterowirusowej

Aby wykryć czynnik powodujący zakażenie, można wykonać następujące badania:

  • Serologiczna metoda wykrywania enterowirusów. Do diagnozy będzie potrzebna porcja krwi w surowicy. Wzrośnie poziom immunoglobulin typu A i M. Wartości immunoglobuliny G pozostają we krwi osoby chorej od kilku lat lub przez całe życie. Wzrost liczby tych immunoglobulin zachodzi prawie 4 razy.

  • Metody wirusologiczne. Podczas przeprowadzania tego badania cząsteczki wirusa znajdują się w kale chorego, w płynie mózgowo-rdzeniowym, we krwi, w błonie śluzowej dróg oddechowych. Analiza kału przeprowadzana jest w ciągu 14 dni. Jeśli istnieją wskazania, można zebrać płyn mózgowo-rdzeniowy, a także płukanie z dróg oddechowych..

  • Metody immunohistochemiczne. Wymagają krwi chorej osoby. Badane są antygeny enterowirusów. Najczęściej wykonuje się analizę immunoperoksydazową i immunofluorescencyjną, ponieważ różnią się one maksymalną dostępnością.

  • Molekularna metoda biologiczna fragmenty wirusa RNA można wykryć.

  • Ogólny test krwi. Gdy infekcja enterowirusowa zwiększa poziom ESR, wskaźnik leukocytów (czasami pozostaje w normalnym zakresie). Poziom granulocytow obojętnochłonnych wzrasta, następnie eozynofile i limfocyty.

Większość metod diagnostycznych nie jest wdrożonych w praktyce, ponieważ są one złożone i czasochłonne. Ponadto wykryte enterowirusy w organizmie człowieka mogą jedynie wskazywać, że jest nosicielem infekcji, ale nie zachoruje i nie stanowi zagrożenia dla innych osób..

Najczęstszą metodą diagnozowania infekcji enterowirusem jest serologiczny test krwi, który wykazuje czterokrotne zwiększenie miana przeciwciał. PCR jest również wysoce swoistą, szybką i niezawodną metodą diagnostyczną..

Infekcję enterowirusa należy odróżnić od chorób takich jak:

  • Zapalenie jamy ustnej, opryszczka (z opryszczką).

  • Zapalenie trzustki, zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie pęcherzyka żółciowego (z bólem głowy wywołanym epidemią).

  • Grypa, SARS (z gorączką enterowirusową).

  • Zakażenie meningokokami, gruźlicze zapalenie opon mózgowych, surowicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez inne wirusy (z ciężkim zapaleniem opon mózgowych o etiologii enterowirusowej).

  • Zapalenie poliradikuloneuritis, poliomyelitis (z postacią porażenia).

  • Szkarlata gorączka, różyczka, odra, alergie (z wysypką enterowirusową).

  • Ostra infekcja jelitowa, salmonelloza, czerwonka (z postacią gastroenterologiczną choroby).


Leczenie infekcji enterowirusowej

Środki terapeutyczne są zredukowane w celu złagodzenia objawów choroby i usunięcia wirusów z organizmu człowieka. Leki, które bezpośrednio niszczą określone wirusy, nie zostały opracowane, więc pacjentowi przepisuje się leki, które będą miały na celu poprawę jego zdrowia. Ważne jest, aby zatrzymać proces zapalny, aby zapobiec odwodnieniu, aby usunąć odurzenie z organizmu.

Aby zmniejszyć temperaturę ciała, zmniejszyć ból i stany zapalne, można użyć takich narzędzi jak: Paracetamol, Panadol, Tylenol, Efferalgan. Są one dostępne w różnych formach, więc nadają się do leczenia dzieci i dorosłych. Maksymalna dawka dobowa dla dzieci w wieku poniżej 12 lat wynosi 2,6 g, dla dzieci powyżej 12 lat - 3,7 g, a dla dorosłych - 4 g. Leki na bazie ibuprofenu dają ten sam efekt (Ibupron, Advil, Nurofen, Ipren, Ibusan) , Motrin, itp.).

Immunoglobuliny pozwalają stymulować odpowiedź immunologiczną. Są podawane dożylnie lub domięśniowo. Wskazaniami do takiego leczenia są ciężkie infekcje enterowirusowe. Najczęściej gamma globulin jest wstrzykiwany do żyły. Lekarz wybiera dawkę indywidualnie.

Wspomagające metody terapeutyczne obejmują przyjmowanie witamin, w szczególności witaminy D. Kompleksy muszą koniecznie zawierać cynk, selen, potas, wapń i magnez..

Infekcja enterowirusowa nie jest leczona antybiotykami. Leki te tylko pogłębiają przebieg choroby, ponieważ nie mają wpływu na wirusy. Są przepisywane tylko w momencie przystąpienia do infekcji bakteryjnej. Tłumią one układ odpornościowy, więc wirusy mnożą się aktywniej w ciele. Z tego samego powodu nie wolno stosować kortykosteroidów. Decyzję o ich zastosowaniu może podjąć wyłącznie lekarz i tylko wtedy, gdy pacjent ma uszkodzenie układu nerwowego. Ciężka infekcja enterowirusowa jest przyczyną hospitalizacji. Przede wszystkim mówimy o młodszych pacjentach.


Zapobieganie infekcji enterowirusowej

Aby zapobiec zakażeniu enterowirusem w organizmie, należy przestrzegać następujących zaleceń:

  • Dokładnie przestrzegaj zasad higieny osobistej..

  • Użyj swoich naczyń.

  • Częściej myj ręce.

  • Przetwórz warzywa i owoce jakościowo, zalej je wrzątkiem przed jedzeniem.

  • Podczas pływania w stawach unikaj przedostawania się wody do ust i nosa..

Jeśli w mieszkaniu znajduje się osoba z infekcją enterowirusową, konieczne jest regularne wietrzenie pomieszczenia i przeprowadzanie w nim czyszczenia na mokro. Kiedy dziecko młodsze niż 3 lata miało kontakt z chorym, przepisano im immunoglobulinę i interferon donosowo w celach profilaktycznych. Dziecko powinno otrzymać lek w ciągu tygodnia..